- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Bir tarafda hasta bir babam, diğer tarafda ilgisiz nışanlım yardım ediiin :(
- Konu Sahibi Moose_
- Başlangıç Tarihi
Selam kızlar/ablalarım, öncelikle konu'mu doğru yeremi açtım bilmiyorum yanlışsa eğer şimdiden özür dilerim. Bu sayfaya daha şimdi üye oldum ve hemen konuya gelmek istiyorum çünkü kızlar çok zor bir kararın başındayım.. Ben 21 yaşındayım almanyada doğdum/büyüdüm.. 1 sene önce nışanlımla tanıştık (daha doğrusu tanışıyorduk ama daha yakından tanıştık diyelim çünkü aileler birbirlerini tanıyordu) ardından istenildim ve aralık'da nışanımız oldu. Buraya kadar herşey günlük güneşlikti.. Kızlar nışanlım benden 300km uzakta yaşıyor 29 yaşında aslında çok iyi temiz kalpi birisiydi. Bu yaşına kadar çalışmaktan ayrı ayrı mesleklerden okumakdan başka hiiç birşey yapmayan bir insan.. Ev almaya düşünüyorduk şöyleki kayınvalidem ile kayınpederim temelli dönüş yapmaya düşünüyordu ,,bize küçük bir oda ayırırsınız gelip gittikce orda kalırız'' en başından beri karşı çıktığım bir noktaydı.. Nışanlımda bunun farkında olmasına rağmen son saniye'ye kadar pek kâle'ye almadı.. Ne şanski karşımıza 3 odalı bir ev çıktı.. Fiyatından, evin içinin temizliğinden, marketlerin yakın olmasından herşeyden çokk güzel bir ev sadece çok küçük.. Yani ayrı bir dairesi olsaydı yine kabul edicektim altlı üstlü ailesiyle yaşamayı.. Ama 3 odalı bir ev annesiyle babasıyla nereye sığalım ki? Neyse biz baya bir tartıştık nışanlımla o kadar tartıştık ki konuşamaz hale geldik.. Ben 4 sayfalık mektup yazdım ona.. İçine yuva üstüne yuva olmadığını evlendikten sonra kavga etsek annesiyle babasının duyduğu zaman konuların büyüyeceğini bişi olsa aman ayıp olur aman böyle olur dememek için kabul etmediğimi ama annesiyle babasını çok sevdiğimi falan fistan yazdım ve iş çantasının içine koydum kızlar.. Aradan geçmiş 1,5 ay nışanımız oldu bu arada babanem kayınvalidem ile telefonda görüşürken kayınpederim arkadan ''cansel'e söyleyin çok hızlı gitmesin kendini firenlesin,, diye seslenmiş.. Ben bir şaşırdım bir şaşırdım acaba ne yapmış olabilirim de böyle birşey söyleyebiliyorlar diyerekten nışanlımı arayıp ''aşkım anneyle babaya bir saygısızlığım mı oldu'' diye sordum cevabı ,,benim birşeyden haberim yok ne oluyor niye ağlıyorsun ne dediler '' böyle böyle oldu dedim telefonu kapattık sanırsam annesini aramış cünkü sonradan çıktıki ortaya bunlar nışanlımın çantaını karıştırırken benim mektupu bulmuşlar oturupda utanmadan okumuşlar .. Sacma olanda şu mektubu okuyalı olmuş 2 hafta ve telefondan 2gün önce ben onlardaydım.. Herneyse ben tabi bunlardan baya bir soğdum kızlar.. Baştan kendimi çok suçladım mektubu bıraktığım için ama artık hiçte öyle düşünmüyorum... Herneyse işte kızlar dediğim gibi ben bu olaylardan sonra çok soğdum ailesinden.. Birde annesi nışanımızdan 2 ay önce ayağını kırmıştı türkiyede .. Onuda unutmadan söyleyeyim :) .. Kızlar nışanımızı yaptık aradan geçti 2 hafta babam ,,ben sol bacağımı fazla hissetmiyorum acaba bir doktora mı görünsem'' dedi ve 2 gün sonra doktora gittik oda bizi hemen hastaneye yönlendirdi.. Biz kalp'den süphelendik sol tarafı olduğu için.. Neyse gittik hastaneye hemen tomografi'ye alıp beynine baktılar .. Sonuçlar çıktığında ilk şoku atlatdık.. Kafasında tumor var dediler.. O tumorun nerden geldiğini araştırmamız lazım diyip bir dünya testlere soktular babamı.. ve sonunda büyük şok .. Akciğer kanseri artı beynine tümor yapmış
Eger daha büyük skntilar cekip pisman olmak istemiyorum diyorsan yol yakinken vazgec. Seviyorum demekle olmuyor bu isler. Hersey karsiliklidir. Karsindaki insan sana deger vermiyor saygi duymuyor vede kale almiyorsa mutlu olamazsin. Bazen olmuyodur uyum yokdur; kabul edip vazgecmek gerekir. Bende farklida olsa bu tür sorunlar yasadim nisanlilik sürecimde ve nisan attim. Inan bana hayatin sonu degil.
Baban icinde büyük gecmis olsun. Rabbim sifa versin insallah sagligina kavusur.
Kızlar/ablalarım hepiniz ayrıl diye sesleniyorsunuz bana.. Tabiki öncelikle hepinize çok teşşekür ederim zahmet edip cevap verdiğiniz için! Ama kızlar şöyle bir durumda var .. Ben nışanlıma şimdi ayrılıyorum desem kalkıp bana şimdi mi aklına geldi 9.000€ euroluk mutfak siparişi verildi 5000 € mobilya alındı .. Düğün salonu tuttuldu vs vs vs .. Ben buna ne derim?
- 8 Şubat 2015
- 260
- 274
- 33
Hayvan oldugunu anca ögrendim dersin .. ondan sonra cevap verecegini sanmiyorum
Kötü olmus elbet masraf yapilmis. Ama bunun icinde göz göre göre evlenemzsinya. Benimde dügün salonum tutulmustu 2500 euro kapora ödenmisti. Tabi o kapora yandi; Allahtan mobilya falan yokdu. Alinan mobilyalar mümkünse geri verilir oda olmadi satilir bir sekilde. Hakkinda hayirlisi olsun insallah.
- 27 Eylül 2013
- 4.239
- 8.125
14.ooo euro + düğün salonu parası sizin bile bile bu hakaretleri, umursamazlığı falan daha evlenmeden hazmetmenizi gerektiyorsa yapacak bir şey yok tabi. Nişanlınızın söylerken haklı olacağı tek bir şey var evet, şimdi mi aklınıza geldi? Daha önceden yapmış olmanız gerekirdi, bundan sonra kayınvalidenizin hatrının sıhhatinin nasıl olduğunu sormayı bir an bile unutmayın, ne de olsa mobilya alıp fayans döşeyecekler. Babanızın canına can katmak yerine de kayınvalidenin eviyle ilgilenin, nişanlınız da 4 odalı yer bulmuş zaten geldiklerinde de sevgi pıtırcığı olun, kp şimdiden nasıl olmanız gerektiğini de söylemiş zaten "odun gibi" olmayın.
Hayret ediyorum; kardeşim ateşlense, babam hastaneye yatsa, annem rahatsızlansa tabiki iki elim kanda olsa giderim, sen de benimle gelirsin, sana olsa ben de senin için aynı şeyi yaparım, yapmazsak o zaman hayatı nasıl paylaşacağız? diyemediğiniz ve kabul ettiremediğiniz kişinin nesini seviyorsunuz? Ne için seviyorsunuz?
Babanız umarım bir an önce şifa bulur. Ben tanımadan üzüldüm müstakbel dünürü yerine.
- 7 Kasım 2014
- 659
- 400
Selam kızlar/ablalarım, öncelikle konu'mu doğru yeremi açtım bilmiyorum yanlışsa eğer şimdiden özür dilerim. Bu sayfaya daha şimdi üye oldum ve hemen konuya gelmek istiyorum çünkü kızlar çok zor bir kararın başındayım.. Ben 21 yaşındayım almanyada doğdum/büyüdüm.. 1 sene önce nışanlımla tanıştık (daha doğrusu tanışıyorduk ama daha yakından tanıştık diyelim çünkü aileler birbirlerini tanıyordu) ardından istenildim ve aralık'da nışanımız oldu. Buraya kadar herşey günlük güneşlikti.. Kızlar nışanlım benden 300km uzakta yaşıyor 29 yaşında aslında çok iyi temiz kalpi birisiydi. Bu yaşına kadar çalışmaktan ayrı ayrı mesleklerden okumakdan başka hiiç birşey yapmayan bir insan.. Ev almaya düşünüyorduk şöyleki kayınvalidem ile kayınpederim temelli dönüş yapmaya düşünüyordu ,,bize küçük bir oda ayırırsınız gelip gittikce orda kalırız'' en başından beri karşı çıktığım bir noktaydı.. Nışanlımda bunun farkında olmasına rağmen son saniye'ye kadar pek kâle'ye almadı.. Ne şanski karşımıza 3 odalı bir ev çıktı.. Fiyatından, evin içinin temizliğinden, marketlerin yakın olmasından herşeyden çokk güzel bir ev sadece çok küçük.. Yani ayrı bir dairesi olsaydı yine kabul edicektim altlı üstlü ailesiyle yaşamayı.. Ama 3 odalı bir ev annesiyle babasıyla nereye sığalım ki? Neyse biz baya bir tartıştık nışanlımla o kadar tartıştık ki konuşamaz hale geldik.. Ben 4 sayfalık mektup yazdım ona.. İçine yuva üstüne yuva olmadığını evlendikten sonra kavga etsek annesiyle babasının duyduğu zaman konuların büyüyeceğini bişi olsa aman ayıp olur aman böyle olur dememek için kabul etmediğimi ama annesiyle babasını çok sevdiğimi falan fistan yazdım ve iş çantasının içine koydum kızlar.. Aradan geçmiş 1,5 ay nışanımız oldu bu arada babanem kayınvalidem ile telefonda görüşürken kayınpederim arkadan ''cansel'e söyleyin çok hızlı gitmesin kendini firenlesin,, diye seslenmiş.. Ben bir şaşırdım bir şaşırdım acaba ne yapmış olabilirim de böyle birşey söyleyebiliyorlar diyerekten nışanlımı arayıp ''aşkım anneyle babaya bir saygısızlığım mı oldu'' diye sordum cevabı ,,benim birşeyden haberim yok ne oluyor niye ağlıyorsun ne dediler '' böyle böyle oldu dedim telefonu kapattık sanırsam annesini aramış cünkü sonradan çıktıki ortaya bunlar nışanlımın çantaını karıştırırken benim mektupu bulmuşlar oturupda utanmadan okumuşlar .. Sacma olanda şu mektubu okuyalı olmuş 2 hafta ve telefondan 2gün önce ben onlardaydım.. Herneyse ben tabi bunlardan baya bir soğdum kızlar.. Baştan kendimi çok suçladım mektubu bıraktığım için ama artık hiçte öyle düşünmüyorum... Herneyse işte kızlar dediğim gibi ben bu olaylardan sonra çok soğdum ailesinden.. Birde annesi nışanımızdan 2 ay önce ayağını kırmıştı türkiyede .. Onuda unutmadan söyleyeyim :) .. Kızlar nışanımızı yaptık aradan geçti 2 hafta babam ,,ben sol bacağımı fazla hissetmiyorum acaba bir doktora mı görünsem'' dedi ve 2 gün sonra doktora gittik oda bizi hemen hastaneye yönlendirdi.. Biz kalp'den süphelendik sol tarafı olduğu için.. Neyse gittik hastaneye hemen tomografi'ye alıp beynine baktılar .. Sonuçlar çıktığında ilk şoku atlatdık.. Kafasında tumor var dediler.. O tumorun nerden geldiğini araştırmamız lazım diyip bir dünya testlere soktular babamı
Kaç kurtar kendini...Bin sevgili gelir de bir baba daha gelmez..Kaynananla aynı evde kalacakmışsın bir de hayatı kendine zindan edersin genç yaşta.Allah babana acil şifalar versin yardımcısı olsun..
- 23 Temmuz 2009
- 3.639
- 8.253
kusura bakmayın da bütün suç sizde.babanızın hastaneye kaldırıldığını duymuşsunuz,hala" yok bekledim ki nişanlım götürsün,yok kaynanam böyle dedi,yok trene brakmadı" diye bahaneler sıralıyorsunuz.atlayın bir taksiye doğru babanızın yanına gidin.
haa sizin gitmeye gönlünüz yok da nişanlınız ve ailesini bahane ediyorsanız,kayınvalideniz bu samimiyetsizliğinizi anlayıp, size ona göre davranıyordur.
babanızın hastalığına gelene kadar,mektup,ev,kaynana konuları daha öncelikliymiş gibi,uzunca bir paragraf onlardan bahsetmişsiniz.böyle bir durumda bile hala bunları düşünebiliyorsanız,siz önce kendi vicdanınızı bir sorgulayın derim.
ayrıca bu kadar masraf yapılmış,tabi ki ayrılmayın.hem seviyorsunuz da...değil mi?
haa sizin gitmeye gönlünüz yok da nişanlınız ve ailesini bahane ediyorsanız,kayınvalideniz bu samimiyetsizliğinizi anlayıp, size ona göre davranıyordur.
babanızın hastalığına gelene kadar,mektup,ev,kaynana konuları daha öncelikliymiş gibi,uzunca bir paragraf onlardan bahsetmişsiniz.böyle bir durumda bile hala bunları düşünebiliyorsanız,siz önce kendi vicdanınızı bir sorgulayın derim.
ayrıca bu kadar masraf yapılmış,tabi ki ayrılmayın.hem seviyorsunuz da...değil mi?
- 11 Temmuz 2008
- 7.771
- 211
- 20 Aralık 2013
- 3.104
- 1.638
çok garip bir mesaj ya ... tamam çok insanla karşılaşmış olabiliesin ama babası hasta olan bi insana babanın 1 sene sonra yaşaması % 5 te denmez arkadaş ... hastanın gidişatını tedavi ve iyileşme oranını lütfen bırakın doktorları söylesin .... Rabbim babacığına şifa versin arkadaşım çok geçmiş olsun
- 27 Eylül 2010
- 1.481
- 1.860
- 44
Ablacım ya..senin yaşın kaç allah aşkına..nasıl bir kıyaslama bu.ona deki parayla satın alamayacağın tek birşey var o da aile bağları..babama göstermiş olduğun bu duyarsızlıkla yarın öbür gün benim başıma bişey gelse sen beni de bakmazsın de..unutma evlilik iyi günde ve kötü günde..daha neler yaşayıp görüceksiniz birlikte.bu adamla ömür geçmezzzz.yazık etme kendine..
- 19 Haziran 2012
- 30.181
- 38.369
- 33
Selam kızlar/ablalarım, öncelikle konu'mu doğru yeremi açtım bilmiyorum yanlışsa eğer şimdiden özür dilerim. Bu sayfaya daha şimdi üye oldum ve hemen konuya gelmek istiyorum çünkü kızlar çok zor bir kararın başındayım.. Ben 21 yaşındayım almanyada doğdum/büyüdüm.. 1 sene önce nışanlımla tanıştık (daha doğrusu tanışıyorduk ama daha yakından tanıştık diyelim çünkü aileler birbirlerini tanıyordu) ardından istenildim ve aralık'da nışanımız oldu. Buraya kadar herşey günlük güneşlikti.. Kızlar nışanlım benden 300km uzakta yaşıyor 29 yaşında aslında çok iyi temiz kalpi birisiydi. Bu yaşına kadar çalışmaktan ayrı ayrı mesleklerden okumakdan başka hiiç birşey yapmayan bir insan.. Ev almaya düşünüyorduk şöyleki kayınvalidem ile kayınpederim temelli dönüş yapmaya düşünüyordu ,,bize küçük bir oda ayırırsınız gelip gittikce orda kalırız'' en başından beri karşı çıktığım bir noktaydı.. Nışanlımda bunun farkında olmasına rağmen son saniye'ye kadar pek kâle'ye almadı.. Ne şanski karşımıza 3 odalı bir ev çıktı.. Fiyatından, evin içinin temizliğinden, marketlerin yakın olmasından herşeyden çokk güzel bir ev sadece çok küçük.. Yani ayrı bir dairesi olsaydı yine kabul edicektim altlı üstlü ailesiyle yaşamayı.. Ama 3 odalı bir ev annesiyle babasıyla nereye sığalım ki? Neyse biz baya bir tartıştık nışanlımla o kadar tartıştık ki konuşamaz hale geldik.. Ben 4 sayfalık mektup yazdım ona.. İçine yuva üstüne yuva olmadığını evlendikten sonra kavga etsek annesiyle babasının duyduğu zaman konuların büyüyeceğini bişi olsa aman ayıp olur aman böyle olur dememek için kabul etmediğimi ama annesiyle babasını çok sevdiğimi falan fistan yazdım ve iş çantasının içine koydum kızlar.. Aradan geçmiş 1,5 ay nışanımız oldu bu arada babanem kayınvalidem ile telefonda görüşürken kayınpederim arkadan ''cansel'e söyleyin çok hızlı gitmesin kendini firenlesin,, diye seslenmiş.. Ben bir şaşırdım bir şaşırdım acaba ne yapmış olabilirim de böyle birşey söyleyebiliyorlar diyerekten nışanlımı arayıp ''aşkım anneyle babaya bir saygısızlığım mı oldu'' diye sordum cevabı ,,benim birşeyden haberim yok ne oluyor niye ağlıyorsun ne dediler '' böyle böyle oldu dedim telefonu kapattık sanırsam annesini aramış cünkü sonradan çıktıki ortaya bunlar nışanlımın çantaını karıştırırken benim mektupu bulmuşlar oturupda utanmadan okumuşlar .. Sacma olanda şu mektubu okuyalı olmuş 2 hafta ve telefondan 2gün önce ben onlardaydım.. Herneyse ben tabi bunlardan baya bir soğdum kızlar.. Baştan kendimi çok suçladım mektubu bıraktığım için ama artık hiçte öyle düşünmüyorum... Herneyse işte kızlar dediğim gibi ben bu olaylardan sonra çok soğdum ailesinden.. Birde annesi nışanımızdan 2 ay önce ayağını kırmıştı türkiyede .. Onuda unutmadan söyleyeyim :) .. Kızlar nışanımızı yaptık aradan geçti 2 hafta babam ,,ben sol bacağımı fazla hissetmiyorum acaba bir doktora mı görünsem'' dedi ve 2 gün sonra doktora gittik oda bizi hemen hastaneye yönlendirdi.. Biz kalp'den süphelendik sol tarafı olduğu için.. Neyse gittik hastaneye hemen tomografi'ye alıp beynine baktılar .. Sonuçlar çıktığında ilk şoku atlatdık.. Kafasında tumor var dediler.. O tumorun nerden geldiğini araştırmamız lazım diyip bir dünya testlere soktular babamı
Bunları niye çekiyorsun ki vicdansız düşüncesizler at nişanı hiç birşey için geç değil.
- 20 Ağustos 2014
- 337
- 410
İyiki sizin gibi bir kızım yok halime şükrettim benim babam hastaneye yatacak ben yanına 4 gün sonra gidicem,birde millete laf söyletecem kusura bakmayın ama nişanlınızı çokk seveceğinize birazda babanızı sevseydinizSelam kızlar/ablalarım, öncelikle konu'mu doğru yeremi açtım bilmiyorum yanlışsa eğer şimdiden özür dilerim. Bu sayfaya daha şimdi üye oldum ve hemen konuya gelmek istiyorum çünkü kızlar çok zor bir kararın başındayım.. Ben 21 yaşındayım almanyada doğdum/büyüdüm.. 1 sene önce nışanlımla tanıştık (daha doğrusu tanışıyorduk ama daha yakından tanıştık diyelim çünkü aileler birbirlerini tanıyordu) ardından istenildim ve aralık'da nışanımız oldu. Buraya kadar herşey günlük güneşlikti.. Kızlar nışanlım benden 300km uzakta yaşıyor 29 yaşında aslında çok iyi temiz kalpi birisiydi. Bu yaşına kadar çalışmaktan ayrı ayrı mesleklerden okumakdan başka hiiç birşey yapmayan bir insan.. Ev almaya düşünüyorduk şöyleki kayınvalidem ile kayınpederim temelli dönüş yapmaya düşünüyordu ,,bize küçük bir oda ayırırsınız gelip gittikce orda kalırız'' en başından beri karşı çıktığım bir noktaydı.. Nışanlımda bunun farkında olmasına rağmen son saniye'ye kadar pek kâle'ye almadı.. Ne şanski karşımıza 3 odalı bir ev çıktı.. Fiyatından, evin içinin temizliğinden, marketlerin yakın olmasından herşeyden çokk güzel bir ev sadece çok küçük.. Yani ayrı bir dairesi olsaydı yine kabul edicektim altlı üstlü ailesiyle yaşamayı.. Ama 3 odalı bir ev annesiyle babasıyla nereye sığalım ki? Neyse biz baya bir tartıştık nışanlımla o kadar tartıştık ki konuşamaz hale geldik.. Ben 4 sayfalık mektup yazdım ona.. İçine yuva üstüne yuva olmadığını evlendikten sonra kavga etsek annesiyle babasının duyduğu zaman konuların büyüyeceğini bişi olsa aman ayıp olur aman böyle olur dememek için kabul etmediğimi ama annesiyle babasını çok sevdiğimi falan fistan yazdım ve iş çantasının içine koydum kızlar.. Aradan geçmiş 1,5 ay nışanımız oldu bu arada babanem kayınvalidem ile telefonda görüşürken kayınpederim arkadan ''cansel'e söyleyin çok hızlı gitmesin kendini firenlesin,, diye seslenmiş.. Ben bir şaşırdım bir şaşırdım acaba ne yapmış olabilirim de böyle birşey söyleyebiliyorlar diyerekten nışanlımı arayıp ''aşkım anneyle babaya bir saygısızlığım mı oldu'' diye sordum cevabı ,,benim birşeyden haberim yok ne oluyor niye ağlıyorsun ne dediler '' böyle böyle oldu dedim telefonu kapattık sanırsam annesini aramış cünkü sonradan çıktıki ortaya bunlar nışanlımın çantaını karıştırırken benim mektupu bulmuşlar oturupda utanmadan okumuşlar .. Sacma olanda şu mektubu okuyalı olmuş 2 hafta ve telefondan 2gün önce ben onlardaydım.. Herneyse ben tabi bunlardan baya bir soğdum kızlar.. Baştan kendimi çok suçladım mektubu bıraktığım için ama artık hiçte öyle düşünmüyorum... Herneyse işte kızlar dediğim gibi ben bu olaylardan sonra çok soğdum ailesinden.. Birde annesi nışanımızdan 2 ay önce ayağını kırmıştı türkiyede .. Onuda unutmadan söyleyeyim :) .. Kızlar nışanımızı yaptık aradan geçti 2 hafta babam ,,ben sol bacağımı fazla hissetmiyorum acaba bir doktora mı görünsem'' dedi ve 2 gün sonra doktora gittik oda bizi hemen hastaneye yönlendirdi.. Biz kalp'den süphelendik sol tarafı olduğu için.. Neyse gittik hastaneye hemen tomografi'ye alıp beynine baktılar .. Sonuçlar çıktığında ilk şoku atlatdık.. Kafasında tumor var dediler.. O tumorun nerden geldiğini araştırmamız lazım diyip bir dünya testlere soktular babamı
- 20 Ağustos 2014
- 337
- 410
Yazıklar olsun sizin gibi evlada babanızın,ailenizin onların harcadığı para kadar değeri yokmuş demekki
