- Konu Sahibi ayseistanbul
- #1
Arkadaşlar herkese iyi akşamlar siteye üye olduğumdan beri 3. konu açışım bu herkese desteklerinden dolayı tek tek teşekkür ederim sadece sizlerin sayesinde moral buluyorum diyebilirim. Konumu merak edenler için; http://www.kadinlarkulubu.com/showthread.php?t=694715
Ayrılıgın üzerinden 3 aydan fazla geçti ona bakıyorum askerde ama gittigi yerleri yazmalar, fotograflar attıgı yorumlardan bile ne kadar iyi oldugunu hissedebiliyorum kötü olsunda demiyorum ama ağrıma gidiyor kızlar onca emek verdim çok sevdim benim için hiç uğraşmamış olması ağrıma gidiyor haa bazende uğraşsaydı ben salak gibi ona dönerdim de diyorum. Etrafımda çok fazla arkadaşım yok, öğretmen arkadaşlarım genelde 40 yaş üstü yani dengim yok okulda dostlarımsa hepsi şehir dışına atandılar kimi iş için yurtdısına gitmek zorunda kaldı vs. Sadece telefonda görüşebiliyorum arkadaşlarımla. Kendimi çok yalnız hissediyorum zaman geçiyor ama sanki özlemim artıyor o kişiye karşı. Bir insanı kafada nasıl bitirebilirim arkadaşlar? Lütfen yol gösterin ayrılığı kabullenemedim sürekli savaş halindeyim kendimle nasıl yaptım onca şeyi o bana bunları yaparken nasıl kördüm diye bunları ona söyleyememiş olmanın acısı var içimde yüzüne vuramamanın acısı var. Yeri geliyor onca şeye rağmen kendimi de suçluyorum ama artık kurtulmak istiyorum herkes zamanla geçer unutursun diyo zaman geçerken bana da geçiriyor afedersiniz.. Desteğinize ve yorumlarınıza gerçekten ihtiyacım var başından benzeri şeyler geçenler varmı benim gibi?
Bu ayrılık mı desem aşk acısımı desem zamanla geçer mi ?
Tamda bu durumdayım http://www.youtube.com/watch?v=VfQTMsaTLxw&feature=youtu.be
Ayrılıgın üzerinden 3 aydan fazla geçti ona bakıyorum askerde ama gittigi yerleri yazmalar, fotograflar attıgı yorumlardan bile ne kadar iyi oldugunu hissedebiliyorum kötü olsunda demiyorum ama ağrıma gidiyor kızlar onca emek verdim çok sevdim benim için hiç uğraşmamış olması ağrıma gidiyor haa bazende uğraşsaydı ben salak gibi ona dönerdim de diyorum. Etrafımda çok fazla arkadaşım yok, öğretmen arkadaşlarım genelde 40 yaş üstü yani dengim yok okulda dostlarımsa hepsi şehir dışına atandılar kimi iş için yurtdısına gitmek zorunda kaldı vs. Sadece telefonda görüşebiliyorum arkadaşlarımla. Kendimi çok yalnız hissediyorum zaman geçiyor ama sanki özlemim artıyor o kişiye karşı. Bir insanı kafada nasıl bitirebilirim arkadaşlar? Lütfen yol gösterin ayrılığı kabullenemedim sürekli savaş halindeyim kendimle nasıl yaptım onca şeyi o bana bunları yaparken nasıl kördüm diye bunları ona söyleyememiş olmanın acısı var içimde yüzüne vuramamanın acısı var. Yeri geliyor onca şeye rağmen kendimi de suçluyorum ama artık kurtulmak istiyorum herkes zamanla geçer unutursun diyo zaman geçerken bana da geçiriyor afedersiniz.. Desteğinize ve yorumlarınıza gerçekten ihtiyacım var başından benzeri şeyler geçenler varmı benim gibi?
Bu ayrılık mı desem aşk acısımı desem zamanla geçer mi ?

Tamda bu durumdayım http://www.youtube.com/watch?v=VfQTMsaTLxw&feature=youtu.be
Son düzenleme: