Çözüm bulamıyorum

Herkese merhabalar;
Nereden başlayacağımı gerçekten bilemiyorum, ama çözüm bulamıyor olmak artık her şeyden vazgeçmeme sebep olmak üzere..
30 yaşında üniversite mezunu, hem maddi hem manevi kendi ayakları üstünde durabilen bi insanım. 2,5 yıl önce eşimle tanıştık ve yakında evliliğimizin 1. yılı dolacak.
Evlenmeden önce hem ilgisi hem sevgisiyle karşıma çıktığı için sadakalar vermeme şükür duaları etmeme sebep olan adam şu anda en büyük hatammış gibi hissediyorum.
Evliliğimizin 4. ayında daha önce ne ailesinin ne de kendisinin bana ufak da olsa bahsetmediği bi dava yüzünden 1 ay hapse gireceğini öğrendim. Benim ailem de onun ailesi de eğitimli ve düzgün insanlardan oluşuyor, böyle bi şey aklımın ucundan dahi geçmezdi. Tüm ailesinin haberi varken son haftaya kadar hiçbir şekilde ne benimle ne ailemle konuşulmadı. Bana sebebini anlattığında doğru bulmadığımı ama buna sebep olan durumu anlayabildiğimi söyledim, kendi kırgınlığıma rağmen arkasında durdum ( yanlış anlaşılmasın yüz kızartıcı bi suç değil işiyle alakalı ) teslim olmaya gideceği gün bana haber bile vermedi, başka bi akrabasından öğrendim. 1 ay boyunca hiçbir şekilde iletişim kuramadım kimseden net bilgi alamadım avukatıyla bile kendi çabamla görüşebildim
Bu süreçte stresten vücudumda döküntüler çıktı, süreç bittiğinde ne yazık ki aileden sevdiği birini kaybetti ve üstüne gitmemek o kötü günleri hatırlatmamak adına bu konuyu tekrar tekrar açmak istemedim. Neden dürüst davranmadığını neden giderken haber bile vermediğini sorduğumda olur böyle şeyler dedi sadece
Yeniyıl, doğum günüm, bayramlar .. tek bir özel günü bile kutlamadık, ben özel bi şeyler yapmak istediğimde hep saçma sapan şeyler olarak değerlendirdi

Senede sadece 2 hafta yıllık izin kullanabiliyorum, eşim cumartesileri de çalışıyor ben de ayda 2 hafta sonu ne yazık ki çalışmak zorundayım. Yıllık izin tarihim 3 ay öncesinden belirleniyor ve hayati durumlar dışında değiştirme şansım yok. İznimin 10 gününü eşim işlerini planlamadığı için evde geçirdim. Babasıyla ortak çalışıyolar, babası ve annesi her şey kontrol altında gidin tatilinizi yapın dediği halde eşim işleri bırakamayacağını söylüyor. İznin son 5 gününde benim neredeyse yalvarır hale gelmem neticesinde çıktığımız tatil yolunda otel rezervasyonlarını vb her şeyi ayarlamamıza rağmen ben gelmek istemiyorum deyip taksi çağırıp eve döndü. Ağlayarak peşinden gidip ikna ettim. Tatilde benden daha çok eğlendi, döndüğümüzde akrabalarına anlata anlata bitiremedi ama benim tüm neşem sönmüştü
Evlenmeden önce bile aile olmayı benden çocuk sahibi olmayı ne kadar istediğini söyleyip dururdu. Tatilden döndükten 2 ay sonra hamile olduğumu öğrendim
Ona söylediğimde buz gibi bi ifadeyle Allah hayırlı etsin sağlıkla doğsun dedi. Sarılmayacak mısın dedim hayır diyerek reddetti. Ağlayarak çıktım evden yarım saat parkta ağladım. Neredesin bile demedi, arayıp bugünü böyle hatırlamayalım bana böyle davranmanın sebebi ne diye sorduğumda aynı soğuk cevapları aldım. Eve döndüğümde bize bi çiçek alsan barışırız belki kızımız olur ilk çiçeğini almış olursun dedim elini tutup, amma uzattın diye tersledi. Tartışmanın devamında yüzüğümü çıkarıp kendisine verdim bi süre takmak istemiyorum diye, sokağa fırlattı. Böyle yazınca çok komik gerçekten ama inanın olayı bu kadar tırmandıran şey sadece bana sarılmasını beklememdi
Daha sonra bebekte ciddi bi düşük tehlikesi olabileceğini öğrendik, bu duygusal travmalarla baş edemeyeceğimi düşündüğüm için sadece bebeğe odaklanmak istedim, daha önceki davranışlarını hiç yaşanmamış saydım
Ama ne yazık ki tüm bu stres ve üzüntüyle anneme ve kayınvalideme ağlayarak hamilelik haberi verdim.
Yaşadığım sıkıntıları ailemle paylaştığım için eşim beni suçladı
Bebeğin iyi olduğunu öğrendikten sonra rahatladım ve açıkçası evlilik yıldönümümüzde gönlümü alacak bi davranış yapması beklentisi içindeydim. Hem bebeğin iyi olduğunu kutlamak, hem yıldönümünü kutlamak hem de yaptıklarının bi telafisi gibi düşünüyodum
Ama kendisi o güne bi iş toplantısı ayarlamış. Toplantıdan sonra da bi arkadaşının düğününe gidecekmiş. Ben davetli değilmişim her yere ikiz gibi mi gidecekmişiz, akşam 8-9 gibi beni almaya gelecekmiş
Gerçekten çok üzüldüm çok öfkelendim, hissettiklerimi ona anlattığımda 7/24 ilgi beklediğimi, başka insanların eşlerine şiddet uyguladığını, küfürler edip aldattığını benim hiçbi şeyden mutlu olmayacağımı ve mutlu edilmemin imkansız olduğunu söyledi
Hem sevgiliyken hem evlendikten sonra kendi arkadaş çevresinden kimsenin bulunduğu bi ortama birlikte gitmedik, ikimizin de işleri yoğun aile ziyaretleri dışında birlikte yaptığımız tek şey neredeyse market alışverişi. Bebeğin iyi olduğunu öğrendikten sonra tatlı yemek için 20 dklığına girdiğimiz bi cafede başını telefondan kaldırmadı, lütfen biraz sohbet edelim dediğimde bana işle ilgili olduğunu ayda şu kadar para verirsem işiyle ilgilenmeyip benimle istediğim kadar ilgileneceğini, o parayı veremeyeceksem de anlayışsızlık etmemem gerektiğini söyledi
Psikoloğa ya da aileden/ arkadaşlarından güvendiği saydığı birine konuyu anlatıp bize yol göstermesini isteyelim dedim. Kabul etmedi, hiçbir problem yokmuş ben rahatlıktan problem çıkarıyomuşum
Bi süre uzak kalalım benim tahammül seviyem de sevgim de azaldı özleyelim birbirimizi, sen bikaç hafta başka bi yer ayarla arkadaşında falan kal dediğimde kabul etmedi
Anneme gidersem olay ailelere yansıyacak ve hoş olmayacak. Ama başka çıkar yol bulamıyorum. Bu kadar severek evlendiğim adam gerçekten bu insan mı diyorum.
1. yılımız dolmak üzere olduğu için anlaşmalı boşanmayı düşünmeye başladım, hamileyken bana böyle davranması için gerçekten sebep bulamıyorum
Daha önce kendisiyle sakince çok konuştum, kendisinden hiçbi talebim olmadığını isterse boşanabileceğimizi ama benim de bi insan olduğumu ve bu davranışları hak etmediğimi söyledim
Ne yapacağımı bilemiyorum.. lütfen yol gösterin

dolunaydamavikus .!.:

Herkese merhabalar;
Nereden başlayacağımı gerçekten bilemiyorum, ama çözüm bulamıyor olmak artık her şeyden vazgeçmeme sebep olmak üzere..
30 yaşında üniversite mezunu, hem maddi hem manevi kendi ayakları üstünde durabilen bi insanım. 2,5 yıl önce eşimle tanıştık ve yakında evliliğimizin 1. yılı dolacak.
Evlenmeden önce hem ilgisi hem sevgisiyle karşıma çıktığı için sadakalar vermeme şükür duaları etmeme sebep olan adam şu anda en büyük hatammış gibi hissediyorum.
Evliliğimizin 4. ayında daha önce ne ailesinin ne de kendisinin bana ufak da olsa bahsetmediği bi dava yüzünden 1 ay hapse gireceğini öğrendim. Benim ailem de onun ailesi de eğitimli ve düzgün insanlardan oluşuyor, böyle bi şey aklımın ucundan dahi geçmezdi. Tüm ailesinin haberi varken son haftaya kadar hiçbir şekilde ne benimle ne ailemle konuşulmadı. Bana sebebini anlattığında doğru bulmadığımı ama buna sebep olan durumu anlayabildiğimi söyledim, kendi kırgınlığıma rağmen arkasında durdum ( yanlış anlaşılmasın yüz kızartıcı bi suç değil işiyle alakalı ) teslim olmaya gideceği gün bana haber bile vermedi, başka bi akrabasından öğrendim. 1 ay boyunca hiçbir şekilde iletişim kuramadım kimseden net bilgi alamadım avukatıyla bile kendi çabamla görüşebildim
Bu süreçte stresten vücudumda döküntüler çıktı, süreç bittiğinde ne yazık ki aileden sevdiği birini kaybetti ve üstüne gitmemek o kötü günleri hatırlatmamak adına bu konuyu tekrar tekrar açmak istemedim. Neden dürüst davranmadığını neden giderken haber bile vermediğini sorduğumda olur böyle şeyler dedi sadece
Yeniyıl, doğum günüm, bayramlar .. tek bir özel günü bile kutlamadık, ben özel bi şeyler yapmak istediğimde hep saçma sapan şeyler olarak değerlendirdi

Senede sadece 2 hafta yıllık izin kullanabiliyorum, eşim cumartesileri de çalışıyor ben de ayda 2 hafta sonu ne yazık ki çalışmak zorundayım. Yıllık izin tarihim 3 ay öncesinden belirleniyor ve hayati durumlar dışında değiştirme şansım yok. İznimin 10 gününü eşim işlerini planlamadığı için evde geçirdim. Babasıyla ortak çalışıyolar, babası ve annesi her şey kontrol altında gidin tatilinizi yapın dediği halde eşim işleri bırakamayacağını söylüyor. İznin son 5 gününde benim neredeyse yalvarır hale gelmem neticesinde çıktığımız tatil yolunda otel rezervasyonlarını vb her şeyi ayarlamamıza rağmen ben gelmek istemiyorum deyip taksi çağırıp eve döndü. Ağlayarak peşinden gidip ikna ettim. Tatilde benden daha çok eğlendi, döndüğümüzde akrabalarına anlata anlata bitiremedi ama benim tüm neşem sönmüştü
Evlenmeden önce bile aile olmayı benden çocuk sahibi olmayı ne kadar istediğini söyleyip dururdu. Tatilden döndükten 2 ay sonra hamile olduğumu öğrendim
Ona söylediğimde buz gibi bi ifadeyle Allah hayırlı etsin sağlıkla doğsun dedi. Sarılmayacak mısın dedim hayır diyerek reddetti. Ağlayarak çıktım evden yarım saat parkta ağladım. Neredesin bile demedi, arayıp bugünü böyle hatırlamayalım bana böyle davranmanın sebebi ne diye sorduğumda aynı soğuk cevapları aldım. Eve döndüğümde bize bi çiçek alsan barışırız belki kızımız olur ilk çiçeğini almış olursun dedim elini tutup, amma uzattın diye tersledi. Tartışmanın devamında yüzüğümü çıkarıp kendisine verdim bi süre takmak istemiyorum diye, sokağa fırlattı. Böyle yazınca çok komik gerçekten ama inanın olayı bu kadar tırmandıran şey sadece bana sarılmasını beklememdi
Daha sonra bebekte ciddi bi düşük tehlikesi olabileceğini öğrendik, bu duygusal travmalarla baş edemeyeceğimi düşündüğüm için sadece bebeğe odaklanmak istedim, daha önceki davranışlarını hiç yaşanmamış saydım
Ama ne yazık ki tüm bu stres ve üzüntüyle anneme ve kayınvalideme ağlayarak hamilelik haberi verdim.
Yaşadığım sıkıntıları ailemle paylaştığım için eşim beni suçladı
Bebeğin iyi olduğunu öğrendikten sonra rahatladım ve açıkçası evlilik yıldönümümüzde gönlümü alacak bi davranış yapması beklentisi içindeydim. Hem bebeğin iyi olduğunu kutlamak, hem yıldönümünü kutlamak hem de yaptıklarının bi telafisi gibi düşünüyodum
Ama kendisi o güne bi iş toplantısı ayarlamış. Toplantıdan sonra da bi arkadaşının düğününe gidecekmiş. Ben davetli değilmişim her yere ikiz gibi mi gidecekmişiz, akşam 8-9 gibi beni almaya gelecekmiş
Gerçekten çok üzüldüm çok öfkelendim, hissettiklerimi ona anlattığımda 7/24 ilgi beklediğimi, başka insanların eşlerine şiddet uyguladığını, küfürler edip aldattığını benim hiçbi şeyden mutlu olmayacağımı ve mutlu edilmemin imkansız olduğunu söyledi
Hem sevgiliyken hem evlendikten sonra kendi arkadaş çevresinden kimsenin bulunduğu bi ortama birlikte gitmedik, ikimizin de işleri yoğun aile ziyaretleri dışında birlikte yaptığımız tek şey neredeyse market alışverişi. Bebeğin iyi olduğunu öğrendikten sonra tatlı yemek için 20 dklığına girdiğimiz bi cafede başını telefondan kaldırmadı, lütfen biraz sohbet edelim dediğimde bana işle ilgili olduğunu ayda şu kadar para verirsem işiyle ilgilenmeyip benimle istediğim kadar ilgileneceğini, o parayı veremeyeceksem de anlayışsızlık etmemem gerektiğini söyledi
Psikoloğa ya da aileden/ arkadaşlarından güvendiği saydığı birine konuyu anlatıp bize yol göstermesini isteyelim dedim. Kabul etmedi, hiçbir problem yokmuş ben rahatlıktan problem çıkarıyomuşum
Bi süre uzak kalalım benim tahammül seviyem de sevgim de azaldı özleyelim birbirimizi, sen bikaç hafta başka bi yer ayarla arkadaşında falan kal dediğimde kabul etmedi
Anneme gidersem olay ailelere yansıyacak ve hoş olmayacak. Ama başka çıkar yol bulamıyorum. Bu kadar severek evlendiğim adam gerçekten bu insan mı diyorum.
1. yılımız dolmak üzere olduğu için anlaşmalı boşanmayı düşünmeye başladım, hamileyken bana böyle davranması için gerçekten sebep bulamıyorum
Daha önce kendisiyle sakince çok konuştum, kendisinden hiçbi talebim olmadığını isterse boşanabileceğimizi ama benim de bi insan olduğumu ve bu davranışları hak etmediğimi söyledim
Ne yapacağımı bilemiyorum.. lütfen yol gösterin

Genişletmek için tıkla...

O süreçte hapise girdiginden emin misiniz??? Eşiniz çok garip...anlattıklarınız da....sakladığı birşeyler olmasin

Bosanin demeye geldim kocaniz sizi sevmiyor

Kendisi sizi hiç sevmiyor üzgünüm ama durum bu,bu evlilikte çok yıpranır delirme noktasına gelirsiniz,boşanın gerçekten bu evlilik bile değil..iletişim kurmuyor adam sizinle ç,tatile bile yalvar yakar götürüyorsunuz..inanın şiddet aldatma olup da pişman olsaydı,daha bi oluru vardı

Hamile oldugunuzu soylediginizdeki tepkisii gercekten cok cok uzucu ve sinir bozucu!
Bosanin!

Fiziksel şiddet göstermediği için iyi koca olmuyor maalesef kendisini iyi mi görüyor bir de neden böyle insanlar var gerçekten anlamıyorum.
Siz ilk hatasında sizden sakladığı halde affetmişsiniz olabilir yeni evliyiz diye düzeleceğini sandınız.
Ama sonrasında bir şey değişmemiş ki ne sevgi var ne saygı var
Özellikle 1aylık durumu saklaması, tatile giderken yolda vazgeçmesi, bebeği söylediğinizde yabancı biri bile tebrik eder gülümserdi . Sarılmayı hangi gerekçeyle reddediyor da bir de kendisini savunuyor sen mutlu olmayı bilmiyorsun diye.

Evi var mı var ..
Arabası var mı var
İşi var mı var
Karısı var mı var..
Sadece iş insanı profilini uygun hale getiemek icin evlenmiş sizinle..
Güven duyulan,evli,isi gücü olan yönetici profili.
Ne arkadaşlarını taniyorsunuz,ne bir yere beraber gidiyorsunuz,ne sizi dinliyor ne de umursuyor.
Yani bir adam neden karısini dostlarından bile saklar ki.
Bir dugune giderken neden karısini götürmez ki.
Çocuğu olacagini duyduğunda sevinmek şöyle dursun bir sizi dovmedigi kalmış.
Neden böyle bir şey yapsın ki.
Nedeni belli ;
Bu evlilik zaten bitmiş bence.
Onun için garajına park ettiği arabasından bir farkınız yok.Hatta arabası sizden daha değerli bile olabilir.
Her şeye boşan diyen tiplerden olmak.istemem lakin ; boşan bence.

Bu tuhaf adamla neden birliktesin. Sana çok ciddi bir konuda yalan söylemiş. Tatile giderken dahi yolda inip taksiye binmiş.
O tatil yoluna gömemedin mi onu.
Neden sana böyle davranmasına izin veriyorsun.
Ve bu muhteşem evliliği bir de çocukla taçlandırmışsın. E yani bravo.
Yazdıklarını bir yabancıymış gibi tekrar okur musun lütfen.
Hani cahil de değilsin. Profilin doğruysa.
Yani neden cidden senin gerekçelerini merak ediyorum.

dolunaydamavikus .!.:

Herkese merhabalar;
Nereden başlayacağımı gerçekten bilemiyorum, ama çözüm bulamıyor olmak artık her şeyden vazgeçmeme sebep olmak üzere..
30 yaşında üniversite mezunu, hem maddi hem manevi kendi ayakları üstünde durabilen bi insanım. 2,5 yıl önce eşimle tanıştık ve yakında evliliğimizin 1. yılı dolacak.
Evlenmeden önce hem ilgisi hem sevgisiyle karşıma çıktığı için sadakalar vermeme şükür duaları etmeme sebep olan adam şu anda en büyük hatammış gibi hissediyorum.
Evliliğimizin 4. ayında daha önce ne ailesinin ne de kendisinin bana ufak da olsa bahsetmediği bi dava yüzünden 1 ay hapse gireceğini öğrendim. Benim ailem de onun ailesi de eğitimli ve düzgün insanlardan oluşuyor, böyle bi şey aklımın ucundan dahi geçmezdi. Tüm ailesinin haberi varken son haftaya kadar hiçbir şekilde ne benimle ne ailemle konuşulmadı. Bana sebebini anlattığında doğru bulmadığımı ama buna sebep olan durumu anlayabildiğimi söyledim, kendi kırgınlığıma rağmen arkasında durdum ( yanlış anlaşılmasın yüz kızartıcı bi suç değil işiyle alakalı ) teslim olmaya gideceği gün bana haber bile vermedi, başka bi akrabasından öğrendim. 1 ay boyunca hiçbir şekilde iletişim kuramadım kimseden net bilgi alamadım avukatıyla bile kendi çabamla görüşebildim
Bu süreçte stresten vücudumda döküntüler çıktı, süreç bittiğinde ne yazık ki aileden sevdiği birini kaybetti ve üstüne gitmemek o kötü günleri hatırlatmamak adına bu konuyu tekrar tekrar açmak istemedim. Neden dürüst davranmadığını neden giderken haber bile vermediğini sorduğumda olur böyle şeyler dedi sadece
Yeniyıl, doğum günüm, bayramlar .. tek bir özel günü bile kutlamadık, ben özel bi şeyler yapmak istediğimde hep saçma sapan şeyler olarak değerlendirdi

Senede sadece 2 hafta yıllık izin kullanabiliyorum, eşim cumartesileri de çalışıyor ben de ayda 2 hafta sonu ne yazık ki çalışmak zorundayım. Yıllık izin tarihim 3 ay öncesinden belirleniyor ve hayati durumlar dışında değiştirme şansım yok. İznimin 10 gününü eşim işlerini planlamadığı için evde geçirdim. Babasıyla ortak çalışıyolar, babası ve annesi her şey kontrol altında gidin tatilinizi yapın dediği halde eşim işleri bırakamayacağını söylüyor. İznin son 5 gününde benim neredeyse yalvarır hale gelmem neticesinde çıktığımız tatil yolunda otel rezervasyonlarını vb her şeyi ayarlamamıza rağmen ben gelmek istemiyorum deyip taksi çağırıp eve döndü. Ağlayarak peşinden gidip ikna ettim. Tatilde benden daha çok eğlendi, döndüğümüzde akrabalarına anlata anlata bitiremedi ama benim tüm neşem sönmüştü
Evlenmeden önce bile aile olmayı benden çocuk sahibi olmayı ne kadar istediğini söyleyip dururdu. Tatilden döndükten 2 ay sonra hamile olduğumu öğrendim
Ona söylediğimde buz gibi bi ifadeyle Allah hayırlı etsin sağlıkla doğsun dedi. Sarılmayacak mısın dedim hayır diyerek reddetti. Ağlayarak çıktım evden yarım saat parkta ağladım. Neredesin bile demedi, arayıp bugünü böyle hatırlamayalım bana böyle davranmanın sebebi ne diye sorduğumda aynı soğuk cevapları aldım. Eve döndüğümde bize bi çiçek alsan barışırız belki kızımız olur ilk çiçeğini almış olursun dedim elini tutup, amma uzattın diye tersledi. Tartışmanın devamında yüzüğümü çıkarıp kendisine verdim bi süre takmak istemiyorum diye, sokağa fırlattı. Böyle yazınca çok komik gerçekten ama inanın olayı bu kadar tırmandıran şey sadece bana sarılmasını beklememdi
Daha sonra bebekte ciddi bi düşük tehlikesi olabileceğini öğrendik, bu duygusal travmalarla baş edemeyeceğimi düşündüğüm için sadece bebeğe odaklanmak istedim, daha önceki davranışlarını hiç yaşanmamış saydım
Ama ne yazık ki tüm bu stres ve üzüntüyle anneme ve kayınvalideme ağlayarak hamilelik haberi verdim.
Yaşadığım sıkıntıları ailemle paylaştığım için eşim beni suçladı
Bebeğin iyi olduğunu öğrendikten sonra rahatladım ve açıkçası evlilik yıldönümümüzde gönlümü alacak bi davranış yapması beklentisi içindeydim. Hem bebeğin iyi olduğunu kutlamak, hem yıldönümünü kutlamak hem de yaptıklarının bi telafisi gibi düşünüyodum
Ama kendisi o güne bi iş toplantısı ayarlamış. Toplantıdan sonra da bi arkadaşının düğününe gidecekmiş. Ben davetli değilmişim her yere ikiz gibi mi gidecekmişiz, akşam 8-9 gibi beni almaya gelecekmiş
Gerçekten çok üzüldüm çok öfkelendim, hissettiklerimi ona anlattığımda 7/24 ilgi beklediğimi, başka insanların eşlerine şiddet uyguladığını, küfürler edip aldattığını benim hiçbi şeyden mutlu olmayacağımı ve mutlu edilmemin imkansız olduğunu söyledi
Hem sevgiliyken hem evlendikten sonra kendi arkadaş çevresinden kimsenin bulunduğu bi ortama birlikte gitmedik, ikimizin de işleri yoğun aile ziyaretleri dışında birlikte yaptığımız tek şey neredeyse market alışverişi. Bebeğin iyi olduğunu öğrendikten sonra tatlı yemek için 20 dklığına girdiğimiz bi cafede başını telefondan kaldırmadı, lütfen biraz sohbet edelim dediğimde bana işle ilgili olduğunu ayda şu kadar para verirsem işiyle ilgilenmeyip benimle istediğim kadar ilgileneceğini, o parayı veremeyeceksem de anlayışsızlık etmemem gerektiğini söyledi
Psikoloğa ya da aileden/ arkadaşlarından güvendiği saydığı birine konuyu anlatıp bize yol göstermesini isteyelim dedim. Kabul etmedi, hiçbir problem yokmuş ben rahatlıktan problem çıkarıyomuşum
Bi süre uzak kalalım benim tahammül seviyem de sevgim de azaldı özleyelim birbirimizi, sen bikaç hafta başka bi yer ayarla arkadaşında falan kal dediğimde kabul etmedi
Anneme gidersem olay ailelere yansıyacak ve hoş olmayacak. Ama başka çıkar yol bulamıyorum. Bu kadar severek evlendiğim adam gerçekten bu insan mı diyorum.
1. yılımız dolmak üzere olduğu için anlaşmalı boşanmayı düşünmeye başladım, hamileyken bana böyle davranması için gerçekten sebep bulamıyorum
Daha önce kendisiyle sakince çok konuştum, kendisinden hiçbi talebim olmadığını isterse boşanabileceğimizi ama benim de bi insan olduğumu ve bu davranışları hak etmediğimi söyledim
Ne yapacağımı bilemiyorum.. lütfen yol gösterin

Genişletmek için tıkla...

Boşanalım dediğinizde ne dedi eşiniz?
Ne denir bu tarz bir durumda bilmiyorum ama gerçekten boşanmak istediğinizi anlamalı blöf sanmamalı.
Bu şartlar altında kendini düzeltirse bir yol belki bulunur ama bilemedim.

Kendisine aile terapisti şartı koşun ve aksi durumda boşanmaya kararlı olduğunuzu belirtin belki aile terapistine gidebilirseniz daha doğru kararlar alabilirsiniz.

ALLAH yardımcınız olsun.

Ya deli misiniz divane misiniz? Sizden hapse gireceğini saklayan, hiç bir sevgi göstermeyen adama güvenip, ne çocuğu yaptınız? Böyle düşüncesiz davranışlara çok sinirleniyorum.

Ben normalde insanların beklentileri gerçekleşmeyince üzülmesini anlamıyorum. Mesela evlilik günümüzde gönlümü alır sandım. Siz sandınız ve o yapmadı diye üzülmeyi anlamıyorum.

Ama bu durum sizin için geçerli değil. Sizin eşiniz ne yazık ki insan değil. Bir insan eşini her alanda hayal kırıklığına uğratamaz.

İşler bu kadar karmaşıkken daha çok yeni evliyken neden çocuk neden neden ya
gözünüz aydın
ayrılsanız da 1 ömür o adama bağlısınız çok büyük bir bağ var artık

Adamın bir gecede bu hale geldiğine inanmıyorum eğer bu hikaye gerçekse

AzRASILAM .!.:

İşler bu kadar karmaşıkken daha çok yeni evliyken neden çocuk neden neden ya
gözünüz aydın
ayrılsanız da 1 ömür o adama bağlısınız çok büyük bir bağ var artık

Genişletmek için tıkla...

İsteyerek olmadıysa ona tamamim ancak sırf evliligi kurtarmak adına çocuk yapmak,onu bu ise alet etmek çok bencilce ve alçakça bir davranis bana kalırsa.
Çocuk olunca sanki adamın dna'si değişecek ki yaniltmamis kocası.
Gemileri batmış gibi tepki vermiş.

fiziksel olmasa da psikolojik şiddet var

dolunaydamavikus .!.:

Evlenmeden önce hem ilgisi hem sevgisiyle karşıma çıktığı için sadakalar vermeme şükür duaları etmeme sebep olan adam şu anda en büyük hatammış gibi hissediyorum.

Senede sadece 2 hafta yıllık izin kullanabiliyorum, eşim cumartesileri de çalışıyor ben de ayda 2 hafta sonu ne yazık ki çalışmak zorundayım. Yıllık izin tarihim 3 ay öncesinden belirleniyor ve hayati durumlar dışında değiştirme şansım yok. İznimin 10 gününü eşim işlerini planlamadığı için evde geçirdim. Babasıyla ortak çalışıyolar, babası ve annesi her şey kontrol altında gidin tatilinizi yapın dediği halde eşim işleri bırakamayacağını söylüyor. İznin son 5 gününde benim neredeyse yalvarır hale gelmem neticesinde çıktığımız tatil yolunda

Genişletmek için tıkla...

dolunaydamavikus .!.:

evlilik yıldönümümüzde gönlümü alacak bi davranış yapması beklentisi içindeydim. Hem bebeğin iyi olduğunu kutlamak, hem yıldönümünü kutlamak hem de yaptıklarının bi telafisi gibi düşünüyodum

Ama kendisi o güne bi iş toplantısı ayarlamış. Toplantıdan sonra da bi arkadaşının düğününe gidecekmiş. Ben davetli değilmişim her yere ikiz gibi mi gidecekmişiz, akşam 8-9 gibi beni almaya gelecekmiş

Genişletmek için tıkla...

evlenmeden önce birlikte tatile gidiyordunuz (o zamanlar ailesiyle çalışmıyor muydu?)
arkadaşlarınızın yanında birlikte takılıyordunuz
doğumgünü yılbası vs kutluyr atlamıyordu
birlikte vakit geçirmek için planlar yapıyordu

evlendi, ve puffff hepsi birden bitti mi yani?

eğer bu kadar büyük değişim varsa siz ne aceleyle çocuk yaptınız? bu akdar değişmişse ya da siz yanlış tanımışsanız neyse artık, her konuda hayal kırıklığına uğradığınız insanın çocuk konusunda da aynı olacağı sizi korkutmadı mı?

Bu adam sizinle zorla mı evlendi ????

SayYouLoveMe .!.:

İsteyerek olmadıysa ona tamamim ancak sırf evliligi kurtarmak adına çocuk yapmak,onu bu ise alet etmek çok bencilce ve alçakça bir davranis bana kalırsa.
Çocuk olunca sanki adamın dna'si değişecek ki yaniltmamis kocası.
Gemileri batmış gibi tepki vermiş.

Genişletmek için tıkla...

Kötü giden bi evlilik düzelsin diye çocuk yapacak kadar bencil ve sığ düşünceli değilim. Evlenmeden önce tanıdığım insan bambaşka biriydi, etkilenmemiş gibi görünse de yaşadığı hapis sürecinin psikolojik etkilerini atlatamadığını, işle ilgili takıntısının buna bağlı olduğunu düşündüm. Kendisiyle konuşmak iletişim kurmak için biçok adım attım. Ama bu son yaşadıklarımın sebebini gerçekten anlayamıyorum, sevmiyosa boşanmasına engel bi durum yok zorluk çıkaracak biri değilim, başkasını seviyosa bana hayatı zindan etmesindense onunla olmasını tercih ederim.
Psikoloğa gitmemizi reddediyo, sorunlarımı ailemle ya da arkadaşlarımla paylaşamıyorum. Ona anlatmaya çalıştığımda asla çözüm odaklı değil. Aslında buraya yazma sebebim de artık bi şekilde bu duyguları paylaşmak, çünkü içimde yaşayıp mide ağrılarıyla uyanmaktan yoruldum.

Iyi ki böyle herifleri birde baba yapiyorsunuz. Bu konuda kadina erkekten daha suc buluyorum, cünkü siz ne yasadiginizi bile bile hamile kaliyorsunuz o cocugunun secme hakki yok. Bosanacaksiniz tabi baska olur yani var mi. Adam delimidir nedir, ama gaddar olup size aci cektirmekten zevk aldigindan eminim. Cocugunuza da daha iyi davranmayacak

dolunaydamavikus .!.:

Kötü giden bi evlilik düzelsin diye çocuk yapacak kadar bencil ve sığ düşünceli değilim. Evlenmeden önce tanıdığım insan bambaşka biriydi, etkilenmemiş gibi görünse de yaşadığı hapis sürecinin psikolojik etkilerini atlatamadığını, işle ilgili takıntısının buna bağlı olduğunu düşündüm. Kendisiyle konuşmak iletişim kurmak için biçok adım attım. Ama bu son yaşadıklarımın sebebini gerçekten anlayamıyorum, sevmiyosa boşanmasına engel bi durum yok zorluk çıkaracak biri değilim, başkasını seviyosa bana hayatı zindan etmesindense onunla olmasını tercih ederim.
Psikoloğa gitmemizi reddediyo, sorunlarımı ailemle ya da arkadaşlarımla paylaşamıyorum. Ona anlatmaya çalıştığımda asla çözüm odaklı değil. Aslında buraya yazma sebebim de artık bi şekilde bu duyguları paylaşmak, çünkü içimde yaşayıp mide ağrılarıyla uyanmaktan yoruldum.

Genişletmek için tıkla...

İşte anlatiyorum ya..
Onun için evindeki herhangi bir eşya gibisiniz su an..
Alistigi,bırakmak istemediği bir eşya gibi.
Sizi bir birey gibi değil bir materyal gibi görüyor.
Satmak istemedigi bir ev gibi yahut bir araba gibi.
Bu yuzden karşılık vermiyor.
Yani sizin konuşmaniz yahut istekleriniz doğrultusunda değil kendi vazgeçtiği vakit ayrilacaksiniz ona göre.