Hanımlar meraba 2 ay önce sezeryan doğum yaptım ilk hastanedeyken sütüm gelmedi zaten ewe çıktıktan sonra yavaştan gelmeye başladı hastanede mama kullandıkları için bende aldım ewde bulunsun diye aç kalır ağlar veririm dedim çok yanlış düşünmüşüm meğer keşke almasaydımda mecburum diyerekten emzirirdim ewe çıktıktan sonra her 2 saatte emzirmeye başladım bu esnada gögüslerim yara oldu bir verdiysem mama var diyerekten mama yapıp verdim malesef sütüm bitme seviyesine geldi konu açmıştım belki ordan bilirsiniz bebeğimin ayak parmagının biri eksik olarak dünyaya geldi öyle zaten çok üzüldüm bide sezeryan agrısı olunca lohusalık depresyonunu çok agır yasadım sonra büyük bi kaza geçirdik ben ve bebeğim elektirik patladı yanı başımızda elim yandı hem bebegime bişey olsaydı korkusu hemde elimin acısı eklendi üstüne artık çok yorulmuştum bütün olanlardan stres ten yiyemedim midem bulandı bütün lohusalıgımı hasta geçirdim antibiyotikler serumlar hiç biri fayda etmedi geçmedi atlatamadım bi türlü biliyorum bütün bu yaşadıklarım bebegimi emzirmeme engel değildi fakat okadar yorulmuştumki emzirmek bana işkence gibi geliyodu artık öyle yada böyle şimdi mamayla besleniyorız çok şükür sağlığımız yerinde ama benim aklım hep bebegimde kendimi yiyip bitiriyorum çok üzülüyorum onu kucagıma alınca öpünce emziremeyecegimi düşünerek artık sütümde yok zaten sağdan az bişey verebiliyorum neki gittiyse diyorum çok uzun oldu biliyorum içimi boşaltmak istedim birilerine anlatmak moral almak istedim hakkınızı helal edin lütfen