Kalabalık beni sahiden sıktı. Ben ikide birde böyle oluyorum, bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, bazen de hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret filan değil… İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile… Sadece bir yalnızlık ihtiyacı. Öyle günlerim oluyor ki...
Arkadaşlar evliliğiniz boyunca kayınvalideniz, kayınpederiniz, görümce ve ya kayınlarınız size el kızı gibi davranıp yabancı olduğunuzu hissettirdi mi? İçinizin cız ettiği anlar var mı? Oğlu ve sizin aranızda bariz ayırımcı davranışları oldu mu?
Arkadaşlar biraz uzun yazıcam ama okuyup bana yardım edebilirseniz çok sevinirim.
ben 21 yaşındayım ve üniversite 2. sınıf öğrencisiyim.
üniversiteye ilk geldiğimde çok güzel arkadaşlıklarım oldu.öyle soğuk bi kız değilimdir. her zaman güler yüzlü ve sıcak kanlıyımdır ve bunu içimden gelerek...