Anne değilim öncelikle
Ama rahmetli annemin bebekler konusundaki tecrubelerine çok şahit oldum kardeşlerim ve yeğenlerim sayesinde.
Emzirmek ve günlük işleri haricinde bebek kucağa alınmaz derdi hep, evimizde hiç bir bebek ayakta ya da kucakta sallanmamıştır, alıştırmayın derdi. Hani sevmek istesek yerinde sevin derdi kardeşimi, derin bir oyun bahçesi vardı onun içine bırakırdı iş yaparken. Ablamın ilk boşandığı dönemler yeğenim çok ufaktı 6 aylık kadar, sürekli huzursuz, ağlayan bir bebek, bize geldiklerinde rahmetli direk kontrolü aldı eline, aynı oyun bahçesine koydu yeğenimi, ablama dedi ki yanında ki yatakta yat ama görmeyeceğim kucağına aldığını, bir kaç gece beceremedi ablam, ortalık yıkıldı ağlamaktan, sonra bir gece annem yattı yanında, önce yine ağladı, annem yataktan konuştu onunla, sakin bir sesle gözleri kapalı, o kendini yırtsa da sakin sakin konuşmaya devam etti. 5 gece sonra yeğenim ışıklar kapandığında uyumaya kodlanmıştı, bir daha hiç sorun çıkmadı, annem gece kalkar uyku arasında onu kontrol ederdi, nasıl oldu bu dedik hepimiz, hem çalışıp hem 4 çocuk büyütünce keşfediyorsun derdi rahmetli =)) bu bizim yaşadığımız bir tecrübe belki size de faydası olur, buradaki arkadaşlar annelik konusunda çok bilgililer, elbet biraz rahatlayacak bir yol keşfedeceksiniz, Rabbim yardımcınız olsun, çok zor uykusuzluk ve gerginlik
yalnız değilsin. 
