Merhaba arkadaşlar ben üçüncü bebeğime 34haftalik gebeyim ve aşırı derecede ölüm korkusu yaşıyorum sanki doğumda ölecekmişim gibi geliyor bundan 5yıl önce arka arkaya üç tane ölüm yaşadım ve anksiyete hastası oldum gebelikten önce ilaç kullaniyodum sonra ilacı bıraktım ve gebe kaldım ilk başta herşey çok güzeldi yolundaydı gebeligimin 30.haftasinda ani bi şekilde dedemi kaybettim o gün sabah bebeğimin kontrolü vardı akşamına annem aradı ve dedemin ölüm haberini çok kötü bi şekilde verdi o an şoka girdim inanamadım o gün gece eşim beni köye götürdü dedemin ölüsüyle sabaha kadar aynı evdeydim ertesi gün evin önüne cenaze yıkama aracı geldi dedemi indirdiler cenaze arabasından tabutla çıkardılar hepsini gördüm gömüldüğü gün mezarına gittim şimdi de doğumda ölücem diye sürekli korkuyorum sezeryanla doğum yapıyorum bu üçüncü doğumum berbat bir haldeyim geceleri uyuyamıyorum yemek yiyemiyorum naparsam yapayım asla rahatlayamiyorum iki tane kızım var onlar uyurken onlara bakıp ağlayıp üzülüyorum üçüncü bebeğim erkek hiçbir hazırlık yapmadım ona bile korkuyorum doktoruma kontrole gittiğimde anlattım durumu bitkisel bir şurup verdi dayanamadım psikiyatriden randevu aldım gittim 34.haftada olduğum için ilaç veremeyeceğini söyledi passiflora diye bi şurup yazdı melisa çayı içiyorum ama çok kötüyüm hiçbişeye odaklanamiyorum kafamı asla toplayamiyorum var mı aranızda benim gibi yaşayıp atlatan atlattıysanız nasıl atlattınız ne olur yardımcı olun
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Anksiyete hastası bir gebeyim aşırı derecede ölüm korkusu yaşıyorum
- Konu Sahibi Isavra
- Başlangıç Tarihi
- 9 Şubat 2011
- 824
- 18
İsavra, gördüklerinden ve yaşadıklarından dolayı kendini ölüme yakın hissetmiş olman gayet normal. Kaygı düzeyin normal yaşantını bozacak kadar yükselince sıkıntıya girmişsin. Herkeste hasta olma, acı çekme, ölme, sevdiklerini bırakma korkusu vardır ama bu korku normal yaşantımızı ve huzurumuzu bozmayacak şekilde olmalı. Ölümlere şahitlik etmen korkunu artırmış. Sağlıkçı olarak şunu söylemeliyim, ölüm çoğu insan için çokta kolay değil, günlerce y.bakımda kalan çok insanımız var.ölmek bizim tercihimiz değil, olmamalıda . Herşey vaktinde zamanında olacak. Doğumda ölürsem diye korkuyorsun, kendine değil kalanlara üzülüyorsun. Ben de seninle aynı süreçleri yaşadım.Kendin gittikten sonra kalanlar elbette başlarının çaresine bakarlar. Sen yaşarken kendini üzdüğünle kalırsın. Lütfen tüm bu olumsuz düşünceleri izle, onlara değer verme. Korku geldi mi bedenine!!! Dinle, onunla konuş. Ne istiyorsun benden, siz benim düşüncelerimsin ve bana zarar verdiğinizin farkında mısınız de!!! Geçip gidecekler. Derinnn nefesler al. Yavrularına sarıl, yemekler yap, alışveriş yap, karnını sev. Seni de bu aralar sıktım ama korkma, annen seninle de. Erkek bebek taşıyorsun, stresin sebebiyle kolik bir bebek olma olaslığı çok yüksek. Bir de lütfen inancını kuvvetlendir. Namaz kılıyorsan, sessiz karanlık ortamda yaradanla konuş. En özünden “yarabbim doğumda senin yanına gelip karnımdaki meleği göremezsem diye endişe yaşıyorum, bu dünyaya çok bağlandım. Burası geçici fakat annelik hislerimle yavrularımdan ayrılmak istemiyorum, sana da karşı gelmek istemiyorum. Vadem dolduysa bile yalvarırım daha sonra canımı al, gebelerin duası senin için özelmiş, ben de özel kullarından olmak istiyorum lütfen duamı kabul et” de. İçten bir dua yazdım senin için. İçeriğini gönlünce değiştir. Yalvar, ağla ama o seccadeden teslimiyetle ayrıl ve hayatına dön. Tevekkülü Allah'tan. Tasavvuf videoları ve izzet güllü yü izleyebilirsin. Yalnız değilsin. Kendini çaresiz hissetme. Sezaryenden sapasağlam çıkınca bu günlerine güleceksin. Böyle düşün.
Ben ölüm yaşamamıştım ama bende aşırı kötüydüm hamileyken sürekli ölücem diye ağlıyordum ikinciye hamileydim şuan oğlum 3 aylık birde 4 yaşında oğlum var bende panik atak vardı bide anksiyete eklendi böyle durup durup ağlıyordum bi yerim ağrısa korkudan ölüyordum doğumda ölücem ben diye hep ağladım bende sizin gibi sezeryanla doğum yapıyorum o kadar kötüydüm ki ben hep annemler de kaldım düşünün lohusalık da iyice berbattım ağlamadığım bi iki dk bile yoktu bakın şu an saat gece beş bu anksiyete uyutmuyor ama inanın ki geçiyor eskisi kadar ağır yaşamıyorum eşimi kaldırıp kaldırıp ağlıyordum acillik oluyordum şu an nasıl berbat bi haldesiniz tahmin edebiliyorum geçecek sabredin kendinizi başka şeylerle meşgul edin ben de sizin gibiydim çocuğa kıyafet bile almıyordum hiç bişey gelmiyordu içimden
Bu yazınız bana o kadar iyi geldi ki. Ben de 3 çocuk annesiyim, 3. Bebeğimi 2,5 ay önce dünyaya getirdim, sonrasında bir çok şey yaşadım, bulunamadı psikolojik dendi, ben artık eski ben değilim, kendimi bir yerlerde bıraktım ve bulamıyorum artık… Ne sağlığım ne ben artık eskisi gibi değiliz.. Neler vermezdim eski bana dönebilmek için, neler vermezdim eski hayatıma dönebilmek için, ama Rabbim yolumu düzenimi değiştirdi, bir hayır arıyorum bunun içinde. Çok acizim, çok dardayım. Küçük bebeğim, gözümden sakındığım 2 kızım var. Onlara ve kendime acımaktan iyice hasta düşüyorum. Bir gün bende düze çıkarım inşallah, yalnızca en aciz halimle ondan istiyorum, sağlık, huzur ve güzel bir ömür..
Benzer Konular
