Annenize ve Babanıza karşı vicdanınız rahat mı?

CuteMom

Dünya vazgeçenleri değil,azmedenleri hatırlar
Kayıtlı Üye
30 Nisan 2008
45.778
24.639
Aslında uzun uzun yazacak çok şey var ama ,
hiçbirşey bilmeyen insanlara oturup analtmak hem zor, hemde o duyguyu vermek imkansız.

annem ve babam ben ve abimi her zaman çok sevdi. iyi günümüzdede kötü günümüzdede hep yanımızda oldular.
maddi , manevi olarak.Üstelik şu zamanda gerek forumda gerek arkadaş çevremde umursamaz aileleri gördükçe ne kadar iyi olduklarını dahada iyi anlıyorum.
Fakat ben diyorum hani ölseler şimdi, ömür boyu bir vicdan azabına sürüklenirim.

Neden ; çok üzdük ya onları . Nasıl desem ben mesela ailemden gizli piercing taktırdım yani yaptıpım en büyük şey buydu, daha sonra evlendim bir sürü sorun , tüp bebek süreci e tabi bütün hayatta kazanamadıklarımın acısını herkezden çıkarırken onlarda nasiplendi. yani şöyle mesela dur ben ağlamayayım da üzülmesinler diyemedim zira böyle insanlarda var. ama ben ya boyunlarına sarılıp agladım, yada bacaklarına dolana dolana agladım ve ağlattık.
İllaki karşıt görüşlerimizde oldu, Buarada benim babam imam Müezinliği yapmış biz Türkiyeli değiliz. Giydik gezdik,sigarada içtik, biralı votkalı fotoğraflar hayat o ya önlerine önlerine düştü.
Neyse sonra boşandım o ayrı dert kucağımda bebek yine o süreci hiç sakin geçirmedim. elimde değildi yani. Annemi kendimle beraber depresyona soktum benle beraber oda tedavi gördü.

Daha sonra ben evlencem tekrar milletten on tane laf, işte annem aman kızım aman bebeğim şöyle böyle dedikçe ben öyle düşünüyorum ya banane milletten dedim , annemde öyle naif biri oturup dinlemiş.
aaa biz daha 1.bulamadık seninki 2.hemen buldu demelerinin altında bişiler aradıda aradı.

Evlendim geçen sene ölümden döndüm bebek doğuracağım diye. Yine aynı şeyler müthiş fedakarlık yani öl dese ölecekler o kadar.

Hatta annem eski eşim için böyle beni üzdükçe o ayrılık aşamasında bana diyordu öldüreyim ben onu öldüreyim . o kadar yani.

Bu sadece benim payımdan yaşattıklarımız.

Sonra sadece ben degil abimdende cok uzulduler. Oda evlendi iyi fena bir esi var kotu degil ama asla gelin hanimin ailesi gibi saygi gormediler. Hasta olduklarinda abim onlari doktora tasidi kotu gunlernde yaninda oldu tabi. Bende oldumda. Abimin kayinvalidesinin psikolojik sorunlarindan ilk 3 sene cok sikintili geçti ,yani karakola bile sikayet etti kadin ailemi. Sebebler cok sacmassonra uzun sure kadin hastanede yatti. Neyse o kismi uzatmicam cunku abimebir kardes olarak mmüthiş kirginim.

abimin esiyle biz 5 gun arayla dogurduk. Sürekli benimki büyüdü seninki kucuk, benim ki konustu seninki konusmadi gibi kiyaslamalar yapildi. Fakat bu dillendirildi. Sorun su ki bundan aylat evvel bir aksam abimlerle düğüne gittim. Cocugumu alarak. Donustede bize gelin dedim ( 2.5 senedir evliyim 3 kere anca geldiler.) Kisa kesicem onun ufagiyla benim cocuk kavga etti. Benimki onunkinin saçını cekti. Bende her zamanki gibi egecim neden yapiyosun kardesin o senin dedim. Abim e5 uzerinde arabayi saga cekti neden vurmuyosun ccuguna nedennnn vracaksin ona yoksa ben ona vuracam sen dovmezsen ben dovucem ded. Dovemezsin vuramazsin hele bir dov seni oldururum diye cok kotu tartıştık buarada benim cocugu arabadan indirmye calisiyor. Ben agla cocuk agla eve zor geldik. Esime ve annemlere anlattim olanlari ama kuramiyorum kesmisin beni sanki.
hersey burdan basladi. Ama nerden bilirdik cok daha kotusunun olacagini.


devamini yazicam cidden uzerinden aylar gecti ama daha henuz bunu birileriyle paylasabilirim.

Bu olayın hemen ardından bir gün komşu bana (cidden hepsini yazsam okuymaya tahammülünüz kalmayacak) senin çocuk çok uslu annen bugün x annesinden özür diletti ağlaya ağlaya dedi. yani abimin kaynanasından( abimin kızının doğumunda barıştılar ve 3 sene beraber yaşadılar kaynanasıyla abim, annemin alt katında)
benim oğlan abimin kızına orospu demiş, dümdüz yazıyorum çünkü daha çok küçük , bu kelimenin anlamnını bilmeden söylüyor. evde küfür yok hatta forumda abi,lan , hacı diyorum ama bende normalde gayet hanım biriyim neyse.
bunun üzerine benim cocuğa bütün aile tepki koymuş. yanlış oldğunu anlasınlar diyede tek tek özür diletmeler ağlayarak.
annemle bu yüzden sayısız kavga ettim. artık annem anlamıştı bana sus sus sen kızsın diyordu ama bıçak kemğe dayandı.
bilenerek haftalarımı geçirdim.

buarada çocuklarımızı aynı okula vermiştik, ama benimki onun kızına osorpu dediği için abimin kayınvalidesi bunları aynı okula vermesinler demiş, sağda solda.(bende o hırsla cocugumun okulunu değiştirdim)

Daha sonra abimden 9 yaş küçük olmama ragmen abime sinirlenmeden onu doldurmadan bunlardan bahsettim uyardım, iyi kadın ama bak böyle böyle dedim çünkü abimde görüntüde cocugumu kendi cocugu gibi sever özellikle yaşananlardan ötürü. daha doğrusu öyle sanıyordum.

şimdi biraz abimle biz hakkındada bilgi vereyim. Abimin fabrikası var.(babamın desteği ile) eşinin çalıştırdığı dükkan benim babamın. oturduğumuz daireler babamın. daha bu aya kadar ev vergisi bile hiç ödememiştik.

kısacası, ramazanda kandilde, annemde denk geldik.
bunların kızı benim cocuga orospu cocugu dedi(bunuda sansürlemedim) bende baban nerede babanı getirde konuşayım dedim.
abim direk noldu lan noldu diye üzerime yürüdü . bak senin kzıında küfür ediyormuş abi gördünmü dedim. aslında cidden kızgınlıgım abime değil kayınvalidesineydi abimde bir erkek olarak bütün bunlara bu kadar gözyumuyor olmasına anlam veremiyorum.( abimin kaynanası anneme resmen, it muamelesi ediyordu )

çok tartıştık anlatamam çok ağır şeyler söyledik. annem babam abim eşi. ve bir kuzeniminzin eşi hepsinin gözlerinin önünde.
ne var ne yok söyledik.
bana boşandın dedi, bende ona ben boşandım ama ben anamı babamı kimseye ezdirmedim sen getirdik annemin alt katına oturttun kadını dedim. ikimizde birbirlerimizi evlerimizden kovduk , 1 sokak arayla oturuyoruz.

snra noldu biliyormusunuz bunu yazmaya bile utanıyorum bir anda abimi koltukta görmemle bir elini boğazımda hissetmem bir oldu, keşke diyorum oturup dayağımı yeseydim. o benim boğazımda ben onu var gücümle ittiriyorum . :KK43:
çok üzgünüm gerçekten devamını yazmaya gerek varmı bilmiyorum.
o gece şöyle bitti bütün bu itişme yanaşırken kendi cocugumuda kapıda gördüm bakakaldım. oda bana bakıyordu. ben sana naptım ha dedim naptım senin karının ailesi sana milyarlar(abimin arabasını perte cıakrttı kaynı, ki bu arabayıda ona babam almıştı ) dilim kopsaydıda söylemeseydim diyorum ama . sana milyarlarca zarar verdiler sen onlara gıkını cıkarmadın sen soyle senin anan baban 10 senedir evinde bir tabak corba içtilermi dedim ha dedim?

bu seferde elleri yakamda olan yengemi gördüm . onu üzerimden aldılar.
kısa kesicem. sinir krizi geçirip bayıldı.

aylarca konuşmadık, yüzümüze bakmadık. hatta cocuklarımızlada konuşmadık. ben haftalarca bir o yanda bir bu yanda agladım. aranızda bazıları bunları biliyor.
sonra annemle babam bizi çok barıştırmaya uğraştı.
ben her defasında reddettım, onlarlada tartıştık.
sizin yüzünüzde bir anne baba olarak gidip sorunları halletmediniz, bana hep sus sus sus
nereye kadar , söz konusu cocugum .
malum cocuk konusunda cok deliyim bunu anlamayan yoktur herhalde.

babam en son ben sizi 250 gr peynırle büyüttüm böylemi olacak millete karsı dedi.
bizi barıştırdı güya.
millete karsı ıyı aksamlar demek için.
10 gün sonra babam kalp krizi gecirince. hastanede , ben abim ve yengem şeklinde. hiç bişey olmamış gibi davranmaya başladık.

eylülün 13 babam kalp krizi gecirdi sanırım.
babam yogun bakımdayken sormuş yarın iş var kızım işe gidecekmi kim bakacak cocuga ?
o kadar iyi bir baba ve annemde iyi bir anne.

bizimde onlara layık gördüklerimiz bunlar.

abime gelince ona hala çok çok kırgınım ama ugrasmıyorum.
bütün bu kavgalar herkeze yansıdıgı ıcın kaynanası( onda severdım aç kadın fakir yoksul , ama artık onuda hiç sevmiyorum) anneme kendi tuğlasını çektiği evde it mualemesi yapamıyor. annem ve ben hala abimde bir tabak yemiş biri değiliz. abim hala bizim cocuklarımzıın cocuklarına ev bırakan babamdan 5 lıralık borcları arıyor.
ama aktif bilenmiyorum çünkü hiçbişey değişmeyecek.
annemle babamı üzmemek için uğraşmıyorum onlarla.
sonuc olarak 3 ay olacak babam kalp hastası.
2 kere anjıyo oldu stent takıldı.
iyi ama . ben o günden beri daha kötüyüm.
sürekli vicdan azabı çekiyorum.

evet hepsi bu kadar.
 
Son düzenleme:
Aslında uzun uzun yazacak çok şey var ama ,
hiçbirşey bilmeyen insanlara oturup analtmak hem zor, hemde o duyguyu vermek imkansız.

annem ve babam ben ve abimi her zaman çok sevdi. iyi günümüzdede kötü günümüzdede hep yanımızda oldular.
maddi , manevi olarak.Üstelik şu zamanda gerek forumda gerek arkadaş çevremde umursamaz aileleri gördükçe ne kadar iyi olduklarını dahada iyi anlıyorum.
Fakat ben diyorum hani ölseler şimdi, ömür boyu bir vicdan azabına sürüklenirim.

Neden ; çok üzdük ya onları . Nasıl desem ben mesela ailemden gizli piercing taktırdım yani yaptıpım en büyük şey buydu, daha sonra evlendim bir sürü sorun , tüp bebek süreci e tabi bütün hayatta kazanamadıklarımın acısını herkezden çıkarırken onlarda nasiplendi. yani şöyle mesela dur ben ağlamayayım da üzülmesinler diyemedim zira böyle insanlarda var. ama ben ya boyunlarına sarılıp agladım, yada bacaklarına dolana dolana agladım ve ağlattık.
İllaki karşıt görüşlerimizde oldu, Buarada benim babam imam Müezinliği yapmış biz Türkiyeli değiliz. Giydik gezdik,sigarada içtik, biralı votkalı fotoğraflar hayat o ya önlerine önlerine düştü.
Neyse sonra boşandım o ayrı dert kucağımda bebek yine o süreci hiç sakin geçirmedim. elimde değildi yani. Annemi kendimle beraber depresyona soktum benle beraber oda tedavi gördü.

Daha sonra ben evlencem tekrar milletten on tane laf, işte annem aman kızım aman bebeğim şöyle böyle dedikçe ben öyle düşünüyorum ya banane milletten dedim , annemde öyle naif biri oturup dinlemiş.
aaa biz daha 1.bulamadık seninki 2.hemen buldu demelerinin altında bişiler aradıda aradı.

Evlendim geçen sene ölümden döndüm bebek doğuracağım diye. Yine aynı şeyler müthiş fedakarlık yani öl dese ölecekler o kadar.

Hatta annem eski eşim için böyle beni üzdükçe o ayrılık aşamasında bana diyordu öldüreyim ben onu öldüreyim . o kadar yani.

Bu sadece benim payımdan yaşattıklarımız.


Sonra

Sanırım aglıcam
:cry::cry::cry:

kimse dört dörtlük değil biz annelerimizi babalarımızı başımızın üstünde taşısak yine de haklarını ödemeyiz.

önemli olan bunun farkında olup ders çıkarmak ve bir daha tekrarlamamaya çalışmak.
 
annelik babalık fedakarlık cutem
bunu en iyi bilenlerdensin
en çok onlara nazı geçer harhalde insanın
sana illaki kızmışlardır ama kıyamazlar gene de
egeyi getir gözünün önüne sen ne kadar kızabilirsin ne yaparsa yapsın?
 
Aslında uzun uzun yazacak çok şey var ama ,
hiçbirşey bilmeyen insanlara oturup analtmak hem zor, hemde o duyguyu vermek imkansız.

annem ve babam ben ve abimi her zaman çok sevdi. iyi günümüzdede kötü günümüzdede hep yanımızda oldular.
maddi , manevi olarak.Üstelik şu zamanda gerek forumda gerek arkadaş çevremde umursamaz aileleri gördükçe ne kadar iyi olduklarını dahada iyi anlıyorum.
Fakat ben diyorum hani ölseler şimdi, ömür boyu bir vicdan azabına sürüklenirim.

Neden ; çok üzdük ya onları . Nasıl desem ben mesela ailemden gizli piercing taktırdım yani yaptıpım en büyük şey buydu, daha sonra evlendim bir sürü sorun , tüp bebek süreci e tabi bütün hayatta kazanamadıklarımın acısını herkezden çıkarırken onlarda nasiplendi. yani şöyle mesela dur ben ağlamayayım da üzülmesinler diyemedim zira böyle insanlarda var. ama ben ya boyunlarına sarılıp agladım, yada bacaklarına dolana dolana agladım ve ağlattık.
İllaki karşıt görüşlerimizde oldu, Buarada benim babam imam Müezinliği yapmış biz Türkiyeli değiliz. Giydik gezdik,sigarada içtik, biralı votkalı fotoğraflar hayat o ya önlerine önlerine düştü.
Neyse sonra boşandım o ayrı dert kucağımda bebek yine o süreci hiç sakin geçirmedim. elimde değildi yani. Annemi kendimle beraber depresyona soktum benle beraber oda tedavi gördü.

Daha sonra ben evlencem tekrar milletten on tane laf, işte annem aman kızım aman bebeğim şöyle böyle dedikçe ben öyle düşünüyorum ya banane milletten dedim , annemde öyle naif biri oturup dinlemiş.
aaa biz daha 1.bulamadık seninki 2.hemen buldu demelerinin altında bişiler aradıda aradı.

Evlendim geçen sene ölümden döndüm bebek doğuracağım diye. Yine aynı şeyler müthiş fedakarlık yani öl dese ölecekler o kadar.

Hatta annem eski eşim için böyle beni üzdükçe o ayrılık aşamasında bana diyordu öldüreyim ben onu öldüreyim . o kadar yani.

Bu sadece benim payımdan yaşattıklarımız.


Sonra

Sanırım aglıcam


canım benım ınsan annesının omuzunda aglamıyacakda kımde agayacak??? burda vıcdan yapmanı gerektıren bırşeyın yokkı cute....ha desenkı ben evden jaçtım aılemın boynunu egdım,,,evlenmeden hamıle kaldım,,,esımı aldattım vs vs vssss bunlardır bence asıl vıcdanlık mesele...
senınkısı uzulmek...ama sonuçta yasadıklarımız kader kısmet cnm...bende lohusalığımda yasadıgım sıkıntıların ardından annemın ne kadar uzuldugunu kahroldugunu bılıyorum.ve bende kendımı suçluyorum.sonuçta annemı bukadar uzen esımdı ve esımıde ben sectım.....ama hayat ıste....ınsan neler yasayacagını bılmıyor.kımse bılerek anne babasını uzsun ıstemez...boyle seylerı dusunmeyı bırak....mılletın agzı herzaman konuşur cute.....kımseyı susturamazsın.....mıllet senın yasadıklarını bılemez konuşurda konuşur....boşvereceksın....boşverecksın.....boşvereceksın.....sen kötu bırşey yapmadın....onların basını egecek bırşeyde yapmadın onemlı olan bu
 
Aslında uzun uzun yazacak çok şey var ama ,
hiçbirşey bilmeyen insanlara oturup analtmak hem zor, hemde o duyguyu vermek imkansız.

annem ve babam ben ve abimi her zaman çok sevdi. iyi günümüzdede kötü günümüzdede hep yanımızda oldular.
maddi , manevi olarak.Üstelik şu zamanda gerek forumda gerek arkadaş çevremde umursamaz aileleri gördükçe ne kadar iyi olduklarını dahada iyi anlıyorum.
Fakat ben diyorum hani ölseler şimdi, ömür boyu bir vicdan azabına sürüklenirim.

Neden ; çok üzdük ya onları . Nasıl desem ben mesela ailemden gizli piercing taktırdım yani yaptıpım en büyük şey buydu, daha sonra evlendim bir sürü sorun , tüp bebek süreci e tabi bütün hayatta kazanamadıklarımın acısını herkezden çıkarırken onlarda nasiplendi. yani şöyle mesela dur ben ağlamayayım da üzülmesinler diyemedim zira böyle insanlarda var. ama ben ya boyunlarına sarılıp agladım, yada bacaklarına dolana dolana agladım ve ağlattık.
İllaki karşıt görüşlerimizde oldu, Buarada benim babam imam Müezinliği yapmış biz Türkiyeli değiliz. Giydik gezdik,sigarada içtik, biralı votkalı fotoğraflar hayat o ya önlerine önlerine düştü.
Neyse sonra boşandım o ayrı dert kucağımda bebek yine o süreci hiç sakin geçirmedim. elimde değildi yani. Annemi kendimle beraber depresyona soktum benle beraber oda tedavi gördü.

Daha sonra ben evlencem tekrar milletten on tane laf, işte annem aman kızım aman bebeğim şöyle böyle dedikçe ben öyle düşünüyorum ya banane milletten dedim , annemde öyle naif biri oturup dinlemiş.
aaa biz daha 1.bulamadık seninki 2.hemen buldu demelerinin altında bişiler aradıda aradı.

Evlendim geçen sene ölümden döndüm bebek doğuracağım diye. Yine aynı şeyler müthiş fedakarlık yani öl dese ölecekler o kadar.

Hatta annem eski eşim için böyle beni üzdükçe o ayrılık aşamasında bana diyordu öldüreyim ben onu öldüreyim . o kadar yani.

Bu sadece benim payımdan yaşattıklarımız.


Sonra

Sanırım aglıcam
annelerin hakkı ödenmez:KK43:
 
hiç rahat değil hayatım boyunca onları üzdüm galiba hala da üzüyorum sanırsam
elimde değil hayat böyle
ama hiç omuzlarına yaslanıp da ağlayamadım
hep içime attım
onların yanında onlarüzülmesn diye hep sustum evlendikten sonra hep yanlız ağlaıdm
ama genede onlar hisseidiyor genede üzüyorum onları
kendimden bu konuda nefret ediyorum
 
Ben de istemeden de olsa üzdüm maalesef ana babamı.
Ergenliğimde derslerimi boşladığım çok olmuştur.
Babamın en çok kızdığı konu sigaraydı,elimde gördüğü an çok üzülürdü yine de içerdim. Gerçi artık yanında da içiyorum.
Benim de en sıkıntılı dönemim boşanmamdı sanırım.
Bunalımımı çok zor atlattım.
Psikolojik tedaviyi reddettim,annemle büyük büyük kavgalar ederdim, babamın zorla götürüp getirmesiyle gerçekleşti ancak.
İlaç kullanırken başımda dururlardı,kontrol amaçlı,içmiyordum demek ki.
Dava aşamalarımda hep yanımda olmak istediler,aksine ben hep yalnız kalmak istedim.
Günlerce gecelerce ağzımdan bir tek kelime çıkmadı.
Anlattıkça ben de kötü oldum şimdi.
Çok çok üzmüşüm onları ben yav.
 
Ana-baba olmanın bedeli bu yaşananlar sanırım
Rahmetli annem keşke hep ufak kalsaydınız derdi, insan büyüdükçe dertleri de büyüyor
Ama onlara sorsanız sizden kıymetli bir şeyleri yoktur dünyada
Evlatla imtihan denen şey bu işte
Hatalarımız mutlaka olmuştur, onları üzdüğümüz, fikir ayrılıkları yaşadığımız
Annemi de, babamı da kaybettim; ikisine karşı da vicdanım rahat, evlatlık görevlerimi yerine getirdim çünkü
Sizde gönlünüzü ferah tutmaya çalışın, bundan sonra onları mutlu edebilecek şeyler yapmaya çalışın. Anne ve babalar küçücük şeylerden bile mutlu olabiliyor. Tabi en büyük mutlulukları evlatlarının mutlu olması, ne yapsak haklarını ödeyemeyiz o yüzden elden geldiğince hoş tutmak yapılabilecek tek şey, sürekli geçmişi düşünüp üzülmeyin
 
Aslında uzun uzun yazacak çok şey var ama ,
hiçbirşey bilmeyen insanlara oturup analtmak hem zor, hemde o duyguyu vermek imkansız.

annem ve babam ben ve abimi her zaman çok sevdi. iyi günümüzdede kötü günümüzdede hep yanımızda oldular.
maddi , manevi olarak.Üstelik şu zamanda gerek forumda gerek arkadaş çevremde umursamaz aileleri gördükçe ne kadar iyi olduklarını dahada iyi anlıyorum.
Fakat ben diyorum hani ölseler şimdi, ömür boyu bir vicdan azabına sürüklenirim.

Neden ; çok üzdük ya onları . Nasıl desem ben mesela ailemden gizli piercing taktırdım yani yaptıpım en büyük şey buydu, daha sonra evlendim bir sürü sorun , tüp bebek süreci e tabi bütün hayatta kazanamadıklarımın acısını herkezden çıkarırken onlarda nasiplendi. yani şöyle mesela dur ben ağlamayayım da üzülmesinler diyemedim zira böyle insanlarda var. ama ben ya boyunlarına sarılıp agladım, yada bacaklarına dolana dolana agladım ve ağlattık.
İllaki karşıt görüşlerimizde oldu, Buarada benim babam imam Müezinliği yapmış biz Türkiyeli değiliz. Giydik gezdik,sigarada içtik, biralı votkalı fotoğraflar hayat o ya önlerine önlerine düştü.
Neyse sonra boşandım o ayrı dert kucağımda bebek yine o süreci hiç sakin geçirmedim. elimde değildi yani. Annemi kendimle beraber depresyona soktum benle beraber oda tedavi gördü.

Daha sonra ben evlencem tekrar milletten on tane laf, işte annem aman kızım aman bebeğim şöyle böyle dedikçe ben öyle düşünüyorum ya banane milletten dedim , annemde öyle naif biri oturup dinlemiş.
aaa biz daha 1.bulamadık seninki 2.hemen buldu demelerinin altında bişiler aradıda aradı.

Evlendim geçen sene ölümden döndüm bebek doğuracağım diye. Yine aynı şeyler müthiş fedakarlık yani öl dese ölecekler o kadar.

Hatta annem eski eşim için böyle beni üzdükçe o ayrılık aşamasında bana diyordu öldüreyim ben onu öldüreyim . o kadar yani.

Bu sadece benim payımdan yaşattıklarımız.


Sonra

Sanırım aglıcam

Hangimiz kendi bencilliklerimiz, düşüncesizliklerimiz için ailelerimizi bilerek ya da bilmiyerek kırmadık ki ..
 
Hemde ne doğru bir söz fakat herkese işlemiyor,

birde doğurup ta annelik etmeyenlerde mevcut bu da çok acı.
kesinlikle haklısın themis.Cutenin söylediği birşey var hep yanımdaydılar benimle beraber üzüldüler ağladılar.İnce noktada bu değilmi zaten çok şükür ki bu böyle..
 
Aslında uzun uzun yazacak çok şey var ama ,
hiçbirşey bilmeyen insanlara oturup analtmak hem zor, hemde o duyguyu vermek imkansız.

annem ve babam ben ve abimi her zaman çok sevdi. iyi günümüzdede kötü günümüzdede hep yanımızda oldular.
maddi , manevi olarak.Üstelik şu zamanda gerek forumda gerek arkadaş çevremde umursamaz aileleri gördükçe ne kadar iyi olduklarını dahada iyi anlıyorum.
Fakat ben diyorum hani ölseler şimdi, ömür boyu bir vicdan azabına sürüklenirim.

Neden ; çok üzdük ya onları . Nasıl desem ben mesela ailemden gizli piercing taktırdım yani yaptıpım en büyük şey buydu, daha sonra evlendim bir sürü sorun , tüp bebek süreci e tabi bütün hayatta kazanamadıklarımın acısını herkezden çıkarırken onlarda nasiplendi. yani şöyle mesela dur ben ağlamayayım da üzülmesinler diyemedim zira böyle insanlarda var. ama ben ya boyunlarına sarılıp agladım, yada bacaklarına dolana dolana agladım ve ağlattık.
İllaki karşıt görüşlerimizde oldu, Buarada benim babam imam Müezinliği yapmış biz Türkiyeli değiliz. Giydik gezdik,sigarada içtik, biralı votkalı fotoğraflar hayat o ya önlerine önlerine düştü.
Neyse sonra boşandım o ayrı dert kucağımda bebek yine o süreci hiç sakin geçirmedim. elimde değildi yani. Annemi kendimle beraber depresyona soktum benle beraber oda tedavi gördü.

Daha sonra ben evlencem tekrar milletten on tane laf, işte annem aman kızım aman bebeğim şöyle böyle dedikçe ben öyle düşünüyorum ya banane milletten dedim , annemde öyle naif biri oturup dinlemiş.
aaa biz daha 1.bulamadık seninki 2.hemen buldu demelerinin altında bişiler aradıda aradı.

Evlendim geçen sene ölümden döndüm bebek doğuracağım diye. Yine aynı şeyler müthiş fedakarlık yani öl dese ölecekler o kadar.

Hatta annem eski eşim için böyle beni üzdükçe o ayrılık aşamasında bana diyordu öldüreyim ben onu öldüreyim . o kadar yani.

Bu sadece benim payımdan yaşattıklarımız.


Sonra

Sanırım aglıcam
ahhh canım ya kıyamam ben sana.. :KK43: ağlama ne olur.. :KK43: benim de anneme babama karşı vicdanım hiç rahat değil, hele hele anneme, evlendim ben de anne oldum ama annem hala etrafımda dört döner bir eli hep benim üzerimde ama belki de onu hayatta en çok üzeceği şeylerden birisini ben yaptım ona ve çok çok çok pişmanım... iki üç günde bir geceleri aklıma geliyor ve ağlayasım geliyor çoğunlukla da hüngür hüngür ağlıyorum.. annem canım o canımın bi parçası kızım bi parçası o, her gitse yanımda kalan, kalacak tek kişi o.. ama ben bunu çok geç anladım ne yazık ki.. ve anlayana kadar da onu çok ama çok üzdüm hiç haketmediği halde.. çok üzgünüm, çok pişmanım.. ahhh keşke zamanı geri alabilsem.. :KK43:
 
kesinlikle haklısın themis.Cutenin söylediği birşey var hep yanımdaydılar benimle beraber üzüldüler ağladılar.İnce noktada bu değilmi zaten çok şükür ki bu böyle..

evet cute çok şanslıymış böyle anne baba herkese nasip olmuyor,

olsaydı yetimhaneler sokaklar çocuk kaynamazdı.

böyle anne babanın kıymeti sonuna kadar bilinmeli,sözünün üstüne söz söylenmemeli,

herkes gelir geçer hayatından ama ailen hep ömrünce yanında olur.
 
Ben de istemeden de olsa üzdüm maalesef ana babamı.
Ergenliğimde derslerimi boşladığım çok olmuştur.
Babamın en çok kızdığı konu sigaraydı,elimde gördüğü an çok üzülürdü yine de içerdim. Gerçi artık yanında da içiyorum.
Benim de en sıkıntılı dönemim boşanmamdı sanırım.
Bunalımımı çok zor atlattım.
Psikolojik tedaviyi reddettim,annemle büyük büyük kavgalar ederdim, babamın zorla götürüp getirmesiyle gerçekleşti ancak.
İlaç kullanırken başımda dururlardı,kontrol amaçlı,içmiyordum demek ki.
Dava aşamalarımda hep yanımda olmak istediler,aksine ben hep yalnız kalmak istedim.
Günlerce gecelerce ağzımdan bir tek kelime çıkmadı.
Anlattıkça ben de kötü oldum şimdi.
Çok çok üzmüşüm onları ben yav.
ne kadar iyilermiş sizekarşı..
 
annemmmmm
70 yaşında, sadece tuvalet ve namaz için ayakta ..günün gerisini ya oturarak ya yatarak geçiriyor.
pek dışarı çıkamıyor rahatsız ama yalnızlığıdıa hiç sevmeyen biri .hergün konu komşu kendine oturmaya gelsin ister.
çocuklarınıda sürekli etrafında ister .babamda ona benzedi artık oda hergün bizi ister.
haftada iki kere yanlarına gitmeye çalışıyorum .pek yalnız kalmaz aslında illa birileri olur.
alt katta gelinimz oturuyor sürekli yanlarındadır bereber yemek yerler.
ama bizim vicdanımızı rahat ettirmiyorlar sürekli sitem neden daha fazla yanlarına gitmediğimiz için
oysaki dışardan bakanlar çok ilgili evlat olduğumuzu söylerler ama onları mennun edemiyoruz
işte bizimkilerde böyle s
sen konuu açınca benimde paylaşacağım geldi
biz napsak ki sizce
 
Bu konu herkesi kendi vicdan muhasebesini yapmaya teşvik ediyor.

ne kadar hayırlı evlatlarız ana babamıza layık olabiliyor muyuz gerçekten.
benim için durum farklı,babam hayatımızda yok gibiydi eve girmezdi,işten çıkınca dışarıda eğlenirdi..rahmetli anneciğim üç çocukla mutfaktan dışarı çıkamazdı hastaydı,gece tansyon yüzünden babama ulaşamadığı için kızkardeşim acile götürürdü,eve döndüklerinde bile babam gece çıktınız diye kavga ederdi:KK43:
 
X