Zamanında ilk işe başladığımda, iş arkadaşlarından biri ile çok iyi anlaşmıştım, muhabbetimiz çok iyiydi. Zamanla adamın bana ilgisini farkettim, akşam aramalar, her işime koşmalar falan. Iyi hoş ama adam nişanlıydı.
Ortak arkadaşlarımız nişan atacak senin için diye uyardı beni. Adamla konuştum, olmaz dedim. Kendini düşünmüyorsan beni düşün, nişan attıran kız olmak istemem, uzak duralım dedim.
Adam evlendi. Birde çocuğu var. Ha mutlu mu desen mutludur tabi de, hep söyler emine evlenilecek kadındı ama aşık değilim diye.
Sonuç olarak onlar benim umrumda değildi. Ben kendimi düşünüp, nişanlıları ayıran kız olmak istemedim. Kendini düşün. Çok istiyorsa ayrılsın senden bir umudu olmadan, unutunca gelsin.