- 5 Aralık 2019
- 11
- 2
- 26
Merhaba,
erkek arkadaşımla birlikte yaşıyorum yaklaşık 2 senedir. çok fazla kavga ettiğimiz bir ilişkimiz yok ama kavga ettiğimizde de çok büyük küslükler yaşıyoruz düzgün iletişim kuramıyoruz. bundan 2 hafta önce ayrılık aşamasına kadar geldiğimiz birçok kavga yaşadık fakat barışmaya karar verdik.
aile evimde 3 tane kedim var ve erkek arkadaşım kedilerime ne kadar düşkün olduğumu bilir. hassas ve duygusal bir insanım ama artık biraz duygularımı yaşayıp geçiştirmeye çalışıyorum çünkü diğer insanların hissettiklerimi önemsememesi gibi bazı düşüncelerim var.
en büyük kedim 8 yaşında ve kendisi ilk geldiği günden beri bana çok bağlıdır ben de ona. onu çok seviyor ve çok özlüyorum derken geçenlerde annemle konuşurken aniden çok zayıfladığını ve halsizleştiğini öğrendim. arada aklıma geliyordu ve vet'e götürmelerini bekliyordum. bugünse ablam beni aradı ve annemle konuşup konuşmadığımı sordu telefonda da çok ağlıyordu. annemi aradım kötüleşmiş ve vet'e götürmüşler. annem içini rahat tut bir şeyi yok tarzında cümleler kurdu ve ben yine de korkup ağlamaya başladım. erkek arkadaşım ne olduğunu sordu ona söyledim ve ağlamaya devam ettim. bu süre zarfında da erkek arkadaşım üzülme diyip dizimi okşadı ve telefonuna bakmaya devam etti. bir süre bekledim ben de sakinleşmeye çalışıyodum. sonra ona neden telefonuna baktığını, burada ağladığımı ve üzgün olduğumu söyledim. o da bana üzülme dedim ya dedi ve ben de başka odaya geçtim ağlamaya devam ettim. yanıma geldiğinde televizyon açıktı. ne oldu diye konuştuk bir süre "ya aşkım" diyip durdu. sonra da televizyon izlemeye başladı. birkaç kere bakıp sarılmaya çalıştı ama ben yalnız kalmak istediğimi söyledim. bu tür anlar beni çok değersiz ve yalnız hissettiriyor bu yüzden çok üzülüyorum. erkekler neden böyle ? ben onun başına bir olay gelse ve ağlayıp üzülse onunla beraber ben de çok üzülürüm çok destek olmaya çalışırım. geçen gün de işten çıkartıldım ve sürekli olarak bana canını sıkma iş bulursun dediği için rahatsız oldum. arada başıma bir şeyler geldiğinde sadece konuşmak ağlamak rahatlamak istiyorum. kuru kuru "canını sıkma, üzülme" cümleleri beni iyi hissettirmiyor ki. ben mi abartıyorum bilmiyorum sadece nereye yazacağımı bilemedim işte.
erkek arkadaşımla birlikte yaşıyorum yaklaşık 2 senedir. çok fazla kavga ettiğimiz bir ilişkimiz yok ama kavga ettiğimizde de çok büyük küslükler yaşıyoruz düzgün iletişim kuramıyoruz. bundan 2 hafta önce ayrılık aşamasına kadar geldiğimiz birçok kavga yaşadık fakat barışmaya karar verdik.
aile evimde 3 tane kedim var ve erkek arkadaşım kedilerime ne kadar düşkün olduğumu bilir. hassas ve duygusal bir insanım ama artık biraz duygularımı yaşayıp geçiştirmeye çalışıyorum çünkü diğer insanların hissettiklerimi önemsememesi gibi bazı düşüncelerim var.
en büyük kedim 8 yaşında ve kendisi ilk geldiği günden beri bana çok bağlıdır ben de ona. onu çok seviyor ve çok özlüyorum derken geçenlerde annemle konuşurken aniden çok zayıfladığını ve halsizleştiğini öğrendim. arada aklıma geliyordu ve vet'e götürmelerini bekliyordum. bugünse ablam beni aradı ve annemle konuşup konuşmadığımı sordu telefonda da çok ağlıyordu. annemi aradım kötüleşmiş ve vet'e götürmüşler. annem içini rahat tut bir şeyi yok tarzında cümleler kurdu ve ben yine de korkup ağlamaya başladım. erkek arkadaşım ne olduğunu sordu ona söyledim ve ağlamaya devam ettim. bu süre zarfında da erkek arkadaşım üzülme diyip dizimi okşadı ve telefonuna bakmaya devam etti. bir süre bekledim ben de sakinleşmeye çalışıyodum. sonra ona neden telefonuna baktığını, burada ağladığımı ve üzgün olduğumu söyledim. o da bana üzülme dedim ya dedi ve ben de başka odaya geçtim ağlamaya devam ettim. yanıma geldiğinde televizyon açıktı. ne oldu diye konuştuk bir süre "ya aşkım" diyip durdu. sonra da televizyon izlemeye başladı. birkaç kere bakıp sarılmaya çalıştı ama ben yalnız kalmak istediğimi söyledim. bu tür anlar beni çok değersiz ve yalnız hissettiriyor bu yüzden çok üzülüyorum. erkekler neden böyle ? ben onun başına bir olay gelse ve ağlayıp üzülse onunla beraber ben de çok üzülürüm çok destek olmaya çalışırım. geçen gün de işten çıkartıldım ve sürekli olarak bana canını sıkma iş bulursun dediği için rahatsız oldum. arada başıma bir şeyler geldiğinde sadece konuşmak ağlamak rahatlamak istiyorum. kuru kuru "canını sıkma, üzülme" cümleleri beni iyi hissettirmiyor ki. ben mi abartıyorum bilmiyorum sadece nereye yazacağımı bilemedim işte.
