- 27 Nisan 2019
- 314
- 411
- Konu Sahibi melikecik1
- #21
Bir anne evladina 33 yaşındayken bile travmaya ugratabiliyor. O yuzden umursama diyecegim ama 33 yasindaki ben bile umursuyorum.
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
Keşke annem de biraz kızımı üzüyor muyum diye düşünseydi teşekkür ederimmmBir an istemsizce yazdıklarınızı kızım yazsa diye düşündüm boğazım düğümlendi. Cocuklukta yasananlar hic unutulmuyor taptaze duruyor cok iyi biliyorum ,sımsıkı sarılıyorum size
Canım benim. Benzer şeyler yaşadım. Benim lakabım beceriksiz'di. Çok beddua ederdi. Mutlaka oku, bir şekilde meslek sahibi ol, kurtar kendini. Yapabilecek birsey yok ne yazık ki.Herkese merhaba ben 23 yaşında bir genç kızım , bu satırları bu platformdan silinmeyeceğini bilerek yazıyorum ve asla böyle konularda buraya derdimi paylaşacağımı bilmezdim , ben küçüklüğümden beri hiç bir zaman takdir edilmeyerek büyüyen bir kızım özellikle annem tarafından küçükken çok anlamadım ama büyüdükçe kurduğu her söz katlanarak arttı arttıkça acı vermeye başladı ne kadar başarı elde edersem edeyim asla memnun edemedim annemi … Örnek vereyim bu yaşımda bile çaydanlık taşıyıp misafirlere çay doldururken herkesin içinde “ sen bırak taşıyamazsın onu “ melike sen bilmezsin Melike’nin aklı yetmez vb gibi sözleri çok kullanırdı , rezil olmayı geçtim içimde açılan yaralarla yazıyorum bu satırları , çok güzel şiirler yazan okulunda başarılı olan bir kızdım ,ama ben anneme hiç yetemedim ,hep sen nereden bileceksin diyerek öteledi beni haliyle böyle büyüdüğünüzde de özgüveniniz eksik oluyor … mesela bir kere yaptığım bir ev temizliğinden Allah razı olsun kızım lafını duymadım bir kere gelip dertleşemedik en son ne zaman öptü beni bilmem…Her zaman hevesle gel anne şöyle anne kız gezelim kafa dağıtalım desem bir bahane bulurdu ama arkadaşları çağırsa koşa koşa giderdi.
Hatta küçükken annem beni neden sevmiyor derdim kendi kendime .Hayatım nasıl ilerler gelecekte nasıl bir kaderim olur bilmiyorum bugün hala annemden çok fazla söz duyuyorum belki diyeceksiniz ayrı bir eve çık , ama içimdeki o acıyı nereye gitsem taşıyacağım bu dünyada hiç mutlu olamadım , ama en iyi bildiğim şey sanırım ben gökyüzünden ayı tutup anneme getirsem çiçeklerle süslesem yine yaranamayacağım çok iyi biliyorum , bir gün ölüp gittiğim de en çok istediğim şey toprağım beni incitmesin . Çünkü ben annem tarafından çok incindim , buradan kız anneleri varsa onlara seslenmek istiyorum lütfen kızlarınızı bu hayatta üzmeyin çünkü kalplerinde hep bir acıyla yaşarlar
Okuduğunuz için teşekkür ederim bu satırları yazmak biraz da olsa beni rahatlattı .
Okudum mesleğim de var artık ama içimdeki o acıları atamadım ve hala devam etmeleri …Canım benim. Benzer şeyler yaşadım. Benim lakabım beceriksiz'di. Çok beddua ederdi. Mutlaka oku, bir şekilde meslek sahibi ol, kurtar kendini. Yapabilecek birsey yok ne yazık ki.
Benimki de devam ediyor. Ama artık eski hızı kalmadı. Ayrıca ben de aldırmamayı öğrendim. O konuşurken ben yarın işe giderken ne giyeceğimi ya da mutlu anılarımı düşünüyorum. Arada evet doğru, gibi kelimelerle onaylıyorum. Yani o mutlu anne kız, düşünceli kibar anneler falan filmlerde. Siz geleceğinize odaklanın. Mümkünse evinizi ayırın, biliyorum zor. Ama dik durmazsaniz yok olur gidersiniz. Dik durun, bunu yapabilecek güçtesiniz.Okudum mesleğim de var artık ama içimdeki o acıları atamadım ve hala devam etmeleri …
Gecen günler geri gelmiyor ne yazık ki ama çok iyi bir anne olacaginiza çok mutlu çocuklar yetiştireceginize onları çok seveceginize eminim ❤Herkese merhaba ben 23 yaşında bir genç kızım , bu satırları bu platformdan silinmeyeceğini bilerek yazıyorum ve asla böyle konularda buraya derdimi paylaşacağımı bilmezdim , ben küçüklüğümden beri hiç bir zaman takdir edilmeyerek büyüyen bir kızım özellikle annem tarafından küçükken çok anlamadım ama büyüdükçe kurduğu her söz katlanarak arttı arttıkça acı vermeye başladı ne kadar başarı elde edersem edeyim asla memnun edemedim annemi … Örnek vereyim bu yaşımda bile çaydanlık taşıyıp misafirlere çay doldururken herkesin içinde “ sen bırak taşıyamazsın onu “ melike sen bilmezsin Melike’nin aklı yetmez vb gibi sözleri çok kullanırdı , rezil olmayı geçtim içimde açılan yaralarla yazıyorum bu satırları , çok güzel şiirler yazan okulunda başarılı olan bir kızdım ,ama ben anneme hiç yetemedim ,hep sen nereden bileceksin diyerek öteledi beni haliyle böyle büyüdüğünüzde de özgüveniniz eksik oluyor … mesela bir kere yaptığım bir ev temizliğinden Allah razı olsun kızım lafını duymadım bir kere gelip dertleşemedik en son ne zaman öptü beni bilmem…Her zaman hevesle gel anne şöyle anne kız gezelim kafa dağıtalım desem bir bahane bulurdu ama arkadaşları çağırsa koşa koşa giderdi.
Hatta küçükken annem beni neden sevmiyor derdim kendi kendime .Hayatım nasıl ilerler gelecekte nasıl bir kaderim olur bilmiyorum bugün hala annemden çok fazla söz duyuyorum belki diyeceksiniz ayrı bir eve çık , ama içimdeki o acıyı nereye gitsem taşıyacağım bu dünyada hiç mutlu olamadım , ama en iyi bildiğim şey sanırım ben gökyüzünden ayı tutup anneme getirsem çiçeklerle süslesem yine yaranamayacağım çok iyi biliyorum , bir gün ölüp gittiğim de en çok istediğim şey toprağım beni incitmesin . Çünkü ben annem tarafından çok incindim , buradan kız anneleri varsa onlara seslenmek istiyorum lütfen kızlarınızı bu hayatta üzmeyin çünkü kalplerinde hep bir acıyla yaşarlar
Okuduğunuz için teşekkür ederim bu satırları yazmak biraz da olsa beni rahatlattı .