Yurtdışına yerleşmek, ailelerden uzak kalmak:(

iamgroot .!.:
Ben bebeğimiz henüz küçük olduğu için bir süre daha çalışmayacağımdan, sık ziyarete gelebilirim uçakla 3,5-4 saat sürüyor. Hatta ailemin de vize sorunu yok, istedikleri anda gelip bir yıl içinde 3 ay kalma hakları var ama gel gelelim sürekli bir üzüntü hali mevcut :KK43: şimdi sürekli yanlarında olduğu için, aynı olmayacak diyorlar.
Genişletmek için tıkla...

e tamam iste 3 ayda bir gorusursunuz,
6 ayda bir siz cocugunuzla gidersiniz, onlar da 3 ay snra size gelirler.
inanin normalde gorustugunuzden fazla bile olur, ayni evde 15 gun gecirince, gezince eglenince.

simdi onlar duygusal, sonradan hoslarina bile gidebilir bu durum. onlar icin de farkli bir kapi olur.
benim ailem de geliyorlar ziyarete, normalde biz buyuyene kadar kendi sehirlerinden cikmamis insanlar, bizim sayemizde bir cok sehir kultur ulke goruyorlar.
 
Keşke bizim de böyle bir imkanımız olsa. Saniye düşünmez taşınırız. Her şey aile demek değil çünkü, düşünmen gereken bir çocuğun var, ülkenin refah seviyesi var, psikolojik rahatlık var, var da var yani. Dediğim gibi düşünmez hemen taşınırdık biz. Siz de öyle yapın, her çocuk dede nene ile büyümüyor sonuçta.
 
Yurtdisindayim, burda cook bunaldigim,burdan nefret ettigim zamanlar da oluyor; ogluma burda saglayabildigim imkanlara bakip dogru bir karar vermisiz dedigim zamanlar da.
Ne tamamen buraya aitim, ne de geldigimden pismanim..ve bu ikilik yillardir degismedi :)
Kay degil yurtdisinda yalnizbasina tutunmaya, alismaya calismak tabiki. Ilk zamanlar hele oldukca zor.
 
Aileme duskunlugumden bir cok guzel semtte baska bir hayat yasayabilecekken mahalle degistirmeye bile cesaretim olmadigi icin bodrum kat bir eve yerlesmistim, simdi de yine uzaklara gitmeyi gozum yemedigi icin ayni semtte ama ulasimi rezalet bir evde oturuyorum. Tek nedeni annemlere yakin olma duygusu....

Ama bazi seyler gercekten kismet. Ben onlara yakin olayim ihtiyacimiz oldugunda birbirimize hemen kosalim diye diplerinde nasil hayata goz yumdum, onlara en cok ihtiyacim oldugu gece (bebegimi kaybetmis ve apar topar krtaja alinmistim) onlar memleketteydi. O gun anladim ki yakin olmak hicbirsey ifade etmiyormus, kismetimizde ne kadar bir arada olmak varsa o kadar oluyormusuz...

Sizin icin zor bir karar evet, ama bu duzene herkes zamanla alisacaktir. Ustelik kabul edelim ki normal sartlarda hicbirimiz omrumuzun sonuna kadar anne babamizla yanyana olamayacagiz, kendi hayatimizi bi sekilde kurmak zorundayiz.

Siz daha iyi sartlarda yasayinca muhtemelen onlarda kabullenecrk ve sizin icin mutlu olacaktir. Yolunuz acik olsun
 
Bence bir deneyin baktınız olmuyor geri dönersiniz.
Neresi bilmiyorum ama artık neyse tüm havaalanlarından direkt Ankara, İzmir, Antalya var. Ben 2 ayda bir kere ziyaret ediyorum mesela.
 
iamgroot .!.:
Merhabalar,

Aslına bakarsanız konuyu açmamdaki amaç derdime çare bulmaktan öte iç dökmek ve biraz kendimi iyi hissetme ihtiyacı.

Kısaca kendimden bahsedecek olursam: 29 yaşındayım. Türkiye’de iyi bir derece yaptığım ve en iyi üniversitelere girmeye yetecek puanı aldığım halde sırf ailem üzülmesin ayrı kalmayalım diye şehirdışı tercih yapmamış ve özel üniversitede burslu okumuş, okuldan sonra yine global bir şirketin şehirdışındaki ofisinde çalışmak için teklif almış ve yine ailesine kıyamayıp reddetmiş, tüm imkanları zorlayıp müstakbel eşini kendi yaşadığı şehre getirmeye ikna etmiş (onun ailesi de burada olduğu için) bir insanım. Bunun sebebi biraz da kendimi bildim bileli adam akıllı birbirine sahip çıkan anne-babaya sahip olamamak. Ben kendimi bildim bileli aynı evde iki yabancılar. Sanki sadece abim ve ben onları bir arada tutuyoruz da biz olmasak yalnız kalıp bir taraflara savrulacaklarmış gibi. Asla “ gözüm arkada kalmaz onlar birbirine yoldaş olur” diyemedim.

Neyse evlendim, ailelerimizle aynı şehirde hayatımızı kurduk her iki tarafa da yakınız. Sonra bebeğimiz oldu. 1 yaşına gelmek üzere. Çocuk olmadan önce eşimin sürekli yurtdışına çıkma isteği ve ilerde olursa bebeğimizi orda büyütme düşüncesi vardı. Fakat ben tabii ki yine ailemi kendimizin önüne koydum ve torun sevebilsinler diye eşimi bu konuda aksi yönde ikna etmeye çalıştım (4 yıl erteleyebildim). Ama bebeğim olduktan sonra fikrim değişti her şeye daha farklı açıdan bakmaya başladım. Son zamanlarda ise bir anne olarak ülkede bazı şeyler sabrımı tamamen taşırdı ve eşime çocuğumu burada büyütmek istemediğimi söyledim. Eşimin yurtdışında çok geçerli bir mesleği olduğu için iş bulması çok kısa sürdü ve sonuç olarak iki ay sonra yurtdışına yerleşiyoruz.

Ama ailelerimiz resmen perişan. Bize, bebeğime bakıp bakıp hüzünleniyorlar. Babam ise torununu kastederek “geç bulduk erken kaybettik” diye bir cümle kurdu ve bu cümleyi duyduğumdan beri kendime gelemiyorum. Çok ama çok üzülüyorum. Ama artık kendim ve çekirdek ailem için de bir şeyler yapmak istiyorum. Bu zamana kadar hep yalnız kalmasınlar, zaten birbirleri ile iletişimleri yok ben de evden ayrılırsam ne yaparlar diyerek her şeyden vazgeçtim her şeyden ödün verdim. Şimdi bu fırsatı değerlendirmezsek daha büyük pişmanlık yaşarız ve en çok da çocuğuma haksızlık yaparmışım gibime geliyor. Ama bir yandan da neneleri-dedeleri ile büyümeyecek diye üzülüyorum. Çok zor bir durum. İç ferahlatacak bir kaç söze ihtiyacım var sanırım.

Zaman ayırıp okuduğunuz için teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
allahım neden böylelerine hep bu fırsatlar olur anlamam tamam herkez vatanını seviyo ama yurt dısınsaki fırsatlar suan ki durumla kıyaslanamaz bile bi fırsatını bulsam hemen gidicem de yok yok yokk
 
Ben sizin yerinizde olsam, anne babami degil de, kendi ailemi düşünürdüm. Ama şu bakımdan; dilini bildiginiz bir yer mi, sosyal bakimdan kulturel olarak yabancilik ceker misiniz, bebeginiz hasta olduğunda yardiminiza koşacak biri var mi, kendinizi madden ve manen güvende hissedeceginiz bir yer mi. Ben olsam bunlari onemserdim. Aliskanliklarimda asla vazgecemeyecek bir insanım. Benim de 1 yaşına yakin cocugum var. Arkadaşlarımın cocuklariyla, kuzenleriyle buyuyor olmasi cok hosuma gidiyor açıkçası.
Belki imkanlar daha iyidir ama aile bağları yok, ezan sesi yok. Bazi ülkelerde cinsellik ve uyusturucu yaşı cok cok aşağılarda. Korkarim cocugum icin :(
Insallah hersey gonlunuzce olur
 
Milana22 .!.:
Alisirsiniz , bebzer durumdayim
Ben hicbir zaman aileme sizin gibi duskun olmadim ama babam hasta , gun gectikce kotulesecek ve bizde 3 ay sonra yurtdisina yerlesiyoruz

Karari cok rahat vermistim ama simdi babamin hastaligi beni cok etkiliyor , yine de bir anne olarak cocuklarimi dusunmek zorunda oldugum icin gidecegim , esimle de cok konusuyoruz , hastaliktan once cok hevesliydim ama simdi bi parcam cok huzunlu ama cocuklarim icin gitmek zirundayim deyip duruyorum adama , belki de kendimi ikna etmeye calisiyorum

Yani sizde boyle bir durumda yok , rahat olun bence , sık sık gelirler ziyaretinize
Genişletmek için tıkla...

Çok geçmiş olsun, Allah babanıza acil şifalar versin, iyi olsun inşallah. Sizin için de hayırlı olsun yeni yaşamınız.
 
filmgibi .!.:
Ben sizin yerinizde olsam, anne babami degil de, kendi ailemi düşünürdüm. Ama şu bakımdan; dilini bildiginiz bir yer mi, sosyal bakimdan kulturel olarak yabancilik ceker misiniz, bebeginiz hasta olduğunda yardiminiza koşacak biri var mi, kendinizi madden ve manen güvende hissedeceginiz bir yer mi. Ben olsam bunlari onemserdim. Aliskanliklarimda asla vazgecemeyecek bir insanım. Benim de 1 yaşına yakin cocugum var. Arkadaşlarımın cocuklariyla, kuzenleriyle buyuyor olmasi cok hosuma gidiyor açıkçası.
Belki imkanlar daha iyidir ama aile bağları yok, ezan sesi yok. Bazi ülkelerde cinsellik ve uyusturucu yaşı cok cok aşağılarda. Korkarim cocugum icin :KK43:
Insallah hersey gonlunuzce olur
Genişletmek için tıkla...

Avrupa’ya yerleşeceğiz. Gittiğimiz şehir yabancıların en rahat ve refah içinde yaşadığı Avrupa şehri diyebilirim. Eşimin ve benim yabancı dilimiz var ve gittiğimiz şehirde İngilizce 2. anadil gibi kullanılıyor o yüzden entegrasyon konusunda pek sıkıntı yaşayacağımızı sanmıyorum. Dediğim gibi benim tek problemim bu zamana kadar dizlerinin dibinden ayrılmamış olduğum ailem :( Ama burada yorum yazan herkes çok haklı. Artık ben eşim ve çocuğum ayrı bir aileyiz ve her şeyden önce ilk çocuğum geliyor.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

A
Eşimin ailesinin sorunları bizim sorunumuz oldu
2 3 4
Yorumlar
64
Görüntüleme
3K
sryya_omr
S
B
  • Kilitli
LÜTFEN BAKIN Eş seçimi ve kendimle savaşım
7 8 9
Yorumlar
164
Görüntüleme
6K
Mune
Mune
mlzdmr
  • Kilitli
Kendime yediremiyorum artık neden böyleler (eşimin ailesi)
2 3
Yorumlar
58
Görüntüleme
4K
mlzdmr
mlzdmr
bedifferent
eşimin ciddiliği ve soğukluğu
4 5 6
Yorumlar
118
Görüntüleme
7K
Olyndra
O
S
Gebeliğe Hazırlık Eşim beni hiç anlamıyor ??
Yorumlar
10
Görüntüleme
404
lifeisdifficult
L
Back
X