- 16 Temmuz 2023
- 87
- 44
- 28
- Konu Sahibi Istanbulluhatun
- #1
Herkese merhaba ben 5 yıl önce boşandım 22 yaşında erkenden severek evlenmiştim. Abim de 1 buçuk yıl önce eşiyle anlaşamadığı için boşanmak zorunda kaldı. Ailemle birlikte yaşıyorum 7 yaşındaki yeğenimin bakımıyla okul işleriyle ben ilgileniyorum. Ayrıca ev işlerinde anneme yardımcı oluyorum eve sürekli amcam geliyor, bu durumdan çok sıkıldım bunaldım. Daha önce hiç çalışmadım depresyon, anskiyete ve çalışma fobim var. Bu korkularımı aşıp artık bir yerde çalışmak, kendi geleceğimi kurmak,birikim yapmak istiyorum. Ayrı eve çıkmak istiyorum ama imkansız gibi görünüyor. Köşede biraz altınım var ama şimdi kiralar 15 bin civarı, asgari ücretler belli, kira, su, doğalgaz,elektrik ve telefon faturası, gıda masrafı ,yol vb tek başına da ayrı ev idare etmek oldukça zor görünüyor. Liseden arkadaşım bizim evimize yakın bir yerde arkadaşının yazlığı olduğunu ve kızın ailesinin anahtarı ona teslim ettiğini söyledi. Yazlığın ne durumda olduğunu kontrol eder misin demiş kız arkadaşı şehir dışında yaşıyor. Oraya gelmişken denize de girmek istiyorum 2 gün kalalım falan dedi. Ben de olur bana uyar Cumartesi Pazar olsa daha iyi olur dedim çünkü Pazartesi okullar var ,yeğenimi ben uyandırıp okula hazırlıyorum, ödevlerini de ben yaptırıyorum. O Pazar, Pazartesi günleri kalmayı planlıyordu. Annene söylersin bir gün idare etsin o ilgilensin dedi. Durumu anneme anlattım, başka evde kalamazsın, bizde öyle bir şey yok geçen gün görmedin mi arkadaşına gittin geç geldin abinden bin ton laf yedim dedi. Ben kaç yaşına gelmiş insanım kız kiza kalicaz başka kimse yok evimize yakın, sen de onlar gibi eski kafalisin dedim. Bu arkadaşımın evine gitmiştim 2 hafta önce. Dolmuş, İETT falan 2 3 saat sürmüştü yol , 4 5 saat orda oturup sohbet ettim dönüşüm 11 gibi oldu. Lise arkadaşım ve 1 yıldır görüşemiyorduk üstelik. Abim de hana dediki kafana göre iş yapma bir yere çıkarken haber ver giderken arabayla biz bırakırız hatta gerekirse arkadaşın konum atar ben seni arabayla bırakırım ve eve geri getiririm . Sen kafana göre habersiz iş yaptığın için dolmuşa biniyor oyalaniyorsun, arkadaşına giderken geç çıkıp hata üstüne hata yapıp bir de geç dönüyorsun ,biz arabayla gelip seni almasak burda bu saatte dolmuş geçmiyor dışarda kalırdın falan dedi. İstanbul'da köy içinde yaşıyoruz . Ben de taksiye binerdim korkmam yani, yeterki tek başıma bir şeyler yapayım istiyorum. Bakıcı gibi getir götür yapmasınlar istiyorum. Kendime hiç özgüvenim kalmadı. onlar yüzünden insanlarla nasıl konuşulur, mutlu olunur, bir işte çalışılır nasıl başarı duygusu hissedilir ve nasıl gerçekten yaşadığımı hissederim bilmiyorum, her sabah isteksiz uyanıyorum keşke yaşamasam yine mi sabah oldu diyorum... Bazen ilaç içip hayatıma son vermek istiyorum. Daha önce de 20 civarı antidepresan içip birkaç gün sarhoş gibi dolandigim oldu ama bir şey olmadı sadece birkaç gün yatmak zorunda kaldım yürümekte zorlanıyor sağa sola sallaniyordum. Arkadaşıma annem gitme bir yerde kalma diyor diye belirttim. Bak bu da sana ders olsun ayrı eve çıkmak istiyorsun biz seninle 2 gün kalacaktık ama izin vermiyorlar senin ayrı ev işi imkansız gibi ama sağlık olsun sıkma canını dedi. Bu durumda ne yapabilirim bir akıl verin lütfen ben artık ne yapacağımı ve nasıl bu hayata devam edeceğimi bilemiyorum arkadaşlar...
