Zaman zaman düşen özgüven

Bakteriyofaj

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
25 Aralık 2020
156
106
53
Özgüvenim zaman zaman o kadar düşüyor ki. Bugün yine öyle bir günümdeyim. 34 yaşındayım birkaç başarısız ilişki girişimim dışında aşk hayatımda bir hareketlilik olmadı. Arkadaşlarım çoluk çocuğa karıştı hatta 2. çocuğunu yapıyor ben hala bir yol alamadım. Akademisyenim doktoramı bitirdim ancak deneylerimi yaparken esansiyel tremorum ve sosyal fobim olduğu için zorluk çekiyorum. Ellerim titriyor. Arkadaşlarımla paslaşıyoruz. Ancak kendi işimi halledememek o kadar zoruma gidiyor ki. Ehliyetim var ancak araç kullanamıyorum. Deneme girişimim var aslında ama babam ve erkek kardeşim sürekli sen yapamazsın dedikleri için herhalde onların görüp benim göremediğim bişi var beceriksizim diyorum ve korkuyorum. Bla bla… Kısacası bulunduğum konumda olmayı hal etmediğimi düşünüyorum. Kendimi çok eksik ve yetersiz görüyorum. Dışarıdan görseniz hiç öyle değil tam bir sevgi pıtırcığı dersiniz içten içe yaşıyorum bu durumu. Öyle bir içimi dökmek istedim. İyi hissetmedim çünkü. Bana demek istediğiniz bişi önerileriniz varsa bekliyorum. Herkese iyi bir pazar gecesi diliyorum.
 
Ay bir sürü yazdım sildim yanlışlıkla ya :(
Neyse adım diyordum, her şeyin başı adım. 1 adım atamıyorsanız yarım adım atın. İşin %100ünü değil %1ini yapın ama yapın. Deneyin.
Bir ta bıdığım vardı evden çıkamazdı, çıksa otobuse binemezdi. Şu an her şeyi yapıyor, mesleği var, ortamlarda rahat. Senelerce psikiyatriste gitti, attığı adım kadar yararı olmadı.
İnsanın en iyi doktoru kendisidir. Bu arada piskiyarsiti kötülemiyorum asla yanlış anlaşılmasın ama insanlar sana ne verirse versin sen adım atmadıkça hiçbir şey değişmez.
 
Hepimizde zaman zaman oluyor bu önce bu düşüklüğün normal olduğunu kabul edelim. Sonrasında doluşan negatif düşünceler de herkesde oluyor sadece konular değişiyor içerikler değişiyor. Hepimizin kendimize uyuz olacak derecedeki beceriksizlikleri, zorluk yaşadığı konuları vardır. Önemli olan bunları dinleyip milim milim üzerine gitmek ve aşmaya çalışmak. Ya da varlıklarını kabul edip başka artı şeyler düşünmek onlar işin şükredip gurur duymak
 
Özgüvenim zaman zaman o kadar düşüyor ki. Bugün yine öyle bir günümdeyim. 34 yaşındayım birkaç başarısız ilişki girişimim dışında aşk hayatımda bir hareketlilik olmadı. Arkadaşlarım çoluk çocuğa karıştı hatta 2. çocuğunu yapıyor ben hala bir yol alamadım. Akademisyenim doktoramı bitirdim ancak deneylerimi yaparken esansiyel tremorum ve sosyal fobim olduğu için zorluk çekiyorum. Ellerim titriyor. Arkadaşlarımla paslaşıyoruz. Ancak kendi işimi halledememek o kadar zoruma gidiyor ki. Ehliyetim var ancak araç kullanamıyorum. Deneme girişimim var aslında ama babam ve erkek kardeşim sürekli sen yapamazsın dedikleri için herhalde onların görüp benim göremediğim bişi var beceriksizim diyorum ve korkuyorum. Bla bla… Kısacası bulunduğum konumda olmayı hal etmediğimi düşünüyorum. Kendimi çok eksik ve yetersiz görüyorum. Dışarıdan görseniz hiç öyle değil tam bir sevgi pıtırcığı dersiniz içten içe yaşıyorum bu durumu. Öyle bir içimi dökmek istedim. İyi hissetmedim çünkü. Bana demek istediğiniz bişi önerileriniz varsa bekliyorum. Herkese iyi bir pazar gecesi diliyorum.
İlaç kullandınız mı terapi aldınız mı ilaçsız sosyal fobi geçmiyor kullanılması lazım kaç seneden beri böyle özgüven düşüklüğü yaşıyorsunuz?
 
Back
X