Mrhb.uc yasinda oglum var.bes yil sonra cocugum oldu.hareketli bir cocuk.fakat vuran kiran zarar veren bir cocuk degil.ailem esimi istememisti.fakat zamanla kabullendiler.esim biraz cekingen biri.yani aileme haftada bir gitsekde cok sohbet etmeyen biridir.oglumuda bir ablam disinda uc kardesim daha var sevmediklerini hissediyorum.surekli yaramaz kelimesini kullaniyorlar.olumsuz bir sey yaptiginda yaramaz deyip guzel bir sey yaptiginda gormuyorlar.surekli gitmemize ragmen ablalarimdan biri cocuk uc yasina girdi toplasaniz uc kere kucagina almistir.bu durum cok zoruma gidiyor.ne gitmek ne de gelmek istiyorum.annem babam rahmetli.o nedenle kardeslerimi ihmal etmek de istemiyorum.ama gidince de rahat edemiyorum.canim kelimesini bile esirgiyorlar.
Herkes çocuk sevicek diye bişey yok bazen en yakinim bile olsa çok yaramazsa yarım saat zor dayanırım
Hem bazı çocuklar sevmeye yeltensem bile yabancilayip gelmiyo
Bazı çocuklar tam tersi çok cana yakın oluyo kucağa geliyo
Bide ergenlik cagindalarsa çocuk sesi sevmezler pek yada belli edemezler çekingen yspidalarsa kardesleriniz belli edemiyolar belkide sevgi gösterisi illa kucağa almakla olmaz ki takılma bu konulara hiç
Ben seni cok iyi anliyorum, insan kendini seçilmiş hisediyor.,sevilmemiş.
Bende çok üzülüyorum,bizde kardeşler cok mesafeli ,hiç yiyenleriyle ilgili değiller.
Bence ablalarin bunun hiç farkında bile değiller.belki kendi hayatlari ile çok mesgullar.
bence zoruna gitmesin. çünkü herkes çocuklara karşı çok sevecen değil. yani aslında sevmediklerinden değil de kaldıramadıklarından o yüzden bu şekilde değerlendirme lütfen. mesela benim bir tanıdığım var kendi çocuğunu bile kucağına alıp çok fazla öpüp koklamaz. o yüzden yapı meselesi.