Ailem evliliğime karşı gelmişti şimdi boşanmak istiyorum

Manipülasyon, zorunda hissetmem, bağımlı olmam, kendi duygusal ve psikolojik zaaflarım. Ben de bir şeylerin farkındaydım ama başka detaylar da var değişik bir psikoloji

Konuyu 2 kere okudum, aradaki yorumlarını da okudum açık açık yazayım ne hissettiğimi belki doğru belki yanlış ama hissettiğim bu

Ailen dediğin gibi kariyerli hali vakti yerinde bir aile eşin de hem görgü olarak hem de maddiyat olarak daha alt seviyede. Bence ailen biraz da baskıcı düğüne herkes tamam demişken dayı teyze gelmem onla evlenirsen demiş ne alaka yani. Ki bence aile genelinde bi üstten bakma da var boyu kısa diye beğenilmiyor falan.

Evlenirken yalan, manipülasyon konuları aklında yoktu gibi geliyor. Evlendikten sonra iki farklı karakterin bir eve girmesi evliliğin sorumluluklarıyla birleşince alışkın olduğun maddi manevi refahı göremeyince bence evlilik bu mu hata mı ettim demeye başlamışsın. Bence evlendikten sonra da ailen alttan alta kötü evlilik yaptığını söylemişlerdir bence. Bir de sanırım sevgiliyken değil ama evlenince kocasının kendinden daha başarılı daha örnek alınası biri olmasını istiyor insan onu yapamadıkça eşinden soğumuşsun. Çünkü eşinle ilgili konuda tek bir iyi özellik geçmiyor. Hani sanki zorla evlendirilmişsin. Eşinden soğudukça ailene sarılmışsın eşin fark ettikçe baskı yapmış o baskı yaptıkça kısır döngüde devam etmiş.

Bence eşin evlenirken de şimdi de stabil bir şekilde devam ediyor gibi yani huyu suyu. Değiştiririm diye evlenmişsin olmayınca neden değişmedin diye ona kızıyor gibi geldin. Eşin iyi biri demiyorum ama evlenmeden de evlendikten sonra da aynı şekilde ilerliyor adam düz. Bence boşanın çünkü dediğim gibi eşinle ilgili iyi dediğin bir yoruma denk gelmedim.
 
Evlendikten sonra herkes herşeyi geride bırakamamış demekki misal eşiniz .. yalan soylemesi hos degil ama baski goruyorsa buda hos degil

Adamin gozuylede bakabilmek lazim beni dayiya teyzeye kadar istemeyen bir aileye cok da sicak davranamazdim
 
Konuyu 2 kere okudum, aradaki yorumlarını da okudum açık açık yazayım ne hissettiğimi belki doğru belki yanlış ama hissettiğim bu

Ailen dediğin gibi kariyerli hali vakti yerinde bir aile eşin de hem görgü olarak hem de maddiyat olarak daha alt seviyede. Bence ailen biraz da baskıcı düğüne herkes tamam demişken dayı teyze gelmem onla evlenirsen demiş ne alaka yani. Ki bence aile genelinde bi üstten bakma da var boyu kısa diye beğenilmiyor falan.

Evlenirken yalan, manipülasyon konuları aklında yoktu gibi geliyor. Evlendikten sonra iki farklı karakterin bir eve girmesi evliliğin sorumluluklarıyla birleşince alışkın olduğun maddi manevi refahı göremeyince bence evlilik bu mu hata mı ettim demeye başlamışsın. Bence evlendikten sonra da ailen alttan alta kötü evlilik yaptığını söylemişlerdir bence. Bir de sanırım sevgiliyken değil ama evlenince kocasının kendinden daha başarılı daha örnek alınası biri olmasını istiyor insan onu yapamadıkça eşinden soğumuşsun. Çünkü eşinle ilgili konuda tek bir iyi özellik geçmiyor. Hani sanki zorla evlendirilmişsin. Eşinden soğudukça ailene sarılmışsın eşin fark ettikçe baskı yapmış o baskı yaptıkça kısır döngüde devam etmiş.

Bence eşin evlenirken de şimdi de stabil bir şekilde devam ediyor gibi yani huyu suyu. Değiştiririm diye evlenmişsin olmayınca neden değişmedin diye ona kızıyor gibi geldin. Eşin iyi biri demiyorum ama evlenmeden de evlendikten sonra da aynı şekilde ilerliyor adam düz. Bence boşanın çünkü dediğim gibi eşinle ilgili iyi dediğin bir yoruma denk gelmedim.
Şöyle; evet ailem toplumda çok üst düzey konumlarda olduğu için ve yetiştirilme tarzlarından dolayı (teyzelerim annem dayım vs) kimseyi beğenmezler ve hatta küçümserler. Dış görünüşe çok bakarlar. Evham da var.

Evlendikten sonra fark ettiğim şeylerden biri; ailem onu benimsemedi. ama olumsuz hiçbir şey söylemediler hatta kendilerince kabullenmeye sevmeye çalışıyorlar. Eşim de onların yanındayken onlara çok saygılı davranıyor. Ama ben onları ısındıracak hiçbir şey yapmıyorum eşimi ortama çok sokmuyorum. Namaz cemaatle kılınır bizde. O konuda açık verecek ve yalan ortaya çıkacak diye. Görücü usulünde namaz kılmıyor diye çok uygun bir talibi reddetmişti babam ablam için. Bizim için çok kesin bir konuydu. erkek kardeşlerim meraba meraba konuşuyor onunla aynı ortamda olmak istemiyorlar. Ailemin yanına gidince kendim gibi hissediyorum. Ama eşimle ailemin yanında olunca çok anormal hissediyorum. Sanki çok alakasız biri bizim aramıza katılmış gibi farklılığı gözüme batıyor sanırım.

Eşimin iyi yönleri de var ama burada boşanmaya kadar gidecek kötü özellikleri konuşmak derdim. Duygusal olmamasına alışamadım. Duygularımı gözetmiyor bana duygusal konularda zorbalık yapıyor bu beni en yaralayan şey oldu. Alışabileceğim bir şey olmadığını fark ettim. Alıştıkça kendimden verdiğimi ve eski neşemin olmadığını fark ediyorum. Nerden tutsan elinde kalıyor demişti annem. Şimdi ben de öyle diyorum. Romantizm duygusal gözetme vs yok, dini konularda bir çaba yok, baskı var, yalan var. Yani bu ortamda nasıl mutlu olacağım ki.
 
Beni istemeyen evlenirken bana karsi cikan esimin ailesiyle dünya yikilirken ancak bir araya gelirdim. Adam hakli degilmi sizcede
Ben de başta öyle diyordum ama diğer insanlarla da görüşmüyor. Beni de izole ediyor. Ailem karşı çıkmasaydı da bu bizde bir sorun olacaktı gibi hissediyorum. Bunu sormuştum “o zaman kendimi zorlardım” dedi ama nedense inanmıyorum çünkü başka durumlarda kendini zorlamıyor.
 
Evet hadi namazı devam ettiremedin cumaya gitmemek her şeyi ortaya koyuyor. Sonradan öğrendim ki babası da gitmiyormuş. Ben babasından çok ayrı olarak görmüştüm ama onun gibi davranıyor gerçekten. Ailem bu konuda çok haklıymış. Ve ben haksız çıkmamak için inat ediyor da olabilirim. Biraz düşününce ailemin üzülmesi arkaplanda kalıyor aslında belki de sevinirler
Babasının gidip gitmemesi sizin meselenin değil ama eş ayrı. Zamanla fikir, düşüncesi,inancı değişmişsin bile sizin hassasiyetiniz biliyorsa problem olmaması için bunu paylaşabilirdi. Mış gibi yapması çok çirkin.
 
Şöyle; evet ailem toplumda çok üst düzey konumlarda olduğu için ve yetiştirilme tarzlarından dolayı (teyzelerim annem dayım vs) kimseyi beğenmezler ve hatta küçümserler. Dış görünüşe çok bakarlar. Evham da var.

Evlendikten sonra fark ettiğim şeylerden biri; ailem onu benimsemedi. ama olumsuz hiçbir şey söylemediler hatta kendilerince kabullenmeye sevmeye çalışıyorlar. Eşim de onların yanındayken onlara çok saygılı davranıyor. Ama ben onları ısındıracak hiçbir şey yapmıyorum eşimi ortama çok sokmuyorum. Namaz cemaatle kılınır bizde. O konuda açık verecek ve yalan ortaya çıkacak diye. Görücü usulünde namaz kılmıyor diye çok uygun bir talibi reddetmişti babam ablam için. Bizim için çok kesin bir konuydu. erkek kardeşlerim meraba meraba konuşuyor onunla aynı ortamda olmak istemiyorlar. Ailemin yanına gidince kendim gibi hissediyorum. Ama eşimle ailemin yanında olunca çok anormal hissediyorum. Sanki çok alakasız biri bizim aramıza katılmış gibi farklılığı gözüme batıyor sanırım.

Eşimin iyi yönleri de var ama burada boşanmaya kadar gidecek kötü özellikleri konuşmak derdim. Duygusal olmamasına alışamadım. Duygularımı gözetmiyor bana duygusal konularda zorbalık yapıyor bu beni en yaralayan şey oldu. Alışabileceğim bir şey olmadığını fark ettim. Alıştıkça kendimden verdiğimi ve eski neşemin olmadığını fark ediyorum. Nerden tutsan elinde kalıyor demişti annem. Şimdi ben de öyle diyorum. Romantizm duygusal gözetme vs yok, dini konularda bir çaba yok, baskı var, yalan var. Yani bu ortamda nasıl mutlu olacağım ki.

Peki bu evliliği sürdürme sebebiniz ne. Hata yaptığınızı itiraf etme korkusu mu?
 
Ben de başta öyle diyordum ama diğer insanlarla da görüşmüyor. Beni de izole ediyor. Ailem karşı çıkmasaydı da bu bizde bir sorun olacaktı gibi hissediyorum. Bunu sormuştum “o zaman kendimi zorlardım” dedi ama nedense inanmıyorum çünkü başka durumlarda kendini zorlamıyor.
Genel olarak sosyal sıkintisi varsa, vede senin icin bi ugrasimi olmuyorsa karar sana kaliyor.
 
Şöyle; evet ailem toplumda çok üst düzey konumlarda olduğu için ve yetiştirilme tarzlarından dolayı (teyzelerim annem dayım vs) kimseyi beğenmezler ve hatta küçümserler. Dış görünüşe çok bakarlar. Evham da var.

Evlendikten sonra fark ettiğim şeylerden biri; ailem onu benimsemedi. ama olumsuz hiçbir şey söylemediler hatta kendilerince kabullenmeye sevmeye çalışıyorlar. Eşim de onların yanındayken onlara çok saygılı davranıyor. Ama ben onları ısındıracak hiçbir şey yapmıyorum eşimi ortama çok sokmuyorum. Namaz cemaatle kılınır bizde. O konuda açık verecek ve yalan ortaya çıkacak diye. Görücü usulünde namaz kılmıyor diye çok uygun bir talibi reddetmişti babam ablam için. Bizim için çok kesin bir konuydu. erkek kardeşlerim meraba meraba konuşuyor onunla aynı ortamda olmak istemiyorlar. Ailemin yanına gidince kendim gibi hissediyorum. Ama eşimle ailemin yanında olunca çok anormal hissediyorum. Sanki çok alakasız biri bizim aramıza katılmış gibi farklılığı gözüme batıyor sanırım.

Eşimin iyi yönleri de var ama burada boşanmaya kadar gidecek kötü özellikleri konuşmak derdim. Duygusal olmamasına alışamadım. Duygularımı gözetmiyor bana duygusal konularda zorbalık yapıyor bu beni en yaralayan şey oldu. Alışabileceğim bir şey olmadığını fark ettim. Alıştıkça kendimden verdiğimi ve eski neşemin olmadığını fark ediyorum. Nerden tutsan elinde kalıyor demişti annem. Şimdi ben de öyle diyorum. Romantizm duygusal gözetme vs yok, dini konularda bir çaba yok, baskı var, yalan var. Yani bu ortamda nasıl mutlu olacağım ki.
Siz ne iş yapiyorsunuz , eşiniz ne iş yapıyor ? Eğitim ve meslek durumları da çatışma yarattı mı ?
 
2 yıllık evliyim çocuğum yok. Evlenirken çok kötü süreçler geçirmiştim ailemle aram çok bozulmuştu eşimle de araları bozulmuştu ama saygılı bir aile olduğumuz için evlendikten sonra herkes her şeyi geride bıraktı. Şuan ortada ailem için bir problem yok.

Ancak bunlar bizim ilişkimize yansıdı. Tamamen bundan dolayı mı bilmiyorum ama eşim ailemle sık görüştüğüm zaman rahatsız oluyor. Kendisi ailesiyle çok sık görüşmez. Benim normal görüşmem bile ona çok sık geliyor. Ben kök ailemden kopamamışım gibi davranıyor. Öyle bir şey yok halbuki. Ayrıca ailemle hiç bir araya gelmek istemiyor. Bayramlarda bile zorlanıyor, bahane bulup uzak bi yere gidiyoruz bazen. Kendi ailesiyle benim görüşmem konusunda ise herhangi bir baskısı yok.

Baskıda hissediyorum. Kardeşlerim çok. en yakın arkadaşlarım kardeşlerim ve onlarla paylaşımım ve bağımdan rahatsız olması anormal geliyor. Kardeşlerimle de vakit geçirmekten kaçınıyor. Onlar gelince başka yere gidiyor vs.

İnsanlardan çok izole yaşıyor. Arkadaşlarımın eşleriyle tanışmıyor. Arkadaşlığa önem vermiyor. Kimseyle görüşmüyoruz beraber. Hep tekiz ve ben de asosyal bir hayatın içine düştüm ailemle görüşürken de sorun yaşadıkça. Yalnız hissediyorum.

En büyük bir diğer sorun da namaz kılmaması hatta cumaya bile gitmemesi. Evlenmeden önce bu kadar olduğunu bilmiyordum. Namaza başladığını sanıyordum. Ailemden saklıyorum bunu, bu yüzden onlarla bir araya gelince stres yapıyorum zaten.

Geçen hafta Babannem ölüm döşeğinde diye ailemin yanına gitmiştim. Babam çok depresifti onu hiç öyle görmemiştim hemen bırakamadım 4 gün yerine 1 hafta kaldım diye beni havalimanından alırken tartışma çıkardı. Her üzgün olduklarında git kal o zaman vs diye. Çok anlayışsız geldi. Duygusal olarak yaşadığım şeylere çok kayıtsız. Ben bunu istemiyorum. Benim için bu son damla oldu. Boşanmak istiyorum. Bu baskıdan kurtulmak istiyorum.

Ailem boşanırsam çok çok üzülür. Zaten çok mücadele vermişlerdi evlenmiyim diye. Hatta çok yakın olduğum teyzem ve dayım düğüne bile gelmemişti onaylamadıkları için. Hala da konuşmuyoruz onlarla. Ne yapacağımı bilmiyorum. İyi bir çift terapistiyle görüşmek istiyorum önerileriniz varsa paylaşırsanız çok sevinirim


Güncelleme: okudugunu anlamayan insan dolu burası. Konu namaz değil! Ailemle görüşmeme karışması! Namaz benim icin önemliydi ve evlenmeden önce kıldığını söyledi. Burada yalan var. Ben ise öğrendikten sonra ona namaz kıl hiç demedim. Tercih meselesi. Bana bu yalan uymuyor. Çocuk yetiştirme idealime terslik var. Bunu anlamayanlar yorum yapmasın.
Mesele namaz niyaz olunca insanlar niye bu kadar saldırganlaşıyor acaba? Dini hassasiyeti olan bir insan elbette kendi gibi biriyle evlenmek isteyebilir, bundan daha normal olan ne var? Eşiniz ya sizi kandırmış ya da nefsine yenik düşmüş, Allah hidayet versin.

Aile ile görüşme konusunda ikinizin de normali ve bakış açısı farklı demek ki. Eşinizle oturup sakin bi şekilde konuşup orta yolu bulabilirsiniz belki.

Evlenmeden önce her şeyi detaylıca konuşup anlaşsaydınız keşke.
 
Namaz cemaatle kılınır bizde. O konuda açık verecek ve yalan ortaya çıkacak diye. Görücü usulünde namaz kılmıyor diye çok uygun bir talibi reddetmişti babam ablam için. Bizim için çok kesin bir konuydu.

Buradan anladığım kendi hassasiyetinden çok ailem ne der ailem anlarsa gibi tedirginlik duyuyorsun. Bu bana tuhaf geldi mesela.
 
Evet ilk kişidir. Fark ediyordum zaten ama sözünü etmediği için aklıma gelmedi bunun getireceği etkiler. Kendimi de tam tanımıyordum bu konuda ne istediğimi ben de bilmiyordum. Annem mert değil diyordu. Gerçekten de mert değil hep bi bahanesi ve açıklaması oluyor. Terapistim gidip baban gibi birini neden seçtin demişti evlenmeden önce. Her şeyin farkındaydım da yüzleşmek istemedim bırakamayacağımı bildiğim için

Bazen olur öyle basiret bağlanmaları diyelim. Şu halde, evliliğinizi devam ettirme motivasyonunuz sadece ailenizin üzülmemesi için. Peki aileniz, mutsuz olduğunuz bir ilişki içine, bu motivasyonla kendinizi, tabiri caizse hapsettiğinizi bilse, daha mı az üzülürdü?
 
Peki bu evliliği sürdürme sebebiniz ne. Hata yaptığınızı itiraf etme korkusu mu?
Ne zaman bu konuları düşünsem o bana iyi davranınca sorunları unutuyorum baş edebilirim gibi geliyor. Romantizm eksikliği de beni çok bunaltan bir konu. Ondan gelen en ufak ilgi hemen bu sorunları bertaraf ettiriyor bana. Ben bağımlı olmuşum sanki. Ben kötü yönleri abarttım öyle olsa bu kadar yıl duramazdım diyorum. Düşünce sistemim çok bozuk, olayları doğru analiz ettiğimde bile sonrasında kendi analizlerimin hayal ürünü olduğunu düşünüyorum peşine düşmüyorum

Siz ne iş yapiyorsunuz , eşiniz ne iş yapıyor ? Eğitim ve meslek durumları da çatışma yarattı mı ?

Eşim bilgisayar mühendisi. İyi bir pozisyonda çalışıyor. Ben ingilizce öğretmeniyim özel ders veriyorum. Eğitim değil de toplum içindeki uyumsuzluk sorun yaratıyor. Benim çevremdeki insanların aileleri de benim ailem gibi. Eşim onların yanında da farklı kalıyor zaten toplum içine çıkmıyor bunu açıklayamamak da bir sorun benim için. sanki o utanılacak biri de o yüzden topluma çıkaramıyorum gibi görmeye başladım
 
Buradan anladığım kendi hassasiyetinden çok ailem ne der ailem anlarsa gibi tedirginlik duyuyorsun. Bu bana tuhaf geldi mesela.
Yok benim icin de çok önemli bir konu. Benim hassasiyetime sahip başkası bunları anlatsa öyle nasıl çocuk yetiştireceksin derim. Ama ben gözümü kapatıyorum aynı konuya.
 
Ya hadi namaz konusunda yalan söyledi, riyakarlık yaptı. 7 yıl nasıl asosyal olduğunu anlamadınız? Asosyal insan 100 km öteden belli olur. Konu sahibine yorum yapınca eleştirenler olmuş. Kusura bakmayın ama birini 7 yıldır tanıyıp sonra asosyal,aileme mesafeli diye dert yanınca absürt oluyor. Büyük ihtimal sevdiği için gözlerini kapattı, ailesini de dinlememiş hatalı bir evlilik yapmış. Zararın neresinden dönsen kârdır son kez bir konuşun olmuyorsa herkes kendi yoluna baksın. Burada konu açınca herkes tutturuyor evlenince değişti diye tabii ki evlenince değişikler olur ama kimse bir anda karakter değişmez. Evlenmeden önce ipucu veriyor siz görmezden geliyorsunuz,aile sözü de dinlemiyorsunuz.🤷🏻‍♀️
 
Bazen olur öyle basiret bağlanmaları diyelim. Şu halde, evliliğinizi devam ettirme motivasyonunuz sadece ailenizin üzülmemesi için. Peki aileniz, mutsuz olduğunuz bir ilişki içine, bu motivasyonla kendinizi, tabiri caizse hapsettiğinizi bilse, daha mı az üzülürdü?
Ailem belki de sevinir bir süre sonra emin değilim. Sadece onlardan dolayı kalmaz. Şuan devam ettirme sebebim ne zaman bu düşünceye girsem bir süre sonra iyi şeyleri görüp bu düşünceyi rafa kaldırıp rahatlıyorum. 21 yaşından beri hayatım onun etrafında dönüyor. 31 yaşındayım. Çok iç içe geçmişiz nasıl ayıracağım cesaret edemiyorum ve duygusal olarak gireceğim süreci atlatamayacağımı düşünüyorum
 
Ya hadi namaz konusunda yalan söyledi, riyakarlık yaptı. 7 yıl nasıl asosyal olduğunu anlamadınız? Asosyal insan 100 km öteden belli olur. Konu sahibine yorum yapınca eleştirenler olmuş. Kusura bakmayın ama birini 7 yıldır tanıyıp sonra asosyal,aileme mesafeli diye dert yanınca absürt oluyor. Büyük ihtimal sevdiği için gözlerini kapattı, ailesini de dinlememiş hatalı bir evlilik yapmış. Zararın neresinden dönsen kârdır son kez bir konuşun olmuyorsa herkes kendi yoluna baksın. Burada konu açınca herkes tutturuyor evlenince değişti diye tabii ki evlenince değişikler olur ama kimse bir anda karakter değişmez. Evlenmeden önce ipucu veriyor siz görmezden geliyorsunuz,aile sözü de dinlemiyorsunuz.🤷🏻‍♀️
Evet bence de tam dayaklığım

Asosyalliği beni ilgilendirmez sanıyordum ama meğer ben bu kadar asosyal biriyle yapamıyormuş ortak hiçbir ortama girmeyeceğimiz aklıma gelmemişti
 
Ailem belki de sevinir bir süre sonra emin değilim. Sadece onlardan dolayı kalmaz. Şuan devam ettirme sebebim ne zaman bu düşünceye girsem bir süre sonra iyi şeyleri görüp bu düşünceyi rafa kaldırıp rahatlıyorum. 21 yaşından beri hayatım onun etrafında dönüyor. 31 yaşındayım. Çok iç içe geçmişiz nasıl ayıracağım cesaret edemiyorum ve duygusal olarak gireceğim süreci atlatamayacağımı düşünüyorum

Güzel bir itiraf oldu bu açıkçası; bu kadar farkında biri olduğunuzu tahmin etmiyordum. Bilmek ile uygulamak aynı şey değil tabii; sigaranın zararlarını en iyi sigarayı içenler bilir ama uygulamada bırakırken başarısız olanlar da çoktur. Biraz onun gibi bir durum. Duygusal olarak atlatamamak bir kefede, ömrünüzün tamamını bu şekilde bir evlilik içinde yaşamaya çalışmak bir kefede olsa bence bir zaman dilimine oranla, bir ömür daha ağır basardı zorlukta. Herkesin bir pik noktası var, hareket noktası, harekete geçme noktası. Bıçak kemiğe dayandı denir ya, o misal. Sizinki henüz gelmemiş demek ki, gelince zaten duramazsınız. En acilinden iyileşme ve cesaret diliyorum size.
 
Evet bence de tam dayaklığım

Asosyalliği beni ilgilendirmez sanıyordum ama meğer ben bu kadar asosyal biriyle yapamıyormuş ortak hiçbir ortama girmeyeceğimiz aklıma gelmemişti
Geçmişi değiştiremezsiniz geleceği değiştirmek elinizde. Olmuş bir hata artık önünüze bakmanız gerek. Zor olsa bile kendinizi boşanma sürecine hazırlayın gerekirse psikolojik destek alırsınız. Ne karakteriniz uyumlu ne aile yapınız uyumlu hazır çocuk yokken ayrılmanız daha iyi olabilir.
 
Ne zaman bu konuları düşünsem o bana iyi davranınca sorunları unutuyorum baş edebilirim gibi geliyor. Romantizm eksikliği de beni çok bunaltan bir konu. Ondan gelen en ufak ilgi hemen bu sorunları bertaraf ettiriyor bana. Ben bağımlı olmuşum sanki. Ben kötü yönleri abarttım öyle olsa bu kadar yıl duramazdım diyorum. Düşünce sistemim çok bozuk, olayları doğru analiz ettiğimde bile sonrasında kendi analizlerimin hayal ürünü olduğunu düşünüyorum peşine düşmüyorum



Eşim bilgisayar mühendisi. İyi bir pozisyonda çalışıyor. Ben ingilizce öğretmeniyim özel ders veriyorum. Eğitim değil de toplum içindeki uyumsuzluk sorun yaratıyor. Benim çevremdeki insanların aileleri de benim ailem gibi. Eşim onların yanında da farklı kalıyor zaten toplum içine çıkmıyor bunu açıklayamamak da bir sorun benim için. sanki o utanılacak biri de o yüzden topluma çıkaramıyorum gibi görmeye başladım

Bakın en güzeli biz bu konuyu artık olması gereken netliğe taşıyalım.

Siz ve aileniz muhafazakar insanlarsınız. Eşiniz değil. Buna eşlik eden başka konular da var ama temel mesele bu. Bunu çözebilseydiniz belki o konular da çözülürdü.

Bu farklılık konusunda yapabileceğiniz hiçbir şey yok. Siz bu noktaya kandırılarak da gelmiş olabilirsiniz, yanlış yorumlayarak da gelmiş olabilirsiniz. Kafanızı şişirmek istemiyorum ama hadi biraz daha devam edelim. Eşinizin sizi kandırdı mı yoksa kandırmadı mı? İki ihtimal var değil mi?

Birinci ihtimal: Hayır kandırmadı. Buradan iki ayrı ihtimale gideriz. Birincisi, eşinizin muhafazakar olmadığı belliydi. Ama siz görmek istediğinizi gördünüz. Başka zafiyetleriniz vardı. Duygularınız yoğundu. Eşinizin muhafazakar olmadığını biliyordunuz ama değiştiririm diye düşündünüz. Bu durumda zaten haksızsınız. İkincisi, eşiniz muhafazakardı ama zamanla dünya görüşü değişti ve şu anda muhafazakar değil. Durum buysa yapacak bir şey yok. Çünkü insanlar değişebilir. Eşler birlikte değişirse ne güzel. Birlikte değişemiyorlarsa ya birbirlerine katlanırlar ya da ayrılırlar.

İkinci ihtimal: Eşiniz sizi kandırdı. Sizinle evlenmeyi çok istiyordu. Bu yüzden kendisini size farklı gösterdi. Evet eğer durum buysa öfkelenmekte haklısınız. Ama bu öfkenin size ne faydası var. Eğer eşiniz sizi kim olduğu konusunda kandırdıysa siz zaten bu evliliği sürdürmeyi kendinize yakıştırabiliyor musunuz? Sizi manipüle eden bir insanla aynı çatı altında neden kalasınız ki?
 
X