Giderek artan bir takıntıyla aynı rüya... (not: okuma sevmeyenler için uzun bir konu)

stepanova .!.:

Konuda sizden başka çarpıtma yapan oldugunu sanmıyorum. Modernizm tartışmasını ortaya atan sizsiniz.

Siz yemek yemek için duygusal bir neden ararsınız veya masa düzenine özen gösterirsiniz bazısı yalnızca karnını doyurmak için yer. Bunu, söylenmemiş sözler üzerinden hayvan diyerek bu şekilde eleştirmeye hakkınız yok.
Kendi deneyimlerinizden yola çıkarak öneri sunmak, alternatif bir yaşamdan bahsetmek yerine siz kendi dogrularınızı herkesin yaşaması için dikte ediyorsunuz. Ben de sizi saygıya davet ediyorum.

Hayvan kelimesini de insanlıktan cıkmak anlamında kullanıyorsunuz ki bu hakarettir.
İster üzülün, ister öfkelenin nefret söylemlerinize dikkat etmeniz için yazdım çünkü devam ederseniz konu sahibinin size dava acma hakkı da olur.

Avrupaya özenenler veya özenmeyenler de umrumda degil, "biz" diyerek bir genelleme yapamazsınız. Mesela oranın kârhaneleri de iyiymiş şeklinde övmemi mi bekliyorsunuz?
Her ülkenin iyi ve kötü degerleri var, siz güzel olanlarını almaya çalışın. Mesela insan haklarına saygı olabilir bu.

Dayı-yegen ilişkisini ise yetişkin dahi olsalar hem genetik hastalıklar nedeniyle hem de cocugun yetişme çagında yanında olması sebebiyle ilişkilerini uygun bulmam.
Fakat bu benim için kuzenler konusunda da gecerlidir. Ülkemizde böyle bir yasa var mı? yok.
Peki siz bu hoşnutsuzlugunuzu neye dayandırıyorsunuz? Eğer benzer nedenler ise başka ülkelerin kararlarına kızmanın yanı sıra ülkemizde de bunun mücadelesini verebilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

cundagg .!.:

Arkadaşlar hepinize çok teşekkür ederim dün iş yoğunluğundan yazamadım.

Şimdi genel olarak yorumlara baktımda insnın geçmiş hakkında yapılan hiçbir yorum koymadı. Şimdi aşağı yukarı aynı tip sorular var ortak yazayım.

Neden sevgili olmak istemedim o çocukla? Ben ayrılmış bir ailenin çocuğuyum ama annemle babam birbirlerini çok severek evlenmişler. Ama ben bir evliliğin ve bir ilişkinin yalnızca aşkı ve sevgiyi masıl mahvettiğini görerek büyüdüğümden geröekten aşık olduğum kimseyle sevgili olmadım ilk gençlik yıllarımda. Hep korktum aşkımı yaşarsam öahvederim canım yanar diye. Sadece kontrol etmesi kolay olan nolursa olsun elimin altında olacağna inandığım erkeklerde sevgili oldum. İleride bu sorunları çözebilmek için yardım aldım ne kadar çözdüm tartışılır. Ailesel sorunların çözümlerini hep saçma sapan ilişkilerde aradım. Bu bahsettiğim çocukla o dönrm sevgili olup onu kaybetmekten ve acı çekmekten korktum.

Her yorumda da söylediğim gibi geçmişte çok saçmalıklar yaptım ama bir yorumda da okudum çok doğru kendim dışında kimseye zararım olmadı. Kimseye tecavüz etmedim yani yada reşit olmayan biriyle olmadım. Ben ilk cinselliğimi 20 yaşımda yaşadım ve ilk anneme anlattım. Annem çok üzüldü sebebi kızım kirlendi vah vah değildi sadece hazır olmadığımı biliyordu bende yaralar açacağını başka arayışlara sürükleyeceğini... benim aile yapım bu brn böyle gördüm kimse bana kızım bacaklarını kapat demedi mesela çocukluğumda yada erkeklerden uzak dur da demedi. Ben ilk erkek arkadaşımı tüm acılarını hep anneme anlattım. Ben buyum ben böylr büyüdüm. Ben oğluma evlenmeden olmaz demeyeceğim hazır hissetmeden olmaz diyeceğim. Hiçbirinizin kuracağı hiçbir cümlede benim değer ve ahlak yargılarımı değiştirmeyecek. Kendinizi boşuna yormayın o yüzden.

Eşim geçmişimi biliyor bende onunkini. Ona aşık değilim evlilikte aşk varlığını koruyamaz tabi bence. Ama seviyorum ona değer veriyprum ve güveniyorum. Ben zor bir insanım kaprisliyim isteklerim fazladır bencilimdir ilişkide fevriyimdir kavgaları yatıştırmam alevlendiririm birçoğunuzun bir kadına yakıltırmayacağı türde kavga ederim. Bana katlanmak brnimle evli kalmak zor iş. Ama eşim benimle evli kalmaktan hoşnut. Yani başa dönüyoruz ne olursa olsun elimin altında olacağını bildiğimden benim için basit düz sade onunla evli kalmak. İyi bir baba iyi bir adam ters ve sivri köşeleri var ama istesem takılmam o köşelere ama bugüne kadar onu kaybetme korkusunu gerçekten hiç yaşamadım. Hrp bana geri dönecekti bir şekilde dolayısıyla onu kırıp dökmektende çekinmedim. Evlenince arayışım bitmedi hep sorguladım evliliğimi eşimi. Ben tatminsiz bir kadınım sorun temelde bu. Bazısı maddiyata düşkündür bende heyecana. Hızlı tükettim yıllarca hızlıda tükendim dolayısıyla.

Kimseye benim hayatım iyi sizde yapın demedim. Yapmayın... zaten yapamazsınız ağır gelir, sabah yatağından kalkıpın adamın başka kadınla mesajlaşmasını görmeyi kaldıramazsınız. Evlenince ilk gecenizin her gece gibi olmasını kaldıramazsınız. Eşinixin sevişmesini başka erkeklerle kıyaslamaya tahammül edemezsiniz. Kimseye özel olmamayı ilklerin hakkını verememeyi sevmezsiniz. Tüm bunlar tak ettiği noktada değişmeye çalıştım. Eşimi aldatmadım. İnançlıyım artık yada olmaya çalışıyorum ama inancımla bile çelişıyorum bazen sorguluyorum çünkü. Bu yönde çabalarım varken önce ailemi sonra kendimi sonra bana kötü anlat yaşatan herkesi affettim. Kendime değer vermeyen beni affettim. Şimdi yargılasanızda üzerimden geçer gider. Ben olmak zor iştir Arkadaşlar bu bedenin içinde evli annr olmak zor iş. Ben her şey olabilirim ama evcil vr uysal olamıyorum. O yüzden tüm o yargılamamalar brnden çok uzak benim ait olmadığım bir evrenden. Ben hayatt her tür insana saygı duydum bir tek at gözlüğü takana ve önyargılı olana duymadım. Bu cehalettir çünkü. Buna saygı duyulmaz. Ben kimseyi yargılamadım kendim dışında. Kızdığım uyardığım insanlar oldu ama sen bunu nasıl yaparsın demedim kimsye. Çünkü insan oğlu zatıftır ve her yanlışı yapar. Bende zayıfım hatalarımda doğrularında beni ben yaptı. Pişman değilim. Sadece evli kalmak benim için daha doğru bir hayat sunacak belki biraz sakinleşmek. Eşimi bir tık alttan alabilmek... ama beynim bu rüyalalar gibi daha bir çok şeyler beni uyarıyor hadi diyor gel yak yık her şeyi. Ama buna direniyorum. Bu başlıktaki amacım direnişime sevepler bulabilmekti. Ne oldu iş döndü dolaştı modernliğe geldi:) komik gerçekten komik... iş hep eşime sevgimi sorgulamaya grldi. Neden? Sevmesen nr olur eğer onunla sevişmek bana batmıyorsa onun yanında olmak huzur veriyorsa o yokken varlığını özlüyorsam onunla sohbet etmek keyif veriyorsa ona güveniyorsam o iyi bir baba ise ortak hobilerimiz varsa aynı evde 36 saat kalsak birlikte sıkılmıyorsak ne olmuş aşık mıyım seviyor muyum.. bilmiyoum sevgi ne aşk ne. Benim sevme yolum belki sizinkilerden farklı. Bizim ilişkimizdeki sevgi anlayışı bu. Ben bu yöntemle seviyorum.

Sonuç olarak beni iğrenç ve rahat bulan herkese saygılarımı sunup sözü @Mune Ye bırakıyorum. Konuyu kapatabiliriz. Tekrarar teşekkürler herkese. İyi hafta sonunları.

Genişletmek için tıkla...

COLIN .!.:

Sevgiden daha ustun degil tutku. Ama kanina karisan zehir gibidir. Uyusturucu gibidir. Bir kez tutkuyu tatmis bir insanin da ayni tutkuyu devam ettirecegi birisiyle evlenmesi gerekir bence. Bunu yeniden bir baskasiyla yakalamak belki zor ya da imkansizdir sizin icin bilemem.
Bir de ustune bu tutkulu iliskinin sizin kontrolunuz disinda kotu bir sekilde bitmesiyle tamamlanamamislik eklenmis iliskiye. Belki baska turlu sonuclansaydi bu iliski, o tutkuyu gecmiste birakabilirdiniz. Ama simdi birakamiyorsunuz.

Genişletmek için tıkla...

elmadilimi .!.:

Konunuz kapanmadan yazayım da içimde kalmasın...

Madem kendi karakterinizin bu kadar bilincindesiniz, bence en azından evliliğinizi kabul edene kadar, sorgulamayı bırakana kadar çocuk sahibi olmayın.

Hatta haddimi aşıp hiç anne olmayın bile diyebilirim. Çünkü çocuk evliliği daha da kurallı hale getiriyor. Ve evlilikten kurtulmanın yolu var, boşanmak... ama çocuk olunca o heyecan arayışı bitmezse çocuğa da zarar verir...

Genişletmek için tıkla...