Off off hanımlar.. Zor bir gün bekliyor beni yine
Bilenler vardır ama bilmeyenler için hikayemi kısaca özetleyim. 2 yılı aşkın bir süre önce boşandım. Evli ve 2 çocuklu bir kadına aşık olmuş . falan filan.. Selametle dedim gönderdim..
Şu anda oğlumlayım. Oğlum da ben de kısa sürede adapte olduk duruma. Her şey yolunda şükür.
Biz ayrıldıktan bir yıl sonra kadında eşinden ayrıldı. Evlendiler. . Allah mesut etsin.. Bu konuda diyebileceğim başka bir şey yok.
Öyleyse derdin ne diyeceksiniz..
Ama babaanne ve dede bu durumu kabullenemiyorlar. Ayrılmamızı da, onun evlenişini de, evlendiği kişiyi de.. Evlendiği kişiyi kabullenmemelerinin kendilerince sebepleri var. Bu da beni ilgilendirmez. Oğullarıyla görüşmüyorlar. Yeni gelinle de.
Bu arada önemli bir ayrıntı... Oğlumun babası tek çocuk. Oğlum da tek torun..Dolayısıyla ıçok düşkünler torunlarına.. Emekleri de var inkar edemem. Evlilik boyunca ilişkimiz fena değildi ex kaynvalide ve kayınpederle.. İnişli çıkışlı işte.. Bana, evime istedikleri biçimi vermeye çalıştıkları zamanlar oldu. Küçük sürtüşmeler, klasik durumlar işte... Ama iyi insanlardır. İyiliğimizi istediler hep inkar edemem.
Daha boşanma aşamasında ex kayınvalide haklısın demişti. Ben olsam çoktan boşarım. Ama ayrıldıktan sonra ben bu eve girip çıkmaya devam ederim demişti. Ve nitekim aynen böyle davrandılar. Bu arada ayrı şehirlerdeyiz babaanne ve dedeyle. 5-6 saatlik mesafe. Akşam işten geldiğimde kayınpederi oğlumla evde buluyordum. Sürprizzz diyerek.. Eli kolu dolu hafta sonunu bizle geçirmeye gelmiş..İki hafta sonra babaanne aynı şekilde.. Hala onların gelinleriymişim gibi.. Benim işim gücüm programım olamazmış gibi..
Bir de onlarla olmak o kadar zor ki... Oğullarını affetmiyorlar.Kendi adlarına da oğlum adına da.. Sürekli gözleri yaşlı, sürekli bu konudan bahsediliyor. Acıları saygım var onlar için üzülüyorum Allah kimsenin başına vermesin tamam da..Yaşananların pirimer madurları oğlum ve benim. Bu konuları tekrar konuşmak kabuk bağlayan yarayı kaşımak gibi.. Oğlum içinde benim için de sağlıklı değil bu durum
Kendi kendime bunu durdurmam lazım dedim. Kocası olan kadınların kaynanası olur. Ortada koca yok ama kaynana kayınpeder mevcut. Önce oğlumu ve kendimi düşünmem gerek. Bizim sağlığımız, bizim hayatımız. Kimse için fedakarlık yapacak, taviz verecek, katlanacak gücüm yok ki benim..
Sonunda bir şekilde kırmadan dökmeden anlattım derdimi.. Evimde kalamayacaklarını, benim de bir hayatım olduğunu vs. vs. Üzüldüler biliyorum. Ama durdurmam gerekiyordu.Torunlarını istedikleri zaman görürler.. Oğlum yaz tatillerinde yanlarına gidiyor. Bulunduğum şehire geliyorlar. Misafirhane ya da otelde kalıyorlar. Birlikte dışarıda buluşup yemek yiyoruz.Ama evimde kalmalarına izin vermiyorum.
Bu durum hoşuma gidiyor mu asla... ama başka şansım yok. Bir kez izin verirsem sonu gelmez.. 2-3 ayda bir iki gece kalacak olsalar sesimi çıkarmam. Ama dozunda bırakmazlar bundan eminim..
Her neyse.. Bu akşamüstü babaanne gelecek.. Önce hoş bir mekanda yemek yiyeceğiz. Sonra kahve içeceğiz.. Sonra otogara bırakacağım.. Bu kadar. Bol gözyaşı, intihar söylemleri, helalleşmelerle dolu iç karartıcı bir akşam üstü ve akşam bekliyor bizi..
Yani bitmiyor bitmiyor. Boşansan da, aradan yllar geçse de bitmiyor
oooffffffffff bu stres ne zaman bitecek. herşey yoluna girecek mi acaba.
