Merhaba hanımlar,
13.05.2017 tarihinde hem et aldırma, hem de
estetik açısından ameliyat masasına yattım ve yaşadığım süreçleri sizle paylaşmak istedim. Belki şu an ameliyat olmaya cesaret edemeyen arkadaşlarımıza da fikir olacağını düşünüyorum. :)
Karar Aşaması: Burnumun görüntüsünden yıllardır memnun değildim. Yaklaşık olarak 6 yıldır isteyip, cesaret edemediğim bir şeydi. Acır mı, dayanabilir miyim, ölür müyüm vs. bu konular kafamı inanılmaz derecede kurcalıyordu. Olan arkadaşlarıma da çok özeniyordum ama içimde bir şey beni hep bekletti derken bu sene artık olacağım dedim ve bir anda Mayıs ayında olmaya karar verdim. Bu süreçte sizi olma, risk alma vs. gibi vesveselerle dolduranlar olacaktır ama dinlemeyin. Olmak istiyorsanız olun ve kurtulun. Önemli olan sizin kendinizi nasıl iyi hissettiğiniz. Bana da dediler, dinlemedim.
Doktor Araştırması: Bu süreç ciddi anlamda yorucu ama ben sadece kendi doktorumla görüşmeye gidip ameliyat günü aldım. Yani yarım saatlik bir görüşmede tamam oldu bittiye getirdim. Beş altı kez nasıl bir burun istediğimi sordu bana. Benim kafamda net bir şey olmadığı için ona bıraktım. Çok kalkık ya da çok küçük istemediğimi söyledim. Benim zaten yüzüme göre çok büyük ve kemikli bir burnum vardı. Risk mi derseniz, evet belki de risk ama doktorum o güveni bana verdi. Instagram'da çok doktor araştırdım, bir türlü içime sinmemişti. Doktorumdan ameliyat günü aldım ve çıktım.
Ameliyat Öncesi: Ameliyata kadar olan süreçte sigara, alkol kullanımını kesmenizi doktorunuz istiyor ama ben zaten kullanmıyordum. Bitkisel çay içip içmediğimi sormuştu. Ben de sadece melisa çayı içtiğimi belirtmiştim. Kesmemi tavsiye etti. Kanı sulandırdığı için morlukları çoğaltacağını söyledi ve ben de kestim. Öyle aman aman bir beslenme çeşidim vs. bir şeyim olmadı. Ameliyattan bir hafta önce kan testi yapıldı. 5 tüp kan verdim. Korkmayın, acımıyor. :) Ameliyattan bir gün öncede asistanı aradı ve gece 12'den sonra tüm sıvı ve katı gıda alımının durdurulmasını söyledi, yani hiçbir şey yenmeyecek ve içilmeyecekti. Regl durumunuz varsa ameliyatınızı erteletin, kan düşüklüğü olduğu için risk olabiliyor. Bazı doktorlar bunun önemsiz olduğunu belirtse de benim doktorumun özellikle üzerinde durduğu bir konu. Hatta benden bir gün önce ameliyat olacak bir hastanın ameliyatı iptal edilmiş. Kan düşüklüğü yaşandığı için risk almak istememişler.
Daha sonra bir poşet ilaç yazmış doktorum bana. Aslında şaşırdım, hatta ameliyat olan arkadaşlarıma da sordum siz bu kadar ilaç aldınız mı diye. Ama bir bildiği varmış ki o ilaçları vermiş. Ağrısız geçti sayesinde.
Ameliyat Günü: Geldik en önemli kısıma. :) Sabah saatlerinde hastaneye vardım. Yatış işlemleri yapıldı, damar yolu açıldı. Sakinleştirici almak istemedim, tüm süreci hatırlamak için. Aslında hiç korkum yoktu, tek korkum 'acaba narkozu verdiklerinde uyuyabilecek miyim'di.
Doktorum odaya geldi, ne istediğimi vs. sordu. Bunu mutlaka doktorunuza belirtin. Ben yine aynı şekilde çok kalkık olmamasını söyledim. 10-15 dakikalık bir görüşmeden sonra hazırlandım. Hasta bakıcı geldi beni almaya. Ben güle oynaya ameliyata gittim, ki şaka gibi bir şeydi. İğne olmaktan bile kaçan bir insandım. Ameliyathaneye girdim, öncelikle çok soğuk bir ortam. :) Radyoda şarkı çalıyor. Bir sürü insan var, önlük giyiyorlar vs. işte. Ben hala saf saf etrafı izliyorum. Parmağıma bir şey taktılar, vücuduma bant yapıştırdılar. Sonra bir bayan geldi. Damar yolundan iğne enjekte etti. Beni konuşturmaya çalıştığında ben anladım ki az sonra gideceğim.
Gözlerimin renginden konuşuyorduk ki kafamı sağa doğru çevirdim, gözlerimi iki kere kırptım ve küt! Hiçbir şey yok.
Ameliyat Sonrası: Uyanmaya çalışırken başımda şiddetli bir ağrı vardı, burnum çok hafif sızlıyordu. Gözlerimi açmak istiyordum, ancak açamıyordum. Gözlerimi tam açabildiğimde odama götürdüler beni. Sabah 09.00'da girdiğim ameliyattan öğlen 13.30'da çıkmıştım ve artık ailem panik atak krizlerine girmişler. Saati şaka yaptıklarını düşünüyordum çünkü bana o ara 5 dakika gibi gelmişti, o kadar yok.
Hemen göz ve baş çevreme buz jellerden konuldu. İnanılmaz üşümüştüm. İlk gecem biraz sıkıntılı geçti. Sıkıntıdan kastım sürekli sırt üstü yatmak ve ateşimin olması beni delirtmişti. Çorba ve patates püresi yedim. Aslında çok yiyemiyorsunuz, narkozdan dolayı sanırım biraz keyifsiz oluyorsunuz. İlaçlarımı aldım, okyanus suyuyla burnumu temizledim. Ağrım sızım olmadı hiç, belki de doktorumun verdiği ilaçlardan kaynaklı ama gerçekten hiçbir ağrı hissetmedim O gece geçti, hiçbir şişlik ve morluk olmadan. Ertesi gün yüzüm adeta bir davul, gözler mosmor.
Ameliyat Sonrası Bakım: Benim doktorum bol bol et suyuna çorba, kelle paça vb. gibi şeyler tüketmemi önermişti. Zaten 4-5 gün tat alamıyorsunuz yediklerinizden. Et sevmeyen arkadaşlar varsa, dert etmesinler ben de içtim ne bir koku ne de bir tat alamadan.
Ananas tüketmenizi mutlaka öneriyorum. Şişliklere tek çare bu. Ben buz jel olayını pek yapamadım. Derimi sızlatıyordu sanki. Onun yerine ananas tükettim. Burun damlası ve okyanus suyuyla temizliğini yaptım. Günde 5-6 defa temizliyordum ve bu tamponların alımında çok fayda sağladı bana. Kan akışı olduğu için burun deliklerinde kabuk bağlayabiliyor. Onlar içinde şırınga içerisine ılık su koyup burnuma bir-iki damla sıkıyordum. İçerideki kurumuş kanlar yumuşayıp dökülüyordu, deliklerde bulunan kabuklarda keza öyle. Zaten doktorumda burnuma iyi baktığımı söyledi, baya temizdi. Dikişlerim için bir kremim vardı onu sürüyordum sürekli. Bir hafta içinde 4 kiloda verdim. Zaten katı şeyler tüketemediğiniz için pek yemekte istemiyorsunuz. Ben genelde çorba, patates püresi ve çok yumuşak ekmeğe krem peynir sürüp yiyerek geçiştirdim o dönemi.
Boğazımda çok kuruluk ve acı olduğu için papatya ve lavanta kaynatıp, içtim. İyi geliyor, deneyebilirsiniz.
Bunun dışında düğmeli pijamalar tercih etmenizi öneririm. Ben biraz zorlandım, yani yardım almak zorunda kaldım annemlerden. Pijamalarım tişört modeliydi, tek başıma giyemiyordum.
Tampon ve Alçı: Benim tampon ve alçım 7. gün alındı. Tamponumu daha erken aldırmak istedim ama doktorum önermedi. Şimdi tampon acıyor mu? Merak edilen kısım bu. :) Burnunuzdan bir şey çekildiğini hissediyorsunuz. Nasıl denilir, böyle derinize yapışmış bir şeyin çekildiğini düşünün ama acımıyor. Sadece çıkartıldığında zonkladığını hissettim ben. Kalbim burnumda atıyormuş gibiydi. O yüzden korkmayın. Acımıyor. Tampon ve alçı çıkınca bant yapıştırıldı. Bantlarda beş gün durdu ve duşta çıkardım. Beş gün boyunca hiçbir şekilde duş almıyorsunuz zaten.
Bandın çıktığı gün burnum aşırı şişti, ama bunun banttan kaynaklı olduğunu ve düzeleceğini biliyordum.
Şu an 15. günümdeyim ve bugün kontrole gideceğim. Burun ucumda şişlik var ve çok sert. Yanaklarımda da biraz var ama eskisi gibi değil. Aynaya baktığımda beni rahatsız eden bir görüntü yok. Şükür ki çok sorunsuz bir ameliyat süreci atlattım.
Olmak istiyorsanız ve korkularınız varsa, kesinlikle korkmayın. Doktor seçiminiz ve sizin istekli olmanız çok önemli. Tek sıkıcı yanı ne derseniz, sürekli sırt üstü yatmak ve sık sık burun temizlemek, ama buna da dayanabilirsiniz. Benim gibi iğneden, kandan korkan bir insan bu ameliyatı olduysa herkes olabilir.
Sakın kimseye kulak asmayın. Bana da çok dendi; aman kötü olur, aman yaptırma güzel olmaz, aman nasıl dayanacaksın vs. gibisinden. Hiç kimseyi dinlemedim ve bir hayalimi gerçekleştirdim. Şu an iyi ki de oldum diyorum. Bunu demek için çok erken belki ama yeni görüntüm beni daha iyi hissettiriyor. Mesela yandan fotoğraf çekilmek nedir bilmezdim ben, burnum o kadar kötüydü ki. Şimdi yandan çekip duruyorum ve muhteşem bir his.
Önemli olan sizin kendinizi nasıl hissettiğiniz ve ne istediğiniz.
Umarım sizlere yardımcı olabilmişimdir. Yine sorularınız olursa cevaplayabilirim.
Uzun oldu biraz, hakkınızı helal edin. :)
(
Belki milim milim iniyordur.
