Zayıflık üzerine...

derin sularda .!.:

Tükenmişlik sendromuna bağlı depresyon yaşıyorsunuz.
Ağlama krizleri, hayattan keyif alamama, gelecek endişesi zaten bunun belirtileri.
Profesyonel destek almazsanız bir süre sonra buna fiziksel sendromlar eşlik eder.
Özel sektörde çalışan veya kendi işini yapan kişiler hep insanlarla muhatap.
Sinirleriniz çelik gibi sağlam değilse sonuçları böyle oluyor.

Benim de ne mailim, ne telefonum ne watsapım susar.
Velilerin derdi, sorusu, talebi hiç bitmiyor.
Alıştım artık.
Duruma göre;
Bazısına hemen dönerim, bazısına sınır çizerim,
bazısına 'bu konuyu yarın çocuğumuzu okula getirdiğinizde yüzyüze konuşalım olur mu? Sevgiler.' yazıp refüze ederim.
Gece 21:00'den sonra hiç bir iletişim girişimine karşılık vermem.
Duruma göre konum almayı beceremezsem aklımı oynatırım.

Gün sonunda beni rahatsız eden, üzen her şeyi yazar sonra da kağıdı yırtar atarım.
O kağıtla birlikte gündemimden de çıkmış olur konu.
Tavsiye ederim.

Genişletmek için tıkla...

derin sularda .!.:

Tükenmişlik sendromuna bağlı depresyon yaşıyorsunuz.
Ağlama krizleri, hayattan keyif alamama, gelecek endişesi zaten bunun belirtileri.
Profesyonel destek almazsanız bir süre sonra buna fiziksel sendromlar eşlik eder.
Özel sektörde çalışan veya kendi işini yapan kişiler hep insanlarla muhatap.
Sinirleriniz çelik gibi sağlam değilse sonuçları böyle oluyor.

Benim de ne mailim, ne telefonum ne watsapım susar.
Velilerin derdi, sorusu, talebi hiç bitmiyor.
Alıştım artık.
Duruma göre;
Bazısına hemen dönerim, bazısına sınır çizerim,
bazısına 'bu konuyu yarın çocuğumuzu okula getirdiğinizde yüzyüze konuşalım olur mu? Sevgiler.' yazıp refüze ederim.
Gece 21:00'den sonra hiç bir iletişim girişimine karşılık vermem.
Duruma göre konum almayı beceremezsem aklımı oynatırım.

Gün sonunda beni rahatsız eden, üzen her şeyi yazar sonra da kağıdı yırtar atarım.
O kağıtla birlikte gündemimden de çıkmış olur konu.
Tavsiye ederim.

Genişletmek için tıkla...

tontriko .!.:

yine oyle bir gun benim icin : ) ama bugun aksine aglamayip guluyorum :)

buarada biliyor musun canim, bir buyugum derki; dertler bitmez, yer degistirir: ( inan buyudukce yas aldikca bu sozu tecrube ediyorsun. insanin her yasta bir telasi, her telasin bir kavgasi oluyor..yani kimi is, kimi as, kimi ask, kimi evlat, ana baba...yalan dunya iste..

Genişletmek için tıkla...

Feel Good Inc .!.:

Sanki ben yazmışım gibi hissettim. Sanki herkes ayrı ayrı, aynı şeyleri yaşıyor ve hissediyor. Bence krizin etkisini en çok orta gelir grubu yaşıyor, alt ve üst gelir grubundan ziyade. (Orta diye şey kaldıysa tabi)

Nasıl çıkacağız bu toplu depresif ruh halinden bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

orskiran .!.:

İş yüküm fazla geliyor sana. Bunu çözmenin en iyi yolu sürekli olumlu telkinde bulunmak kendine. Aksilik çıkabilir dünyanın sonu değil, mallar 3 gün geç gelir ya da geç gider sorun değil. Ben kendimi yiyip bitirsem de durum değişmeyecek gibi... Veya hem kendi stresinizi hemde iş arkadaşlarınızın stresini azaltmak için müşteri ya da patrona yuvarlak kesin olmayan zamanlar konular vermek daha faydalı olabilir. Sonuçta mesleğinizi bilemiyorum ama aynı anda birçok kişi var işin içinde tek başınıza bu stresi yüklenmeniz anlamsız. Hem iş yerinde pozisyonunun şef, amir, kısım şefi gibi bir şeyse elemanlarınızın daha verimli çalışması için esnek ve biraz gamsız olmakta fayda var. Azıcık salın gitsin. Dünyayı siz kurtarmıyorsunuz. Yaptığınız iş hiç değişmeyecek 10 yıl sonrada aynı diyaloglar yaşanacak sektörünüz böyle diye düşünüp rahatlayın. İşi süper iyi yapmanızla tabi bi taraftan sinirden kudururken; işi daha ağırdan yürütmeniz -insan hali- sizi daha zengin ya da daha fakir yapmayacak. İşin en tepesindeki adamlar rahat oysa hayatta aldığı risk sizden yüksek siz niye kendi yatırımınızmış gibi içsel çöküş yaşatıyorsunuz kendinize. Yakında Allah korusun hasta olursunuz. Sizden kıymetli bi şey yok. Dert etmeyin lütfen bu kadar.

Genişletmek için tıkla...

cilek.yagmuru .!.:

Merhaba, gözlerim sizi aramıştı. Cevabınızı görünce sevindim

Ben o sınırı pek çizemiyorum işte bu aralar. Normalde çizerdim. Had bilmezlik idare edilebilir düzeydeyse biraz sınır çizer, biraz idare ederdim.
İdare edilemeyecek düzeyde olanla da çalışmamayı tercih ediyordum.
Çünkü zaten çok yoğundum ve kendime güvenim vardı.

Şimdi ise "bu işi mutlaka almalıyım" düşüncesiyle ezilip duruyorum. Son birkaç görüşmem gerçekten çok kötü geçti. Çünkü ben bende değilim.
Kafam yerinde değil, ne konuşacağımı bilemez hale geldim. Üstüne bir de sinirlenip atarlandım adamın birine (hak etmişti gerçi).
Kendimi tanıyamıyorum artık.
İnsanlara da kendime de tahammül edemiyorum.

Peki sizce psikoloğa mı gitmeliyim psikiyatriste mi? Önce hangisini önerirsiniz?

Son tavsiyenizi de mutlaka uygulayacağım.
Teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...

derin sularda .!.:

Öncelikle psikolog veya psikolojik danışmana başvurun gerekirse psikiyatriste refere eder

Genişletmek için tıkla...