Eşimden soğudum. I Çocukla boşanmak

Anlattiklarinizdan bir boşanilacak mesele göremiyorum.
Bana biraz kaprisli nazli geldiniz.
Eşinizde insan yani ,adam her konuda ailesine karşi sorumluluğu aliyormuş.
Sinirli huyu var olabilir ama ne bağriyor ne küfür ediyor.
Azicik yansitiyor .
Siz hiç öfkenizi ve kirginliğinizi yaşamiyormusunz?
Pandemie,işti ,çocuktu evdi derken biraz streslenmişiniz.Nefes alacak alan yaratin kendinze.
Yalniz bir gezi ,doğada yürüyüş veya evinizde kendinizi şimartin.
Bir kahve bir kitap,müzik eşliğinde boyama(mandala)sayisal boyamalarda var ..
Ne seversiniz bilmiyorum ama hayatiniza bir saatlikte olsa ekleyin .
Imkaniniz varsa psikologa gidin ,siz gidin .
Tahamülsüzlükte aslinda içinde baskilanmiş öfkedir.
Beraber genc yaşta mücadele etmiş güzel bir yuva kurmuşsunuz.
Bozmaya değmez..
 
Demettek1 .!.:
Yani o kadar içime oturmuştu ki o laf verecek cevap bile bulamadım. Hiç beklemediğim bir anda geldi.
Kaprisli olabilirim belki haklısınız. Ama nazımız niyazımız eşimize geçmeyecekse neden evliyiz? Ne bileyim en azından eşimin çok üzüldüğü bir konuyu bu kadar kırıcı bir şekilde yüzüne vurmazdım.
Genişletmek için tıkla...
Bende kilo aldım hemde epey. Ama bu durumuma üzülüp , kafaya takmıyorum.
Onun yerine harekete geçtim. Hem diyet hem spor yapıyorum.
 
Demettek1 .!.:
Evet eskiden zayıftım ve çekiciydim gerçekten :) kendimce..
Şu an olduğum kilodan 15 kg fazlam var. Yine bakımlıyım çalışan bir kadınım her daim kendime özen göstermeyi sevdim ama dediğim gibi şekerim var ve emzirdiğim için şu an tedavi olamıyorum.

Borç harç var tabii tr şartlarında şu an geçinebilmek çok zor.
Genişletmek için tıkla...
Tamam işte hayat kavgası onunki de ama size ve çocuğunuza karşı bu şekilde yansıtması yanlış
15 kg gerçekten çok fazla Diyetisyen eşliğinde vermeye çalışın ya da tedavi olun bir an evvel sağlık önemli
Emziren ya da hamilelere özel diyetler oluyor öyle bir şey düşünebilirsiniz.
Geçmiş olsun
 
bubendegilim .!.:
Ya son bişey yazıp gidicem.
İnsan kg alınca asabi oluyor :KK70: kendimden biliyorum. Cidden sürekli yay gibiyim. O yüzden kg vermeye kendimi motive ettim.
Genişletmek için tıkla...
Spora yazıldım, aralıklı oruç yapyıyorum ama kg veremedim :) çünkü şeker.. İlaç kullanmam gerekiyor ama emzirdiğim için kullanamıyorum.
Yine de zayıflamak için her yolu deniyorum ya kendimi hiç sevmiyorum böyle hiç alışkın değilim
 
Demettek1 .!.:
merhaba
Eşimle 7 yıllık bir evliliğimiz var ve 1.5 yaşında bir kızımız var.
22 yaşında ( eşim 24 ) çok küçük bir yaşta çok severek evlendik. Eşim ev işi ve çocuk sorumluluğunu bilen biridir. Bu konuda beni hiç üzmedi. Genel olarak çevresinde çok sevilen iyi niyetli bir adamdır. Kızına da çok iyi bir baba..
Yıllar gelen bir sorunumuz var o da siniri. Gerçekten çok sinirli bir yapısı var. Trafikte, evde, misafirlikte sinirlenip bunu yüzüne çok kolay yansıtır. Asla hakaret küfür vs etmez. Sadece sesi biraz yükselip karşıdaki insanı gerecek hareketler vs.
Çocuktan sonra ama özellikle de son zamanlarda eşimden soğuduğumu çok net hissediyorum. Eskiden tolere edebildiğim şeyleri artık etmiyorum.
3-4 aydır ikimizde çok gerginiz. En ufak şeyden tartışma çıkmaya başladı. Birbirimize seni seviyorum diyemez olduk. Çocuk olmasa kesinlikle boşanırdık. Bir kez boşanmayı konuştuk eşim çok ağladı beni kızımdan ayırma diye. Eğer bizi ayırırsan seni ömür boyu affetmem ben kızımın her anına şahit olmak istiyorum dedi, kıyamadım.
Dün misafirimiz vardı. Arabadayız. Arabayı ben kullanıyorum. Sinyal verişimden, hızımdan, durup kalkmama kadar heeeer şeye söylendi. Zaten orada bi sinir oldum neyse dedim. Akşam yine misafirlerimizde salonda otururken sohbet anneler gününe geldi. Ben de eşimin hediye almadığını hatta kutlamadığını söyledim. Sen benim annem misin ne hediye alacağım gibi cümle kurdu. Taş gibi oturdu. Gerçekten çok beklemiştim güzel bir kutlama ama olmadı.
Akşam uzun uzadıya bir düşününce son günlerde özel günlerde hiç hediye almadığını, her fırsatta her konuda ne kadar çok söylendiğini, zor günlerimde artık destek olmadığını fark ettim.
Çok üzgünüm.. Toparlanır mıyız kopar gider miyiz bilmiyorum.
Çocuklu olmak ne zormuş, onun için kırk sefer düşünüp kılı kırk yarıyorum.
Bu evlilik nereye gider ?


Eskiden benimle bir ağlayan, her zaman karşı cinse kibar olup alçak gönüllü davranan adam, şekerimin olduğunu bildiği halde doğumdan sonra veremediğim kilolar için ayı gibi oldun bile dedi.. Günlerce özür diledi ama nafile.
Boşa mı zorluyorum ?
Genişletmek için tıkla...
Yani evliliği siz de bilirsiniz biraz kaprisli buldum açıkçası. Insan bekliyor ama beklenti yaralar üzer. Mesela siz bunu begenıyorum su guzel olur yılbasında dusunebılırsın gıbı yonlendırme yaptınız mı? Erken evlenmışsınız biraz bıkma da olabilir sizin tarafınızda.Nıye toparlayamıyorsunuz ki? Küfür etmiyormuş mesela aldatma bağırma çağırma yok aldatma yok psikolojik siddet ile ilgili birşey dememişsiniz. Bana ortadaki tek dert hedıye almaması ve kilo aldıgını soylemesı olmuş. Sanki babanızın hayrına aldınız kiloları bu konuşma tarzından hoşlanmadığını rahatsız olduğunuzu belirtirsiniz, hediye almaya da yonlendirirsiniz. Bitti gitti:) kendinizi üzmeyin lütfen.
 
Demettek1 .!.:
Böyle bir öneri sundum ama paramız yok dedi eşim. Yokmuş ne yapayım :)
Boşuna çalışıyoruz
Genişletmek için tıkla...
Yaşadığınız yerde Aile, Çalışma ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğüne başvurabilirsiniz.
Aile Eğitim Merkezlerinde ücretsiz çift terapisi veriyorlar.
İl Sağlık Müdürlüğüne bağlı Sağlıklı Hayat Merkezi, Toplum Sağlığı Merkezi, İlçe Sağlık Müdürlüğü vb kurumlarda psikolog olur. İl Sağlık Müdürlüğündeki 'Ruh Sağlığı Birimi' nden bilgi alabilirsiniz. Ücretsiz danışmanlık her ilde var artık sadece pandemiden dolayı yeterince duyulmadı. Bence çözülebilecek problemler hepsi inşallah uzamadan halledersiniz, danışmanlık mutlaka etki edecektir pes etmeyin.
 
Demettek1 .!.:
Spora yazıldım, aralıklı oruç yapyıyorum ama kg veremedim :) çünkü şeker.. İlaç kullanmam gerekiyor ama emzirdiğim için kullanamıyorum.
Yine de zayıflamak için her yolu deniyorum ya kendimi hiç sevmiyorum böyle hiç alışkın değilim
Genişletmek için tıkla...
Kamu spotu gibi olacak ama :)
Yine ücretsiz diyetisyen yardımı da alabilirsiniz.
Hastaneler yoğun oluyor derseniz birebir ilgi için toplum sağlığı merkezi, sağlıklı hayat merkezi, ilçe sağlık müdürlüklerinden birine başvurabilirsiniz. Yine il sağlık müdürlüğünü arayıp obezite birimiyle görüşerek nereye başvurabileceğinizi öğrenebilirsiniz.
 
Demettek1 .!.:
Spora yazıldım, aralıklı oruç yapyıyorum ama kg veremedim :) çünkü şeker.. İlaç kullanmam gerekiyor ama emzirdiğim için kullanamıyorum.
Yine de zayıflamak için her yolu deniyorum ya kendimi hiç sevmiyorum böyle hiç alışkın değilim
Genişletmek için tıkla...
Moringa bitkisini hiç araştırdınız mı ? Şeker hastalarına iyi geldiği söyleniyor. Emzirme ile ilgili yan etkileri var mı araştırın isterseniz netten.
 
Demettek1 .!.:
merhaba
Eşimle 7 yıllık bir evliliğimiz var ve 1.5 yaşında bir kızımız var.
22 yaşında ( eşim 24 ) çok küçük bir yaşta çok severek evlendik. Eşim ev işi ve çocuk sorumluluğunu bilen biridir. Bu konuda beni hiç üzmedi. Genel olarak çevresinde çok sevilen iyi niyetli bir adamdır. Kızına da çok iyi bir baba..
Yıllar gelen bir sorunumuz var o da siniri. Gerçekten çok sinirli bir yapısı var. Trafikte, evde, misafirlikte sinirlenip bunu yüzüne çok kolay yansıtır. Asla hakaret küfür vs etmez. Sadece sesi biraz yükselip karşıdaki insanı gerecek hareketler vs.
Çocuktan sonra ama özellikle de son zamanlarda eşimden soğuduğumu çok net hissediyorum. Eskiden tolere edebildiğim şeyleri artık etmiyorum.
3-4 aydır ikimizde çok gerginiz. En ufak şeyden tartışma çıkmaya başladı. Birbirimize seni seviyorum diyemez olduk. Çocuk olmasa kesinlikle boşanırdık. Bir kez boşanmayı konuştuk eşim çok ağladı beni kızımdan ayırma diye. Eğer bizi ayırırsan seni ömür boyu affetmem ben kızımın her anına şahit olmak istiyorum dedi, kıyamadım.
Dün misafirimiz vardı. Arabadayız. Arabayı ben kullanıyorum. Sinyal verişimden, hızımdan, durup kalkmama kadar heeeer şeye söylendi. Zaten orada bi sinir oldum neyse dedim. Akşam yine misafirlerimizde salonda otururken sohbet anneler gününe geldi. Ben de eşimin hediye almadığını hatta kutlamadığını söyledim. Sen benim annem misin ne hediye alacağım gibi cümle kurdu. Taş gibi oturdu. Gerçekten çok beklemiştim güzel bir kutlama ama olmadı.
Akşam uzun uzadıya bir düşününce son günlerde özel günlerde hiç hediye almadığını, her fırsatta her konuda ne kadar çok söylendiğini, zor günlerimde artık destek olmadığını fark ettim.
Çok üzgünüm.. Toparlanır mıyız kopar gider miyiz bilmiyorum.
Çocuklu olmak ne zormuş, onun için kırk sefer düşünüp kılı kırk yarıyorum.
Bu evlilik nereye gider ?


Eskiden benimle bir ağlayan, her zaman karşı cinse kibar olup alçak gönüllü davranan adam, şekerimin olduğunu bildiği halde doğumdan sonra veremediğim kilolar için ayı gibi oldun bile dedi.. Günlerce özür diledi ama nafile.
Boşa mı zorluyorum ?
Genişletmek için tıkla...
canım benim hemen boşan, bu nedir böyle anneler gününü kutlamayan erkekmi kaldı Türkiyede, şakamısın bazen boşanmış adamlara diyorumki iyi olsa karısı boşamazdı ama bunları okuyunca aslında iyi adamlarda olabiliyormuş sen eşine ne kadar ilgilisin acaba bunu empati ettinmi
 
Erkekler hamile kalsa bu kadar kilo
Alsa vs. Inan usengeclikten vermeye niyet bile etmezler. Yani bence bi kadini vurmalari gereken en son sey kilosu vs.

Sadece biraz sinirli olsaydi diyecektim sende mukemmel degilsindir diye.. ama ayi gibi oldun dedigi kadini alip koynuna yatiyorsa bu herif karaktersizdir.

Sevgi bitmisse bitmistir bence yapacak birsey yok
 
Merhaba, benim eşim de (sanırım gizli şekeri var:KK66: sınırlı bir yapıya sahip. En çok trafikte ve sabahları kalktığında gergin olur. Ama sonrasında bunu tolere eder. Anladığım kadarıyla sizin eşiniz de bu şekilde yapıyor ama sınır anında söyledikleri size ağır geliyor. Benim çok umursayan bir yapım olmadığı için ben de eşimi idare edebiliyorum; onu seviyorum çünkü. Anladığım kadarıyla sizin idare edecek sevginizin bittiğini düşünüyorsunuz. Bakın; eşinizin hal ve hareketlerinden rahatsizsiniz. Ama size gelen yorumlarda da yazıldığı üzere sinir durumu bir rahatsızlık ve tedavisi var. Eşinizle bir terapiste gidebilirsiniz. Kilo konusuna gelince; eğer bir sağlık probleminiz olmasaydı kesinlikle -önce kendiniz için- kilo vermeniz gerektiğini söylerdim. Fakat rahatsızlık sebebiyle böyle olduğunuzu soylediginiz için eşinize gerçekten kızıyorum. Size destek olup kilo vermeniz için size her türlü desteği sağlayacağı yerde bir de yargılıyor. Ama inanın erkekler laflarınin nereye gidebileceğini ölçüp tartabilen varlıklar değil maalesef. Onlar düz çünkü; dümdüz... Bunlara fazla takılmayın ama ayrılma düşünceniz varsa da önce elinizden geleni yapın derim. Sonrasında hala bir değişiklik olmazsa kaçınılmaz sonu eşiniz hazirlamis demektir. Umarım her şey gönlünüzce olur.
 
Demettek1 .!.:
merhaba
Eşimle 7 yıllık bir evliliğimiz var ve 1.5 yaşında bir kızımız var.
22 yaşında ( eşim 24 ) çok küçük bir yaşta çok severek evlendik. Eşim ev işi ve çocuk sorumluluğunu bilen biridir. Bu konuda beni hiç üzmedi. Genel olarak çevresinde çok sevilen iyi niyetli bir adamdır. Kızına da çok iyi bir baba..
Yıllar gelen bir sorunumuz var o da siniri. Gerçekten çok sinirli bir yapısı var. Trafikte, evde, misafirlikte sinirlenip bunu yüzüne çok kolay yansıtır. Asla hakaret küfür vs etmez. Sadece sesi biraz yükselip karşıdaki insanı gerecek hareketler vs.
Çocuktan sonra ama özellikle de son zamanlarda eşimden soğuduğumu çok net hissediyorum. Eskiden tolere edebildiğim şeyleri artık etmiyorum.
3-4 aydır ikimizde çok gerginiz. En ufak şeyden tartışma çıkmaya başladı. Birbirimize seni seviyorum diyemez olduk. Çocuk olmasa kesinlikle boşanırdık. Bir kez boşanmayı konuştuk eşim çok ağladı beni kızımdan ayırma diye. Eğer bizi ayırırsan seni ömür boyu affetmem ben kızımın her anına şahit olmak istiyorum dedi, kıyamadım.
Dün misafirimiz vardı. Arabadayız. Arabayı ben kullanıyorum. Sinyal verişimden, hızımdan, durup kalkmama kadar heeeer şeye söylendi. Zaten orada bi sinir oldum neyse dedim. Akşam yine misafirlerimizde salonda otururken sohbet anneler gününe geldi. Ben de eşimin hediye almadığını hatta kutlamadığını söyledim. Sen benim annem misin ne hediye alacağım gibi cümle kurdu. Taş gibi oturdu. Gerçekten çok beklemiştim güzel bir kutlama ama olmadı.
Akşam uzun uzadıya bir düşününce son günlerde özel günlerde hiç hediye almadığını, her fırsatta her konuda ne kadar çok söylendiğini, zor günlerimde artık destek olmadığını fark ettim.
Çok üzgünüm.. Toparlanır mıyız kopar gider miyiz bilmiyorum.
Çocuklu olmak ne zormuş, onun için kırk sefer düşünüp kılı kırk yarıyorum.
Bu evlilik nereye gider ?


Eskiden benimle bir ağlayan, her zaman karşı cinse kibar olup alçak gönüllü davranan adam, şekerimin olduğunu bildiği halde doğumdan sonra veremediğim kilolar için ayı gibi oldun bile dedi.. Günlerce özür diledi ama nafile.
Boşa mı zorluyorum ?
Genişletmek için tıkla...
Özel gün, hediye, sürpriz beklentiye girmemek lazım.
Eşimle 15 yıldır beraberiz. İlk yıllar özel günler kutlardık, sonra bıraktık hediyeleşmeyi falan. Oh çok rahatladım valla sürekli ne hediye alcam ne sürpriz yapacam düşün dur hiç bana göre değil zaten sürprizler romantikleşmeler.
Sonra oğlum doğdu, anneler gününe hediye aldı eşim bende babalar gününe aldım bi 3-5 yılda anneler günü, babalar gününde hediyeleştik. Sonra bu da sıkmaya başladı beni ne alacam ne yapacam falan hadi bunu da bırakalım Yaa dedim onuda bıraktık şükür rahatım şimdi.
Zaten her ihtiyacımızı eksiğimizi alıyor sağolsun. Daha ne isterim.
 
Idrakyollariiltihabi .!.:
Velkam tu çocuktan sonra evlilik ahajsj. Aslında düşününce eşiniz doğru söylemiş. Annesi değilsiniz sonuçta. Niye anneler günü hediyesi alsın. Birilerinin belirlediği özel günlere çok da mana yüklememek lazım. Kendiliğinden özel olan günlerde (doğum günü, evlilik yıldönümü) trip yapsanız anlarım da; sevgililer günü, anneler günü çok da mühim değil bence.

Çocuk sonrası yeni hayat düzenine alışmak epey sancılı oluyor. Artık kişilerin aşka bakışı değişiyor. İster istemez ilgi, sevgi ortak çocuğunuza kayıyor. Kişilerin kalbi çok geniş ve enerjisi çok yüksek değilse sadece çocuğa kanalize olunan yeni bir hayat düzeni oluşuyor. Çocuk kendini rahatça ifade edip bağımsızlaşana kadar da bu böyle sürüyor.

Üzgünüm ama bu pek değişebilen bir durum değil. Geçici ataklar olur. Konuşmalar yapılır, sözler verilir ama hiçbir zaman çocuktan önceki o romantik hallere dönülmez. Bence normali de bu. Zira ebeveyn olduktan sonra daha farklı bakıyor insan hayata. Gerçek manada yetişkin oluyor ve bunu her daim uygulaması gerekiyor. Şımarıklık yapma lüksü kalmıyor ebeveynin. Zamanla şekil değiştirerek oturacak ilişkiniz. Kabullenmek ilk adım. Onu başardığınızda böyle ufak tefek şeylere takılmaya meyilli olmuyorsunuz zaten.

Öfke sorununa bir şey diyemem. Ama size sözlü, fiili bir zararı olmadığını söylemişsiniz. Bu durumda "bunun da yapısı böyle" deyip geçmekten başka çare yok. Benim eşim de dünyanın en negatif insanı. Boş duvarı gösterip "al buna konuş" deyip devam ediyorum. O negatifliğin beni etkilemesine izin vermiyorum. O da öyle bir adam ne yapayım yani. Ben de kaygılı bir insanım. O da beni böyle kabul ediyor.

Hayat kısa, kuşlar uçuyor. Yağ da pahalı. Sakin olun ve boşanma fikrini sakince yere bırakın.
Genişletmek için tıkla...
Nasıl sözlü zararı yok yahu,ayı gibi oldun demis kadina:olamaz:
 
Canim bunlar halledilebilecek seyler. Gerekirse aile terapisi alin. Yeter ki iki gönül bir olup düzeltmek istesin. Sizde bunalmissiniz anliyorum ama akliniza ilk gelen bosanmak olmasin. Cünkü daha gercekten caba gösterilmemis
 
Demettek1 .!.:
merhaba
Eşimle 7 yıllık bir evliliğimiz var ve 1.5 yaşında bir kızımız var.
22 yaşında ( eşim 24 ) çok küçük bir yaşta çok severek evlendik. Eşim ev işi ve çocuk sorumluluğunu bilen biridir. Bu konuda beni hiç üzmedi. Genel olarak çevresinde çok sevilen iyi niyetli bir adamdır. Kızına da çok iyi bir baba..
Yıllar gelen bir sorunumuz var o da siniri. Gerçekten çok sinirli bir yapısı var. Trafikte, evde, misafirlikte sinirlenip bunu yüzüne çok kolay yansıtır. Asla hakaret küfür vs etmez. Sadece sesi biraz yükselip karşıdaki insanı gerecek hareketler vs.
Çocuktan sonra ama özellikle de son zamanlarda eşimden soğuduğumu çok net hissediyorum. Eskiden tolere edebildiğim şeyleri artık etmiyorum.
3-4 aydır ikimizde çok gerginiz. En ufak şeyden tartışma çıkmaya başladı. Birbirimize seni seviyorum diyemez olduk. Çocuk olmasa kesinlikle boşanırdık. Bir kez boşanmayı konuştuk eşim çok ağladı beni kızımdan ayırma diye. Eğer bizi ayırırsan seni ömür boyu affetmem ben kızımın her anına şahit olmak istiyorum dedi, kıyamadım.
Dün misafirimiz vardı. Arabadayız. Arabayı ben kullanıyorum. Sinyal verişimden, hızımdan, durup kalkmama kadar heeeer şeye söylendi. Zaten orada bi sinir oldum neyse dedim. Akşam yine misafirlerimizde salonda otururken sohbet anneler gününe geldi. Ben de eşimin hediye almadığını hatta kutlamadığını söyledim. Sen benim annem misin ne hediye alacağım gibi cümle kurdu. Taş gibi oturdu. Gerçekten çok beklemiştim güzel bir kutlama ama olmadı.
Akşam uzun uzadıya bir düşününce son günlerde özel günlerde hiç hediye almadığını, her fırsatta her konuda ne kadar çok söylendiğini, zor günlerimde artık destek olmadığını fark ettim.
Çok üzgünüm.. Toparlanır mıyız kopar gider miyiz bilmiyorum.
Çocuklu olmak ne zormuş, onun için kırk sefer düşünüp kılı kırk yarıyorum.
Bu evlilik nereye gider ?


Eskiden benimle bir ağlayan, her zaman karşı cinse kibar olup alçak gönüllü davranan adam, şekerimin olduğunu bildiği halde doğumdan sonra veremediğim kilolar için ayı gibi oldun bile dedi.. Günlerce özür diledi ama nafile.
Boşa mı zorluyorum ?
Genişletmek için tıkla...
Boşanmayı düşünmeyin hemen, önce elinizden geleni yapın. Terapiste gidin. Saliha erdim diye biri var İstanbul da keşke ona gitme imkanınız olsaydı. Bi internetten izleyin önce.bu mesajı size gözlerim dolu burnum sızlayarak yazdım ayı gibi oldun dediğini yazmışsınız buna o kadar üzüldüm ki. Hem sizin için hem kendim için. Ben de buna benzer sözler duydum eşimden kilo konusunda. 73 74 kiloyum şu an ama nefret ediyorum kendimden bu kiloyla eşimin de eleştirileri sebebiyle. Sizin için çok yaralayıcı bir şey nasıl iyileşirsiniz bilmiyorum. Ama dediğim gibi boşanmayı çözüm olarak görmeyin hemen, elinizden geldiğince çareler arayın en son çare boşanmak
 
Demettek1 .!.:
merhaba
Eşimle 7 yıllık bir evliliğimiz var ve 1.5 yaşında bir kızımız var.
22 yaşında ( eşim 24 ) çok küçük bir yaşta çok severek evlendik. Eşim ev işi ve çocuk sorumluluğunu bilen biridir. Bu konuda beni hiç üzmedi. Genel olarak çevresinde çok sevilen iyi niyetli bir adamdır. Kızına da çok iyi bir baba..
Yıllar gelen bir sorunumuz var o da siniri. Gerçekten çok sinirli bir yapısı var. Trafikte, evde, misafirlikte sinirlenip bunu yüzüne çok kolay yansıtır. Asla hakaret küfür vs etmez. Sadece sesi biraz yükselip karşıdaki insanı gerecek hareketler vs.
Çocuktan sonra ama özellikle de son zamanlarda eşimden soğuduğumu çok net hissediyorum. Eskiden tolere edebildiğim şeyleri artık etmiyorum.
3-4 aydır ikimizde çok gerginiz. En ufak şeyden tartışma çıkmaya başladı. Birbirimize seni seviyorum diyemez olduk. Çocuk olmasa kesinlikle boşanırdık. Bir kez boşanmayı konuştuk eşim çok ağladı beni kızımdan ayırma diye. Eğer bizi ayırırsan seni ömür boyu affetmem ben kızımın her anına şahit olmak istiyorum dedi, kıyamadım.
Dün misafirimiz vardı. Arabadayız. Arabayı ben kullanıyorum. Sinyal verişimden, hızımdan, durup kalkmama kadar heeeer şeye söylendi. Zaten orada bi sinir oldum neyse dedim. Akşam yine misafirlerimizde salonda otururken sohbet anneler gününe geldi. Ben de eşimin hediye almadığını hatta kutlamadığını söyledim. Sen benim annem misin ne hediye alacağım gibi cümle kurdu. Taş gibi oturdu. Gerçekten çok beklemiştim güzel bir kutlama ama olmadı.
Akşam uzun uzadıya bir düşününce son günlerde özel günlerde hiç hediye almadığını, her fırsatta her konuda ne kadar çok söylendiğini, zor günlerimde artık destek olmadığını fark ettim.
Çok üzgünüm.. Toparlanır mıyız kopar gider miyiz bilmiyorum.
Çocuklu olmak ne zormuş, onun için kırk sefer düşünüp kılı kırk yarıyorum.
Bu evlilik nereye gider ?


Eskiden benimle bir ağlayan, her zaman karşı cinse kibar olup alçak gönüllü davranan adam, şekerimin olduğunu bildiği halde doğumdan sonra veremediğim kilolar için ayı gibi oldun bile dedi.. Günlerce özür diledi ama nafile.
Boşa mı zorluyorum ?
Genişletmek için tıkla...
Bence sorunlarınız çözülemeyecek türden durmuyor. Ama çift olarak terapiye gitmelisiniz bence. Söyledigi laf çok onur kirici, ben sizi haklı buldum.
Özel gun konusuna gelince sizi çok iyi anliyorum. Aslında özel günlerde hediye alınmasından ziyade insan ufacık da olsa bir değer görmek, önemli hissetmek istiyor. Acaba siz de eşinizin doğum gününü, babalar gününü kutluyor musunuz, hediye falan aldınız mı? Çünkü böyle şeyler karşılıklı olunca bir anlam kazanıyor.
Çok küçük yaşta evlenmissiniz. Ama 7 yıllık da evlilik için epey uzun bir süre. Demek ki birbirinize tahammul edebilmişsiniz. Umarım eşinizin öfke problemi en kısa zamanda çözüm bulur.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
  • Kilitli
3.çocuk haberi ve ondan sonrası
29 30 31
Yorumlar
608
Görüntüleme
16K
kahvekek
K
D
Eşimin alçaltıcı sözleri
6 7 8
Yorumlar
144
Görüntüleme
4K
Cherry92
C
F
Aşağılık kompleksli kaynana sorunu
4 5 6
Yorumlar
112
Görüntüleme
4K
Minaredenatbeni
M
M i h r a
Boşanmış bir anne babanın çocugu olmak.(içimdeki cocuk hala kırgın)
2
Yorumlar
23
Görüntüleme
2K
rasbag
rasbag
N
  • Soru
Narsist görümce ve tuhaf bir ailede gelin olmak?
3 4 5
Yorumlar
97
Görüntüleme
8K
Nida1234
N
X