Bundan sonra ne yapmalıyım?

Brrck .!.:

Aslında cevapları tahmin edebiliyorum ama yine de size danışmak istiyorum. Biz eşimle 3 yıl önce evlendik. Çok ani bir kararla oldu. İkimiz de öğretmeniz. Eşim benden 9 yaş büyük. ( Niye böyle bir şey yaptığımı bilmiyorum ama neyse). Geçmişte bir kaç kere de görüşmüştük ama olmamıştı. Onu dış görünüş olarak begeniyordum ama bana yazmadığı, ilişki düzeyine gelemedigimiz için tanımıyordum. Ailelerimiz birbirini tanıyordu. Ona, ailesi beni önerdikleri için face den eklemişti ben üniversitede okurken. Ama hiç konusmamistik sonra mevlid gibi bir ortamda birbirimizi görme imkanımız oldu. İstediği için o gün numaramı vermiştim. Sonra o bana yazdı o günün akşamı. Müsait olduğunda görüşelim diye. Tamam dedim ama ailemin yaninda kaldığım için evden çıkmam çok zordu ve biraz da özgüvensizligimden hep çekinik kaldım. Bana ayda 1 kere falan nasılsın, napiyosun,evden çıkamaz mısın, ne zaman görüşeceğiz falan yazıyordu. Ben de hep bı bahaneyle geçiştiriyordum. Asıl problem özgüvendi. O zamanlar mezun olmuştum tekrardan sınava hazirlaniyordum.

O yıl kpss yi kazandım ve doğuda bir ile atandım. Biz bu süreçte 1 kez görüştük ve buluşmada nerdeyse hiç konuşmadık öyle oturduk karşılıklı. Eve geldiğimde de yazmadı zaten benim aşırı moralim bozulmuştu. Bir de sınava hazirlandigim için motivasyonum düştü sürekli bu durum aklıma geliyordu. O zamanlar dış görüntüme çok takintiliydim. Kendimi çirkin hissediyordum. Aradan 8 sene geçti ve su an baktığımda o fotoğraflarima gayet de güzelmisim ama işte o zaman öyle hissediyordum. Bir de o zamanlar hayattan sıkılan, sürekli morali bozuk, modu düşük bir insandım. O yüzden hayatımda olan en küçük bir sorun bana dağ gibi görünürdü. O psikolojiyle sınavı nasıl kazandım inanın bilmiyorum. Ama oradan gitmek istiyordum bu olay çok moralimi bozuyordu. Ne face den ne telefondan silmemisti beni.Fotoğraf paylaştığımda hep beğendi.

Atandıktan 5 ay sonra bana yazdı yanıma gelmek istediğini, benimle konuşmak istediğini söyledi. Ama bana güzel kelimeler kullanıyor ben tabi havalara uçuyorum. Bana canım falan diyor düşünün yani benim için olağanüstü bişey.

Geldi 3 gün kaldı ama ne siz sorun ne ben söyleyeyim ev arkadaşım da vardı o bile farketti ondaki soğukluğu. Evimizde kaldı ama sohbet etmiyor. Çok güler yüzlü, iyimser bir insan ama aramızdaki bir şeyde sıkıntı var. Ben bunu kendimce şöyle yorumladım. Ben orada 6 sene kalacaktım ve kendisi orayı gördükten sonra şehri beğenmedi. Sınır ilçedeydim. O bunu göze alamadı ve bana güzel kelimeler eden insan yanıma gelen insan put gibi suspus oldu. Onu gezdirdigim zaman çok kötü burası falan demişti hiç bişey demedim ama üzülmüştüm çünkü 6 yıl orada kalacaktım. Kendisi istemiyorsa bile beni düşünüp böyle söylememesi lazımdı ama ben anladım tabi olmayacagini beni yine hayal kırıklığına uğrattı. Hiç konuşmadı aramızdaki ilişkiyi. Ben o evdeyken bile odama kapanıp ona farkettirmeden çok ağladım ev arkadaşım falan zor sakinlestirdi beni o gidene kadar ağladım. Çünkü sinir bozucu bir iletişimsizlik vardı aramızda.

Gittikten sonra eve vardığında o gün akşam aradı beni. Özrü kabahatinden büyük bir konuşma yaptı. Geldiği için hiç pişman değilmiş falan filan. Bu lafı etti. Ben mi cagirdim sanki onu oraya zorla beni yerle bir etsin diye mi. Yine hayal kırıklığına uğratan diye mi cagirdim. Ben ağzıma geleni söyledim artık. Söylediğim şeyler çok doğruydu ve yaptığı hatayı biliyordu ama beni sucluyordu hâlâ. Sonra ikimiz de çok yükselerek telefonları kapattık o beni face den sildi sonra 3 yıl hiç konuşmadık.

Numaramı silmemis bu süreçte. Bana tekrar yazdiginda anladım. 3 yıl sonra bir gün bana yazdı nasılsın diye ben de iyiyim hayırdır dedim. O da telefonda arayıp konuşmak istediğini söyledi ben de daha önce konuştuğumuzu ve konuşacak bir şeyimizin olmadığını söyledim. Ama ısrar etti açtım telefonu ve sanırım 6 saat kadar konuşmuşuz. Ben bı taraftan mutluyum tabi. Ama ordaki görevimin 4 yıla düştüğünü öğrendiği için bana yazdığını düşünüyordum ve o sene 4. senemdi. Bunu da ona söyledim alakası yok falan filan ben inanır miyim içimden hiç inanmadım ama Yapayalnız evimde oturmuş yalnızlıktan canımın yemek yemek bile istemediği soframda o sırada onun mesajını görmek beni aslında çok mutlu etti çünkü ona zaafım vardı.

O gün öyle konuştuk ertesi gün yazdı sonra aradı biz böyle yaz tatiline kadar konuştuk Mayıs ayının son günleriydi yaz tatiline de az kalmıştı. Memlekete geldiğinde görüşelim dedi beni yine bir stres aldı. Yine bir şeyler ters gidecek korkusu her gün beni mafetti.

Neyse memlekete geldim ertesi günü görüştük. Cok sıcakkanlıydı sanki o soğuk insandan eser yoktu. Çok güler yüzlü, çok iyiydi. Ben bi mutlu oldum. O an herşeyin iyi olacağını hissettim. Oyle de oldu. O gün bana bir anda evlenme teklifi etti. Kendi de şaşırdı bı an ama istiyordu belliydi. Çok heyecanlandı ve bir anda soyleyiverdi ben şok. Hiç beklemiyordum nasıl dedim kaldım. O da ben ciddiyim dedi. Ben de evet dedim. Sonra ailelerimize söyledik ertesi hafta istemeye geldiler. Sonraki bir ayda da her gün görüşüp dugun için hazırlıklarımızı yapmaya başladık. İnanmayacaksınız ama toplamda konuşmaya başlama zamaniyla birlikte 2 ayda evlendik. Tayin durumlarindan dolayı da acele oldu bu durum ben orda o burda. Evlenme aşamasında falan çok sevgi dolu çok ictendi.

Neyse düğünümüz oldu evlendik. Bu kısım biraz özel olacak ama karşıdan bakıp objektif yorum yapabilecek olan sizlerle paylaşmak istiyorum. Evlendigimiz gece ben ilk defa bir şey yaşayacaktim ve o gece çok özeldi bilirsiniz kizlar kolay bir şey de değil bircogumuz için. Erkeğin tavrı çok önemli. Çok yorulmuştum zaten düğün sıcakta çok yorucu. Ben arabada giderken çok yorulduk uyuyalım dedim tamam dedi. Eve geldik o duş aldı sonra ben aldım. Beni bekliyormuş. Ben de peki dedim artık ne yapayım. 1 dakikalık bir öpüşmeden sonra olaya geçmeye çalıştı ama ben gergindim hâlâ ve zorladı olmadı ben çığlık attım canım yandı. Kendini kasma dedi ama elimde değildi tekrar denedi olmadı. Sonra elindeki havluyu yere çarptı basliyim böyle gerdegine dedi. Sonra yattı. Ben şok geçirdim o saygılı, sevgili, güler yüzlü,naif insanın o tavrı karsisinda nutkum tutuldu, hiç beklemiyordum. Ben sabaha kadar titredim bana titreme diye bağırdı ben hiç konusmadim. Öyle sabah oldu.

Tuvalete gittigimde 1 damla kan geldi peceteye. Onun yüzü sirke satıyordu benimle çok kaba konuşuyordu. Gündüz öğleden sonra o yatak odasına uyumaya geçti ben korkuyorum ama bu tavrın hemen bitmesi için ben de gittim yanına sonra yine ben gelince olay başladı. Birkaç denemeden sonra oldu. Ben hıçkırarak ağlamışım olurken acidan.

Sonra yine o iyi insan oldu. Ben uyurken kucağına alıp seyreden, tatlı dilli, sevgi dolu, düşünceli biri oldu yine. Yaz tatilimiz daha devam ediyordu. O çalışıyordu görevinden dolayı ben evde yemek, temizlik işleriyle ev hanımı moduna baglamistim. Onun da çok hoşuna gidiyordu bu durum eve her gün mutlu geliyordu yemek yaparken arkamdan sarılıyordu güzel şeyler söylüyordu bana.

Bir gün koltukta ikimiz de uzaniyorduk tv izliyorduk. Telefondan bir şey gosterecektim galeriden bir fotoğraf aradım 30 saniye falandır en fazla arama sürem. O sırada elimden telefonu bir hışımla çekerek ver şu a.... kodumun telefonunu dedi. Ben yine şok. Her şey çok güzel hayatımız yolunda aramizda sorun yokken bana bunu dedi ikinci öfke kontrolsüzlüğüydü. Ben yine bişey demedim. Gözlerim doldu biraz göstermemeye çalıştım. Hatasını anladı çünkü durup dururken bana böyle davrandı sarıldı falan ben hiç bişey demedim

Aradan 2 ay geçti benim tayinim oldu ve eşyalarımızı almaya doğuya yola çıktık. Navigasyondan bana şurayı buluver dedi ben buldum ama bilirsiniz bazen yanlış gösterebiliyor. Yanlış oldu sonra tekrardan bakayım diye elime aldım yine sinirlendi ve yine o aynı küfürle elimden telefonu çekip aldı. Ben hiç kipirdamadim. Ama çok ağladım elim öyle kalmış iki saat ağladım. O esnada seninle uzun yola çıkanda kabahat bilmem ne bir sürü laf etti. Hâlâ beni suçlu görüyordu. Hâlbuki yine büyütülecek bir şey değildi kaldı ki bunu ne olursa olsun bana yapmaya hakkı yoktu. Daha 2 aylık evliyiz düşünün 3 kere bu öfke patlamalarına şahit oldum. Bu zamanlar dışında gayet iyiydi yine hiç bir sıkıntı yoktu. Ara ara böyle seyler yaşadık. Annem, babamdan çok şiddet gördüğü için ben de o anlara şahit olduğumdan böyle durumlarda kitlenip kalıyorum tepki veremiyorum.

Doğudan esyalarimi getirdik yeni evimize esya aldık yerleştik falan bu zamanlarda da artık korunmayı bıraktık bebek yapalım demistik ben gerekli kontrolleri olmuştuk hiç bir problem yoktu ama bebeğimiz olmuyordu doktorlar 1 yıl deneyin diyorlardı ama esimin kontrol olması gerektiğini soylemiyorlardi halbuki sorun esimdeymis ben önerdim bı sperm testi yaptır diye öyle her şey ortaya çıktı. Çok az bir sperm var ve döllenmeyi gerçekleştirecek olan hızlı sperm hiç yoktu. Morali çok bozuldu. Ben hiç bozuntuya vermedim bol bol moral verdim ve araştırma yaptım. Arastirmalarim sonucunda da çok iyi bir sperm sayı ve hızına ulaştık 3 ay kürler karışımlar hazırladım 4. ay hamile kaldım zaten. O bebeğimi 3 aylıkken anomali sebebiyle kaybettim. Moralim çok bozulmustu.

Bebeğimi kaybettikten 2 gün sonra eşimle kavga ettik. Konu nasıl açıldı bilmiyorum. Ev işi konusuydu. Ben dedim ki pandemi nedeniyle evdeydim bu yüzden sen işteyken ben evde işleri halledebiliyordum ama ben de artık okulda ise başlayacağım ve yorulacagim görev paylaşımı yapalım dedim. Başladı bana kızmaya yemek temizlik yapmayacaktin da niye evlendin bilmem ne. Ben yapmayacağım demedim yardımcı olmani istedim dedim. Beyefendi kendi işe gidip gelecek ben de çalışıp geleceğim bı de evde hizmetçilik yapacağım onu istiyor. Ben o bağırınca yine seslenmedim. Ama sonrasında ara ara hep yardım etti çok olmasa da.

Sonra ben birkaç ay sonra tekrar hamile kaldım. Mide bulantılarım çok oldu bu sefer hiç bişey yiyemedim, 5-6 kilo falan verdim ekmek su bile midemi bulandiriyordu. O yemekleri yaptı. Her gün kahvaltı için dışardan bana bişeyler alıyordu. Evde mutfağa bile giremiyordum. Dışarda yemeğe götürüyordu. Öyle de düşünceli yani. Ama bir gün yine bişey yapti. Hamileliğim 3 aylık olmuştu ama bulantılarım hâlâ devam ediyordu. Sadece meyve yiyebiliyordum o da zorla. Bir gün dolaptan soğuk meyve yedim ve boğazım şişti ama çok aciyordu yani az bı şişlik değil hatta ateşim falan da yükseldi. Enfeksiyonum vardı belli. Daha önce de çok yaşadığım için biliyordum. Ama bu sefer hamileydim ateş düşsün diye birşeyler yaptım. Bilin bakalım benim kocam ne yaptı. Benim hasta olduğumu bile bile, kendime bile kahvaltı hazirlayamadigimi, mutfağa giremedigimi bile bile, size kahvaltıya gelcez diyen eltimi geri çevirmedi ve ablasını birkaç kişiyi daha kahvaltıya çağırdı. Bulantıdan günü geçirip geceyi zor ediyorum zaten. Kendime faydam yok artı ateşim var enfeksiyonum var en önemlisi de karnimda bebegin varken hastayım yani ve evhamlı biriyim yani bebeğe bişey olacak mı korkusu sarmış beni zaten diğeri gidince korkuyorum. Ben de eşime dedim madem çağırdın sen agirla ben çok hastayım ayakta duramıyorum yaz günü tır tır titriyorum ateşten. Morali bozuldu bana küstü aradı akrabalarini hasta olduğumu soyledi gelmeyin dedi. Ben çok kırıldım. Karnimda çocuğu varken bu ne dusuncesizlik. Ben görüyorum millet hamile karısına prensesler gibi davranıyor. Bu böyle yapınca çok zoruma gitti. Daha arada bir sürü şey oldu ama son olay artık beni ona karşı tamamen soğuttu.

2 hafta önce tartıştık telefonu yere çarptı. Bana yaptığında bunu tepkisiz kalıyordum ama kızımin gözünün önünde bunu yapması beni çıldırtti çık git burdan dedim. Bana küfürler etti. Ben de ona küfürlü cevap verdim. Anne olduktan sonra panter oldum resmen kim ne derse direk cevabını veriyorum.

Kızım iyi bı özellik kazandırdı bana diye düşünüyorum içimde hiç biseyi tutmuyorum, tutamıyorum. En şiddetli tartışmalarımiz çocuğumuz dogduktan sonra oldu çünkü ona cevap vermeye başladım. Bu arada ben öyle cevap vermeyecek ya da sürekli alttan alan bı tıp de değilim ama iyi niyetimden sevgimden hep sustum ama artık hata ettiğimi anladım o günkü tartışma o kadar yükseldi ki sus dedi bana ben de susmucam dedim sus bak tamam gidicem dedi ben de git susmucam ne yapcan dedim üzerime yürüdü bileklerimi sıktı kucağımda çocuk vardı baldirimin üzerinde yavrum yüz üstü yatıyordu biz kavga ederken o bağırış ortasında düşünün üzerimde çocuk varken beni dövmeye kalktı sadece bileklerimi sıktı izin vermedim bana bişey yapmasına. 1 hafta bileklerimde morluklar vardı. Evden giderken de seninle evlendigim güne lanet olsun dedi. Sana yaptığım her şey haram olsun dedi. Ne yaptıysa artık. Sonra çıktı gitti 1 saat sonra geldi 4 gün falan konuşmadık sonra konuşmaya çalıştı çocuk için konuştum ama içim soğuk düşünün kizlar ben öğretmenim çalışıp gelip maaşımı bu adama gönderdim paramızı biriktirsin diye. O da çar cur etmedi ama yaptığı yatırımlardan hep zararlı çıktı. Yine bişey demedim. Önüne çeşit çeşit yemek yaptım koydum. Bütün ev işlerini yaptım da hiç bişey demedim. Hem eş hem ev hanımı hem öğretmen hem de anne oldum. Paramı gönderdim her ay ek dersine varana kadar ama o hakkıni haram etti. Keşke evlenmeseydim diyorum çünkü hiç uyuşmuyoruz.

Burdan tavsiye tanımadığınız ya da aklınızda soru işareti bırakan bir insanla kesinlikle evlenmeyin. Allah kaç kere gösterdi bak bu adam böyle diye ama anlamadim evlenince daha beterini gördüm. Bir şey olmadı diye çok üzülmeyin sizin için hayırlısı odur belki. Ben illa o diye kaderimle inatlastim kendi kendime ettim. Ben bu olsun diye çok istedim dışını çok begendim içini hiç dusunmedim hata ettim. Arkadaşlarıma baktığımda çok mutlular ben değilim. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin kusura bakmayın ama içim aciyo ben bundan sonra ne yapmalıyım. Hâlâ daha şunu alalim şunu yapalım diye ikimizin parasıyla planlar yapıyor. Bu konuda ne yapmalıyım çocuğum için devam mı etmeliyim kafam çok karışık uzun oldu umarım okuyabilirsiniz

Genişletmek için tıkla...

Brrck .!.:

Aslında cevapları tahmin edebiliyorum ama yine de size danışmak istiyorum. Biz eşimle 3 yıl önce evlendik. Çok ani bir kararla oldu. İkimiz de öğretmeniz. Eşim benden 9 yaş büyük. ( Niye böyle bir şey yaptığımı bilmiyorum ama neyse). Geçmişte bir kaç kere de görüşmüştük ama olmamıştı. Onu dış görünüş olarak begeniyordum ama bana yazmadığı, ilişki düzeyine gelemedigimiz için tanımıyordum. Ailelerimiz birbirini tanıyordu. Ona, ailesi beni önerdikleri için face den eklemişti ben üniversitede okurken. Ama hiç konusmamistik sonra mevlid gibi bir ortamda birbirimizi görme imkanımız oldu. İstediği için o gün numaramı vermiştim. Sonra o bana yazdı o günün akşamı. Müsait olduğunda görüşelim diye. Tamam dedim ama ailemin yaninda kaldığım için evden çıkmam çok zordu ve biraz da özgüvensizligimden hep çekinik kaldım. Bana ayda 1 kere falan nasılsın, napiyosun,evden çıkamaz mısın, ne zaman görüşeceğiz falan yazıyordu. Ben de hep bı bahaneyle geçiştiriyordum. Asıl problem özgüvendi. O zamanlar mezun olmuştum tekrardan sınava hazirlaniyordum.

O yıl kpss yi kazandım ve doğuda bir ile atandım. Biz bu süreçte 1 kez görüştük ve buluşmada nerdeyse hiç konuşmadık öyle oturduk karşılıklı. Eve geldiğimde de yazmadı zaten benim aşırı moralim bozulmuştu. Bir de sınava hazirlandigim için motivasyonum düştü sürekli bu durum aklıma geliyordu. O zamanlar dış görüntüme çok takintiliydim. Kendimi çirkin hissediyordum. Aradan 8 sene geçti ve su an baktığımda o fotoğraflarima gayet de güzelmisim ama işte o zaman öyle hissediyordum. Bir de o zamanlar hayattan sıkılan, sürekli morali bozuk, modu düşük bir insandım. O yüzden hayatımda olan en küçük bir sorun bana dağ gibi görünürdü. O psikolojiyle sınavı nasıl kazandım inanın bilmiyorum. Ama oradan gitmek istiyordum bu olay çok moralimi bozuyordu. Ne face den ne telefondan silmemisti beni.Fotoğraf paylaştığımda hep beğendi.

Atandıktan 5 ay sonra bana yazdı yanıma gelmek istediğini, benimle konuşmak istediğini söyledi. Ama bana güzel kelimeler kullanıyor ben tabi havalara uçuyorum. Bana canım falan diyor düşünün yani benim için olağanüstü bişey.

Geldi 3 gün kaldı ama ne siz sorun ne ben söyleyeyim ev arkadaşım da vardı o bile farketti ondaki soğukluğu. Evimizde kaldı ama sohbet etmiyor. Çok güler yüzlü, iyimser bir insan ama aramızdaki bir şeyde sıkıntı var. Ben bunu kendimce şöyle yorumladım. Ben orada 6 sene kalacaktım ve kendisi orayı gördükten sonra şehri beğenmedi. Sınır ilçedeydim. O bunu göze alamadı ve bana güzel kelimeler eden insan yanıma gelen insan put gibi suspus oldu. Onu gezdirdigim zaman çok kötü burası falan demişti hiç bişey demedim ama üzülmüştüm çünkü 6 yıl orada kalacaktım. Kendisi istemiyorsa bile beni düşünüp böyle söylememesi lazımdı ama ben anladım tabi olmayacagini beni yine hayal kırıklığına uğrattı. Hiç konuşmadı aramızdaki ilişkiyi. Ben o evdeyken bile odama kapanıp ona farkettirmeden çok ağladım ev arkadaşım falan zor sakinlestirdi beni o gidene kadar ağladım. Çünkü sinir bozucu bir iletişimsizlik vardı aramızda.

Gittikten sonra eve vardığında o gün akşam aradı beni. Özrü kabahatinden büyük bir konuşma yaptı. Geldiği için hiç pişman değilmiş falan filan. Bu lafı etti. Ben mi cagirdim sanki onu oraya zorla beni yerle bir etsin diye mi. Yine hayal kırıklığına uğratan diye mi cagirdim. Ben ağzıma geleni söyledim artık. Söylediğim şeyler çok doğruydu ve yaptığı hatayı biliyordu ama beni sucluyordu hâlâ. Sonra ikimiz de çok yükselerek telefonları kapattık o beni face den sildi sonra 3 yıl hiç konuşmadık.

Numaramı silmemis bu süreçte. Bana tekrar yazdiginda anladım. 3 yıl sonra bir gün bana yazdı nasılsın diye ben de iyiyim hayırdır dedim. O da telefonda arayıp konuşmak istediğini söyledi ben de daha önce konuştuğumuzu ve konuşacak bir şeyimizin olmadığını söyledim. Ama ısrar etti açtım telefonu ve sanırım 6 saat kadar konuşmuşuz. Ben bı taraftan mutluyum tabi. Ama ordaki görevimin 4 yıla düştüğünü öğrendiği için bana yazdığını düşünüyordum ve o sene 4. senemdi. Bunu da ona söyledim alakası yok falan filan ben inanır miyim içimden hiç inanmadım ama Yapayalnız evimde oturmuş yalnızlıktan canımın yemek yemek bile istemediği soframda o sırada onun mesajını görmek beni aslında çok mutlu etti çünkü ona zaafım vardı.

O gün öyle konuştuk ertesi gün yazdı sonra aradı biz böyle yaz tatiline kadar konuştuk Mayıs ayının son günleriydi yaz tatiline de az kalmıştı. Memlekete geldiğinde görüşelim dedi beni yine bir stres aldı. Yine bir şeyler ters gidecek korkusu her gün beni mafetti.

Neyse memlekete geldim ertesi günü görüştük. Cok sıcakkanlıydı sanki o soğuk insandan eser yoktu. Çok güler yüzlü, çok iyiydi. Ben bi mutlu oldum. O an herşeyin iyi olacağını hissettim. Oyle de oldu. O gün bana bir anda evlenme teklifi etti. Kendi de şaşırdı bı an ama istiyordu belliydi. Çok heyecanlandı ve bir anda soyleyiverdi ben şok. Hiç beklemiyordum nasıl dedim kaldım. O da ben ciddiyim dedi. Ben de evet dedim. Sonra ailelerimize söyledik ertesi hafta istemeye geldiler. Sonraki bir ayda da her gün görüşüp dugun için hazırlıklarımızı yapmaya başladık. İnanmayacaksınız ama toplamda konuşmaya başlama zamaniyla birlikte 2 ayda evlendik. Tayin durumlarindan dolayı da acele oldu bu durum ben orda o burda. Evlenme aşamasında falan çok sevgi dolu çok ictendi.

Neyse düğünümüz oldu evlendik. Bu kısım biraz özel olacak ama karşıdan bakıp objektif yorum yapabilecek olan sizlerle paylaşmak istiyorum. Evlendigimiz gece ben ilk defa bir şey yaşayacaktim ve o gece çok özeldi bilirsiniz kizlar kolay bir şey de değil bircogumuz için. Erkeğin tavrı çok önemli. Çok yorulmuştum zaten düğün sıcakta çok yorucu. Ben arabada giderken çok yorulduk uyuyalım dedim tamam dedi. Eve geldik o duş aldı sonra ben aldım. Beni bekliyormuş. Ben de peki dedim artık ne yapayım. 1 dakikalık bir öpüşmeden sonra olaya geçmeye çalıştı ama ben gergindim hâlâ ve zorladı olmadı ben çığlık attım canım yandı. Kendini kasma dedi ama elimde değildi tekrar denedi olmadı. Sonra elindeki havluyu yere çarptı basliyim böyle gerdegine dedi. Sonra yattı. Ben şok geçirdim o saygılı, sevgili, güler yüzlü,naif insanın o tavrı karsisinda nutkum tutuldu, hiç beklemiyordum. Ben sabaha kadar titredim bana titreme diye bağırdı ben hiç konusmadim. Öyle sabah oldu.

Tuvalete gittigimde 1 damla kan geldi peceteye. Onun yüzü sirke satıyordu benimle çok kaba konuşuyordu. Gündüz öğleden sonra o yatak odasına uyumaya geçti ben korkuyorum ama bu tavrın hemen bitmesi için ben de gittim yanına sonra yine ben gelince olay başladı. Birkaç denemeden sonra oldu. Ben hıçkırarak ağlamışım olurken acidan.

Sonra yine o iyi insan oldu. Ben uyurken kucağına alıp seyreden, tatlı dilli, sevgi dolu, düşünceli biri oldu yine. Yaz tatilimiz daha devam ediyordu. O çalışıyordu görevinden dolayı ben evde yemek, temizlik işleriyle ev hanımı moduna baglamistim. Onun da çok hoşuna gidiyordu bu durum eve her gün mutlu geliyordu yemek yaparken arkamdan sarılıyordu güzel şeyler söylüyordu bana.

Bir gün koltukta ikimiz de uzaniyorduk tv izliyorduk. Telefondan bir şey gosterecektim galeriden bir fotoğraf aradım 30 saniye falandır en fazla arama sürem. O sırada elimden telefonu bir hışımla çekerek ver şu a.... kodumun telefonunu dedi. Ben yine şok. Her şey çok güzel hayatımız yolunda aramizda sorun yokken bana bunu dedi ikinci öfke kontrolsüzlüğüydü. Ben yine bişey demedim. Gözlerim doldu biraz göstermemeye çalıştım. Hatasını anladı çünkü durup dururken bana böyle davrandı sarıldı falan ben hiç bişey demedim

Aradan 2 ay geçti benim tayinim oldu ve eşyalarımızı almaya doğuya yola çıktık. Navigasyondan bana şurayı buluver dedi ben buldum ama bilirsiniz bazen yanlış gösterebiliyor. Yanlış oldu sonra tekrardan bakayım diye elime aldım yine sinirlendi ve yine o aynı küfürle elimden telefonu çekip aldı. Ben hiç kipirdamadim. Ama çok ağladım elim öyle kalmış iki saat ağladım. O esnada seninle uzun yola çıkanda kabahat bilmem ne bir sürü laf etti. Hâlâ beni suçlu görüyordu. Hâlbuki yine büyütülecek bir şey değildi kaldı ki bunu ne olursa olsun bana yapmaya hakkı yoktu. Daha 2 aylık evliyiz düşünün 3 kere bu öfke patlamalarına şahit oldum. Bu zamanlar dışında gayet iyiydi yine hiç bir sıkıntı yoktu. Ara ara böyle seyler yaşadık. Annem, babamdan çok şiddet gördüğü için ben de o anlara şahit olduğumdan böyle durumlarda kitlenip kalıyorum tepki veremiyorum.

Doğudan esyalarimi getirdik yeni evimize esya aldık yerleştik falan bu zamanlarda da artık korunmayı bıraktık bebek yapalım demistik ben gerekli kontrolleri olmuştuk hiç bir problem yoktu ama bebeğimiz olmuyordu doktorlar 1 yıl deneyin diyorlardı ama esimin kontrol olması gerektiğini soylemiyorlardi halbuki sorun esimdeymis ben önerdim bı sperm testi yaptır diye öyle her şey ortaya çıktı. Çok az bir sperm var ve döllenmeyi gerçekleştirecek olan hızlı sperm hiç yoktu. Morali çok bozuldu. Ben hiç bozuntuya vermedim bol bol moral verdim ve araştırma yaptım. Arastirmalarim sonucunda da çok iyi bir sperm sayı ve hızına ulaştık 3 ay kürler karışımlar hazırladım 4. ay hamile kaldım zaten. O bebeğimi 3 aylıkken anomali sebebiyle kaybettim. Moralim çok bozulmustu.

Bebeğimi kaybettikten 2 gün sonra eşimle kavga ettik. Konu nasıl açıldı bilmiyorum. Ev işi konusuydu. Ben dedim ki pandemi nedeniyle evdeydim bu yüzden sen işteyken ben evde işleri halledebiliyordum ama ben de artık okulda ise başlayacağım ve yorulacagim görev paylaşımı yapalım dedim. Başladı bana kızmaya yemek temizlik yapmayacaktin da niye evlendin bilmem ne. Ben yapmayacağım demedim yardımcı olmani istedim dedim. Beyefendi kendi işe gidip gelecek ben de çalışıp geleceğim bı de evde hizmetçilik yapacağım onu istiyor. Ben o bağırınca yine seslenmedim. Ama sonrasında ara ara hep yardım etti çok olmasa da.

Sonra ben birkaç ay sonra tekrar hamile kaldım. Mide bulantılarım çok oldu bu sefer hiç bişey yiyemedim, 5-6 kilo falan verdim ekmek su bile midemi bulandiriyordu. O yemekleri yaptı. Her gün kahvaltı için dışardan bana bişeyler alıyordu. Evde mutfağa bile giremiyordum. Dışarda yemeğe götürüyordu. Öyle de düşünceli yani. Ama bir gün yine bişey yapti. Hamileliğim 3 aylık olmuştu ama bulantılarım hâlâ devam ediyordu. Sadece meyve yiyebiliyordum o da zorla. Bir gün dolaptan soğuk meyve yedim ve boğazım şişti ama çok aciyordu yani az bı şişlik değil hatta ateşim falan da yükseldi. Enfeksiyonum vardı belli. Daha önce de çok yaşadığım için biliyordum. Ama bu sefer hamileydim ateş düşsün diye birşeyler yaptım. Bilin bakalım benim kocam ne yaptı. Benim hasta olduğumu bile bile, kendime bile kahvaltı hazirlayamadigimi, mutfağa giremedigimi bile bile, size kahvaltıya gelcez diyen eltimi geri çevirmedi ve ablasını birkaç kişiyi daha kahvaltıya çağırdı. Bulantıdan günü geçirip geceyi zor ediyorum zaten. Kendime faydam yok artı ateşim var enfeksiyonum var en önemlisi de karnimda bebegin varken hastayım yani ve evhamlı biriyim yani bebeğe bişey olacak mı korkusu sarmış beni zaten diğeri gidince korkuyorum. Ben de eşime dedim madem çağırdın sen agirla ben çok hastayım ayakta duramıyorum yaz günü tır tır titriyorum ateşten. Morali bozuldu bana küstü aradı akrabalarini hasta olduğumu soyledi gelmeyin dedi. Ben çok kırıldım. Karnimda çocuğu varken bu ne dusuncesizlik. Ben görüyorum millet hamile karısına prensesler gibi davranıyor. Bu böyle yapınca çok zoruma gitti. Daha arada bir sürü şey oldu ama son olay artık beni ona karşı tamamen soğuttu.

2 hafta önce tartıştık telefonu yere çarptı. Bana yaptığında bunu tepkisiz kalıyordum ama kızımin gözünün önünde bunu yapması beni çıldırtti çık git burdan dedim. Bana küfürler etti. Ben de ona küfürlü cevap verdim. Anne olduktan sonra panter oldum resmen kim ne derse direk cevabını veriyorum.

Kızım iyi bı özellik kazandırdı bana diye düşünüyorum içimde hiç biseyi tutmuyorum, tutamıyorum. En şiddetli tartışmalarımiz çocuğumuz dogduktan sonra oldu çünkü ona cevap vermeye başladım. Bu arada ben öyle cevap vermeyecek ya da sürekli alttan alan bı tıp de değilim ama iyi niyetimden sevgimden hep sustum ama artık hata ettiğimi anladım o günkü tartışma o kadar yükseldi ki sus dedi bana ben de susmucam dedim sus bak tamam gidicem dedi ben de git susmucam ne yapcan dedim üzerime yürüdü bileklerimi sıktı kucağımda çocuk vardı baldirimin üzerinde yavrum yüz üstü yatıyordu biz kavga ederken o bağırış ortasında düşünün üzerimde çocuk varken beni dövmeye kalktı sadece bileklerimi sıktı izin vermedim bana bişey yapmasına. 1 hafta bileklerimde morluklar vardı. Evden giderken de seninle evlendigim güne lanet olsun dedi. Sana yaptığım her şey haram olsun dedi. Ne yaptıysa artık. Sonra çıktı gitti 1 saat sonra geldi 4 gün falan konuşmadık sonra konuşmaya çalıştı çocuk için konuştum ama içim soğuk düşünün kizlar ben öğretmenim çalışıp gelip maaşımı bu adama gönderdim paramızı biriktirsin diye. O da çar cur etmedi ama yaptığı yatırımlardan hep zararlı çıktı. Yine bişey demedim. Önüne çeşit çeşit yemek yaptım koydum. Bütün ev işlerini yaptım da hiç bişey demedim. Hem eş hem ev hanımı hem öğretmen hem de anne oldum. Paramı gönderdim her ay ek dersine varana kadar ama o hakkıni haram etti. Keşke evlenmeseydim diyorum çünkü hiç uyuşmuyoruz.

Burdan tavsiye tanımadığınız ya da aklınızda soru işareti bırakan bir insanla kesinlikle evlenmeyin. Allah kaç kere gösterdi bak bu adam böyle diye ama anlamadim evlenince daha beterini gördüm. Bir şey olmadı diye çok üzülmeyin sizin için hayırlısı odur belki. Ben illa o diye kaderimle inatlastim kendi kendime ettim. Ben bu olsun diye çok istedim dışını çok begendim içini hiç dusunmedim hata ettim. Arkadaşlarıma baktığımda çok mutlular ben değilim. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin kusura bakmayın ama içim aciyo ben bundan sonra ne yapmalıyım. Hâlâ daha şunu alalim şunu yapalım diye ikimizin parasıyla planlar yapıyor. Bu konuda ne yapmalıyım çocuğum için devam mı etmeliyim kafam çok karışık uzun oldu umarım okuyabilirsiniz

Genişletmek için tıkla...

Brrck .!.:

Aslında cevapları tahmin edebiliyorum ama yine de size danışmak istiyorum. Biz eşimle 3 yıl önce evlendik. Çok ani bir kararla oldu. İkimiz de öğretmeniz. Eşim benden 9 yaş büyük. ( Niye böyle bir şey yaptığımı bilmiyorum ama neyse). Geçmişte bir kaç kere de görüşmüştük ama olmamıştı. Onu dış görünüş olarak begeniyordum ama bana yazmadığı, ilişki düzeyine gelemedigimiz için tanımıyordum. Ailelerimiz birbirini tanıyordu. Ona, ailesi beni önerdikleri için face den eklemişti ben üniversitede okurken. Ama hiç konusmamistik sonra mevlid gibi bir ortamda birbirimizi görme imkanımız oldu. İstediği için o gün numaramı vermiştim. Sonra o bana yazdı o günün akşamı. Müsait olduğunda görüşelim diye. Tamam dedim ama ailemin yaninda kaldığım için evden çıkmam çok zordu ve biraz da özgüvensizligimden hep çekinik kaldım. Bana ayda 1 kere falan nasılsın, napiyosun,evden çıkamaz mısın, ne zaman görüşeceğiz falan yazıyordu. Ben de hep bı bahaneyle geçiştiriyordum. Asıl problem özgüvendi. O zamanlar mezun olmuştum tekrardan sınava hazirlaniyordum.

O yıl kpss yi kazandım ve doğuda bir ile atandım. Biz bu süreçte 1 kez görüştük ve buluşmada nerdeyse hiç konuşmadık öyle oturduk karşılıklı. Eve geldiğimde de yazmadı zaten benim aşırı moralim bozulmuştu. Bir de sınava hazirlandigim için motivasyonum düştü sürekli bu durum aklıma geliyordu. O zamanlar dış görüntüme çok takintiliydim. Kendimi çirkin hissediyordum. Aradan 8 sene geçti ve su an baktığımda o fotoğraflarima gayet de güzelmisim ama işte o zaman öyle hissediyordum. Bir de o zamanlar hayattan sıkılan, sürekli morali bozuk, modu düşük bir insandım. O yüzden hayatımda olan en küçük bir sorun bana dağ gibi görünürdü. O psikolojiyle sınavı nasıl kazandım inanın bilmiyorum. Ama oradan gitmek istiyordum bu olay çok moralimi bozuyordu. Ne face den ne telefondan silmemisti beni.Fotoğraf paylaştığımda hep beğendi.

Atandıktan 5 ay sonra bana yazdı yanıma gelmek istediğini, benimle konuşmak istediğini söyledi. Ama bana güzel kelimeler kullanıyor ben tabi havalara uçuyorum. Bana canım falan diyor düşünün yani benim için olağanüstü bişey.

Geldi 3 gün kaldı ama ne siz sorun ne ben söyleyeyim ev arkadaşım da vardı o bile farketti ondaki soğukluğu. Evimizde kaldı ama sohbet etmiyor. Çok güler yüzlü, iyimser bir insan ama aramızdaki bir şeyde sıkıntı var. Ben bunu kendimce şöyle yorumladım. Ben orada 6 sene kalacaktım ve kendisi orayı gördükten sonra şehri beğenmedi. Sınır ilçedeydim. O bunu göze alamadı ve bana güzel kelimeler eden insan yanıma gelen insan put gibi suspus oldu. Onu gezdirdigim zaman çok kötü burası falan demişti hiç bişey demedim ama üzülmüştüm çünkü 6 yıl orada kalacaktım. Kendisi istemiyorsa bile beni düşünüp böyle söylememesi lazımdı ama ben anladım tabi olmayacagini beni yine hayal kırıklığına uğrattı. Hiç konuşmadı aramızdaki ilişkiyi. Ben o evdeyken bile odama kapanıp ona farkettirmeden çok ağladım ev arkadaşım falan zor sakinlestirdi beni o gidene kadar ağladım. Çünkü sinir bozucu bir iletişimsizlik vardı aramızda.

Gittikten sonra eve vardığında o gün akşam aradı beni. Özrü kabahatinden büyük bir konuşma yaptı. Geldiği için hiç pişman değilmiş falan filan. Bu lafı etti. Ben mi cagirdim sanki onu oraya zorla beni yerle bir etsin diye mi. Yine hayal kırıklığına uğratan diye mi cagirdim. Ben ağzıma geleni söyledim artık. Söylediğim şeyler çok doğruydu ve yaptığı hatayı biliyordu ama beni sucluyordu hâlâ. Sonra ikimiz de çok yükselerek telefonları kapattık o beni face den sildi sonra 3 yıl hiç konuşmadık.

Numaramı silmemis bu süreçte. Bana tekrar yazdiginda anladım. 3 yıl sonra bir gün bana yazdı nasılsın diye ben de iyiyim hayırdır dedim. O da telefonda arayıp konuşmak istediğini söyledi ben de daha önce konuştuğumuzu ve konuşacak bir şeyimizin olmadığını söyledim. Ama ısrar etti açtım telefonu ve sanırım 6 saat kadar konuşmuşuz. Ben bı taraftan mutluyum tabi. Ama ordaki görevimin 4 yıla düştüğünü öğrendiği için bana yazdığını düşünüyordum ve o sene 4. senemdi. Bunu da ona söyledim alakası yok falan filan ben inanır miyim içimden hiç inanmadım ama Yapayalnız evimde oturmuş yalnızlıktan canımın yemek yemek bile istemediği soframda o sırada onun mesajını görmek beni aslında çok mutlu etti çünkü ona zaafım vardı.

O gün öyle konuştuk ertesi gün yazdı sonra aradı biz böyle yaz tatiline kadar konuştuk Mayıs ayının son günleriydi yaz tatiline de az kalmıştı. Memlekete geldiğinde görüşelim dedi beni yine bir stres aldı. Yine bir şeyler ters gidecek korkusu her gün beni mafetti.

Neyse memlekete geldim ertesi günü görüştük. Cok sıcakkanlıydı sanki o soğuk insandan eser yoktu. Çok güler yüzlü, çok iyiydi. Ben bi mutlu oldum. O an herşeyin iyi olacağını hissettim. Oyle de oldu. O gün bana bir anda evlenme teklifi etti. Kendi de şaşırdı bı an ama istiyordu belliydi. Çok heyecanlandı ve bir anda soyleyiverdi ben şok. Hiç beklemiyordum nasıl dedim kaldım. O da ben ciddiyim dedi. Ben de evet dedim. Sonra ailelerimize söyledik ertesi hafta istemeye geldiler. Sonraki bir ayda da her gün görüşüp dugun için hazırlıklarımızı yapmaya başladık. İnanmayacaksınız ama toplamda konuşmaya başlama zamaniyla birlikte 2 ayda evlendik. Tayin durumlarindan dolayı da acele oldu bu durum ben orda o burda. Evlenme aşamasında falan çok sevgi dolu çok ictendi.

Neyse düğünümüz oldu evlendik. Bu kısım biraz özel olacak ama karşıdan bakıp objektif yorum yapabilecek olan sizlerle paylaşmak istiyorum. Evlendigimiz gece ben ilk defa bir şey yaşayacaktim ve o gece çok özeldi bilirsiniz kizlar kolay bir şey de değil bircogumuz için. Erkeğin tavrı çok önemli. Çok yorulmuştum zaten düğün sıcakta çok yorucu. Ben arabada giderken çok yorulduk uyuyalım dedim tamam dedi. Eve geldik o duş aldı sonra ben aldım. Beni bekliyormuş. Ben de peki dedim artık ne yapayım. 1 dakikalık bir öpüşmeden sonra olaya geçmeye çalıştı ama ben gergindim hâlâ ve zorladı olmadı ben çığlık attım canım yandı. Kendini kasma dedi ama elimde değildi tekrar denedi olmadı. Sonra elindeki havluyu yere çarptı basliyim böyle gerdegine dedi. Sonra yattı. Ben şok geçirdim o saygılı, sevgili, güler yüzlü,naif insanın o tavrı karsisinda nutkum tutuldu, hiç beklemiyordum. Ben sabaha kadar titredim bana titreme diye bağırdı ben hiç konusmadim. Öyle sabah oldu.

Tuvalete gittigimde 1 damla kan geldi peceteye. Onun yüzü sirke satıyordu benimle çok kaba konuşuyordu. Gündüz öğleden sonra o yatak odasına uyumaya geçti ben korkuyorum ama bu tavrın hemen bitmesi için ben de gittim yanına sonra yine ben gelince olay başladı. Birkaç denemeden sonra oldu. Ben hıçkırarak ağlamışım olurken acidan.

Sonra yine o iyi insan oldu. Ben uyurken kucağına alıp seyreden, tatlı dilli, sevgi dolu, düşünceli biri oldu yine. Yaz tatilimiz daha devam ediyordu. O çalışıyordu görevinden dolayı ben evde yemek, temizlik işleriyle ev hanımı moduna baglamistim. Onun da çok hoşuna gidiyordu bu durum eve her gün mutlu geliyordu yemek yaparken arkamdan sarılıyordu güzel şeyler söylüyordu bana.

Bir gün koltukta ikimiz de uzaniyorduk tv izliyorduk. Telefondan bir şey gosterecektim galeriden bir fotoğraf aradım 30 saniye falandır en fazla arama sürem. O sırada elimden telefonu bir hışımla çekerek ver şu a.... kodumun telefonunu dedi. Ben yine şok. Her şey çok güzel hayatımız yolunda aramizda sorun yokken bana bunu dedi ikinci öfke kontrolsüzlüğüydü. Ben yine bişey demedim. Gözlerim doldu biraz göstermemeye çalıştım. Hatasını anladı çünkü durup dururken bana böyle davrandı sarıldı falan ben hiç bişey demedim

Aradan 2 ay geçti benim tayinim oldu ve eşyalarımızı almaya doğuya yola çıktık. Navigasyondan bana şurayı buluver dedi ben buldum ama bilirsiniz bazen yanlış gösterebiliyor. Yanlış oldu sonra tekrardan bakayım diye elime aldım yine sinirlendi ve yine o aynı küfürle elimden telefonu çekip aldı. Ben hiç kipirdamadim. Ama çok ağladım elim öyle kalmış iki saat ağladım. O esnada seninle uzun yola çıkanda kabahat bilmem ne bir sürü laf etti. Hâlâ beni suçlu görüyordu. Hâlbuki yine büyütülecek bir şey değildi kaldı ki bunu ne olursa olsun bana yapmaya hakkı yoktu. Daha 2 aylık evliyiz düşünün 3 kere bu öfke patlamalarına şahit oldum. Bu zamanlar dışında gayet iyiydi yine hiç bir sıkıntı yoktu. Ara ara böyle seyler yaşadık. Annem, babamdan çok şiddet gördüğü için ben de o anlara şahit olduğumdan böyle durumlarda kitlenip kalıyorum tepki veremiyorum.

Doğudan esyalarimi getirdik yeni evimize esya aldık yerleştik falan bu zamanlarda da artık korunmayı bıraktık bebek yapalım demistik ben gerekli kontrolleri olmuştuk hiç bir problem yoktu ama bebeğimiz olmuyordu doktorlar 1 yıl deneyin diyorlardı ama esimin kontrol olması gerektiğini soylemiyorlardi halbuki sorun esimdeymis ben önerdim bı sperm testi yaptır diye öyle her şey ortaya çıktı. Çok az bir sperm var ve döllenmeyi gerçekleştirecek olan hızlı sperm hiç yoktu. Morali çok bozuldu. Ben hiç bozuntuya vermedim bol bol moral verdim ve araştırma yaptım. Arastirmalarim sonucunda da çok iyi bir sperm sayı ve hızına ulaştık 3 ay kürler karışımlar hazırladım 4. ay hamile kaldım zaten. O bebeğimi 3 aylıkken anomali sebebiyle kaybettim. Moralim çok bozulmustu.

Bebeğimi kaybettikten 2 gün sonra eşimle kavga ettik. Konu nasıl açıldı bilmiyorum. Ev işi konusuydu. Ben dedim ki pandemi nedeniyle evdeydim bu yüzden sen işteyken ben evde işleri halledebiliyordum ama ben de artık okulda ise başlayacağım ve yorulacagim görev paylaşımı yapalım dedim. Başladı bana kızmaya yemek temizlik yapmayacaktin da niye evlendin bilmem ne. Ben yapmayacağım demedim yardımcı olmani istedim dedim. Beyefendi kendi işe gidip gelecek ben de çalışıp geleceğim bı de evde hizmetçilik yapacağım onu istiyor. Ben o bağırınca yine seslenmedim. Ama sonrasında ara ara hep yardım etti çok olmasa da.

Sonra ben birkaç ay sonra tekrar hamile kaldım. Mide bulantılarım çok oldu bu sefer hiç bişey yiyemedim, 5-6 kilo falan verdim ekmek su bile midemi bulandiriyordu. O yemekleri yaptı. Her gün kahvaltı için dışardan bana bişeyler alıyordu. Evde mutfağa bile giremiyordum. Dışarda yemeğe götürüyordu. Öyle de düşünceli yani. Ama bir gün yine bişey yapti. Hamileliğim 3 aylık olmuştu ama bulantılarım hâlâ devam ediyordu. Sadece meyve yiyebiliyordum o da zorla. Bir gün dolaptan soğuk meyve yedim ve boğazım şişti ama çok aciyordu yani az bı şişlik değil hatta ateşim falan da yükseldi. Enfeksiyonum vardı belli. Daha önce de çok yaşadığım için biliyordum. Ama bu sefer hamileydim ateş düşsün diye birşeyler yaptım. Bilin bakalım benim kocam ne yaptı. Benim hasta olduğumu bile bile, kendime bile kahvaltı hazirlayamadigimi, mutfağa giremedigimi bile bile, size kahvaltıya gelcez diyen eltimi geri çevirmedi ve ablasını birkaç kişiyi daha kahvaltıya çağırdı. Bulantıdan günü geçirip geceyi zor ediyorum zaten. Kendime faydam yok artı ateşim var enfeksiyonum var en önemlisi de karnimda bebegin varken hastayım yani ve evhamlı biriyim yani bebeğe bişey olacak mı korkusu sarmış beni zaten diğeri gidince korkuyorum. Ben de eşime dedim madem çağırdın sen agirla ben çok hastayım ayakta duramıyorum yaz günü tır tır titriyorum ateşten. Morali bozuldu bana küstü aradı akrabalarini hasta olduğumu soyledi gelmeyin dedi. Ben çok kırıldım. Karnimda çocuğu varken bu ne dusuncesizlik. Ben görüyorum millet hamile karısına prensesler gibi davranıyor. Bu böyle yapınca çok zoruma gitti. Daha arada bir sürü şey oldu ama son olay artık beni ona karşı tamamen soğuttu.

2 hafta önce tartıştık telefonu yere çarptı. Bana yaptığında bunu tepkisiz kalıyordum ama kızımin gözünün önünde bunu yapması beni çıldırtti çık git burdan dedim. Bana küfürler etti. Ben de ona küfürlü cevap verdim. Anne olduktan sonra panter oldum resmen kim ne derse direk cevabını veriyorum.

Kızım iyi bı özellik kazandırdı bana diye düşünüyorum içimde hiç biseyi tutmuyorum, tutamıyorum. En şiddetli tartışmalarımiz çocuğumuz dogduktan sonra oldu çünkü ona cevap vermeye başladım. Bu arada ben öyle cevap vermeyecek ya da sürekli alttan alan bı tıp de değilim ama iyi niyetimden sevgimden hep sustum ama artık hata ettiğimi anladım o günkü tartışma o kadar yükseldi ki sus dedi bana ben de susmucam dedim sus bak tamam gidicem dedi ben de git susmucam ne yapcan dedim üzerime yürüdü bileklerimi sıktı kucağımda çocuk vardı baldirimin üzerinde yavrum yüz üstü yatıyordu biz kavga ederken o bağırış ortasında düşünün üzerimde çocuk varken beni dövmeye kalktı sadece bileklerimi sıktı izin vermedim bana bişey yapmasına. 1 hafta bileklerimde morluklar vardı. Evden giderken de seninle evlendigim güne lanet olsun dedi. Sana yaptığım her şey haram olsun dedi. Ne yaptıysa artık. Sonra çıktı gitti 1 saat sonra geldi 4 gün falan konuşmadık sonra konuşmaya çalıştı çocuk için konuştum ama içim soğuk düşünün kizlar ben öğretmenim çalışıp gelip maaşımı bu adama gönderdim paramızı biriktirsin diye. O da çar cur etmedi ama yaptığı yatırımlardan hep zararlı çıktı. Yine bişey demedim. Önüne çeşit çeşit yemek yaptım koydum. Bütün ev işlerini yaptım da hiç bişey demedim. Hem eş hem ev hanımı hem öğretmen hem de anne oldum. Paramı gönderdim her ay ek dersine varana kadar ama o hakkıni haram etti. Keşke evlenmeseydim diyorum çünkü hiç uyuşmuyoruz.

Burdan tavsiye tanımadığınız ya da aklınızda soru işareti bırakan bir insanla kesinlikle evlenmeyin. Allah kaç kere gösterdi bak bu adam böyle diye ama anlamadim evlenince daha beterini gördüm. Bir şey olmadı diye çok üzülmeyin sizin için hayırlısı odur belki. Ben illa o diye kaderimle inatlastim kendi kendime ettim. Ben bu olsun diye çok istedim dışını çok begendim içini hiç dusunmedim hata ettim. Arkadaşlarıma baktığımda çok mutlular ben değilim. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin kusura bakmayın ama içim aciyo ben bundan sonra ne yapmalıyım. Hâlâ daha şunu alalim şunu yapalım diye ikimizin parasıyla planlar yapıyor. Bu konuda ne yapmalıyım çocuğum için devam mı etmeliyim kafam çok karışık uzun oldu umarım okuyabilirsiniz

Genişletmek için tıkla...

Brrck .!.:

Burdan tavsiye tanımadığınız ya da aklınızda soru işareti bırakan bir insanla kesinlikle evlenmeyin. Allah kaç kere gösterdi bak bu adam böyle diye ama anlamadim evlenince daha beterini gördüm. Bir şey olmadı diye çok üzülmeyin sizin için hayırlısı odur belki. Ben illa o diye kaderimle inatlastim kendi kendime ettim. Ben bu olsun diye çok istedim dışını çok begendim içini hiç dusunmedim hata ettim. Arkadaşlarıma baktığımda çok mutlular ben değilim. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin kusura bakmayın ama içim aciyo ben bundan sonra ne yapmalıyım. Hâlâ daha şunu alalim şunu yapalım diye ikimizin parasıyla planlar yapıyor. Bu konuda ne yapmalıyım çocuğum için devam mı etmeliyim kafam çok karışık uzun oldu umarım okuyabilirsiniz

Genişletmek için tıkla...

Brrck .!.:

Aslında cevapları tahmin edebiliyorum ama yine de size danışmak istiyorum. Biz eşimle 3 yıl önce evlendik. Çok ani bir kararla oldu. İkimiz de öğretmeniz. Eşim benden 9 yaş büyük. ( Niye böyle bir şey yaptığımı bilmiyorum ama neyse). Geçmişte bir kaç kere de görüşmüştük ama olmamıştı. Onu dış görünüş olarak begeniyordum ama bana yazmadığı, ilişki düzeyine gelemedigimiz için tanımıyordum. Ailelerimiz birbirini tanıyordu. Ona, ailesi beni önerdikleri için face den eklemişti ben üniversitede okurken. Ama hiç konusmamistik sonra mevlid gibi bir ortamda birbirimizi görme imkanımız oldu. İstediği için o gün numaramı vermiştim. Sonra o bana yazdı o günün akşamı. Müsait olduğunda görüşelim diye. Tamam dedim ama ailemin yaninda kaldığım için evden çıkmam çok zordu ve biraz da özgüvensizligimden hep çekinik kaldım. Bana ayda 1 kere falan nasılsın, napiyosun,evden çıkamaz mısın, ne zaman görüşeceğiz falan yazıyordu. Ben de hep bı bahaneyle geçiştiriyordum. Asıl problem özgüvendi. O zamanlar mezun olmuştum tekrardan sınava hazirlaniyordum.

O yıl kpss yi kazandım ve doğuda bir ile atandım. Biz bu süreçte 1 kez görüştük ve buluşmada nerdeyse hiç konuşmadık öyle oturduk karşılıklı. Eve geldiğimde de yazmadı zaten benim aşırı moralim bozulmuştu. Bir de sınava hazirlandigim için motivasyonum düştü sürekli bu durum aklıma geliyordu. O zamanlar dış görüntüme çok takintiliydim. Kendimi çirkin hissediyordum. Aradan 8 sene geçti ve su an baktığımda o fotoğraflarima gayet de güzelmisim ama işte o zaman öyle hissediyordum. Bir de o zamanlar hayattan sıkılan, sürekli morali bozuk, modu düşük bir insandım. O yüzden hayatımda olan en küçük bir sorun bana dağ gibi görünürdü. O psikolojiyle sınavı nasıl kazandım inanın bilmiyorum. Ama oradan gitmek istiyordum bu olay çok moralimi bozuyordu. Ne face den ne telefondan silmemisti beni.Fotoğraf paylaştığımda hep beğendi.

Atandıktan 5 ay sonra bana yazdı yanıma gelmek istediğini, benimle konuşmak istediğini söyledi. Ama bana güzel kelimeler kullanıyor ben tabi havalara uçuyorum. Bana canım falan diyor düşünün yani benim için olağanüstü bişey.

Geldi 3 gün kaldı ama ne siz sorun ne ben söyleyeyim ev arkadaşım da vardı o bile farketti ondaki soğukluğu. Evimizde kaldı ama sohbet etmiyor. Çok güler yüzlü, iyimser bir insan ama aramızdaki bir şeyde sıkıntı var. Ben bunu kendimce şöyle yorumladım. Ben orada 6 sene kalacaktım ve kendisi orayı gördükten sonra şehri beğenmedi. Sınır ilçedeydim. O bunu göze alamadı ve bana güzel kelimeler eden insan yanıma gelen insan put gibi suspus oldu. Onu gezdirdigim zaman çok kötü burası falan demişti hiç bişey demedim ama üzülmüştüm çünkü 6 yıl orada kalacaktım. Kendisi istemiyorsa bile beni düşünüp böyle söylememesi lazımdı ama ben anladım tabi olmayacagini beni yine hayal kırıklığına uğrattı. Hiç konuşmadı aramızdaki ilişkiyi. Ben o evdeyken bile odama kapanıp ona farkettirmeden çok ağladım ev arkadaşım falan zor sakinlestirdi beni o gidene kadar ağladım. Çünkü sinir bozucu bir iletişimsizlik vardı aramızda.

Gittikten sonra eve vardığında o gün akşam aradı beni. Özrü kabahatinden büyük bir konuşma yaptı. Geldiği için hiç pişman değilmiş falan filan. Bu lafı etti. Ben mi cagirdim sanki onu oraya zorla beni yerle bir etsin diye mi. Yine hayal kırıklığına uğratan diye mi cagirdim. Ben ağzıma geleni söyledim artık. Söylediğim şeyler çok doğruydu ve yaptığı hatayı biliyordu ama beni sucluyordu hâlâ. Sonra ikimiz de çok yükselerek telefonları kapattık o beni face den sildi sonra 3 yıl hiç konuşmadık.

Numaramı silmemis bu süreçte. Bana tekrar yazdiginda anladım. 3 yıl sonra bir gün bana yazdı nasılsın diye ben de iyiyim hayırdır dedim. O da telefonda arayıp konuşmak istediğini söyledi ben de daha önce konuştuğumuzu ve konuşacak bir şeyimizin olmadığını söyledim. Ama ısrar etti açtım telefonu ve sanırım 6 saat kadar konuşmuşuz. Ben bı taraftan mutluyum tabi. Ama ordaki görevimin 4 yıla düştüğünü öğrendiği için bana yazdığını düşünüyordum ve o sene 4. senemdi. Bunu da ona söyledim alakası yok falan filan ben inanır miyim içimden hiç inanmadım ama Yapayalnız evimde oturmuş yalnızlıktan canımın yemek yemek bile istemediği soframda o sırada onun mesajını görmek beni aslında çok mutlu etti çünkü ona zaafım vardı.

O gün öyle konuştuk ertesi gün yazdı sonra aradı biz böyle yaz tatiline kadar konuştuk Mayıs ayının son günleriydi yaz tatiline de az kalmıştı. Memlekete geldiğinde görüşelim dedi beni yine bir stres aldı. Yine bir şeyler ters gidecek korkusu her gün beni mafetti.

Neyse memlekete geldim ertesi günü görüştük. Cok sıcakkanlıydı sanki o soğuk insandan eser yoktu. Çok güler yüzlü, çok iyiydi. Ben bi mutlu oldum. O an herşeyin iyi olacağını hissettim. Oyle de oldu. O gün bana bir anda evlenme teklifi etti. Kendi de şaşırdı bı an ama istiyordu belliydi. Çok heyecanlandı ve bir anda soyleyiverdi ben şok. Hiç beklemiyordum nasıl dedim kaldım. O da ben ciddiyim dedi. Ben de evet dedim. Sonra ailelerimize söyledik ertesi hafta istemeye geldiler. Sonraki bir ayda da her gün görüşüp dugun için hazırlıklarımızı yapmaya başladık. İnanmayacaksınız ama toplamda konuşmaya başlama zamaniyla birlikte 2 ayda evlendik. Tayin durumlarindan dolayı da acele oldu bu durum ben orda o burda. Evlenme aşamasında falan çok sevgi dolu çok ictendi.

Neyse düğünümüz oldu evlendik. Bu kısım biraz özel olacak ama karşıdan bakıp objektif yorum yapabilecek olan sizlerle paylaşmak istiyorum. Evlendigimiz gece ben ilk defa bir şey yaşayacaktim ve o gece çok özeldi bilirsiniz kizlar kolay bir şey de değil bircogumuz için. Erkeğin tavrı çok önemli. Çok yorulmuştum zaten düğün sıcakta çok yorucu. Ben arabada giderken çok yorulduk uyuyalım dedim tamam dedi. Eve geldik o duş aldı sonra ben aldım. Beni bekliyormuş. Ben de peki dedim artık ne yapayım. 1 dakikalık bir öpüşmeden sonra olaya geçmeye çalıştı ama ben gergindim hâlâ ve zorladı olmadı ben çığlık attım canım yandı. Kendini kasma dedi ama elimde değildi tekrar denedi olmadı. Sonra elindeki havluyu yere çarptı basliyim böyle gerdegine dedi. Sonra yattı. Ben şok geçirdim o saygılı, sevgili, güler yüzlü,naif insanın o tavrı karsisinda nutkum tutuldu, hiç beklemiyordum. Ben sabaha kadar titredim bana titreme diye bağırdı ben hiç konusmadim. Öyle sabah oldu.

Tuvalete gittigimde 1 damla kan geldi peceteye. Onun yüzü sirke satıyordu benimle çok kaba konuşuyordu. Gündüz öğleden sonra o yatak odasına uyumaya geçti ben korkuyorum ama bu tavrın hemen bitmesi için ben de gittim yanına sonra yine ben gelince olay başladı. Birkaç denemeden sonra oldu. Ben hıçkırarak ağlamışım olurken acidan.

Sonra yine o iyi insan oldu. Ben uyurken kucağına alıp seyreden, tatlı dilli, sevgi dolu, düşünceli biri oldu yine. Yaz tatilimiz daha devam ediyordu. O çalışıyordu görevinden dolayı ben evde yemek, temizlik işleriyle ev hanımı moduna baglamistim. Onun da çok hoşuna gidiyordu bu durum eve her gün mutlu geliyordu yemek yaparken arkamdan sarılıyordu güzel şeyler söylüyordu bana.

Bir gün koltukta ikimiz de uzaniyorduk tv izliyorduk. Telefondan bir şey gosterecektim galeriden bir fotoğraf aradım 30 saniye falandır en fazla arama sürem. O sırada elimden telefonu bir hışımla çekerek ver şu a.... kodumun telefonunu dedi. Ben yine şok. Her şey çok güzel hayatımız yolunda aramizda sorun yokken bana bunu dedi ikinci öfke kontrolsüzlüğüydü. Ben yine bişey demedim. Gözlerim doldu biraz göstermemeye çalıştım. Hatasını anladı çünkü durup dururken bana böyle davrandı sarıldı falan ben hiç bişey demedim

Aradan 2 ay geçti benim tayinim oldu ve eşyalarımızı almaya doğuya yola çıktık. Navigasyondan bana şurayı buluver dedi ben buldum ama bilirsiniz bazen yanlış gösterebiliyor. Yanlış oldu sonra tekrardan bakayım diye elime aldım yine sinirlendi ve yine o aynı küfürle elimden telefonu çekip aldı. Ben hiç kipirdamadim. Ama çok ağladım elim öyle kalmış iki saat ağladım. O esnada seninle uzun yola çıkanda kabahat bilmem ne bir sürü laf etti. Hâlâ beni suçlu görüyordu. Hâlbuki yine büyütülecek bir şey değildi kaldı ki bunu ne olursa olsun bana yapmaya hakkı yoktu. Daha 2 aylık evliyiz düşünün 3 kere bu öfke patlamalarına şahit oldum. Bu zamanlar dışında gayet iyiydi yine hiç bir sıkıntı yoktu. Ara ara böyle seyler yaşadık. Annem, babamdan çok şiddet gördüğü için ben de o anlara şahit olduğumdan böyle durumlarda kitlenip kalıyorum tepki veremiyorum.

Doğudan esyalarimi getirdik yeni evimize esya aldık yerleştik falan bu zamanlarda da artık korunmayı bıraktık bebek yapalım demistik ben gerekli kontrolleri olmuştuk hiç bir problem yoktu ama bebeğimiz olmuyordu doktorlar 1 yıl deneyin diyorlardı ama esimin kontrol olması gerektiğini soylemiyorlardi halbuki sorun esimdeymis ben önerdim bı sperm testi yaptır diye öyle her şey ortaya çıktı. Çok az bir sperm var ve döllenmeyi gerçekleştirecek olan hızlı sperm hiç yoktu. Morali çok bozuldu. Ben hiç bozuntuya vermedim bol bol moral verdim ve araştırma yaptım. Arastirmalarim sonucunda da çok iyi bir sperm sayı ve hızına ulaştık 3 ay kürler karışımlar hazırladım 4. ay hamile kaldım zaten. O bebeğimi 3 aylıkken anomali sebebiyle kaybettim. Moralim çok bozulmustu.

Bebeğimi kaybettikten 2 gün sonra eşimle kavga ettik. Konu nasıl açıldı bilmiyorum. Ev işi konusuydu. Ben dedim ki pandemi nedeniyle evdeydim bu yüzden sen işteyken ben evde işleri halledebiliyordum ama ben de artık okulda ise başlayacağım ve yorulacagim görev paylaşımı yapalım dedim. Başladı bana kızmaya yemek temizlik yapmayacaktin da niye evlendin bilmem ne. Ben yapmayacağım demedim yardımcı olmani istedim dedim. Beyefendi kendi işe gidip gelecek ben de çalışıp geleceğim bı de evde hizmetçilik yapacağım onu istiyor. Ben o bağırınca yine seslenmedim. Ama sonrasında ara ara hep yardım etti çok olmasa da.

Sonra ben birkaç ay sonra tekrar hamile kaldım. Mide bulantılarım çok oldu bu sefer hiç bişey yiyemedim, 5-6 kilo falan verdim ekmek su bile midemi bulandiriyordu. O yemekleri yaptı. Her gün kahvaltı için dışardan bana bişeyler alıyordu. Evde mutfağa bile giremiyordum. Dışarda yemeğe götürüyordu. Öyle de düşünceli yani. Ama bir gün yine bişey yapti. Hamileliğim 3 aylık olmuştu ama bulantılarım hâlâ devam ediyordu. Sadece meyve yiyebiliyordum o da zorla. Bir gün dolaptan soğuk meyve yedim ve boğazım şişti ama çok aciyordu yani az bı şişlik değil hatta ateşim falan da yükseldi. Enfeksiyonum vardı belli. Daha önce de çok yaşadığım için biliyordum. Ama bu sefer hamileydim ateş düşsün diye birşeyler yaptım. Bilin bakalım benim kocam ne yaptı. Benim hasta olduğumu bile bile, kendime bile kahvaltı hazirlayamadigimi, mutfağa giremedigimi bile bile, size kahvaltıya gelcez diyen eltimi geri çevirmedi ve ablasını birkaç kişiyi daha kahvaltıya çağırdı. Bulantıdan günü geçirip geceyi zor ediyorum zaten. Kendime faydam yok artı ateşim var enfeksiyonum var en önemlisi de karnimda bebegin varken hastayım yani ve evhamlı biriyim yani bebeğe bişey olacak mı korkusu sarmış beni zaten diğeri gidince korkuyorum. Ben de eşime dedim madem çağırdın sen agirla ben çok hastayım ayakta duramıyorum yaz günü tır tır titriyorum ateşten. Morali bozuldu bana küstü aradı akrabalarini hasta olduğumu soyledi gelmeyin dedi. Ben çok kırıldım. Karnimda çocuğu varken bu ne dusuncesizlik. Ben görüyorum millet hamile karısına prensesler gibi davranıyor. Bu böyle yapınca çok zoruma gitti. Daha arada bir sürü şey oldu ama son olay artık beni ona karşı tamamen soğuttu.

2 hafta önce tartıştık telefonu yere çarptı. Bana yaptığında bunu tepkisiz kalıyordum ama kızımin gözünün önünde bunu yapması beni çıldırtti çık git burdan dedim. Bana küfürler etti. Ben de ona küfürlü cevap verdim. Anne olduktan sonra panter oldum resmen kim ne derse direk cevabını veriyorum.

Kızım iyi bı özellik kazandırdı bana diye düşünüyorum içimde hiç biseyi tutmuyorum, tutamıyorum. En şiddetli tartışmalarımiz çocuğumuz dogduktan sonra oldu çünkü ona cevap vermeye başladım. Bu arada ben öyle cevap vermeyecek ya da sürekli alttan alan bı tıp de değilim ama iyi niyetimden sevgimden hep sustum ama artık hata ettiğimi anladım o günkü tartışma o kadar yükseldi ki sus dedi bana ben de susmucam dedim sus bak tamam gidicem dedi ben de git susmucam ne yapcan dedim üzerime yürüdü bileklerimi sıktı kucağımda çocuk vardı baldirimin üzerinde yavrum yüz üstü yatıyordu biz kavga ederken o bağırış ortasında düşünün üzerimde çocuk varken beni dövmeye kalktı sadece bileklerimi sıktı izin vermedim bana bişey yapmasına. 1 hafta bileklerimde morluklar vardı. Evden giderken de seninle evlendigim güne lanet olsun dedi. Sana yaptığım her şey haram olsun dedi. Ne yaptıysa artık. Sonra çıktı gitti 1 saat sonra geldi 4 gün falan konuşmadık sonra konuşmaya çalıştı çocuk için konuştum ama içim soğuk düşünün kizlar ben öğretmenim çalışıp gelip maaşımı bu adama gönderdim paramızı biriktirsin diye. O da çar cur etmedi ama yaptığı yatırımlardan hep zararlı çıktı. Yine bişey demedim. Önüne çeşit çeşit yemek yaptım koydum. Bütün ev işlerini yaptım da hiç bişey demedim. Hem eş hem ev hanımı hem öğretmen hem de anne oldum. Paramı gönderdim her ay ek dersine varana kadar ama o hakkıni haram etti. Keşke evlenmeseydim diyorum çünkü hiç uyuşmuyoruz.

Burdan tavsiye tanımadığınız ya da aklınızda soru işareti bırakan bir insanla kesinlikle evlenmeyin. Allah kaç kere gösterdi bak bu adam böyle diye ama anlamadim evlenince daha beterini gördüm. Bir şey olmadı diye çok üzülmeyin sizin için hayırlısı odur belki. Ben illa o diye kaderimle inatlastim kendi kendime ettim. Ben bu olsun diye çok istedim dışını çok begendim içini hiç dusunmedim hata ettim. Arkadaşlarıma baktığımda çok mutlular ben değilim. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin kusura bakmayın ama içim aciyo ben bundan sonra ne yapmalıyım. Hâlâ daha şunu alalim şunu yapalım diye ikimizin parasıyla planlar yapıyor. Bu konuda ne yapmalıyım çocuğum için devam mı etmeliyim kafam çok karışık uzun oldu umarım okuyabilirsiniz

Genişletmek için tıkla...

Brrck .!.:

Aslında cevapları tahmin edebiliyorum ama yine de size danışmak istiyorum. Biz eşimle 3 yıl önce evlendik. Çok ani bir kararla oldu. İkimiz de öğretmeniz. Eşim benden 9 yaş büyük. ( Niye böyle bir şey yaptığımı bilmiyorum ama neyse). Geçmişte bir kaç kere de görüşmüştük ama olmamıştı. Onu dış görünüş olarak begeniyordum ama bana yazmadığı, ilişki düzeyine gelemedigimiz için tanımıyordum. Ailelerimiz birbirini tanıyordu. Ona, ailesi beni önerdikleri için face den eklemişti ben üniversitede okurken. Ama hiç konusmamistik sonra mevlid gibi bir ortamda birbirimizi görme imkanımız oldu. İstediği için o gün numaramı vermiştim. Sonra o bana yazdı o günün akşamı. Müsait olduğunda görüşelim diye. Tamam dedim ama ailemin yaninda kaldığım için evden çıkmam çok zordu ve biraz da özgüvensizligimden hep çekinik kaldım. Bana ayda 1 kere falan nasılsın, napiyosun,evden çıkamaz mısın, ne zaman görüşeceğiz falan yazıyordu. Ben de hep bı bahaneyle geçiştiriyordum. Asıl problem özgüvendi. O zamanlar mezun olmuştum tekrardan sınava hazirlaniyordum.

O yıl kpss yi kazandım ve doğuda bir ile atandım. Biz bu süreçte 1 kez görüştük ve buluşmada nerdeyse hiç konuşmadık öyle oturduk karşılıklı. Eve geldiğimde de yazmadı zaten benim aşırı moralim bozulmuştu. Bir de sınava hazirlandigim için motivasyonum düştü sürekli bu durum aklıma geliyordu. O zamanlar dış görüntüme çok takintiliydim. Kendimi çirkin hissediyordum. Aradan 8 sene geçti ve su an baktığımda o fotoğraflarima gayet de güzelmisim ama işte o zaman öyle hissediyordum. Bir de o zamanlar hayattan sıkılan, sürekli morali bozuk, modu düşük bir insandım. O yüzden hayatımda olan en küçük bir sorun bana dağ gibi görünürdü. O psikolojiyle sınavı nasıl kazandım inanın bilmiyorum. Ama oradan gitmek istiyordum bu olay çok moralimi bozuyordu. Ne face den ne telefondan silmemisti beni.Fotoğraf paylaştığımda hep beğendi.

Atandıktan 5 ay sonra bana yazdı yanıma gelmek istediğini, benimle konuşmak istediğini söyledi. Ama bana güzel kelimeler kullanıyor ben tabi havalara uçuyorum. Bana canım falan diyor düşünün yani benim için olağanüstü bişey.

Geldi 3 gün kaldı ama ne siz sorun ne ben söyleyeyim ev arkadaşım da vardı o bile farketti ondaki soğukluğu. Evimizde kaldı ama sohbet etmiyor. Çok güler yüzlü, iyimser bir insan ama aramızdaki bir şeyde sıkıntı var. Ben bunu kendimce şöyle yorumladım. Ben orada 6 sene kalacaktım ve kendisi orayı gördükten sonra şehri beğenmedi. Sınır ilçedeydim. O bunu göze alamadı ve bana güzel kelimeler eden insan yanıma gelen insan put gibi suspus oldu. Onu gezdirdigim zaman çok kötü burası falan demişti hiç bişey demedim ama üzülmüştüm çünkü 6 yıl orada kalacaktım. Kendisi istemiyorsa bile beni düşünüp böyle söylememesi lazımdı ama ben anladım tabi olmayacagini beni yine hayal kırıklığına uğrattı. Hiç konuşmadı aramızdaki ilişkiyi. Ben o evdeyken bile odama kapanıp ona farkettirmeden çok ağladım ev arkadaşım falan zor sakinlestirdi beni o gidene kadar ağladım. Çünkü sinir bozucu bir iletişimsizlik vardı aramızda.

Gittikten sonra eve vardığında o gün akşam aradı beni. Özrü kabahatinden büyük bir konuşma yaptı. Geldiği için hiç pişman değilmiş falan filan. Bu lafı etti. Ben mi cagirdim sanki onu oraya zorla beni yerle bir etsin diye mi. Yine hayal kırıklığına uğratan diye mi cagirdim. Ben ağzıma geleni söyledim artık. Söylediğim şeyler çok doğruydu ve yaptığı hatayı biliyordu ama beni sucluyordu hâlâ. Sonra ikimiz de çok yükselerek telefonları kapattık o beni face den sildi sonra 3 yıl hiç konuşmadık.

Numaramı silmemis bu süreçte. Bana tekrar yazdiginda anladım. 3 yıl sonra bir gün bana yazdı nasılsın diye ben de iyiyim hayırdır dedim. O da telefonda arayıp konuşmak istediğini söyledi ben de daha önce konuştuğumuzu ve konuşacak bir şeyimizin olmadığını söyledim. Ama ısrar etti açtım telefonu ve sanırım 6 saat kadar konuşmuşuz. Ben bı taraftan mutluyum tabi. Ama ordaki görevimin 4 yıla düştüğünü öğrendiği için bana yazdığını düşünüyordum ve o sene 4. senemdi. Bunu da ona söyledim alakası yok falan filan ben inanır miyim içimden hiç inanmadım ama Yapayalnız evimde oturmuş yalnızlıktan canımın yemek yemek bile istemediği soframda o sırada onun mesajını görmek beni aslında çok mutlu etti çünkü ona zaafım vardı.

O gün öyle konuştuk ertesi gün yazdı sonra aradı biz böyle yaz tatiline kadar konuştuk Mayıs ayının son günleriydi yaz tatiline de az kalmıştı. Memlekete geldiğinde görüşelim dedi beni yine bir stres aldı. Yine bir şeyler ters gidecek korkusu her gün beni mafetti.

Neyse memlekete geldim ertesi günü görüştük. Cok sıcakkanlıydı sanki o soğuk insandan eser yoktu. Çok güler yüzlü, çok iyiydi. Ben bi mutlu oldum. O an herşeyin iyi olacağını hissettim. Oyle de oldu. O gün bana bir anda evlenme teklifi etti. Kendi de şaşırdı bı an ama istiyordu belliydi. Çok heyecanlandı ve bir anda soyleyiverdi ben şok. Hiç beklemiyordum nasıl dedim kaldım. O da ben ciddiyim dedi. Ben de evet dedim. Sonra ailelerimize söyledik ertesi hafta istemeye geldiler. Sonraki bir ayda da her gün görüşüp dugun için hazırlıklarımızı yapmaya başladık. İnanmayacaksınız ama toplamda konuşmaya başlama zamaniyla birlikte 2 ayda evlendik. Tayin durumlarindan dolayı da acele oldu bu durum ben orda o burda. Evlenme aşamasında falan çok sevgi dolu çok ictendi.

Neyse düğünümüz oldu evlendik. Bu kısım biraz özel olacak ama karşıdan bakıp objektif yorum yapabilecek olan sizlerle paylaşmak istiyorum. Evlendigimiz gece ben ilk defa bir şey yaşayacaktim ve o gece çok özeldi bilirsiniz kizlar kolay bir şey de değil bircogumuz için. Erkeğin tavrı çok önemli. Çok yorulmuştum zaten düğün sıcakta çok yorucu. Ben arabada giderken çok yorulduk uyuyalım dedim tamam dedi. Eve geldik o duş aldı sonra ben aldım. Beni bekliyormuş. Ben de peki dedim artık ne yapayım. 1 dakikalık bir öpüşmeden sonra olaya geçmeye çalıştı ama ben gergindim hâlâ ve zorladı olmadı ben çığlık attım canım yandı. Kendini kasma dedi ama elimde değildi tekrar denedi olmadı. Sonra elindeki havluyu yere çarptı basliyim böyle gerdegine dedi. Sonra yattı. Ben şok geçirdim o saygılı, sevgili, güler yüzlü,naif insanın o tavrı karsisinda nutkum tutuldu, hiç beklemiyordum. Ben sabaha kadar titredim bana titreme diye bağırdı ben hiç konusmadim. Öyle sabah oldu.

Tuvalete gittigimde 1 damla kan geldi peceteye. Onun yüzü sirke satıyordu benimle çok kaba konuşuyordu. Gündüz öğleden sonra o yatak odasına uyumaya geçti ben korkuyorum ama bu tavrın hemen bitmesi için ben de gittim yanına sonra yine ben gelince olay başladı. Birkaç denemeden sonra oldu. Ben hıçkırarak ağlamışım olurken acidan.

Sonra yine o iyi insan oldu. Ben uyurken kucağına alıp seyreden, tatlı dilli, sevgi dolu, düşünceli biri oldu yine. Yaz tatilimiz daha devam ediyordu. O çalışıyordu görevinden dolayı ben evde yemek, temizlik işleriyle ev hanımı moduna baglamistim. Onun da çok hoşuna gidiyordu bu durum eve her gün mutlu geliyordu yemek yaparken arkamdan sarılıyordu güzel şeyler söylüyordu bana.

Bir gün koltukta ikimiz de uzaniyorduk tv izliyorduk. Telefondan bir şey gosterecektim galeriden bir fotoğraf aradım 30 saniye falandır en fazla arama sürem. O sırada elimden telefonu bir hışımla çekerek ver şu a.... kodumun telefonunu dedi. Ben yine şok. Her şey çok güzel hayatımız yolunda aramizda sorun yokken bana bunu dedi ikinci öfke kontrolsüzlüğüydü. Ben yine bişey demedim. Gözlerim doldu biraz göstermemeye çalıştım. Hatasını anladı çünkü durup dururken bana böyle davrandı sarıldı falan ben hiç bişey demedim

Aradan 2 ay geçti benim tayinim oldu ve eşyalarımızı almaya doğuya yola çıktık. Navigasyondan bana şurayı buluver dedi ben buldum ama bilirsiniz bazen yanlış gösterebiliyor. Yanlış oldu sonra tekrardan bakayım diye elime aldım yine sinirlendi ve yine o aynı küfürle elimden telefonu çekip aldı. Ben hiç kipirdamadim. Ama çok ağladım elim öyle kalmış iki saat ağladım. O esnada seninle uzun yola çıkanda kabahat bilmem ne bir sürü laf etti. Hâlâ beni suçlu görüyordu. Hâlbuki yine büyütülecek bir şey değildi kaldı ki bunu ne olursa olsun bana yapmaya hakkı yoktu. Daha 2 aylık evliyiz düşünün 3 kere bu öfke patlamalarına şahit oldum. Bu zamanlar dışında gayet iyiydi yine hiç bir sıkıntı yoktu. Ara ara böyle seyler yaşadık. Annem, babamdan çok şiddet gördüğü için ben de o anlara şahit olduğumdan böyle durumlarda kitlenip kalıyorum tepki veremiyorum.

Doğudan esyalarimi getirdik yeni evimize esya aldık yerleştik falan bu zamanlarda da artık korunmayı bıraktık bebek yapalım demistik ben gerekli kontrolleri olmuştuk hiç bir problem yoktu ama bebeğimiz olmuyordu doktorlar 1 yıl deneyin diyorlardı ama esimin kontrol olması gerektiğini soylemiyorlardi halbuki sorun esimdeymis ben önerdim bı sperm testi yaptır diye öyle her şey ortaya çıktı. Çok az bir sperm var ve döllenmeyi gerçekleştirecek olan hızlı sperm hiç yoktu. Morali çok bozuldu. Ben hiç bozuntuya vermedim bol bol moral verdim ve araştırma yaptım. Arastirmalarim sonucunda da çok iyi bir sperm sayı ve hızına ulaştık 3 ay kürler karışımlar hazırladım 4. ay hamile kaldım zaten. O bebeğimi 3 aylıkken anomali sebebiyle kaybettim. Moralim çok bozulmustu.

Bebeğimi kaybettikten 2 gün sonra eşimle kavga ettik. Konu nasıl açıldı bilmiyorum. Ev işi konusuydu. Ben dedim ki pandemi nedeniyle evdeydim bu yüzden sen işteyken ben evde işleri halledebiliyordum ama ben de artık okulda ise başlayacağım ve yorulacagim görev paylaşımı yapalım dedim. Başladı bana kızmaya yemek temizlik yapmayacaktin da niye evlendin bilmem ne. Ben yapmayacağım demedim yardımcı olmani istedim dedim. Beyefendi kendi işe gidip gelecek ben de çalışıp geleceğim bı de evde hizmetçilik yapacağım onu istiyor. Ben o bağırınca yine seslenmedim. Ama sonrasında ara ara hep yardım etti çok olmasa da.

Sonra ben birkaç ay sonra tekrar hamile kaldım. Mide bulantılarım çok oldu bu sefer hiç bişey yiyemedim, 5-6 kilo falan verdim ekmek su bile midemi bulandiriyordu. O yemekleri yaptı. Her gün kahvaltı için dışardan bana bişeyler alıyordu. Evde mutfağa bile giremiyordum. Dışarda yemeğe götürüyordu. Öyle de düşünceli yani. Ama bir gün yine bişey yapti. Hamileliğim 3 aylık olmuştu ama bulantılarım hâlâ devam ediyordu. Sadece meyve yiyebiliyordum o da zorla. Bir gün dolaptan soğuk meyve yedim ve boğazım şişti ama çok aciyordu yani az bı şişlik değil hatta ateşim falan da yükseldi. Enfeksiyonum vardı belli. Daha önce de çok yaşadığım için biliyordum. Ama bu sefer hamileydim ateş düşsün diye birşeyler yaptım. Bilin bakalım benim kocam ne yaptı. Benim hasta olduğumu bile bile, kendime bile kahvaltı hazirlayamadigimi, mutfağa giremedigimi bile bile, size kahvaltıya gelcez diyen eltimi geri çevirmedi ve ablasını birkaç kişiyi daha kahvaltıya çağırdı. Bulantıdan günü geçirip geceyi zor ediyorum zaten. Kendime faydam yok artı ateşim var enfeksiyonum var en önemlisi de karnimda bebegin varken hastayım yani ve evhamlı biriyim yani bebeğe bişey olacak mı korkusu sarmış beni zaten diğeri gidince korkuyorum. Ben de eşime dedim madem çağırdın sen agirla ben çok hastayım ayakta duramıyorum yaz günü tır tır titriyorum ateşten. Morali bozuldu bana küstü aradı akrabalarini hasta olduğumu soyledi gelmeyin dedi. Ben çok kırıldım. Karnimda çocuğu varken bu ne dusuncesizlik. Ben görüyorum millet hamile karısına prensesler gibi davranıyor. Bu böyle yapınca çok zoruma gitti. Daha arada bir sürü şey oldu ama son olay artık beni ona karşı tamamen soğuttu.

2 hafta önce tartıştık telefonu yere çarptı. Bana yaptığında bunu tepkisiz kalıyordum ama kızımin gözünün önünde bunu yapması beni çıldırtti çık git burdan dedim. Bana küfürler etti. Ben de ona küfürlü cevap verdim. Anne olduktan sonra panter oldum resmen kim ne derse direk cevabını veriyorum.

Kızım iyi bı özellik kazandırdı bana diye düşünüyorum içimde hiç biseyi tutmuyorum, tutamıyorum. En şiddetli tartışmalarımiz çocuğumuz dogduktan sonra oldu çünkü ona cevap vermeye başladım. Bu arada ben öyle cevap vermeyecek ya da sürekli alttan alan bı tıp de değilim ama iyi niyetimden sevgimden hep sustum ama artık hata ettiğimi anladım o günkü tartışma o kadar yükseldi ki sus dedi bana ben de susmucam dedim sus bak tamam gidicem dedi ben de git susmucam ne yapcan dedim üzerime yürüdü bileklerimi sıktı kucağımda çocuk vardı baldirimin üzerinde yavrum yüz üstü yatıyordu biz kavga ederken o bağırış ortasında düşünün üzerimde çocuk varken beni dövmeye kalktı sadece bileklerimi sıktı izin vermedim bana bişey yapmasına. 1 hafta bileklerimde morluklar vardı. Evden giderken de seninle evlendigim güne lanet olsun dedi. Sana yaptığım her şey haram olsun dedi. Ne yaptıysa artık. Sonra çıktı gitti 1 saat sonra geldi 4 gün falan konuşmadık sonra konuşmaya çalıştı çocuk için konuştum ama içim soğuk düşünün kizlar ben öğretmenim çalışıp gelip maaşımı bu adama gönderdim paramızı biriktirsin diye. O da çar cur etmedi ama yaptığı yatırımlardan hep zararlı çıktı. Yine bişey demedim. Önüne çeşit çeşit yemek yaptım koydum. Bütün ev işlerini yaptım da hiç bişey demedim. Hem eş hem ev hanımı hem öğretmen hem de anne oldum. Paramı gönderdim her ay ek dersine varana kadar ama o hakkıni haram etti. Keşke evlenmeseydim diyorum çünkü hiç uyuşmuyoruz.

Burdan tavsiye tanımadığınız ya da aklınızda soru işareti bırakan bir insanla kesinlikle evlenmeyin. Allah kaç kere gösterdi bak bu adam böyle diye ama anlamadim evlenince daha beterini gördüm. Bir şey olmadı diye çok üzülmeyin sizin için hayırlısı odur belki. Ben illa o diye kaderimle inatlastim kendi kendime ettim. Ben bu olsun diye çok istedim dışını çok begendim içini hiç dusunmedim hata ettim. Arkadaşlarıma baktığımda çok mutlular ben değilim. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin kusura bakmayın ama içim aciyo ben bundan sonra ne yapmalıyım. Hâlâ daha şunu alalim şunu yapalım diye ikimizin parasıyla planlar yapıyor. Bu konuda ne yapmalıyım çocuğum için devam mı etmeliyim kafam çok karışık uzun oldu umarım okuyabilirsiniz

Genişletmek için tıkla...

Brrck .!.:

Aslında cevapları tahmin edebiliyorum ama yine de size danışmak istiyorum. Biz eşimle 3 yıl önce evlendik. Çok ani bir kararla oldu. İkimiz de öğretmeniz. Eşim benden 9 yaş büyük. ( Niye böyle bir şey yaptığımı bilmiyorum ama neyse). Geçmişte bir kaç kere de görüşmüştük ama olmamıştı. Onu dış görünüş olarak begeniyordum ama bana yazmadığı, ilişki düzeyine gelemedigimiz için tanımıyordum. Ailelerimiz birbirini tanıyordu. Ona, ailesi beni önerdikleri için face den eklemişti ben üniversitede okurken. Ama hiç konusmamistik sonra mevlid gibi bir ortamda birbirimizi görme imkanımız oldu. İstediği için o gün numaramı vermiştim. Sonra o bana yazdı o günün akşamı. Müsait olduğunda görüşelim diye. Tamam dedim ama ailemin yaninda kaldığım için evden çıkmam çok zordu ve biraz da özgüvensizligimden hep çekinik kaldım. Bana ayda 1 kere falan nasılsın, napiyosun,evden çıkamaz mısın, ne zaman görüşeceğiz falan yazıyordu. Ben de hep bı bahaneyle geçiştiriyordum. Asıl problem özgüvendi. O zamanlar mezun olmuştum tekrardan sınava hazirlaniyordum.

O yıl kpss yi kazandım ve doğuda bir ile atandım. Biz bu süreçte 1 kez görüştük ve buluşmada nerdeyse hiç konuşmadık öyle oturduk karşılıklı. Eve geldiğimde de yazmadı zaten benim aşırı moralim bozulmuştu. Bir de sınava hazirlandigim için motivasyonum düştü sürekli bu durum aklıma geliyordu. O zamanlar dış görüntüme çok takintiliydim. Kendimi çirkin hissediyordum. Aradan 8 sene geçti ve su an baktığımda o fotoğraflarima gayet de güzelmisim ama işte o zaman öyle hissediyordum. Bir de o zamanlar hayattan sıkılan, sürekli morali bozuk, modu düşük bir insandım. O yüzden hayatımda olan en küçük bir sorun bana dağ gibi görünürdü. O psikolojiyle sınavı nasıl kazandım inanın bilmiyorum. Ama oradan gitmek istiyordum bu olay çok moralimi bozuyordu. Ne face den ne telefondan silmemisti beni.Fotoğraf paylaştığımda hep beğendi.

Atandıktan 5 ay sonra bana yazdı yanıma gelmek istediğini, benimle konuşmak istediğini söyledi. Ama bana güzel kelimeler kullanıyor ben tabi havalara uçuyorum. Bana canım falan diyor düşünün yani benim için olağanüstü bişey.

Geldi 3 gün kaldı ama ne siz sorun ne ben söyleyeyim ev arkadaşım da vardı o bile farketti ondaki soğukluğu. Evimizde kaldı ama sohbet etmiyor. Çok güler yüzlü, iyimser bir insan ama aramızdaki bir şeyde sıkıntı var. Ben bunu kendimce şöyle yorumladım. Ben orada 6 sene kalacaktım ve kendisi orayı gördükten sonra şehri beğenmedi. Sınır ilçedeydim. O bunu göze alamadı ve bana güzel kelimeler eden insan yanıma gelen insan put gibi suspus oldu. Onu gezdirdigim zaman çok kötü burası falan demişti hiç bişey demedim ama üzülmüştüm çünkü 6 yıl orada kalacaktım. Kendisi istemiyorsa bile beni düşünüp böyle söylememesi lazımdı ama ben anladım tabi olmayacagini beni yine hayal kırıklığına uğrattı. Hiç konuşmadı aramızdaki ilişkiyi. Ben o evdeyken bile odama kapanıp ona farkettirmeden çok ağladım ev arkadaşım falan zor sakinlestirdi beni o gidene kadar ağladım. Çünkü sinir bozucu bir iletişimsizlik vardı aramızda.

Gittikten sonra eve vardığında o gün akşam aradı beni. Özrü kabahatinden büyük bir konuşma yaptı. Geldiği için hiç pişman değilmiş falan filan. Bu lafı etti. Ben mi cagirdim sanki onu oraya zorla beni yerle bir etsin diye mi. Yine hayal kırıklığına uğratan diye mi cagirdim. Ben ağzıma geleni söyledim artık. Söylediğim şeyler çok doğruydu ve yaptığı hatayı biliyordu ama beni sucluyordu hâlâ. Sonra ikimiz de çok yükselerek telefonları kapattık o beni face den sildi sonra 3 yıl hiç konuşmadık.

Numaramı silmemis bu süreçte. Bana tekrar yazdiginda anladım. 3 yıl sonra bir gün bana yazdı nasılsın diye ben de iyiyim hayırdır dedim. O da telefonda arayıp konuşmak istediğini söyledi ben de daha önce konuştuğumuzu ve konuşacak bir şeyimizin olmadığını söyledim. Ama ısrar etti açtım telefonu ve sanırım 6 saat kadar konuşmuşuz. Ben bı taraftan mutluyum tabi. Ama ordaki görevimin 4 yıla düştüğünü öğrendiği için bana yazdığını düşünüyordum ve o sene 4. senemdi. Bunu da ona söyledim alakası yok falan filan ben inanır miyim içimden hiç inanmadım ama Yapayalnız evimde oturmuş yalnızlıktan canımın yemek yemek bile istemediği soframda o sırada onun mesajını görmek beni aslında çok mutlu etti çünkü ona zaafım vardı.

O gün öyle konuştuk ertesi gün yazdı sonra aradı biz böyle yaz tatiline kadar konuştuk Mayıs ayının son günleriydi yaz tatiline de az kalmıştı. Memlekete geldiğinde görüşelim dedi beni yine bir stres aldı. Yine bir şeyler ters gidecek korkusu her gün beni mafetti.

Neyse memlekete geldim ertesi günü görüştük. Cok sıcakkanlıydı sanki o soğuk insandan eser yoktu. Çok güler yüzlü, çok iyiydi. Ben bi mutlu oldum. O an herşeyin iyi olacağını hissettim. Oyle de oldu. O gün bana bir anda evlenme teklifi etti. Kendi de şaşırdı bı an ama istiyordu belliydi. Çok heyecanlandı ve bir anda soyleyiverdi ben şok. Hiç beklemiyordum nasıl dedim kaldım. O da ben ciddiyim dedi. Ben de evet dedim. Sonra ailelerimize söyledik ertesi hafta istemeye geldiler. Sonraki bir ayda da her gün görüşüp dugun için hazırlıklarımızı yapmaya başladık. İnanmayacaksınız ama toplamda konuşmaya başlama zamaniyla birlikte 2 ayda evlendik. Tayin durumlarindan dolayı da acele oldu bu durum ben orda o burda. Evlenme aşamasında falan çok sevgi dolu çok ictendi.

Neyse düğünümüz oldu evlendik. Bu kısım biraz özel olacak ama karşıdan bakıp objektif yorum yapabilecek olan sizlerle paylaşmak istiyorum. Evlendigimiz gece ben ilk defa bir şey yaşayacaktim ve o gece çok özeldi bilirsiniz kizlar kolay bir şey de değil bircogumuz için. Erkeğin tavrı çok önemli. Çok yorulmuştum zaten düğün sıcakta çok yorucu. Ben arabada giderken çok yorulduk uyuyalım dedim tamam dedi. Eve geldik o duş aldı sonra ben aldım. Beni bekliyormuş. Ben de peki dedim artık ne yapayım. 1 dakikalık bir öpüşmeden sonra olaya geçmeye çalıştı ama ben gergindim hâlâ ve zorladı olmadı ben çığlık attım canım yandı. Kendini kasma dedi ama elimde değildi tekrar denedi olmadı. Sonra elindeki havluyu yere çarptı basliyim böyle gerdegine dedi. Sonra yattı. Ben şok geçirdim o saygılı, sevgili, güler yüzlü,naif insanın o tavrı karsisinda nutkum tutuldu, hiç beklemiyordum. Ben sabaha kadar titredim bana titreme diye bağırdı ben hiç konusmadim. Öyle sabah oldu.

Tuvalete gittigimde 1 damla kan geldi peceteye. Onun yüzü sirke satıyordu benimle çok kaba konuşuyordu. Gündüz öğleden sonra o yatak odasına uyumaya geçti ben korkuyorum ama bu tavrın hemen bitmesi için ben de gittim yanına sonra yine ben gelince olay başladı. Birkaç denemeden sonra oldu. Ben hıçkırarak ağlamışım olurken acidan.

Sonra yine o iyi insan oldu. Ben uyurken kucağına alıp seyreden, tatlı dilli, sevgi dolu, düşünceli biri oldu yine. Yaz tatilimiz daha devam ediyordu. O çalışıyordu görevinden dolayı ben evde yemek, temizlik işleriyle ev hanımı moduna baglamistim. Onun da çok hoşuna gidiyordu bu durum eve her gün mutlu geliyordu yemek yaparken arkamdan sarılıyordu güzel şeyler söylüyordu bana.

Bir gün koltukta ikimiz de uzaniyorduk tv izliyorduk. Telefondan bir şey gosterecektim galeriden bir fotoğraf aradım 30 saniye falandır en fazla arama sürem. O sırada elimden telefonu bir hışımla çekerek ver şu a.... kodumun telefonunu dedi. Ben yine şok. Her şey çok güzel hayatımız yolunda aramizda sorun yokken bana bunu dedi ikinci öfke kontrolsüzlüğüydü. Ben yine bişey demedim. Gözlerim doldu biraz göstermemeye çalıştım. Hatasını anladı çünkü durup dururken bana böyle davrandı sarıldı falan ben hiç bişey demedim

Aradan 2 ay geçti benim tayinim oldu ve eşyalarımızı almaya doğuya yola çıktık. Navigasyondan bana şurayı buluver dedi ben buldum ama bilirsiniz bazen yanlış gösterebiliyor. Yanlış oldu sonra tekrardan bakayım diye elime aldım yine sinirlendi ve yine o aynı küfürle elimden telefonu çekip aldı. Ben hiç kipirdamadim. Ama çok ağladım elim öyle kalmış iki saat ağladım. O esnada seninle uzun yola çıkanda kabahat bilmem ne bir sürü laf etti. Hâlâ beni suçlu görüyordu. Hâlbuki yine büyütülecek bir şey değildi kaldı ki bunu ne olursa olsun bana yapmaya hakkı yoktu. Daha 2 aylık evliyiz düşünün 3 kere bu öfke patlamalarına şahit oldum. Bu zamanlar dışında gayet iyiydi yine hiç bir sıkıntı yoktu. Ara ara böyle seyler yaşadık. Annem, babamdan çok şiddet gördüğü için ben de o anlara şahit olduğumdan böyle durumlarda kitlenip kalıyorum tepki veremiyorum.

Doğudan esyalarimi getirdik yeni evimize esya aldık yerleştik falan bu zamanlarda da artık korunmayı bıraktık bebek yapalım demistik ben gerekli kontrolleri olmuştuk hiç bir problem yoktu ama bebeğimiz olmuyordu doktorlar 1 yıl deneyin diyorlardı ama esimin kontrol olması gerektiğini soylemiyorlardi halbuki sorun esimdeymis ben önerdim bı sperm testi yaptır diye öyle her şey ortaya çıktı. Çok az bir sperm var ve döllenmeyi gerçekleştirecek olan hızlı sperm hiç yoktu. Morali çok bozuldu. Ben hiç bozuntuya vermedim bol bol moral verdim ve araştırma yaptım. Arastirmalarim sonucunda da çok iyi bir sperm sayı ve hızına ulaştık 3 ay kürler karışımlar hazırladım 4. ay hamile kaldım zaten. O bebeğimi 3 aylıkken anomali sebebiyle kaybettim. Moralim çok bozulmustu.

Bebeğimi kaybettikten 2 gün sonra eşimle kavga ettik. Konu nasıl açıldı bilmiyorum. Ev işi konusuydu. Ben dedim ki pandemi nedeniyle evdeydim bu yüzden sen işteyken ben evde işleri halledebiliyordum ama ben de artık okulda ise başlayacağım ve yorulacagim görev paylaşımı yapalım dedim. Başladı bana kızmaya yemek temizlik yapmayacaktin da niye evlendin bilmem ne. Ben yapmayacağım demedim yardımcı olmani istedim dedim. Beyefendi kendi işe gidip gelecek ben de çalışıp geleceğim bı de evde hizmetçilik yapacağım onu istiyor. Ben o bağırınca yine seslenmedim. Ama sonrasında ara ara hep yardım etti çok olmasa da.

Sonra ben birkaç ay sonra tekrar hamile kaldım. Mide bulantılarım çok oldu bu sefer hiç bişey yiyemedim, 5-6 kilo falan verdim ekmek su bile midemi bulandiriyordu. O yemekleri yaptı. Her gün kahvaltı için dışardan bana bişeyler alıyordu. Evde mutfağa bile giremiyordum. Dışarda yemeğe götürüyordu. Öyle de düşünceli yani. Ama bir gün yine bişey yapti. Hamileliğim 3 aylık olmuştu ama bulantılarım hâlâ devam ediyordu. Sadece meyve yiyebiliyordum o da zorla. Bir gün dolaptan soğuk meyve yedim ve boğazım şişti ama çok aciyordu yani az bı şişlik değil hatta ateşim falan da yükseldi. Enfeksiyonum vardı belli. Daha önce de çok yaşadığım için biliyordum. Ama bu sefer hamileydim ateş düşsün diye birşeyler yaptım. Bilin bakalım benim kocam ne yaptı. Benim hasta olduğumu bile bile, kendime bile kahvaltı hazirlayamadigimi, mutfağa giremedigimi bile bile, size kahvaltıya gelcez diyen eltimi geri çevirmedi ve ablasını birkaç kişiyi daha kahvaltıya çağırdı. Bulantıdan günü geçirip geceyi zor ediyorum zaten. Kendime faydam yok artı ateşim var enfeksiyonum var en önemlisi de karnimda bebegin varken hastayım yani ve evhamlı biriyim yani bebeğe bişey olacak mı korkusu sarmış beni zaten diğeri gidince korkuyorum. Ben de eşime dedim madem çağırdın sen agirla ben çok hastayım ayakta duramıyorum yaz günü tır tır titriyorum ateşten. Morali bozuldu bana küstü aradı akrabalarini hasta olduğumu soyledi gelmeyin dedi. Ben çok kırıldım. Karnimda çocuğu varken bu ne dusuncesizlik. Ben görüyorum millet hamile karısına prensesler gibi davranıyor. Bu böyle yapınca çok zoruma gitti. Daha arada bir sürü şey oldu ama son olay artık beni ona karşı tamamen soğuttu.

2 hafta önce tartıştık telefonu yere çarptı. Bana yaptığında bunu tepkisiz kalıyordum ama kızımin gözünün önünde bunu yapması beni çıldırtti çık git burdan dedim. Bana küfürler etti. Ben de ona küfürlü cevap verdim. Anne olduktan sonra panter oldum resmen kim ne derse direk cevabını veriyorum.

Kızım iyi bı özellik kazandırdı bana diye düşünüyorum içimde hiç biseyi tutmuyorum, tutamıyorum. En şiddetli tartışmalarımiz çocuğumuz dogduktan sonra oldu çünkü ona cevap vermeye başladım. Bu arada ben öyle cevap vermeyecek ya da sürekli alttan alan bı tıp de değilim ama iyi niyetimden sevgimden hep sustum ama artık hata ettiğimi anladım o günkü tartışma o kadar yükseldi ki sus dedi bana ben de susmucam dedim sus bak tamam gidicem dedi ben de git susmucam ne yapcan dedim üzerime yürüdü bileklerimi sıktı kucağımda çocuk vardı baldirimin üzerinde yavrum yüz üstü yatıyordu biz kavga ederken o bağırış ortasında düşünün üzerimde çocuk varken beni dövmeye kalktı sadece bileklerimi sıktı izin vermedim bana bişey yapmasına. 1 hafta bileklerimde morluklar vardı. Evden giderken de seninle evlendigim güne lanet olsun dedi. Sana yaptığım her şey haram olsun dedi. Ne yaptıysa artık. Sonra çıktı gitti 1 saat sonra geldi 4 gün falan konuşmadık sonra konuşmaya çalıştı çocuk için konuştum ama içim soğuk düşünün kizlar ben öğretmenim çalışıp gelip maaşımı bu adama gönderdim paramızı biriktirsin diye. O da çar cur etmedi ama yaptığı yatırımlardan hep zararlı çıktı. Yine bişey demedim. Önüne çeşit çeşit yemek yaptım koydum. Bütün ev işlerini yaptım da hiç bişey demedim. Hem eş hem ev hanımı hem öğretmen hem de anne oldum. Paramı gönderdim her ay ek dersine varana kadar ama o hakkıni haram etti. Keşke evlenmeseydim diyorum çünkü hiç uyuşmuyoruz.

Burdan tavsiye tanımadığınız ya da aklınızda soru işareti bırakan bir insanla kesinlikle evlenmeyin. Allah kaç kere gösterdi bak bu adam böyle diye ama anlamadim evlenince daha beterini gördüm. Bir şey olmadı diye çok üzülmeyin sizin için hayırlısı odur belki. Ben illa o diye kaderimle inatlastim kendi kendime ettim. Ben bu olsun diye çok istedim dışını çok begendim içini hiç dusunmedim hata ettim. Arkadaşlarıma baktığımda çok mutlular ben değilim. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin kusura bakmayın ama içim aciyo ben bundan sonra ne yapmalıyım. Hâlâ daha şunu alalim şunu yapalım diye ikimizin parasıyla planlar yapıyor. Bu konuda ne yapmalıyım çocuğum için devam mı etmeliyim kafam çok karışık uzun oldu umarım okuyabilirsiniz

Genişletmek için tıkla...

Brrck .!.:

Aslında cevapları tahmin edebiliyorum ama yine de size danışmak istiyorum. Biz eşimle 3 yıl önce evlendik. Çok ani bir kararla oldu. İkimiz de öğretmeniz. Eşim benden 9 yaş büyük. ( Niye böyle bir şey yaptığımı bilmiyorum ama neyse). Geçmişte bir kaç kere de görüşmüştük ama olmamıştı. Onu dış görünüş olarak begeniyordum ama bana yazmadığı, ilişki düzeyine gelemedigimiz için tanımıyordum. Ailelerimiz birbirini tanıyordu. Ona, ailesi beni önerdikleri için face den eklemişti ben üniversitede okurken. Ama hiç konusmamistik sonra mevlid gibi bir ortamda birbirimizi görme imkanımız oldu. İstediği için o gün numaramı vermiştim. Sonra o bana yazdı o günün akşamı. Müsait olduğunda görüşelim diye. Tamam dedim ama ailemin yaninda kaldığım için evden çıkmam çok zordu ve biraz da özgüvensizligimden hep çekinik kaldım. Bana ayda 1 kere falan nasılsın, napiyosun,evden çıkamaz mısın, ne zaman görüşeceğiz falan yazıyordu. Ben de hep bı bahaneyle geçiştiriyordum. Asıl problem özgüvendi. O zamanlar mezun olmuştum tekrardan sınava hazirlaniyordum.

O yıl kpss yi kazandım ve doğuda bir ile atandım. Biz bu süreçte 1 kez görüştük ve buluşmada nerdeyse hiç konuşmadık öyle oturduk karşılıklı. Eve geldiğimde de yazmadı zaten benim aşırı moralim bozulmuştu. Bir de sınava hazirlandigim için motivasyonum düştü sürekli bu durum aklıma geliyordu. O zamanlar dış görüntüme çok takintiliydim. Kendimi çirkin hissediyordum. Aradan 8 sene geçti ve su an baktığımda o fotoğraflarima gayet de güzelmisim ama işte o zaman öyle hissediyordum. Bir de o zamanlar hayattan sıkılan, sürekli morali bozuk, modu düşük bir insandım. O yüzden hayatımda olan en küçük bir sorun bana dağ gibi görünürdü. O psikolojiyle sınavı nasıl kazandım inanın bilmiyorum. Ama oradan gitmek istiyordum bu olay çok moralimi bozuyordu. Ne face den ne telefondan silmemisti beni.Fotoğraf paylaştığımda hep beğendi.

Atandıktan 5 ay sonra bana yazdı yanıma gelmek istediğini, benimle konuşmak istediğini söyledi. Ama bana güzel kelimeler kullanıyor ben tabi havalara uçuyorum. Bana canım falan diyor düşünün yani benim için olağanüstü bişey.

Geldi 3 gün kaldı ama ne siz sorun ne ben söyleyeyim ev arkadaşım da vardı o bile farketti ondaki soğukluğu. Evimizde kaldı ama sohbet etmiyor. Çok güler yüzlü, iyimser bir insan ama aramızdaki bir şeyde sıkıntı var. Ben bunu kendimce şöyle yorumladım. Ben orada 6 sene kalacaktım ve kendisi orayı gördükten sonra şehri beğenmedi. Sınır ilçedeydim. O bunu göze alamadı ve bana güzel kelimeler eden insan yanıma gelen insan put gibi suspus oldu. Onu gezdirdigim zaman çok kötü burası falan demişti hiç bişey demedim ama üzülmüştüm çünkü 6 yıl orada kalacaktım. Kendisi istemiyorsa bile beni düşünüp böyle söylememesi lazımdı ama ben anladım tabi olmayacagini beni yine hayal kırıklığına uğrattı. Hiç konuşmadı aramızdaki ilişkiyi. Ben o evdeyken bile odama kapanıp ona farkettirmeden çok ağladım ev arkadaşım falan zor sakinlestirdi beni o gidene kadar ağladım. Çünkü sinir bozucu bir iletişimsizlik vardı aramızda.

Gittikten sonra eve vardığında o gün akşam aradı beni. Özrü kabahatinden büyük bir konuşma yaptı. Geldiği için hiç pişman değilmiş falan filan. Bu lafı etti. Ben mi cagirdim sanki onu oraya zorla beni yerle bir etsin diye mi. Yine hayal kırıklığına uğratan diye mi cagirdim. Ben ağzıma geleni söyledim artık. Söylediğim şeyler çok doğruydu ve yaptığı hatayı biliyordu ama beni sucluyordu hâlâ. Sonra ikimiz de çok yükselerek telefonları kapattık o beni face den sildi sonra 3 yıl hiç konuşmadık.

Numaramı silmemis bu süreçte. Bana tekrar yazdiginda anladım. 3 yıl sonra bir gün bana yazdı nasılsın diye ben de iyiyim hayırdır dedim. O da telefonda arayıp konuşmak istediğini söyledi ben de daha önce konuştuğumuzu ve konuşacak bir şeyimizin olmadığını söyledim. Ama ısrar etti açtım telefonu ve sanırım 6 saat kadar konuşmuşuz. Ben bı taraftan mutluyum tabi. Ama ordaki görevimin 4 yıla düştüğünü öğrendiği için bana yazdığını düşünüyordum ve o sene 4. senemdi. Bunu da ona söyledim alakası yok falan filan ben inanır miyim içimden hiç inanmadım ama Yapayalnız evimde oturmuş yalnızlıktan canımın yemek yemek bile istemediği soframda o sırada onun mesajını görmek beni aslında çok mutlu etti çünkü ona zaafım vardı.

O gün öyle konuştuk ertesi gün yazdı sonra aradı biz böyle yaz tatiline kadar konuştuk Mayıs ayının son günleriydi yaz tatiline de az kalmıştı. Memlekete geldiğinde görüşelim dedi beni yine bir stres aldı. Yine bir şeyler ters gidecek korkusu her gün beni mafetti.

Neyse memlekete geldim ertesi günü görüştük. Cok sıcakkanlıydı sanki o soğuk insandan eser yoktu. Çok güler yüzlü, çok iyiydi. Ben bi mutlu oldum. O an herşeyin iyi olacağını hissettim. Oyle de oldu. O gün bana bir anda evlenme teklifi etti. Kendi de şaşırdı bı an ama istiyordu belliydi. Çok heyecanlandı ve bir anda soyleyiverdi ben şok. Hiç beklemiyordum nasıl dedim kaldım. O da ben ciddiyim dedi. Ben de evet dedim. Sonra ailelerimize söyledik ertesi hafta istemeye geldiler. Sonraki bir ayda da her gün görüşüp dugun için hazırlıklarımızı yapmaya başladık. İnanmayacaksınız ama toplamda konuşmaya başlama zamaniyla birlikte 2 ayda evlendik. Tayin durumlarindan dolayı da acele oldu bu durum ben orda o burda. Evlenme aşamasında falan çok sevgi dolu çok ictendi.

Neyse düğünümüz oldu evlendik. Bu kısım biraz özel olacak ama karşıdan bakıp objektif yorum yapabilecek olan sizlerle paylaşmak istiyorum. Evlendigimiz gece ben ilk defa bir şey yaşayacaktim ve o gece çok özeldi bilirsiniz kizlar kolay bir şey de değil bircogumuz için. Erkeğin tavrı çok önemli. Çok yorulmuştum zaten düğün sıcakta çok yorucu. Ben arabada giderken çok yorulduk uyuyalım dedim tamam dedi. Eve geldik o duş aldı sonra ben aldım. Beni bekliyormuş. Ben de peki dedim artık ne yapayım. 1 dakikalık bir öpüşmeden sonra olaya geçmeye çalıştı ama ben gergindim hâlâ ve zorladı olmadı ben çığlık attım canım yandı. Kendini kasma dedi ama elimde değildi tekrar denedi olmadı. Sonra elindeki havluyu yere çarptı basliyim böyle gerdegine dedi. Sonra yattı. Ben şok geçirdim o saygılı, sevgili, güler yüzlü,naif insanın o tavrı karsisinda nutkum tutuldu, hiç beklemiyordum. Ben sabaha kadar titredim bana titreme diye bağırdı ben hiç konusmadim. Öyle sabah oldu.

Tuvalete gittigimde 1 damla kan geldi peceteye. Onun yüzü sirke satıyordu benimle çok kaba konuşuyordu. Gündüz öğleden sonra o yatak odasına uyumaya geçti ben korkuyorum ama bu tavrın hemen bitmesi için ben de gittim yanına sonra yine ben gelince olay başladı. Birkaç denemeden sonra oldu. Ben hıçkırarak ağlamışım olurken acidan.

Sonra yine o iyi insan oldu. Ben uyurken kucağına alıp seyreden, tatlı dilli, sevgi dolu, düşünceli biri oldu yine. Yaz tatilimiz daha devam ediyordu. O çalışıyordu görevinden dolayı ben evde yemek, temizlik işleriyle ev hanımı moduna baglamistim. Onun da çok hoşuna gidiyordu bu durum eve her gün mutlu geliyordu yemek yaparken arkamdan sarılıyordu güzel şeyler söylüyordu bana.

Bir gün koltukta ikimiz de uzaniyorduk tv izliyorduk. Telefondan bir şey gosterecektim galeriden bir fotoğraf aradım 30 saniye falandır en fazla arama sürem. O sırada elimden telefonu bir hışımla çekerek ver şu a.... kodumun telefonunu dedi. Ben yine şok. Her şey çok güzel hayatımız yolunda aramizda sorun yokken bana bunu dedi ikinci öfke kontrolsüzlüğüydü. Ben yine bişey demedim. Gözlerim doldu biraz göstermemeye çalıştım. Hatasını anladı çünkü durup dururken bana böyle davrandı sarıldı falan ben hiç bişey demedim

Aradan 2 ay geçti benim tayinim oldu ve eşyalarımızı almaya doğuya yola çıktık. Navigasyondan bana şurayı buluver dedi ben buldum ama bilirsiniz bazen yanlış gösterebiliyor. Yanlış oldu sonra tekrardan bakayım diye elime aldım yine sinirlendi ve yine o aynı küfürle elimden telefonu çekip aldı. Ben hiç kipirdamadim. Ama çok ağladım elim öyle kalmış iki saat ağladım. O esnada seninle uzun yola çıkanda kabahat bilmem ne bir sürü laf etti. Hâlâ beni suçlu görüyordu. Hâlbuki yine büyütülecek bir şey değildi kaldı ki bunu ne olursa olsun bana yapmaya hakkı yoktu. Daha 2 aylık evliyiz düşünün 3 kere bu öfke patlamalarına şahit oldum. Bu zamanlar dışında gayet iyiydi yine hiç bir sıkıntı yoktu. Ara ara böyle seyler yaşadık. Annem, babamdan çok şiddet gördüğü için ben de o anlara şahit olduğumdan böyle durumlarda kitlenip kalıyorum tepki veremiyorum.

Doğudan esyalarimi getirdik yeni evimize esya aldık yerleştik falan bu zamanlarda da artık korunmayı bıraktık bebek yapalım demistik ben gerekli kontrolleri olmuştuk hiç bir problem yoktu ama bebeğimiz olmuyordu doktorlar 1 yıl deneyin diyorlardı ama esimin kontrol olması gerektiğini soylemiyorlardi halbuki sorun esimdeymis ben önerdim bı sperm testi yaptır diye öyle her şey ortaya çıktı. Çok az bir sperm var ve döllenmeyi gerçekleştirecek olan hızlı sperm hiç yoktu. Morali çok bozuldu. Ben hiç bozuntuya vermedim bol bol moral verdim ve araştırma yaptım. Arastirmalarim sonucunda da çok iyi bir sperm sayı ve hızına ulaştık 3 ay kürler karışımlar hazırladım 4. ay hamile kaldım zaten. O bebeğimi 3 aylıkken anomali sebebiyle kaybettim. Moralim çok bozulmustu.

Bebeğimi kaybettikten 2 gün sonra eşimle kavga ettik. Konu nasıl açıldı bilmiyorum. Ev işi konusuydu. Ben dedim ki pandemi nedeniyle evdeydim bu yüzden sen işteyken ben evde işleri halledebiliyordum ama ben de artık okulda ise başlayacağım ve yorulacagim görev paylaşımı yapalım dedim. Başladı bana kızmaya yemek temizlik yapmayacaktin da niye evlendin bilmem ne. Ben yapmayacağım demedim yardımcı olmani istedim dedim. Beyefendi kendi işe gidip gelecek ben de çalışıp geleceğim bı de evde hizmetçilik yapacağım onu istiyor. Ben o bağırınca yine seslenmedim. Ama sonrasında ara ara hep yardım etti çok olmasa da.

Sonra ben birkaç ay sonra tekrar hamile kaldım. Mide bulantılarım çok oldu bu sefer hiç bişey yiyemedim, 5-6 kilo falan verdim ekmek su bile midemi bulandiriyordu. O yemekleri yaptı. Her gün kahvaltı için dışardan bana bişeyler alıyordu. Evde mutfağa bile giremiyordum. Dışarda yemeğe götürüyordu. Öyle de düşünceli yani. Ama bir gün yine bişey yapti. Hamileliğim 3 aylık olmuştu ama bulantılarım hâlâ devam ediyordu. Sadece meyve yiyebiliyordum o da zorla. Bir gün dolaptan soğuk meyve yedim ve boğazım şişti ama çok aciyordu yani az bı şişlik değil hatta ateşim falan da yükseldi. Enfeksiyonum vardı belli. Daha önce de çok yaşadığım için biliyordum. Ama bu sefer hamileydim ateş düşsün diye birşeyler yaptım. Bilin bakalım benim kocam ne yaptı. Benim hasta olduğumu bile bile, kendime bile kahvaltı hazirlayamadigimi, mutfağa giremedigimi bile bile, size kahvaltıya gelcez diyen eltimi geri çevirmedi ve ablasını birkaç kişiyi daha kahvaltıya çağırdı. Bulantıdan günü geçirip geceyi zor ediyorum zaten. Kendime faydam yok artı ateşim var enfeksiyonum var en önemlisi de karnimda bebegin varken hastayım yani ve evhamlı biriyim yani bebeğe bişey olacak mı korkusu sarmış beni zaten diğeri gidince korkuyorum. Ben de eşime dedim madem çağırdın sen agirla ben çok hastayım ayakta duramıyorum yaz günü tır tır titriyorum ateşten. Morali bozuldu bana küstü aradı akrabalarini hasta olduğumu soyledi gelmeyin dedi. Ben çok kırıldım. Karnimda çocuğu varken bu ne dusuncesizlik. Ben görüyorum millet hamile karısına prensesler gibi davranıyor. Bu böyle yapınca çok zoruma gitti. Daha arada bir sürü şey oldu ama son olay artık beni ona karşı tamamen soğuttu.

2 hafta önce tartıştık telefonu yere çarptı. Bana yaptığında bunu tepkisiz kalıyordum ama kızımin gözünün önünde bunu yapması beni çıldırtti çık git burdan dedim. Bana küfürler etti. Ben de ona küfürlü cevap verdim. Anne olduktan sonra panter oldum resmen kim ne derse direk cevabını veriyorum.

Kızım iyi bı özellik kazandırdı bana diye düşünüyorum içimde hiç biseyi tutmuyorum, tutamıyorum. En şiddetli tartışmalarımiz çocuğumuz dogduktan sonra oldu çünkü ona cevap vermeye başladım. Bu arada ben öyle cevap vermeyecek ya da sürekli alttan alan bı tıp de değilim ama iyi niyetimden sevgimden hep sustum ama artık hata ettiğimi anladım o günkü tartışma o kadar yükseldi ki sus dedi bana ben de susmucam dedim sus bak tamam gidicem dedi ben de git susmucam ne yapcan dedim üzerime yürüdü bileklerimi sıktı kucağımda çocuk vardı baldirimin üzerinde yavrum yüz üstü yatıyordu biz kavga ederken o bağırış ortasında düşünün üzerimde çocuk varken beni dövmeye kalktı sadece bileklerimi sıktı izin vermedim bana bişey yapmasına. 1 hafta bileklerimde morluklar vardı. Evden giderken de seninle evlendigim güne lanet olsun dedi. Sana yaptığım her şey haram olsun dedi. Ne yaptıysa artık. Sonra çıktı gitti 1 saat sonra geldi 4 gün falan konuşmadık sonra konuşmaya çalıştı çocuk için konuştum ama içim soğuk düşünün kizlar ben öğretmenim çalışıp gelip maaşımı bu adama gönderdim paramızı biriktirsin diye. O da çar cur etmedi ama yaptığı yatırımlardan hep zararlı çıktı. Yine bişey demedim. Önüne çeşit çeşit yemek yaptım koydum. Bütün ev işlerini yaptım da hiç bişey demedim. Hem eş hem ev hanımı hem öğretmen hem de anne oldum. Paramı gönderdim her ay ek dersine varana kadar ama o hakkıni haram etti. Keşke evlenmeseydim diyorum çünkü hiç uyuşmuyoruz.

Burdan tavsiye tanımadığınız ya da aklınızda soru işareti bırakan bir insanla kesinlikle evlenmeyin. Allah kaç kere gösterdi bak bu adam böyle diye ama anlamadim evlenince daha beterini gördüm. Bir şey olmadı diye çok üzülmeyin sizin için hayırlısı odur belki. Ben illa o diye kaderimle inatlastim kendi kendime ettim. Ben bu olsun diye çok istedim dışını çok begendim içini hiç dusunmedim hata ettim. Arkadaşlarıma baktığımda çok mutlular ben değilim. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin kusura bakmayın ama içim aciyo ben bundan sonra ne yapmalıyım. Hâlâ daha şunu alalim şunu yapalım diye ikimizin parasıyla planlar yapıyor. Bu konuda ne yapmalıyım çocuğum için devam mı etmeliyim kafam çok karışık uzun oldu umarım okuyabilirsiniz

Genişletmek için tıkla...

mmbf .!.:

Bir evlilik böyle kolay bitmemeli çocuk için tek değil benim eniştem çok sinirli biriydi ablam onu o kadar güzel tolere ettiki şimdi 4 çocukları var ve çok mutlular bebeğim hasta size uzun uzun yazmak isterdim ama halim hiç yok ablam evi öyle huzurlu bir hale getirdiniz eniştem şu an yine sinirli bir insan ama çocuk mu hasta yanında ablammı hasta yanında ama tartışma sırasında iki taraf da sesini yükseltirse o kavga büyür gider biri sinirliyken diğeri alttan almalı Benim de evliliğim çok zor geçti Eskiden bilmiyordum eşim sinirliyken Ben de ona karşı aynı sinirlilikle tepki veriyordum Tabii sonuç kötü oluyordu şimdi birimiz sinirliyken diğerimiz susuyoruz ortamı terk ediyoruz Ondan sonra herkes kendi hatasını anlayıp ona göre davranıyor sizin yazdıklarınızda da bunu gördüm eşiniz tartışmadan Sonra pişman olup gelip gönlünüze alıyor erkekler çok geç olgunlaşıyor düşünün boşandığınız zaman elinize ne geçecek Çocuğunuz babasız büyüyecek yaşınız çok genç tekrar evlilik yapacaksınız belki de çocuğunuz ya da kendiniz o yaptığınız evlilikte hiç sorun çıkmayacak mı EGO savaşları Enaniyet benlik bir tarafa atılmazsa o evlilik yürümez evlilik fedakarlık ister Bence ben evlilikte bunu yaptım paramı verdim Sonuçta eşiniz gidip o parayı içkiye kumara bir şey yatırmamış ki yatırım yapmış Kısmet olmamış olabilir siz de de yapabilirdiniz olmayabilir

Genişletmek için tıkla...

Brrck .!.:

Aslında cevapları tahmin edebiliyorum ama yine de size danışmak istiyorum. Biz eşimle 3 yıl önce evlendik. Çok ani bir kararla oldu. İkimiz de öğretmeniz. Eşim benden 9 yaş büyük. ( Niye böyle bir şey yaptığımı bilmiyorum ama neyse). Geçmişte bir kaç kere de görüşmüştük ama olmamıştı. Onu dış görünüş olarak begeniyordum ama bana yazmadığı, ilişki düzeyine gelemedigimiz için tanımıyordum. Ailelerimiz birbirini tanıyordu. Ona, ailesi beni önerdikleri için face den eklemişti ben üniversitede okurken. Ama hiç konusmamistik sonra mevlid gibi bir ortamda birbirimizi görme imkanımız oldu. İstediği için o gün numaramı vermiştim. Sonra o bana yazdı o günün akşamı. Müsait olduğunda görüşelim diye. Tamam dedim ama ailemin yaninda kaldığım için evden çıkmam çok zordu ve biraz da özgüvensizligimden hep çekinik kaldım. Bana ayda 1 kere falan nasılsın, napiyosun,evden çıkamaz mısın, ne zaman görüşeceğiz falan yazıyordu. Ben de hep bı bahaneyle geçiştiriyordum. Asıl problem özgüvendi. O zamanlar mezun olmuştum tekrardan sınava hazirlaniyordum.

O yıl kpss yi kazandım ve doğuda bir ile atandım. Biz bu süreçte 1 kez görüştük ve buluşmada nerdeyse hiç konuşmadık öyle oturduk karşılıklı. Eve geldiğimde de yazmadı zaten benim aşırı moralim bozulmuştu. Bir de sınava hazirlandigim için motivasyonum düştü sürekli bu durum aklıma geliyordu. O zamanlar dış görüntüme çok takintiliydim. Kendimi çirkin hissediyordum. Aradan 8 sene geçti ve su an baktığımda o fotoğraflarima gayet de güzelmisim ama işte o zaman öyle hissediyordum. Bir de o zamanlar hayattan sıkılan, sürekli morali bozuk, modu düşük bir insandım. O yüzden hayatımda olan en küçük bir sorun bana dağ gibi görünürdü. O psikolojiyle sınavı nasıl kazandım inanın bilmiyorum. Ama oradan gitmek istiyordum bu olay çok moralimi bozuyordu. Ne face den ne telefondan silmemisti beni.Fotoğraf paylaştığımda hep beğendi.

Atandıktan 5 ay sonra bana yazdı yanıma gelmek istediğini, benimle konuşmak istediğini söyledi. Ama bana güzel kelimeler kullanıyor ben tabi havalara uçuyorum. Bana canım falan diyor düşünün yani benim için olağanüstü bişey.

Geldi 3 gün kaldı ama ne siz sorun ne ben söyleyeyim ev arkadaşım da vardı o bile farketti ondaki soğukluğu. Evimizde kaldı ama sohbet etmiyor. Çok güler yüzlü, iyimser bir insan ama aramızdaki bir şeyde sıkıntı var. Ben bunu kendimce şöyle yorumladım. Ben orada 6 sene kalacaktım ve kendisi orayı gördükten sonra şehri beğenmedi. Sınır ilçedeydim. O bunu göze alamadı ve bana güzel kelimeler eden insan yanıma gelen insan put gibi suspus oldu. Onu gezdirdigim zaman çok kötü burası falan demişti hiç bişey demedim ama üzülmüştüm çünkü 6 yıl orada kalacaktım. Kendisi istemiyorsa bile beni düşünüp böyle söylememesi lazımdı ama ben anladım tabi olmayacagini beni yine hayal kırıklığına uğrattı. Hiç konuşmadı aramızdaki ilişkiyi. Ben o evdeyken bile odama kapanıp ona farkettirmeden çok ağladım ev arkadaşım falan zor sakinlestirdi beni o gidene kadar ağladım. Çünkü sinir bozucu bir iletişimsizlik vardı aramızda.

Gittikten sonra eve vardığında o gün akşam aradı beni. Özrü kabahatinden büyük bir konuşma yaptı. Geldiği için hiç pişman değilmiş falan filan. Bu lafı etti. Ben mi cagirdim sanki onu oraya zorla beni yerle bir etsin diye mi. Yine hayal kırıklığına uğratan diye mi cagirdim. Ben ağzıma geleni söyledim artık. Söylediğim şeyler çok doğruydu ve yaptığı hatayı biliyordu ama beni sucluyordu hâlâ. Sonra ikimiz de çok yükselerek telefonları kapattık o beni face den sildi sonra 3 yıl hiç konuşmadık.

Numaramı silmemis bu süreçte. Bana tekrar yazdiginda anladım. 3 yıl sonra bir gün bana yazdı nasılsın diye ben de iyiyim hayırdır dedim. O da telefonda arayıp konuşmak istediğini söyledi ben de daha önce konuştuğumuzu ve konuşacak bir şeyimizin olmadığını söyledim. Ama ısrar etti açtım telefonu ve sanırım 6 saat kadar konuşmuşuz. Ben bı taraftan mutluyum tabi. Ama ordaki görevimin 4 yıla düştüğünü öğrendiği için bana yazdığını düşünüyordum ve o sene 4. senemdi. Bunu da ona söyledim alakası yok falan filan ben inanır miyim içimden hiç inanmadım ama Yapayalnız evimde oturmuş yalnızlıktan canımın yemek yemek bile istemediği soframda o sırada onun mesajını görmek beni aslında çok mutlu etti çünkü ona zaafım vardı.

O gün öyle konuştuk ertesi gün yazdı sonra aradı biz böyle yaz tatiline kadar konuştuk Mayıs ayının son günleriydi yaz tatiline de az kalmıştı. Memlekete geldiğinde görüşelim dedi beni yine bir stres aldı. Yine bir şeyler ters gidecek korkusu her gün beni mafetti.

Neyse memlekete geldim ertesi günü görüştük. Cok sıcakkanlıydı sanki o soğuk insandan eser yoktu. Çok güler yüzlü, çok iyiydi. Ben bi mutlu oldum. O an herşeyin iyi olacağını hissettim. Oyle de oldu. O gün bana bir anda evlenme teklifi etti. Kendi de şaşırdı bı an ama istiyordu belliydi. Çok heyecanlandı ve bir anda soyleyiverdi ben şok. Hiç beklemiyordum nasıl dedim kaldım. O da ben ciddiyim dedi. Ben de evet dedim. Sonra ailelerimize söyledik ertesi hafta istemeye geldiler. Sonraki bir ayda da her gün görüşüp dugun için hazırlıklarımızı yapmaya başladık. İnanmayacaksınız ama toplamda konuşmaya başlama zamaniyla birlikte 2 ayda evlendik. Tayin durumlarindan dolayı da acele oldu bu durum ben orda o burda. Evlenme aşamasında falan çok sevgi dolu çok ictendi.

Neyse düğünümüz oldu evlendik. Bu kısım biraz özel olacak ama karşıdan bakıp objektif yorum yapabilecek olan sizlerle paylaşmak istiyorum. Evlendigimiz gece ben ilk defa bir şey yaşayacaktim ve o gece çok özeldi bilirsiniz kizlar kolay bir şey de değil bircogumuz için. Erkeğin tavrı çok önemli. Çok yorulmuştum zaten düğün sıcakta çok yorucu. Ben arabada giderken çok yorulduk uyuyalım dedim tamam dedi. Eve geldik o duş aldı sonra ben aldım. Beni bekliyormuş. Ben de peki dedim artık ne yapayım. 1 dakikalık bir öpüşmeden sonra olaya geçmeye çalıştı ama ben gergindim hâlâ ve zorladı olmadı ben çığlık attım canım yandı. Kendini kasma dedi ama elimde değildi tekrar denedi olmadı. Sonra elindeki havluyu yere çarptı basliyim böyle gerdegine dedi. Sonra yattı. Ben şok geçirdim o saygılı, sevgili, güler yüzlü,naif insanın o tavrı karsisinda nutkum tutuldu, hiç beklemiyordum. Ben sabaha kadar titredim bana titreme diye bağırdı ben hiç konusmadim. Öyle sabah oldu.

Tuvalete gittigimde 1 damla kan geldi peceteye. Onun yüzü sirke satıyordu benimle çok kaba konuşuyordu. Gündüz öğleden sonra o yatak odasına uyumaya geçti ben korkuyorum ama bu tavrın hemen bitmesi için ben de gittim yanına sonra yine ben gelince olay başladı. Birkaç denemeden sonra oldu. Ben hıçkırarak ağlamışım olurken acidan.

Sonra yine o iyi insan oldu. Ben uyurken kucağına alıp seyreden, tatlı dilli, sevgi dolu, düşünceli biri oldu yine. Yaz tatilimiz daha devam ediyordu. O çalışıyordu görevinden dolayı ben evde yemek, temizlik işleriyle ev hanımı moduna baglamistim. Onun da çok hoşuna gidiyordu bu durum eve her gün mutlu geliyordu yemek yaparken arkamdan sarılıyordu güzel şeyler söylüyordu bana.

Bir gün koltukta ikimiz de uzaniyorduk tv izliyorduk. Telefondan bir şey gosterecektim galeriden bir fotoğraf aradım 30 saniye falandır en fazla arama sürem. O sırada elimden telefonu bir hışımla çekerek ver şu a.... kodumun telefonunu dedi. Ben yine şok. Her şey çok güzel hayatımız yolunda aramizda sorun yokken bana bunu dedi ikinci öfke kontrolsüzlüğüydü. Ben yine bişey demedim. Gözlerim doldu biraz göstermemeye çalıştım. Hatasını anladı çünkü durup dururken bana böyle davrandı sarıldı falan ben hiç bişey demedim

Aradan 2 ay geçti benim tayinim oldu ve eşyalarımızı almaya doğuya yola çıktık. Navigasyondan bana şurayı buluver dedi ben buldum ama bilirsiniz bazen yanlış gösterebiliyor. Yanlış oldu sonra tekrardan bakayım diye elime aldım yine sinirlendi ve yine o aynı küfürle elimden telefonu çekip aldı. Ben hiç kipirdamadim. Ama çok ağladım elim öyle kalmış iki saat ağladım. O esnada seninle uzun yola çıkanda kabahat bilmem ne bir sürü laf etti. Hâlâ beni suçlu görüyordu. Hâlbuki yine büyütülecek bir şey değildi kaldı ki bunu ne olursa olsun bana yapmaya hakkı yoktu. Daha 2 aylık evliyiz düşünün 3 kere bu öfke patlamalarına şahit oldum. Bu zamanlar dışında gayet iyiydi yine hiç bir sıkıntı yoktu. Ara ara böyle seyler yaşadık. Annem, babamdan çok şiddet gördüğü için ben de o anlara şahit olduğumdan böyle durumlarda kitlenip kalıyorum tepki veremiyorum.

Doğudan esyalarimi getirdik yeni evimize esya aldık yerleştik falan bu zamanlarda da artık korunmayı bıraktık bebek yapalım demistik ben gerekli kontrolleri olmuştuk hiç bir problem yoktu ama bebeğimiz olmuyordu doktorlar 1 yıl deneyin diyorlardı ama esimin kontrol olması gerektiğini soylemiyorlardi halbuki sorun esimdeymis ben önerdim bı sperm testi yaptır diye öyle her şey ortaya çıktı. Çok az bir sperm var ve döllenmeyi gerçekleştirecek olan hızlı sperm hiç yoktu. Morali çok bozuldu. Ben hiç bozuntuya vermedim bol bol moral verdim ve araştırma yaptım. Arastirmalarim sonucunda da çok iyi bir sperm sayı ve hızına ulaştık 3 ay kürler karışımlar hazırladım 4. ay hamile kaldım zaten. O bebeğimi 3 aylıkken anomali sebebiyle kaybettim. Moralim çok bozulmustu.

Bebeğimi kaybettikten 2 gün sonra eşimle kavga ettik. Konu nasıl açıldı bilmiyorum. Ev işi konusuydu. Ben dedim ki pandemi nedeniyle evdeydim bu yüzden sen işteyken ben evde işleri halledebiliyordum ama ben de artık okulda ise başlayacağım ve yorulacagim görev paylaşımı yapalım dedim. Başladı bana kızmaya yemek temizlik yapmayacaktin da niye evlendin bilmem ne. Ben yapmayacağım demedim yardımcı olmani istedim dedim. Beyefendi kendi işe gidip gelecek ben de çalışıp geleceğim bı de evde hizmetçilik yapacağım onu istiyor. Ben o bağırınca yine seslenmedim. Ama sonrasında ara ara hep yardım etti çok olmasa da.

Sonra ben birkaç ay sonra tekrar hamile kaldım. Mide bulantılarım çok oldu bu sefer hiç bişey yiyemedim, 5-6 kilo falan verdim ekmek su bile midemi bulandiriyordu. O yemekleri yaptı. Her gün kahvaltı için dışardan bana bişeyler alıyordu. Evde mutfağa bile giremiyordum. Dışarda yemeğe götürüyordu. Öyle de düşünceli yani. Ama bir gün yine bişey yapti. Hamileliğim 3 aylık olmuştu ama bulantılarım hâlâ devam ediyordu. Sadece meyve yiyebiliyordum o da zorla. Bir gün dolaptan soğuk meyve yedim ve boğazım şişti ama çok aciyordu yani az bı şişlik değil hatta ateşim falan da yükseldi. Enfeksiyonum vardı belli. Daha önce de çok yaşadığım için biliyordum. Ama bu sefer hamileydim ateş düşsün diye birşeyler yaptım. Bilin bakalım benim kocam ne yaptı. Benim hasta olduğumu bile bile, kendime bile kahvaltı hazirlayamadigimi, mutfağa giremedigimi bile bile, size kahvaltıya gelcez diyen eltimi geri çevirmedi ve ablasını birkaç kişiyi daha kahvaltıya çağırdı. Bulantıdan günü geçirip geceyi zor ediyorum zaten. Kendime faydam yok artı ateşim var enfeksiyonum var en önemlisi de karnimda bebegin varken hastayım yani ve evhamlı biriyim yani bebeğe bişey olacak mı korkusu sarmış beni zaten diğeri gidince korkuyorum. Ben de eşime dedim madem çağırdın sen agirla ben çok hastayım ayakta duramıyorum yaz günü tır tır titriyorum ateşten. Morali bozuldu bana küstü aradı akrabalarini hasta olduğumu soyledi gelmeyin dedi. Ben çok kırıldım. Karnimda çocuğu varken bu ne dusuncesizlik. Ben görüyorum millet hamile karısına prensesler gibi davranıyor. Bu böyle yapınca çok zoruma gitti. Daha arada bir sürü şey oldu ama son olay artık beni ona karşı tamamen soğuttu.

2 hafta önce tartıştık telefonu yere çarptı. Bana yaptığında bunu tepkisiz kalıyordum ama kızımin gözünün önünde bunu yapması beni çıldırtti çık git burdan dedim. Bana küfürler etti. Ben de ona küfürlü cevap verdim. Anne olduktan sonra panter oldum resmen kim ne derse direk cevabını veriyorum.

Kızım iyi bı özellik kazandırdı bana diye düşünüyorum içimde hiç biseyi tutmuyorum, tutamıyorum. En şiddetli tartışmalarımiz çocuğumuz dogduktan sonra oldu çünkü ona cevap vermeye başladım. Bu arada ben öyle cevap vermeyecek ya da sürekli alttan alan bı tıp de değilim ama iyi niyetimden sevgimden hep sustum ama artık hata ettiğimi anladım o günkü tartışma o kadar yükseldi ki sus dedi bana ben de susmucam dedim sus bak tamam gidicem dedi ben de git susmucam ne yapcan dedim üzerime yürüdü bileklerimi sıktı kucağımda çocuk vardı baldirimin üzerinde yavrum yüz üstü yatıyordu biz kavga ederken o bağırış ortasında düşünün üzerimde çocuk varken beni dövmeye kalktı sadece bileklerimi sıktı izin vermedim bana bişey yapmasına. 1 hafta bileklerimde morluklar vardı. Evden giderken de seninle evlendigim güne lanet olsun dedi. Sana yaptığım her şey haram olsun dedi. Ne yaptıysa artık. Sonra çıktı gitti 1 saat sonra geldi 4 gün falan konuşmadık sonra konuşmaya çalıştı çocuk için konuştum ama içim soğuk düşünün kizlar ben öğretmenim çalışıp gelip maaşımı bu adama gönderdim paramızı biriktirsin diye. O da çar cur etmedi ama yaptığı yatırımlardan hep zararlı çıktı. Yine bişey demedim. Önüne çeşit çeşit yemek yaptım koydum. Bütün ev işlerini yaptım da hiç bişey demedim. Hem eş hem ev hanımı hem öğretmen hem de anne oldum. Paramı gönderdim her ay ek dersine varana kadar ama o hakkıni haram etti. Keşke evlenmeseydim diyorum çünkü hiç uyuşmuyoruz.

Burdan tavsiye tanımadığınız ya da aklınızda soru işareti bırakan bir insanla kesinlikle evlenmeyin. Allah kaç kere gösterdi bak bu adam böyle diye ama anlamadim evlenince daha beterini gördüm. Bir şey olmadı diye çok üzülmeyin sizin için hayırlısı odur belki. Ben illa o diye kaderimle inatlastim kendi kendime ettim. Ben bu olsun diye çok istedim dışını çok begendim içini hiç dusunmedim hata ettim. Arkadaşlarıma baktığımda çok mutlular ben değilim. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin kusura bakmayın ama içim aciyo ben bundan sonra ne yapmalıyım. Hâlâ daha şunu alalim şunu yapalım diye ikimizin parasıyla planlar yapıyor. Bu konuda ne yapmalıyım çocuğum için devam mı etmeliyim kafam çok karışık uzun oldu umarım okuyabilirsiniz

Genişletmek için tıkla...

Bissunicole .!.:

Kolay bitmemeli derken ? Daha ne yaşaması gerekiyor kadının ? Biraz düşünerek yorum yazın yahu.

Genişletmek için tıkla...

mmbf .!.:

Seni ilgilendirmez benim yorumum burda ahkam kesenlerin gidip evinin içine bir bakın acaba hepsinin evliliği dörtlük mü evlilik karşılıklı fedakarlık ister konu sahibine de buradan sesleniyorum kimse size burada olumlu bir harekette davranmanız konusunda yardımcı olmayacak aksine herkes uzaktan bırak gitsin ne olacak Hah Eşinizi de sizden iyi hiç kimse tanıyamaz Ben olumlu yorum yapıyorum ama eşinizi en iyi tanıyan Sizsiniz burada uzaktan yorum yapanların hiçbirinin yorumunu doğru olduğunu düşünmüyorum size tavsiyem adım atarken bu adam gerçekten evini çocuğunu düşünür mü Yani uzun yazmak isterdim ama Eşinizin altyapısını Sizden iyi kimse bilemez en doğru kararı yine Siz verirsiniz kendiniz ve Çocuğunuz için

Genişletmek için tıkla...

Brrck .!.:

Aslında cevapları tahmin edebiliyorum ama yine de size danışmak istiyorum. Biz eşimle 3 yıl önce evlendik. Çok ani bir kararla oldu. İkimiz de öğretmeniz. Eşim benden 9 yaş büyük. ( Niye böyle bir şey yaptığımı bilmiyorum ama neyse). Geçmişte bir kaç kere de görüşmüştük ama olmamıştı. Onu dış görünüş olarak begeniyordum ama bana yazmadığı, ilişki düzeyine gelemedigimiz için tanımıyordum. Ailelerimiz birbirini tanıyordu. Ona, ailesi beni önerdikleri için face den eklemişti ben üniversitede okurken. Ama hiç konusmamistik sonra mevlid gibi bir ortamda birbirimizi görme imkanımız oldu. İstediği için o gün numaramı vermiştim. Sonra o bana yazdı o günün akşamı. Müsait olduğunda görüşelim diye. Tamam dedim ama ailemin yaninda kaldığım için evden çıkmam çok zordu ve biraz da özgüvensizligimden hep çekinik kaldım. Bana ayda 1 kere falan nasılsın, napiyosun,evden çıkamaz mısın, ne zaman görüşeceğiz falan yazıyordu. Ben de hep bı bahaneyle geçiştiriyordum. Asıl problem özgüvendi. O zamanlar mezun olmuştum tekrardan sınava hazirlaniyordum.

O yıl kpss yi kazandım ve doğuda bir ile atandım. Biz bu süreçte 1 kez görüştük ve buluşmada nerdeyse hiç konuşmadık öyle oturduk karşılıklı. Eve geldiğimde de yazmadı zaten benim aşırı moralim bozulmuştu. Bir de sınava hazirlandigim için motivasyonum düştü sürekli bu durum aklıma geliyordu. O zamanlar dış görüntüme çok takintiliydim. Kendimi çirkin hissediyordum. Aradan 8 sene geçti ve su an baktığımda o fotoğraflarima gayet de güzelmisim ama işte o zaman öyle hissediyordum. Bir de o zamanlar hayattan sıkılan, sürekli morali bozuk, modu düşük bir insandım. O yüzden hayatımda olan en küçük bir sorun bana dağ gibi görünürdü. O psikolojiyle sınavı nasıl kazandım inanın bilmiyorum. Ama oradan gitmek istiyordum bu olay çok moralimi bozuyordu. Ne face den ne telefondan silmemisti beni.Fotoğraf paylaştığımda hep beğendi.

Atandıktan 5 ay sonra bana yazdı yanıma gelmek istediğini, benimle konuşmak istediğini söyledi. Ama bana güzel kelimeler kullanıyor ben tabi havalara uçuyorum. Bana canım falan diyor düşünün yani benim için olağanüstü bişey.

Geldi 3 gün kaldı ama ne siz sorun ne ben söyleyeyim ev arkadaşım da vardı o bile farketti ondaki soğukluğu. Evimizde kaldı ama sohbet etmiyor. Çok güler yüzlü, iyimser bir insan ama aramızdaki bir şeyde sıkıntı var. Ben bunu kendimce şöyle yorumladım. Ben orada 6 sene kalacaktım ve kendisi orayı gördükten sonra şehri beğenmedi. Sınır ilçedeydim. O bunu göze alamadı ve bana güzel kelimeler eden insan yanıma gelen insan put gibi suspus oldu. Onu gezdirdigim zaman çok kötü burası falan demişti hiç bişey demedim ama üzülmüştüm çünkü 6 yıl orada kalacaktım. Kendisi istemiyorsa bile beni düşünüp böyle söylememesi lazımdı ama ben anladım tabi olmayacagini beni yine hayal kırıklığına uğrattı. Hiç konuşmadı aramızdaki ilişkiyi. Ben o evdeyken bile odama kapanıp ona farkettirmeden çok ağladım ev arkadaşım falan zor sakinlestirdi beni o gidene kadar ağladım. Çünkü sinir bozucu bir iletişimsizlik vardı aramızda.

Gittikten sonra eve vardığında o gün akşam aradı beni. Özrü kabahatinden büyük bir konuşma yaptı. Geldiği için hiç pişman değilmiş falan filan. Bu lafı etti. Ben mi cagirdim sanki onu oraya zorla beni yerle bir etsin diye mi. Yine hayal kırıklığına uğratan diye mi cagirdim. Ben ağzıma geleni söyledim artık. Söylediğim şeyler çok doğruydu ve yaptığı hatayı biliyordu ama beni sucluyordu hâlâ. Sonra ikimiz de çok yükselerek telefonları kapattık o beni face den sildi sonra 3 yıl hiç konuşmadık.

Numaramı silmemis bu süreçte. Bana tekrar yazdiginda anladım. 3 yıl sonra bir gün bana yazdı nasılsın diye ben de iyiyim hayırdır dedim. O da telefonda arayıp konuşmak istediğini söyledi ben de daha önce konuştuğumuzu ve konuşacak bir şeyimizin olmadığını söyledim. Ama ısrar etti açtım telefonu ve sanırım 6 saat kadar konuşmuşuz. Ben bı taraftan mutluyum tabi. Ama ordaki görevimin 4 yıla düştüğünü öğrendiği için bana yazdığını düşünüyordum ve o sene 4. senemdi. Bunu da ona söyledim alakası yok falan filan ben inanır miyim içimden hiç inanmadım ama Yapayalnız evimde oturmuş yalnızlıktan canımın yemek yemek bile istemediği soframda o sırada onun mesajını görmek beni aslında çok mutlu etti çünkü ona zaafım vardı.

O gün öyle konuştuk ertesi gün yazdı sonra aradı biz böyle yaz tatiline kadar konuştuk Mayıs ayının son günleriydi yaz tatiline de az kalmıştı. Memlekete geldiğinde görüşelim dedi beni yine bir stres aldı. Yine bir şeyler ters gidecek korkusu her gün beni mafetti.

Neyse memlekete geldim ertesi günü görüştük. Cok sıcakkanlıydı sanki o soğuk insandan eser yoktu. Çok güler yüzlü, çok iyiydi. Ben bi mutlu oldum. O an herşeyin iyi olacağını hissettim. Oyle de oldu. O gün bana bir anda evlenme teklifi etti. Kendi de şaşırdı bı an ama istiyordu belliydi. Çok heyecanlandı ve bir anda soyleyiverdi ben şok. Hiç beklemiyordum nasıl dedim kaldım. O da ben ciddiyim dedi. Ben de evet dedim. Sonra ailelerimize söyledik ertesi hafta istemeye geldiler. Sonraki bir ayda da her gün görüşüp dugun için hazırlıklarımızı yapmaya başladık. İnanmayacaksınız ama toplamda konuşmaya başlama zamaniyla birlikte 2 ayda evlendik. Tayin durumlarindan dolayı da acele oldu bu durum ben orda o burda. Evlenme aşamasında falan çok sevgi dolu çok ictendi.

Neyse düğünümüz oldu evlendik. Bu kısım biraz özel olacak ama karşıdan bakıp objektif yorum yapabilecek olan sizlerle paylaşmak istiyorum. Evlendigimiz gece ben ilk defa bir şey yaşayacaktim ve o gece çok özeldi bilirsiniz kizlar kolay bir şey de değil bircogumuz için. Erkeğin tavrı çok önemli. Çok yorulmuştum zaten düğün sıcakta çok yorucu. Ben arabada giderken çok yorulduk uyuyalım dedim tamam dedi. Eve geldik o duş aldı sonra ben aldım. Beni bekliyormuş. Ben de peki dedim artık ne yapayım. 1 dakikalık bir öpüşmeden sonra olaya geçmeye çalıştı ama ben gergindim hâlâ ve zorladı olmadı ben çığlık attım canım yandı. Kendini kasma dedi ama elimde değildi tekrar denedi olmadı. Sonra elindeki havluyu yere çarptı basliyim böyle gerdegine dedi. Sonra yattı. Ben şok geçirdim o saygılı, sevgili, güler yüzlü,naif insanın o tavrı karsisinda nutkum tutuldu, hiç beklemiyordum. Ben sabaha kadar titredim bana titreme diye bağırdı ben hiç konusmadim. Öyle sabah oldu.

Tuvalete gittigimde 1 damla kan geldi peceteye. Onun yüzü sirke satıyordu benimle çok kaba konuşuyordu. Gündüz öğleden sonra o yatak odasına uyumaya geçti ben korkuyorum ama bu tavrın hemen bitmesi için ben de gittim yanına sonra yine ben gelince olay başladı. Birkaç denemeden sonra oldu. Ben hıçkırarak ağlamışım olurken acidan.

Sonra yine o iyi insan oldu. Ben uyurken kucağına alıp seyreden, tatlı dilli, sevgi dolu, düşünceli biri oldu yine. Yaz tatilimiz daha devam ediyordu. O çalışıyordu görevinden dolayı ben evde yemek, temizlik işleriyle ev hanımı moduna baglamistim. Onun da çok hoşuna gidiyordu bu durum eve her gün mutlu geliyordu yemek yaparken arkamdan sarılıyordu güzel şeyler söylüyordu bana.

Bir gün koltukta ikimiz de uzaniyorduk tv izliyorduk. Telefondan bir şey gosterecektim galeriden bir fotoğraf aradım 30 saniye falandır en fazla arama sürem. O sırada elimden telefonu bir hışımla çekerek ver şu a.... kodumun telefonunu dedi. Ben yine şok. Her şey çok güzel hayatımız yolunda aramizda sorun yokken bana bunu dedi ikinci öfke kontrolsüzlüğüydü. Ben yine bişey demedim. Gözlerim doldu biraz göstermemeye çalıştım. Hatasını anladı çünkü durup dururken bana böyle davrandı sarıldı falan ben hiç bişey demedim

Aradan 2 ay geçti benim tayinim oldu ve eşyalarımızı almaya doğuya yola çıktık. Navigasyondan bana şurayı buluver dedi ben buldum ama bilirsiniz bazen yanlış gösterebiliyor. Yanlış oldu sonra tekrardan bakayım diye elime aldım yine sinirlendi ve yine o aynı küfürle elimden telefonu çekip aldı. Ben hiç kipirdamadim. Ama çok ağladım elim öyle kalmış iki saat ağladım. O esnada seninle uzun yola çıkanda kabahat bilmem ne bir sürü laf etti. Hâlâ beni suçlu görüyordu. Hâlbuki yine büyütülecek bir şey değildi kaldı ki bunu ne olursa olsun bana yapmaya hakkı yoktu. Daha 2 aylık evliyiz düşünün 3 kere bu öfke patlamalarına şahit oldum. Bu zamanlar dışında gayet iyiydi yine hiç bir sıkıntı yoktu. Ara ara böyle seyler yaşadık. Annem, babamdan çok şiddet gördüğü için ben de o anlara şahit olduğumdan böyle durumlarda kitlenip kalıyorum tepki veremiyorum.

Doğudan esyalarimi getirdik yeni evimize esya aldık yerleştik falan bu zamanlarda da artık korunmayı bıraktık bebek yapalım demistik ben gerekli kontrolleri olmuştuk hiç bir problem yoktu ama bebeğimiz olmuyordu doktorlar 1 yıl deneyin diyorlardı ama esimin kontrol olması gerektiğini soylemiyorlardi halbuki sorun esimdeymis ben önerdim bı sperm testi yaptır diye öyle her şey ortaya çıktı. Çok az bir sperm var ve döllenmeyi gerçekleştirecek olan hızlı sperm hiç yoktu. Morali çok bozuldu. Ben hiç bozuntuya vermedim bol bol moral verdim ve araştırma yaptım. Arastirmalarim sonucunda da çok iyi bir sperm sayı ve hızına ulaştık 3 ay kürler karışımlar hazırladım 4. ay hamile kaldım zaten. O bebeğimi 3 aylıkken anomali sebebiyle kaybettim. Moralim çok bozulmustu.

Bebeğimi kaybettikten 2 gün sonra eşimle kavga ettik. Konu nasıl açıldı bilmiyorum. Ev işi konusuydu. Ben dedim ki pandemi nedeniyle evdeydim bu yüzden sen işteyken ben evde işleri halledebiliyordum ama ben de artık okulda ise başlayacağım ve yorulacagim görev paylaşımı yapalım dedim. Başladı bana kızmaya yemek temizlik yapmayacaktin da niye evlendin bilmem ne. Ben yapmayacağım demedim yardımcı olmani istedim dedim. Beyefendi kendi işe gidip gelecek ben de çalışıp geleceğim bı de evde hizmetçilik yapacağım onu istiyor. Ben o bağırınca yine seslenmedim. Ama sonrasında ara ara hep yardım etti çok olmasa da.

Sonra ben birkaç ay sonra tekrar hamile kaldım. Mide bulantılarım çok oldu bu sefer hiç bişey yiyemedim, 5-6 kilo falan verdim ekmek su bile midemi bulandiriyordu. O yemekleri yaptı. Her gün kahvaltı için dışardan bana bişeyler alıyordu. Evde mutfağa bile giremiyordum. Dışarda yemeğe götürüyordu. Öyle de düşünceli yani. Ama bir gün yine bişey yapti. Hamileliğim 3 aylık olmuştu ama bulantılarım hâlâ devam ediyordu. Sadece meyve yiyebiliyordum o da zorla. Bir gün dolaptan soğuk meyve yedim ve boğazım şişti ama çok aciyordu yani az bı şişlik değil hatta ateşim falan da yükseldi. Enfeksiyonum vardı belli. Daha önce de çok yaşadığım için biliyordum. Ama bu sefer hamileydim ateş düşsün diye birşeyler yaptım. Bilin bakalım benim kocam ne yaptı. Benim hasta olduğumu bile bile, kendime bile kahvaltı hazirlayamadigimi, mutfağa giremedigimi bile bile, size kahvaltıya gelcez diyen eltimi geri çevirmedi ve ablasını birkaç kişiyi daha kahvaltıya çağırdı. Bulantıdan günü geçirip geceyi zor ediyorum zaten. Kendime faydam yok artı ateşim var enfeksiyonum var en önemlisi de karnimda bebegin varken hastayım yani ve evhamlı biriyim yani bebeğe bişey olacak mı korkusu sarmış beni zaten diğeri gidince korkuyorum. Ben de eşime dedim madem çağırdın sen agirla ben çok hastayım ayakta duramıyorum yaz günü tır tır titriyorum ateşten. Morali bozuldu bana küstü aradı akrabalarini hasta olduğumu soyledi gelmeyin dedi. Ben çok kırıldım. Karnimda çocuğu varken bu ne dusuncesizlik. Ben görüyorum millet hamile karısına prensesler gibi davranıyor. Bu böyle yapınca çok zoruma gitti. Daha arada bir sürü şey oldu ama son olay artık beni ona karşı tamamen soğuttu.

2 hafta önce tartıştık telefonu yere çarptı. Bana yaptığında bunu tepkisiz kalıyordum ama kızımin gözünün önünde bunu yapması beni çıldırtti çık git burdan dedim. Bana küfürler etti. Ben de ona küfürlü cevap verdim. Anne olduktan sonra panter oldum resmen kim ne derse direk cevabını veriyorum.

Kızım iyi bı özellik kazandırdı bana diye düşünüyorum içimde hiç biseyi tutmuyorum, tutamıyorum. En şiddetli tartışmalarımiz çocuğumuz dogduktan sonra oldu çünkü ona cevap vermeye başladım. Bu arada ben öyle cevap vermeyecek ya da sürekli alttan alan bı tıp de değilim ama iyi niyetimden sevgimden hep sustum ama artık hata ettiğimi anladım o günkü tartışma o kadar yükseldi ki sus dedi bana ben de susmucam dedim sus bak tamam gidicem dedi ben de git susmucam ne yapcan dedim üzerime yürüdü bileklerimi sıktı kucağımda çocuk vardı baldirimin üzerinde yavrum yüz üstü yatıyordu biz kavga ederken o bağırış ortasında düşünün üzerimde çocuk varken beni dövmeye kalktı sadece bileklerimi sıktı izin vermedim bana bişey yapmasına. 1 hafta bileklerimde morluklar vardı. Evden giderken de seninle evlendigim güne lanet olsun dedi. Sana yaptığım her şey haram olsun dedi. Ne yaptıysa artık. Sonra çıktı gitti 1 saat sonra geldi 4 gün falan konuşmadık sonra konuşmaya çalıştı çocuk için konuştum ama içim soğuk düşünün kizlar ben öğretmenim çalışıp gelip maaşımı bu adama gönderdim paramızı biriktirsin diye. O da çar cur etmedi ama yaptığı yatırımlardan hep zararlı çıktı. Yine bişey demedim. Önüne çeşit çeşit yemek yaptım koydum. Bütün ev işlerini yaptım da hiç bişey demedim. Hem eş hem ev hanımı hem öğretmen hem de anne oldum. Paramı gönderdim her ay ek dersine varana kadar ama o hakkıni haram etti. Keşke evlenmeseydim diyorum çünkü hiç uyuşmuyoruz.

Burdan tavsiye tanımadığınız ya da aklınızda soru işareti bırakan bir insanla kesinlikle evlenmeyin. Allah kaç kere gösterdi bak bu adam böyle diye ama anlamadim evlenince daha beterini gördüm. Bir şey olmadı diye çok üzülmeyin sizin için hayırlısı odur belki. Ben illa o diye kaderimle inatlastim kendi kendime ettim. Ben bu olsun diye çok istedim dışını çok begendim içini hiç dusunmedim hata ettim. Arkadaşlarıma baktığımda çok mutlular ben değilim. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin kusura bakmayın ama içim aciyo ben bundan sonra ne yapmalıyım. Hâlâ daha şunu alalim şunu yapalım diye ikimizin parasıyla planlar yapıyor. Bu konuda ne yapmalıyım çocuğum için devam mı etmeliyim kafam çok karışık uzun oldu umarım okuyabilirsiniz

Genişletmek için tıkla...

Brrck .!.:

Aslında cevapları tahmin edebiliyorum ama yine de size danışmak istiyorum. Biz eşimle 3 yıl önce evlendik. Çok ani bir kararla oldu. İkimiz de öğretmeniz. Eşim benden 9 yaş büyük. ( Niye böyle bir şey yaptığımı bilmiyorum ama neyse). Geçmişte bir kaç kere de görüşmüştük ama olmamıştı. Onu dış görünüş olarak begeniyordum ama bana yazmadığı, ilişki düzeyine gelemedigimiz için tanımıyordum. Ailelerimiz birbirini tanıyordu. Ona, ailesi beni önerdikleri için face den eklemişti ben üniversitede okurken. Ama hiç konusmamistik sonra mevlid gibi bir ortamda birbirimizi görme imkanımız oldu. İstediği için o gün numaramı vermiştim. Sonra o bana yazdı o günün akşamı. Müsait olduğunda görüşelim diye. Tamam dedim ama ailemin yaninda kaldığım için evden çıkmam çok zordu ve biraz da özgüvensizligimden hep çekinik kaldım. Bana ayda 1 kere falan nasılsın, napiyosun,evden çıkamaz mısın, ne zaman görüşeceğiz falan yazıyordu. Ben de hep bı bahaneyle geçiştiriyordum. Asıl problem özgüvendi. O zamanlar mezun olmuştum tekrardan sınava hazirlaniyordum.

O yıl kpss yi kazandım ve doğuda bir ile atandım. Biz bu süreçte 1 kez görüştük ve buluşmada nerdeyse hiç konuşmadık öyle oturduk karşılıklı. Eve geldiğimde de yazmadı zaten benim aşırı moralim bozulmuştu. Bir de sınava hazirlandigim için motivasyonum düştü sürekli bu durum aklıma geliyordu. O zamanlar dış görüntüme çok takintiliydim. Kendimi çirkin hissediyordum. Aradan 8 sene geçti ve su an baktığımda o fotoğraflarima gayet de güzelmisim ama işte o zaman öyle hissediyordum. Bir de o zamanlar hayattan sıkılan, sürekli morali bozuk, modu düşük bir insandım. O yüzden hayatımda olan en küçük bir sorun bana dağ gibi görünürdü. O psikolojiyle sınavı nasıl kazandım inanın bilmiyorum. Ama oradan gitmek istiyordum bu olay çok moralimi bozuyordu. Ne face den ne telefondan silmemisti beni.Fotoğraf paylaştığımda hep beğendi.

Atandıktan 5 ay sonra bana yazdı yanıma gelmek istediğini, benimle konuşmak istediğini söyledi. Ama bana güzel kelimeler kullanıyor ben tabi havalara uçuyorum. Bana canım falan diyor düşünün yani benim için olağanüstü bişey.

Geldi 3 gün kaldı ama ne siz sorun ne ben söyleyeyim ev arkadaşım da vardı o bile farketti ondaki soğukluğu. Evimizde kaldı ama sohbet etmiyor. Çok güler yüzlü, iyimser bir insan ama aramızdaki bir şeyde sıkıntı var. Ben bunu kendimce şöyle yorumladım. Ben orada 6 sene kalacaktım ve kendisi orayı gördükten sonra şehri beğenmedi. Sınır ilçedeydim. O bunu göze alamadı ve bana güzel kelimeler eden insan yanıma gelen insan put gibi suspus oldu. Onu gezdirdigim zaman çok kötü burası falan demişti hiç bişey demedim ama üzülmüştüm çünkü 6 yıl orada kalacaktım. Kendisi istemiyorsa bile beni düşünüp böyle söylememesi lazımdı ama ben anladım tabi olmayacagini beni yine hayal kırıklığına uğrattı. Hiç konuşmadı aramızdaki ilişkiyi. Ben o evdeyken bile odama kapanıp ona farkettirmeden çok ağladım ev arkadaşım falan zor sakinlestirdi beni o gidene kadar ağladım. Çünkü sinir bozucu bir iletişimsizlik vardı aramızda.

Gittikten sonra eve vardığında o gün akşam aradı beni. Özrü kabahatinden büyük bir konuşma yaptı. Geldiği için hiç pişman değilmiş falan filan. Bu lafı etti. Ben mi cagirdim sanki onu oraya zorla beni yerle bir etsin diye mi. Yine hayal kırıklığına uğratan diye mi cagirdim. Ben ağzıma geleni söyledim artık. Söylediğim şeyler çok doğruydu ve yaptığı hatayı biliyordu ama beni sucluyordu hâlâ. Sonra ikimiz de çok yükselerek telefonları kapattık o beni face den sildi sonra 3 yıl hiç konuşmadık.

Numaramı silmemis bu süreçte. Bana tekrar yazdiginda anladım. 3 yıl sonra bir gün bana yazdı nasılsın diye ben de iyiyim hayırdır dedim. O da telefonda arayıp konuşmak istediğini söyledi ben de daha önce konuştuğumuzu ve konuşacak bir şeyimizin olmadığını söyledim. Ama ısrar etti açtım telefonu ve sanırım 6 saat kadar konuşmuşuz. Ben bı taraftan mutluyum tabi. Ama ordaki görevimin 4 yıla düştüğünü öğrendiği için bana yazdığını düşünüyordum ve o sene 4. senemdi. Bunu da ona söyledim alakası yok falan filan ben inanır miyim içimden hiç inanmadım ama Yapayalnız evimde oturmuş yalnızlıktan canımın yemek yemek bile istemediği soframda o sırada onun mesajını görmek beni aslında çok mutlu etti çünkü ona zaafım vardı.

O gün öyle konuştuk ertesi gün yazdı sonra aradı biz böyle yaz tatiline kadar konuştuk Mayıs ayının son günleriydi yaz tatiline de az kalmıştı. Memlekete geldiğinde görüşelim dedi beni yine bir stres aldı. Yine bir şeyler ters gidecek korkusu her gün beni mafetti.

Neyse memlekete geldim ertesi günü görüştük. Cok sıcakkanlıydı sanki o soğuk insandan eser yoktu. Çok güler yüzlü, çok iyiydi. Ben bi mutlu oldum. O an herşeyin iyi olacağını hissettim. Oyle de oldu. O gün bana bir anda evlenme teklifi etti. Kendi de şaşırdı bı an ama istiyordu belliydi. Çok heyecanlandı ve bir anda soyleyiverdi ben şok. Hiç beklemiyordum nasıl dedim kaldım. O da ben ciddiyim dedi. Ben de evet dedim. Sonra ailelerimize söyledik ertesi hafta istemeye geldiler. Sonraki bir ayda da her gün görüşüp dugun için hazırlıklarımızı yapmaya başladık. İnanmayacaksınız ama toplamda konuşmaya başlama zamaniyla birlikte 2 ayda evlendik. Tayin durumlarindan dolayı da acele oldu bu durum ben orda o burda. Evlenme aşamasında falan çok sevgi dolu çok ictendi.

Neyse düğünümüz oldu evlendik. Bu kısım biraz özel olacak ama karşıdan bakıp objektif yorum yapabilecek olan sizlerle paylaşmak istiyorum. Evlendigimiz gece ben ilk defa bir şey yaşayacaktim ve o gece çok özeldi bilirsiniz kizlar kolay bir şey de değil bircogumuz için. Erkeğin tavrı çok önemli. Çok yorulmuştum zaten düğün sıcakta çok yorucu. Ben arabada giderken çok yorulduk uyuyalım dedim tamam dedi. Eve geldik o duş aldı sonra ben aldım. Beni bekliyormuş. Ben de peki dedim artık ne yapayım. 1 dakikalık bir öpüşmeden sonra olaya geçmeye çalıştı ama ben gergindim hâlâ ve zorladı olmadı ben çığlık attım canım yandı. Kendini kasma dedi ama elimde değildi tekrar denedi olmadı. Sonra elindeki havluyu yere çarptı basliyim böyle gerdegine dedi. Sonra yattı. Ben şok geçirdim o saygılı, sevgili, güler yüzlü,naif insanın o tavrı karsisinda nutkum tutuldu, hiç beklemiyordum. Ben sabaha kadar titredim bana titreme diye bağırdı ben hiç konusmadim. Öyle sabah oldu.

Tuvalete gittigimde 1 damla kan geldi peceteye. Onun yüzü sirke satıyordu benimle çok kaba konuşuyordu. Gündüz öğleden sonra o yatak odasına uyumaya geçti ben korkuyorum ama bu tavrın hemen bitmesi için ben de gittim yanına sonra yine ben gelince olay başladı. Birkaç denemeden sonra oldu. Ben hıçkırarak ağlamışım olurken acidan.

Sonra yine o iyi insan oldu. Ben uyurken kucağına alıp seyreden, tatlı dilli, sevgi dolu, düşünceli biri oldu yine. Yaz tatilimiz daha devam ediyordu. O çalışıyordu görevinden dolayı ben evde yemek, temizlik işleriyle ev hanımı moduna baglamistim. Onun da çok hoşuna gidiyordu bu durum eve her gün mutlu geliyordu yemek yaparken arkamdan sarılıyordu güzel şeyler söylüyordu bana.

Bir gün koltukta ikimiz de uzaniyorduk tv izliyorduk. Telefondan bir şey gosterecektim galeriden bir fotoğraf aradım 30 saniye falandır en fazla arama sürem. O sırada elimden telefonu bir hışımla çekerek ver şu a.... kodumun telefonunu dedi. Ben yine şok. Her şey çok güzel hayatımız yolunda aramizda sorun yokken bana bunu dedi ikinci öfke kontrolsüzlüğüydü. Ben yine bişey demedim. Gözlerim doldu biraz göstermemeye çalıştım. Hatasını anladı çünkü durup dururken bana böyle davrandı sarıldı falan ben hiç bişey demedim

Aradan 2 ay geçti benim tayinim oldu ve eşyalarımızı almaya doğuya yola çıktık. Navigasyondan bana şurayı buluver dedi ben buldum ama bilirsiniz bazen yanlış gösterebiliyor. Yanlış oldu sonra tekrardan bakayım diye elime aldım yine sinirlendi ve yine o aynı küfürle elimden telefonu çekip aldı. Ben hiç kipirdamadim. Ama çok ağladım elim öyle kalmış iki saat ağladım. O esnada seninle uzun yola çıkanda kabahat bilmem ne bir sürü laf etti. Hâlâ beni suçlu görüyordu. Hâlbuki yine büyütülecek bir şey değildi kaldı ki bunu ne olursa olsun bana yapmaya hakkı yoktu. Daha 2 aylık evliyiz düşünün 3 kere bu öfke patlamalarına şahit oldum. Bu zamanlar dışında gayet iyiydi yine hiç bir sıkıntı yoktu. Ara ara böyle seyler yaşadık. Annem, babamdan çok şiddet gördüğü için ben de o anlara şahit olduğumdan böyle durumlarda kitlenip kalıyorum tepki veremiyorum.

Doğudan esyalarimi getirdik yeni evimize esya aldık yerleştik falan bu zamanlarda da artık korunmayı bıraktık bebek yapalım demistik ben gerekli kontrolleri olmuştuk hiç bir problem yoktu ama bebeğimiz olmuyordu doktorlar 1 yıl deneyin diyorlardı ama esimin kontrol olması gerektiğini soylemiyorlardi halbuki sorun esimdeymis ben önerdim bı sperm testi yaptır diye öyle her şey ortaya çıktı. Çok az bir sperm var ve döllenmeyi gerçekleştirecek olan hızlı sperm hiç yoktu. Morali çok bozuldu. Ben hiç bozuntuya vermedim bol bol moral verdim ve araştırma yaptım. Arastirmalarim sonucunda da çok iyi bir sperm sayı ve hızına ulaştık 3 ay kürler karışımlar hazırladım 4. ay hamile kaldım zaten. O bebeğimi 3 aylıkken anomali sebebiyle kaybettim. Moralim çok bozulmustu.

Bebeğimi kaybettikten 2 gün sonra eşimle kavga ettik. Konu nasıl açıldı bilmiyorum. Ev işi konusuydu. Ben dedim ki pandemi nedeniyle evdeydim bu yüzden sen işteyken ben evde işleri halledebiliyordum ama ben de artık okulda ise başlayacağım ve yorulacagim görev paylaşımı yapalım dedim. Başladı bana kızmaya yemek temizlik yapmayacaktin da niye evlendin bilmem ne. Ben yapmayacağım demedim yardımcı olmani istedim dedim. Beyefendi kendi işe gidip gelecek ben de çalışıp geleceğim bı de evde hizmetçilik yapacağım onu istiyor. Ben o bağırınca yine seslenmedim. Ama sonrasında ara ara hep yardım etti çok olmasa da.

Sonra ben birkaç ay sonra tekrar hamile kaldım. Mide bulantılarım çok oldu bu sefer hiç bişey yiyemedim, 5-6 kilo falan verdim ekmek su bile midemi bulandiriyordu. O yemekleri yaptı. Her gün kahvaltı için dışardan bana bişeyler alıyordu. Evde mutfağa bile giremiyordum. Dışarda yemeğe götürüyordu. Öyle de düşünceli yani. Ama bir gün yine bişey yapti. Hamileliğim 3 aylık olmuştu ama bulantılarım hâlâ devam ediyordu. Sadece meyve yiyebiliyordum o da zorla. Bir gün dolaptan soğuk meyve yedim ve boğazım şişti ama çok aciyordu yani az bı şişlik değil hatta ateşim falan da yükseldi. Enfeksiyonum vardı belli. Daha önce de çok yaşadığım için biliyordum. Ama bu sefer hamileydim ateş düşsün diye birşeyler yaptım. Bilin bakalım benim kocam ne yaptı. Benim hasta olduğumu bile bile, kendime bile kahvaltı hazirlayamadigimi, mutfağa giremedigimi bile bile, size kahvaltıya gelcez diyen eltimi geri çevirmedi ve ablasını birkaç kişiyi daha kahvaltıya çağırdı. Bulantıdan günü geçirip geceyi zor ediyorum zaten. Kendime faydam yok artı ateşim var enfeksiyonum var en önemlisi de karnimda bebegin varken hastayım yani ve evhamlı biriyim yani bebeğe bişey olacak mı korkusu sarmış beni zaten diğeri gidince korkuyorum. Ben de eşime dedim madem çağırdın sen agirla ben çok hastayım ayakta duramıyorum yaz günü tır tır titriyorum ateşten. Morali bozuldu bana küstü aradı akrabalarini hasta olduğumu soyledi gelmeyin dedi. Ben çok kırıldım. Karnimda çocuğu varken bu ne dusuncesizlik. Ben görüyorum millet hamile karısına prensesler gibi davranıyor. Bu böyle yapınca çok zoruma gitti. Daha arada bir sürü şey oldu ama son olay artık beni ona karşı tamamen soğuttu.

2 hafta önce tartıştık telefonu yere çarptı. Bana yaptığında bunu tepkisiz kalıyordum ama kızımin gözünün önünde bunu yapması beni çıldırtti çık git burdan dedim. Bana küfürler etti. Ben de ona küfürlü cevap verdim. Anne olduktan sonra panter oldum resmen kim ne derse direk cevabını veriyorum.

Kızım iyi bı özellik kazandırdı bana diye düşünüyorum içimde hiç biseyi tutmuyorum, tutamıyorum. En şiddetli tartışmalarımiz çocuğumuz dogduktan sonra oldu çünkü ona cevap vermeye başladım. Bu arada ben öyle cevap vermeyecek ya da sürekli alttan alan bı tıp de değilim ama iyi niyetimden sevgimden hep sustum ama artık hata ettiğimi anladım o günkü tartışma o kadar yükseldi ki sus dedi bana ben de susmucam dedim sus bak tamam gidicem dedi ben de git susmucam ne yapcan dedim üzerime yürüdü bileklerimi sıktı kucağımda çocuk vardı baldirimin üzerinde yavrum yüz üstü yatıyordu biz kavga ederken o bağırış ortasında düşünün üzerimde çocuk varken beni dövmeye kalktı sadece bileklerimi sıktı izin vermedim bana bişey yapmasına. 1 hafta bileklerimde morluklar vardı. Evden giderken de seninle evlendigim güne lanet olsun dedi. Sana yaptığım her şey haram olsun dedi. Ne yaptıysa artık. Sonra çıktı gitti 1 saat sonra geldi 4 gün falan konuşmadık sonra konuşmaya çalıştı çocuk için konuştum ama içim soğuk düşünün kizlar ben öğretmenim çalışıp gelip maaşımı bu adama gönderdim paramızı biriktirsin diye. O da çar cur etmedi ama yaptığı yatırımlardan hep zararlı çıktı. Yine bişey demedim. Önüne çeşit çeşit yemek yaptım koydum. Bütün ev işlerini yaptım da hiç bişey demedim. Hem eş hem ev hanımı hem öğretmen hem de anne oldum. Paramı gönderdim her ay ek dersine varana kadar ama o hakkıni haram etti. Keşke evlenmeseydim diyorum çünkü hiç uyuşmuyoruz.

Burdan tavsiye tanımadığınız ya da aklınızda soru işareti bırakan bir insanla kesinlikle evlenmeyin. Allah kaç kere gösterdi bak bu adam böyle diye ama anlamadim evlenince daha beterini gördüm. Bir şey olmadı diye çok üzülmeyin sizin için hayırlısı odur belki. Ben illa o diye kaderimle inatlastim kendi kendime ettim. Ben bu olsun diye çok istedim dışını çok begendim içini hiç dusunmedim hata ettim. Arkadaşlarıma baktığımda çok mutlular ben değilim. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin kusura bakmayın ama içim aciyo ben bundan sonra ne yapmalıyım. Hâlâ daha şunu alalim şunu yapalım diye ikimizin parasıyla planlar yapıyor. Bu konuda ne yapmalıyım çocuğum için devam mı etmeliyim kafam çok karışık uzun oldu umarım okuyabilirsiniz

Genişletmek için tıkla...