Merhaba kızlar. Böylesine sıkıntılı olduğumuz iki günde bu konuyu açmak istemedim ama insan da kendi derdiyle de boğuşmadan edemiyor. Öncelikle depremde vefat eden insanlarımıza Allah’tan rahmet, yakınını kaybeden insanlarımıza baş sağlığı dilerim. Umarım ülkece bu acılarımızı bir an önce geride bırakır toparlanırız.
İçimdeki sıkıntıyı konusacak kimseyi bulamıyorum. Biraz uzun olacak ama belki duygularımı, hislerimi anlayıp bu yoldan geçmiş birileri bana tavsiyeler verir ya da benim için umut ışığında bir şeyler dile getirir. En kısa şekilde yazmaya gayret edeceğim.
2021’in yazında annemin fizyoterapi için gittiği hastanede bir terapistti kendisi. Ondan önce son bir şeyler hissedip bir senelik ilişki yaşadığım son ilişkim 2016’daydı. Uzun süredir kimseye hiçbir şey hissetmemistim. Hayatıma girmeye çalısan çok insan oldu ama ben kolay kolay birine bir şey hissedebilen biri değilimdir. Ta ki bu kişiye kadar. 2 haftalık flörtten sonra sevgili olduk. Özlemistim o duyguları gerçekten çok yüksek duygularla baslamıstım. İyidi de başlarda. 1. Aydan sonra tartısmalarımız basladı bende hayatımın hiçbir döneminde olmayan kaygı olusmaya basladı, 2. Ayın sonunda güzel giden bir günde kavga ettik. Ben evinden çıktım, sonra ne o bana ne de ben ona yazmıstım. Ağzımızdan bir bitti bile çıkmadı. O günden sonra 2 hafta sonra instagramdan beni aradı. Ya yanlıslıkla ya da zarf atmak içindi ben de görüldü yapıp dönmedim neticede şebeke denilen kavram vardı. 2. Ayda her yerden sildim. Sildim ama ayrılık sonrası tam ilişki anksiyetesi yaşadıgım dönemde bu durum oldugu için çok sıkıntı ve üzüntü çekmiştim. Şimdi 2 aylık ilişki seni nihe etkıledi bu kadar diyeceksiniz ama gerçekten öyle değil. Özlem kızgınlık kırgınlık haksızlık hepsi kafamda beynimi yiyordu desem yalan olmaz. Resmen ilk 3 ay kafamda onunla kavga ediyordum. 3 ay sonra bunlar hızla azalmaya basladı. Ayrılıktan 6 ay sonra hesabımı açık kullandıgım için kendi profilinden hikayelerime bakmaya baslamıstı sonra da ekleyip yazdı. O yazdıgında aslında ona olan sevgim özlemim çok çok azalmıştı ama belirsizlikle yarım kalmıslıkla bitmesinden mi dersiniz “ben kolay birine bişey hissedemiyorum” illüzyonuna sarılmaktan mı dersiniz yine basladık. Kafamdaki her şeyi söylemistim ona. Kendisi de ben söylemeden yaptıklarını yapması gerektiklerini bana dile getirmisti. Hemen barısmadık biraz zaman istemistim. Kendisi de bu sefer ilişki içinde kısmen daha iyi daha farklıydı. Geçtiğimiz yaz ağustosta barıstık ve yine kendisinden kaynaklanan bir sebeple geçen sene aynı günlerdeki gibi geçtiğimiz aralık başında ayrıldık. Ayrılık sebebi uzun o sebeple söylemeyeceğim. Sonuç olarak Resmen döngü yaşadım diyebilirim. Sanki hayat “ bu adamdan gereken dersi almadın bak yine aynı zamanda aynı şeyi yaşadın” dedi bana. Yine kavgalı bi telefon kapanmasından sonra kimse kimseye yazmadı. Birbirimizin hesaplarında ekliydik. Ben tepkisel olarak silmeyi sevmiyorum ancak kendimi hazır hissedersem silerim eski sevgiliyi. O son telefon konusmasından sonra asla yazmadım. Hıkayelerini sessize aldım. O her hıkayeme bakardı erkenden: Bir gün arkadasımın doğum gunu için şarapevine gittik. Ortamı çekip attım, arkadan erkek sesi geliyormus hıkayede. Hıkayeye bakar bakmaz her yerden senkronize sekilde sildi beni. “Benim eski sevgilimin sosyal medyamda olup olmaması beni çok alakadar etmez ben çok takmam öyle şeyi” diyordu sözde. Yakın arkadasım “kıskandıgı için kendince tepkisel bir şey yapıp silmis kudurtmussun diye yorumladım” diyor. Bu sana tepkisel oldugu ve senin onun üzerinde etkin oldugu anlamına geliyor diyor. Fakat bu benim pek umrumda değil.
2 ay oldu ayrılalı. Açıkçası ilk ayrılık gibi bir can yanması, kızgınlık öfke yok ama yine de aklımı gereğinden fazla mesgul ediyor. Bunun için ne yapabilirim bilmiyorum. Sanki bir daha hiç sevemeyecekmişim gibi geliyor. Bir daha birine nasıl aynı duyguyu hissedeceğim bu bende çok nadir oluyor diyorum kendi kendime. İlk ayrılığımda beni her olumsuz anlamda etkilemesi %80 iken şuanda %25 falan. Yine de o kişiye karşı artık öfke bile duymak istemiyorum. Hem kendimi affedemiyorum bu insana nasıl şans verdim diye hem o kişiyi. Bir daha asla istemiyorum ona eminim. Benım için yanlıs insan oldugunu çok net anladım. Zaten ilişki içinde bunu hissediyordum bazen ama geçiştiriyordum. Stalk falan yapmıyorum kesinlikle, o güdüm de yok. Kızgınlık duygusu çok yoruyor beni. Bu evreden, bu yaşadıklarımdan geçmiş olan varsa lütfen tavsiye versin. Yardıma ihtiyacım var… Şimdiden teşekkür ediyorum
İçimdeki sıkıntıyı konusacak kimseyi bulamıyorum. Biraz uzun olacak ama belki duygularımı, hislerimi anlayıp bu yoldan geçmiş birileri bana tavsiyeler verir ya da benim için umut ışığında bir şeyler dile getirir. En kısa şekilde yazmaya gayret edeceğim.
2021’in yazında annemin fizyoterapi için gittiği hastanede bir terapistti kendisi. Ondan önce son bir şeyler hissedip bir senelik ilişki yaşadığım son ilişkim 2016’daydı. Uzun süredir kimseye hiçbir şey hissetmemistim. Hayatıma girmeye çalısan çok insan oldu ama ben kolay kolay birine bir şey hissedebilen biri değilimdir. Ta ki bu kişiye kadar. 2 haftalık flörtten sonra sevgili olduk. Özlemistim o duyguları gerçekten çok yüksek duygularla baslamıstım. İyidi de başlarda. 1. Aydan sonra tartısmalarımız basladı bende hayatımın hiçbir döneminde olmayan kaygı olusmaya basladı, 2. Ayın sonunda güzel giden bir günde kavga ettik. Ben evinden çıktım, sonra ne o bana ne de ben ona yazmıstım. Ağzımızdan bir bitti bile çıkmadı. O günden sonra 2 hafta sonra instagramdan beni aradı. Ya yanlıslıkla ya da zarf atmak içindi ben de görüldü yapıp dönmedim neticede şebeke denilen kavram vardı. 2. Ayda her yerden sildim. Sildim ama ayrılık sonrası tam ilişki anksiyetesi yaşadıgım dönemde bu durum oldugu için çok sıkıntı ve üzüntü çekmiştim. Şimdi 2 aylık ilişki seni nihe etkıledi bu kadar diyeceksiniz ama gerçekten öyle değil. Özlem kızgınlık kırgınlık haksızlık hepsi kafamda beynimi yiyordu desem yalan olmaz. Resmen ilk 3 ay kafamda onunla kavga ediyordum. 3 ay sonra bunlar hızla azalmaya basladı. Ayrılıktan 6 ay sonra hesabımı açık kullandıgım için kendi profilinden hikayelerime bakmaya baslamıstı sonra da ekleyip yazdı. O yazdıgında aslında ona olan sevgim özlemim çok çok azalmıştı ama belirsizlikle yarım kalmıslıkla bitmesinden mi dersiniz “ben kolay birine bişey hissedemiyorum” illüzyonuna sarılmaktan mı dersiniz yine basladık. Kafamdaki her şeyi söylemistim ona. Kendisi de ben söylemeden yaptıklarını yapması gerektiklerini bana dile getirmisti. Hemen barısmadık biraz zaman istemistim. Kendisi de bu sefer ilişki içinde kısmen daha iyi daha farklıydı. Geçtiğimiz yaz ağustosta barıstık ve yine kendisinden kaynaklanan bir sebeple geçen sene aynı günlerdeki gibi geçtiğimiz aralık başında ayrıldık. Ayrılık sebebi uzun o sebeple söylemeyeceğim. Sonuç olarak Resmen döngü yaşadım diyebilirim. Sanki hayat “ bu adamdan gereken dersi almadın bak yine aynı zamanda aynı şeyi yaşadın” dedi bana. Yine kavgalı bi telefon kapanmasından sonra kimse kimseye yazmadı. Birbirimizin hesaplarında ekliydik. Ben tepkisel olarak silmeyi sevmiyorum ancak kendimi hazır hissedersem silerim eski sevgiliyi. O son telefon konusmasından sonra asla yazmadım. Hıkayelerini sessize aldım. O her hıkayeme bakardı erkenden: Bir gün arkadasımın doğum gunu için şarapevine gittik. Ortamı çekip attım, arkadan erkek sesi geliyormus hıkayede. Hıkayeye bakar bakmaz her yerden senkronize sekilde sildi beni. “Benim eski sevgilimin sosyal medyamda olup olmaması beni çok alakadar etmez ben çok takmam öyle şeyi” diyordu sözde. Yakın arkadasım “kıskandıgı için kendince tepkisel bir şey yapıp silmis kudurtmussun diye yorumladım” diyor. Bu sana tepkisel oldugu ve senin onun üzerinde etkin oldugu anlamına geliyor diyor. Fakat bu benim pek umrumda değil.
2 ay oldu ayrılalı. Açıkçası ilk ayrılık gibi bir can yanması, kızgınlık öfke yok ama yine de aklımı gereğinden fazla mesgul ediyor. Bunun için ne yapabilirim bilmiyorum. Sanki bir daha hiç sevemeyecekmişim gibi geliyor. Bir daha birine nasıl aynı duyguyu hissedeceğim bu bende çok nadir oluyor diyorum kendi kendime. İlk ayrılığımda beni her olumsuz anlamda etkilemesi %80 iken şuanda %25 falan. Yine de o kişiye karşı artık öfke bile duymak istemiyorum. Hem kendimi affedemiyorum bu insana nasıl şans verdim diye hem o kişiyi. Bir daha asla istemiyorum ona eminim. Benım için yanlıs insan oldugunu çok net anladım. Zaten ilişki içinde bunu hissediyordum bazen ama geçiştiriyordum. Stalk falan yapmıyorum kesinlikle, o güdüm de yok. Kızgınlık duygusu çok yoruyor beni. Bu evreden, bu yaşadıklarımdan geçmiş olan varsa lütfen tavsiye versin. Yardıma ihtiyacım var… Şimdiden teşekkür ediyorum
