- 7 Ağustos 2009
- 5.112
- 496
- Konu Sahibi duvarklima
- #121
haklısın tatoş huylu huyundan asla vazgeçmiyor bebek olsada aynılar olmasada zaten aynı durumdalar..canım zaten bu hödüklerin hepsi aynı derki beni seviyor asla vazgeçemez..
ee iki çocukta oldu şimdi baba evinede dönemez..
ben neyaparsam yap evinde bekliyecek bana muhtaç felannnn gibi abuk subukkkk düşünceler dolar o ufacık beyinlerineee..
bir kadınn bekler,sabreder,yuvası için didinirrr..
zaten gözü dışarda olan biriii bu kadar sabretmez kiii bir hatadaaa hoppp ayrılır hayatını yaşar..
bekledikçede bu adamlarrr kendilerinii bulunmaz bir nimetten sanarlarrrr..
ama öyle bir an gelirki kadın silkinirrrr ne yaaa ben insan değilmiyim der uyanır
sonraaa da bildik sahnelerrr adam şoktadır..
buseferdee iştee yalandan düzelmee hareketleri,ama yokkkk insanın huyu değişirmiiiii aslaaaaaaaaaa
ozamann tak sepeti koluna herkez kendi yolunaaaa...
aman bak şu 3 günlük dünyada ne uğraşacannn..
bugün yanında olmayan yarın yanında olsa neye yarar kiiii ..
boşver rabbim biliyorr herkesin kalbini..
rabbim attığın her adımda seni utandırmasın..
9 yılda çok verdim ama artık alma zamanım geldi diye düşünüyorum..
hem nafakaları hemde maddi manevi tzminatımıda alacagım ben bugüne kadar verdiklerimi zaten gitti gözüyle bakıyorum fakat gelirsede tazminatla falan çocuklarım için kendim için yine birşey istemiyorum inanki..
Allahım bizim durumumuzda olan hiç kimseyi utandırmasın inş...
Kızlar hepinizin yaşadıkların ayrı ayrı üzüldüm... Ama artık sirkelenip ayağa kalkacak olmamız ve çocuklarımızı huzurla büyütecek gücü sonunda kendimizde bulmamız onlara en büyük ceza. Biz onlara değil aslında onlar bize muhtaçlar ama henüz bunun farkında değiller. Ben 6 yıllık evliliğimde çok üzüldüm kırıldım varlık içinde yokluk çektim. Ne ailesi huzur verdi ne kendisi. Defalarca annemin evine geri döndüm her defasında bir sürü vaatle beni geri çağırdı ve geri döndüğümde ilk 1 ay falan dediklerini yapar gibi göründü ama sonrasında yine aynı tas aynı hamam.
Ben çok zor bir hamilelik geçirdim. Yerimden kalkamadım ki zaten yasaktı. Bir gün kayınvalimlerdeydim uzanıyorum içeride eşim yoktu 7 gibi gelecekti. Balık pişiriyorlardı buram buram gelmişti kokusu. Sonra tabak çatal sesleri dedim sofra kuruyorlar aradan 10 15 dakika geçti çatal sesleri devam ediyor. Beni çağıran yok sonra eşim geldi kapıyı açtılar. Hoşgeldin oğlum aç mısın falan evet açım dedi siz yediniz mi? diye sordu. Kayınvalidem evet biz yedik hadi sana hazırlayalım dedi. Görümcemle ikisi mutfağa girdi eşim de benim yanıma geldi ben de hadi gidelim dedim. Dur dedi siz yemişsiniz ben de yiyeyim gideriz. Ben yemedim ki bana kimse yiyecek bir şey vermedi dedim. Benimle yersin diyedir dedi. Ben de herhalde öyledir dedim ve bir an utandım kendimden onlara haksızlık ettiğimi düşündüm. Sonra oğullarını çağırdılar. Eşim beni de kaldırdı sofraya bir geldik ki 1 tabak var masada. Boğazım düğümlendi. Beni kaş göz ede ede oturtturdu masaya ve tabak getirdi bana ama ne ablasına ne annesine ağzını açmadı. Geçmedi o lokmalar boğazımdan.
Ve o gün dedim ki bu adamdan ne köy olur ne kasaba... Ama doğumuma az bir zaman vardı belki bebeğimiz doğunca düzelir dedim o da ailesi de... Umut işte ama hiç değişmedi.
Ve en son Şubat ayında geldim kızımla beraber annemin evine o gün bu gündür kendini affettirmek için dil döküyor ama yine her gece sokaklarda arkadaşlarıyla buluşuyor. Ben bir gün iş harici ve yanımda kızım yokken bir arkadaşımla (kız) görüşsem mesajlarla aramalarla burnumdan getiriyor. Ama kararlıyım onu da ailesinin soyadını da tamamen hayatımdan çıkaracağım. Ve her ne yaparsa yapsın beni bir kez daha kandıramayacak. Zaten bırakın aşkı sevgiyi içimde ona karşı küçücük bir saygı bile kalmadı. Bir tek soyadı kaldı inşallah o da 21 Kasımda gidecek.
Allah yardımcın olsun canım sende az şeyler yaşamamışsın hele o hamilelik döneminde yaşanan olaylar insanın aklından hiç çıkmıyor inanki..
şayet kararında kesinsen seni hiç bir şekilde kandıramaz bu sefer,
inş. bebeğinle mutlu huzurlu günler yaşarsın canım sende...