Gücüme Gidiyor

Merhaba Hanımlar

Uzun olduysa affola. Çok daraldığım için yazmak ve duanızı istemek istedim.


8 gün önce ilk kez doğum yaptım. Normal doğum oldu ve alttan dikişlerim var. Oturup yatarken çok zorlanıyorum. Bebeğimle çok rahat bir şekilde ilgilenemiyorum. Bu durum beni çok üzüyor. Bunlar yetmiyormuş gibi eşimin elinde dolama çıktı parmağını neredeyse komple sardı. Tedavi görüyor ama Allah razı olsun elinden geldiğinden fazlasıyla yardım ediyor.

Geleyim sıkıntıma;
Kayınvalidemler doğumumdan 1 ay önce hiç zorunlulukları yokken şehirdışına taşındılar. Eşimin işi ailesinin evine yakın olduğu için öğle yemeklerini onlarda yerdi. Onlar taşınınca ben de 9 aylık hamile halimle bir de üzerine o muhteşem sıcak havada yemek çok yapamaz oldum. Kayınvalidemlere ben de eşim de bu konudan bahsettik ama dinlemeyip gittiler. Neyse doğum yaptım sabaha karşı, öğle civarı hastaneye geldiler. Kayınvalidem odaya girer girmez eşimi kenara çekip 3 yaşında bebekmiş gibi öpüp kokladı (ki hiç anaç bir insan değildir).


Benim annem 12 yıl önce vefat etti. Babam da 2.ye evlendikten sonra elini eteğini çekti üzerimden. Hamileliğim boyunca kendi öz babam bir kere bile aramadı. Doğumumu haber verdim bebeğimi tebrik etti halimi hatrımı sormadı bile. Ben o haldeyken kayınvalidem oğlunu 39 yaşındaki adamı öpüp kokladı. Bana sadece iyi misin diye sordu ki ben o sırada ağlayarak bebeğimi emzirmeye çalışıyordum. Ertesi gün eve döndük. Evimiz dubleks kayınvalidemler alt kattaki yatak odasına yerleşti. Ben zor yürüdüğüm için aşağı pek inemedim doğal olarak. Allah razı olsun eşim taşıdı yemeğimi suyumu yukarı.

Kayınvalidem pek yemekten anlamaz ama yine de 3 gün yemek yaptı. 3. gün kuru fasülye yapmış lohusa bana. Ben de yiyemedim normalde bile gaz yapar bir de emzirirken yiyemem dedim. Bir tencere kuru fasülyeyi çöpe döktü ben yemedim diye. Yukarı yanıma geliyor arada ben bebeğimle uğraşıyorum emzirmeydi gazdı beni kafeste bir maymunmuşum gibi izliyor. Asla konuşma yok destek yok ya da herşeyi geçtim bir sevgi belirtisi yok.

4. gün sabah kalktılar. Eşime demiş ben gidiyorum. Eşim bekleyin dönünce ben sizi bırakırım. O gün bebeğimin kontrolü vardı geç kalıyorduk alel acele çıktık onlar da çıkıp gitmişler. Eve geldik yoklar. Eşimin parmağı şiş canı yanıyor ben yürüyemiyorum dikişler fena bir de üzerine göğsüm şişti yara emzirirken kan geliyor ağlaya ağlaya geziyorum. Bir kap yemek yok evde. Her yer her yerde.

Biz oturduk eşimle başladık ağlamaya. Eşim çok üzüldü hem benim halime hem annesinin yaptığına. O günden beri de kendimize gelemedik. Ben zaten psikolojik olarak çok sıkıntıdayım eşimin halini de kafama takmaya başladım.

Bebeğimin bu zamanları geri gelmeyecek. Böyle yaşamak istemezdim. Kimsesiz kanadı kırık kuşlar gibi hissediyorum. Ve 31 yaşımda anne diye ağlıyorum. Lütfen bana dua edin.

Okuduğunuz için teşekkür ederim.

Cok sanslisiniz bence mukemmel bir esiniz var...
Uzulmeyin gececek bu gunler sip diye geciyor inanin. Bebeginiz saglikli olsun yeter ki allah annelere babalara gercekten gucunu veriyor
Su an duygular hormonlar cok cok karisik bebeginize odaklanin sadece kotu anilari dusunmeye degmez

gloryde .!.:

Kayınvalidem odaya girer girmez eşimi kenara çekip 3 yaşında bebekmiş gibi öpüp kokladı (ki hiç anaç bir insan değildir).

Genişletmek için tıkla...

Bu çok takılacağınız bir nokta değil bence sonuçta oğlunu özlemiş olabilir.
yemek konusunda keşke siz deseydiniz anne şunları yapalım hem sütüm açısından vs daha iyi olur diye . Ben genel olarak aranızda bir iletişimsizlik gördüm. Öz Babanıza daha çok takıldım kızı doğum yapmış ve resmen umrunda değil

Üzüldüm gerçekten ama siz çok güçlü bir annesiniz her şeyin üstesinden gelirsiniz insan anne olunca yapamayacağı hiçbir şey yok,lohusalık anneye en fazla ihtiyaç duyulan dönem çok haklısınız kv niz sadece size değil oğluna da annelik yapmamış çok ayıp etmiş aranizin bi daha toparlanacağını düşünmüyorum çünkü yapılanları asla unutamayacağınız bir dönem lohusalık,Eşinizle bu süreci birbirinize destek olarak atlatacağınızdan eminim Allah yardımcınız olsun

Çok üzüldüm yabence gitmesi daha iyi olmuş boşverin gönülsüz yapılan işten ne hayır gelir ki.biraz zorlanırsınız ama alıştıkça kolaylaşır.çok üzüldüm insanın annesinin yerini hiçbirşey tutmaz her yaşta lazım anne.kadın anaç değilmiş zaten millet yakına taşınır torun olunca falan o uzağa kaçmış.baştan fazla beklentide olmanız bile hata kadının içinde yok kendi evladını torununu bile çekemiyor 1-2 hafta.erkekler zaten evlenip yeni hayat kurunca böyle uzaklaşıyor evlatlarından yazık gerçekten.

herseyinsanlaricin .!.:

Cok sanslisiniz bence mukemmel bir esiniz var...
Uzulmeyin gececek bu gunler sip diye geciyor inanin. Bebeginiz saglikli olsun yeter ki allah annelere babalara gercekten gucunu veriyor
Su an duygular hormonlar cok cok karisik bebeginize odaklanin sadece kotu anilari dusunmeye degmez

Genişletmek için tıkla...

Başka zaman olsa belki bu kadar takılmam ama şuan üst düzey duygular yaşıyorum. Sütüm besleyici değilmiş mesela bebeğim kilo alamadı 8 gündür. Öyle içim doldu ki anlatamam.

Benim kayinvalidem bana da yardim etmedi son dogumumdan sonra. Birde ayni binadayiz düsün. Kimseyi düsünüp kendini üzme. Esinle iyi kötü idare etmeye calis. Sadece bebeginize odaklanin. Bundan sonra ona göre onlara mesafeli davranirsin.

Ben her anne adayina derim ki: Kimseye gelir yapar eder diye güvenmeyin. Kendi annenize bile (bizimkiler hastalanip gelemedi). Dogumdan önce bir arkadasinizi cagrin yemek yapip bizdolaba atip dondurun. Baskalara muhtac kalmaktan iyidir. Benim sütüm sirf bakimsiz kaldigim icin ve stres oldugumdan kesildi. Hala onun pismanligini yasiyorum.

Mavikelebenk .!.:

Bu çok takılacağınız bir nokta değil bence sonuçta oğlunu özlemiş olabilir.
yemek konusunda keşke siz deseydiniz anne şunları yapalım hem sütüm açısından vs daha iyi olur diye . Ben genel olarak aranızda bir iletişimsizlik gördüm. Öz Babanıza daha çok takıldım kızı doğum yapmış ve resmen umrunda değil

Genişletmek için tıkla...

Ben de bilmiyorum ki ne yenir ne yenmez. Kayınvalidemle konuşmaya çalışıyorum sadece yüzüme bakıyor. Tepkisiz sanki duvarla konuşuyorum.

Babam erkek evlat kayıranlardan. Abim sorunları olan biri. 40 yaşında şuan. Babam ona bebek gibi davranıyor. Aman ona bir şey olmasın ama kızı ne yaparsa yapsın.

Benim de dolama olmustu parmagim, sadece teramisin kullandim ve hemen geçti.
Diger konu için de diyeceğim tek sey, esinle sen kendinize yetersiniz, baskalarinin yaptıklarına uzulmeyin de, takmayin da.
Anneciginize Allah rahmet eylesin.

gloryde .!.:

Başka zaman olsa belki bu kadar takılmam ama şuan üst düzey duygular yaşıyorum. Sütüm besleyici değilmiş mesela bebeğim kilo alamadı 8 gündür. Öyle içim doldu ki anlatamam.

Genişletmek için tıkla...

Yemenize icmenize dikkat edin yapacak kimse yoksa etrafta ev yemegi yapan yerlerden temin edebilirsiniz saglikli seyler yesil sebzeler ozellikle sut yapar bilirsiniz siz de. Ilk gunlerde normal 2 haftaya toparliycaktir cok duydum arkadaslarimdan yalniz degilsiniz her yeni anne bu evreden geciyor

Tacro .!.:

Üzüldüm gerçekten ama siz çok güçlü bir annesiniz her şeyin üstesinden gelirsiniz insan anne olunca yapamayacağı hiçbir şey yok,lohusalık anneye en fazla ihtiyaç duyulan dönem çok haklısınız kv niz sadece size değil oğluna da annelik yapmamış çok ayıp etmiş aranizin bi daha toparlanacağını düşünmüyorum çünkü yapılanları asla unutamayacağınız bir dönem lohusalık,Eşinizle bu süreci birbirinize destek olarak atlatacağınızdan eminim Allah yardımcınız olsun

Genişletmek için tıkla...

Eşim ailelerin her yaptığını büyüktür diye sindirebilen bir insandı. O bile şimdi çok katılaştı. Ben herşeyin farkındaydım. Baştan beri sorunlar bitmedi. Kavga vs olmadı ama hep bir gerilim oldu aramızda. Ama insan evladının evladı hatrına bunu yapmamalıydı.

Uzmeyin kendinizi. Bazi seyler bizim elimizde degil, kendi secimlerimiz degil, kader bu oluyor iste. Eminim ki kayinvalideniz sacinizi okşayıp nasilsin desin diye beklediniz ama yapmadi. Yapacak bisey yok. Insan hangi duyguyu beslerse onu dahada cok büyütüyor. Bu olayları düşünüp uzuldukce uzuntunuz katlanarak artacak. Esinize ve bebeginize sımsıkı sarılın, diğerlerini bosverin

gloryde .!.:

Ben de bilmiyorum ki ne yenir ne yenmez. Kayınvalidemle konuşmaya çalışıyorum sadece yüzüme bakıyor. Tepkisiz sanki duvarla konuşuyorum.

Babam erkek evlat kayıranlardan. Abim sorunları olan biri. 40 yaşında şuan. Babam ona bebek gibi davranıyor. Aman ona bir şey olmasın ama kızı ne yaparsa yapsın.

Genişletmek için tıkla...

Kayınvalideniz gerçekten düşüncesiz bir insan anca karşınıza alıp sinirlice konuşursunuz anlayacak gibi duruyor. Gitmesi sizin için daha iyi olmuş dert etmeyin. Bundan sonra mesafenizi ona göre koyarsınız

gloryde .!.:

Merhaba Hanımlar

Uzun olduysa affola. Çok daraldığım için yazmak ve duanızı istemek istedim.


8 gün önce ilk kez doğum yaptım. Normal doğum oldu ve alttan dikişlerim var. Oturup yatarken çok zorlanıyorum. Bebeğimle çok rahat bir şekilde ilgilenemiyorum. Bu durum beni çok üzüyor. Bunlar yetmiyormuş gibi eşimin elinde dolama çıktı parmağını neredeyse komple sardı. Tedavi görüyor ama Allah razı olsun elinden geldiğinden fazlasıyla yardım ediyor.

Geleyim sıkıntıma;
Kayınvalidemler doğumumdan 1 ay önce hiç zorunlulukları yokken şehirdışına taşındılar. Eşimin işi ailesinin evine yakın olduğu için öğle yemeklerini onlarda yerdi. Onlar taşınınca ben de 9 aylık hamile halimle bir de üzerine o muhteşem sıcak havada yemek çok yapamaz oldum. Kayınvalidemlere ben de eşim de bu konudan bahsettik ama dinlemeyip gittiler. Neyse doğum yaptım sabaha karşı, öğle civarı hastaneye geldiler. Kayınvalidem odaya girer girmez eşimi kenara çekip 3 yaşında bebekmiş gibi öpüp kokladı (ki hiç anaç bir insan değildir).


Benim annem 12 yıl önce vefat etti. Babam da 2.ye evlendikten sonra elini eteğini çekti üzerimden. Hamileliğim boyunca kendi öz babam bir kere bile aramadı. Doğumumu haber verdim bebeğimi tebrik etti halimi hatrımı sormadı bile. Ben o haldeyken kayınvalidem oğlunu 39 yaşındaki adamı öpüp kokladı. Bana sadece iyi misin diye sordu ki ben o sırada ağlayarak bebeğimi emzirmeye çalışıyordum. Ertesi gün eve döndük. Evimiz dubleks kayınvalidemler alt kattaki yatak odasına yerleşti. Ben zor yürüdüğüm için aşağı pek inemedim doğal olarak. Allah razı olsun eşim taşıdı yemeğimi suyumu yukarı.

Kayınvalidem pek yemekten anlamaz ama yine de 3 gün yemek yaptı. 3. gün kuru fasülye yapmış lohusa bana. Ben de yiyemedim normalde bile gaz yapar bir de emzirirken yiyemem dedim. Bir tencere kuru fasülyeyi çöpe döktü ben yemedim diye. Yukarı yanıma geliyor arada ben bebeğimle uğraşıyorum emzirmeydi gazdı beni kafeste bir maymunmuşum gibi izliyor. Asla konuşma yok destek yok ya da herşeyi geçtim bir sevgi belirtisi yok.

4. gün sabah kalktılar. Eşime demiş ben gidiyorum. Eşim bekleyin dönünce ben sizi bırakırım. O gün bebeğimin kontrolü vardı geç kalıyorduk alel acele çıktık onlar da çıkıp gitmişler. Eve geldik yoklar. Eşimin parmağı şiş canı yanıyor ben yürüyemiyorum dikişler fena bir de üzerine göğsüm şişti yara emzirirken kan geliyor ağlaya ağlaya geziyorum. Bir kap yemek yok evde. Her yer her yerde.

Biz oturduk eşimle başladık ağlamaya. Eşim çok üzüldü hem benim halime hem annesinin yaptığına. O günden beri de kendimize gelemedik. Ben zaten psikolojik olarak çok sıkıntıdayım eşimin halini de kafama takmaya başladım.

Bebeğimin bu zamanları geri gelmeyecek. Böyle yaşamak istemezdim. Kimsesiz kanadı kırık kuşlar gibi hissediyorum. Ve 31 yaşımda anne diye ağlıyorum. Lütfen bana dua edin.

Okuduğunuz için teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Allah yardimciniz olsun malesefki boyle duşuncesiz kaynanalar cok ama ne guzelki boyle duşunceli kocanizda var birlikte bu durumu atlatacaksiniz zor gunler hep var ama gecicidir hepsi
en azindan eşiniz annesinin nasil bir insan oldugunu goruyor bazi eşler yetmiyormuş gibi annelerine taraf çikiyorlar
Gogsune krem sür her emzirdikden sonra malesef ilk zamanlar kaniyor ama biraz gectikten sonra duzelicek inṣallah

gloryde .!.:

Merhaba Hanımlar

Uzun olduysa affola. Çok daraldığım için yazmak ve duanızı istemek istedim.


8 gün önce ilk kez doğum yaptım. Normal doğum oldu ve alttan dikişlerim var. Oturup yatarken çok zorlanıyorum. Bebeğimle çok rahat bir şekilde ilgilenemiyorum. Bu durum beni çok üzüyor. Bunlar yetmiyormuş gibi eşimin elinde dolama çıktı parmağını neredeyse komple sardı. Tedavi görüyor ama Allah razı olsun elinden geldiğinden fazlasıyla yardım ediyor.

Geleyim sıkıntıma;
Kayınvalidemler doğumumdan 1 ay önce hiç zorunlulukları yokken şehirdışına taşındılar. Eşimin işi ailesinin evine yakın olduğu için öğle yemeklerini onlarda yerdi. Onlar taşınınca ben de 9 aylık hamile halimle bir de üzerine o muhteşem sıcak havada yemek çok yapamaz oldum. Kayınvalidemlere ben de eşim de bu konudan bahsettik ama dinlemeyip gittiler. Neyse doğum yaptım sabaha karşı, öğle civarı hastaneye geldiler. Kayınvalidem odaya girer girmez eşimi kenara çekip 3 yaşında bebekmiş gibi öpüp kokladı (ki hiç anaç bir insan değildir).


Benim annem 12 yıl önce vefat etti. Babam da 2.ye evlendikten sonra elini eteğini çekti üzerimden. Hamileliğim boyunca kendi öz babam bir kere bile aramadı. Doğumumu haber verdim bebeğimi tebrik etti halimi hatrımı sormadı bile. Ben o haldeyken kayınvalidem oğlunu 39 yaşındaki adamı öpüp kokladı. Bana sadece iyi misin diye sordu ki ben o sırada ağlayarak bebeğimi emzirmeye çalışıyordum. Ertesi gün eve döndük. Evimiz dubleks kayınvalidemler alt kattaki yatak odasına yerleşti. Ben zor yürüdüğüm için aşağı pek inemedim doğal olarak. Allah razı olsun eşim taşıdı yemeğimi suyumu yukarı.

Kayınvalidem pek yemekten anlamaz ama yine de 3 gün yemek yaptı. 3. gün kuru fasülye yapmış lohusa bana. Ben de yiyemedim normalde bile gaz yapar bir de emzirirken yiyemem dedim. Bir tencere kuru fasülyeyi çöpe döktü ben yemedim diye. Yukarı yanıma geliyor arada ben bebeğimle uğraşıyorum emzirmeydi gazdı beni kafeste bir maymunmuşum gibi izliyor. Asla konuşma yok destek yok ya da herşeyi geçtim bir sevgi belirtisi yok.

4. gün sabah kalktılar. Eşime demiş ben gidiyorum. Eşim bekleyin dönünce ben sizi bırakırım. O gün bebeğimin kontrolü vardı geç kalıyorduk alel acele çıktık onlar da çıkıp gitmişler. Eve geldik yoklar. Eşimin parmağı şiş canı yanıyor ben yürüyemiyorum dikişler fena bir de üzerine göğsüm şişti yara emzirirken kan geliyor ağlaya ağlaya geziyorum. Bir kap yemek yok evde. Her yer her yerde.

Biz oturduk eşimle başladık ağlamaya. Eşim çok üzüldü hem benim halime hem annesinin yaptığına. O günden beri de kendimize gelemedik. Ben zaten psikolojik olarak çok sıkıntıdayım eşimin halini de kafama takmaya başladım.

Bebeğimin bu zamanları geri gelmeyecek. Böyle yaşamak istemezdim. Kimsesiz kanadı kırık kuşlar gibi hissediyorum. Ve 31 yaşımda anne diye ağlıyorum. Lütfen bana dua edin.

Okuduğunuz için teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Anne diye ağlamak için doğum yapmaya gerek yok, yaş sınırı yok ve hatta anneyi kaybetmiş olmaya bile gerek bazen.. durumunuz zor ancak annenix olsa da yaşayacaktınız belki bunları? Destek olsa harika olurdu evet ama olmama olasılığına göre hazırlıklı olunabilir. Eşinizin eli bir an ömce iyileşse size daha fazla destek olur, ne bileyim o bebişle ilgilenir siz bi duş alır bi yemek yaparsınız. Anne değilim bama da söylemesi kolay geliyor belki ama oturup ağlamak da çözüm değil i.. yan odada oturan annem için kendi odamda annemi özledim diye hıçkırarak ağladığım olmuştur. Ne diyim ki başka..

Shadylady .!.:

Çok üzüldüm yabence gitmesi daha iyi olmuş boşverin gönülsüz yapılan işten ne hayır gelir ki.biraz zorlanırsınız ama alıştıkça kolaylaşır.çok üzüldüm insanın annesinin yerini hiçbirşey tutmaz her yaşta lazım anne.kadın anaç değilmiş zaten millet yakına taşınır torun olunca falan o uzağa kaçmış.baştan fazla beklentide olmanız bile hata kadının içinde yok kendi evladını torununu bile çekemiyor 1-2 hafta.erkekler zaten evlenip yeni hayat kurunca böyle uzaklaşıyor evlatlarından yazık gerçekten.

Genişletmek için tıkla...

Hatta şöyle bir şey oldu. Ben dedim ki mevlüdü sizin orada yaparız akrabalar var orada bana dediki “bakarız” şok geçirdim. Eşimin halasına aynı şeyi söylediğimde çok mutlu oldu hemen planlar yapmıştı. Oğlumun mevlüdünü camiide yapıp hayrına yemek dağıtacağım. Kvmin görmesine lüzum olmadığını düşünüyorum.

Üzülme demeye geldim.Ben de annemi 2009 da kaybettim iki dogumumda da annesizligi sonuna kadar tattım.Hal yoluna girer her şey..GeCmeYen ne var ki hayatta.siz sırt sırta verin,bu gün bir çorbayla da geçer ..Ayrıca fikrime göre o tip bir kv yanında olmaması daha muhteşem ,keyfini çıkar.

Pamukannesi83 .!.:

Benim kayinvalidem bana da yardim etmedi son dogumumdan sonra. Birde ayni binadayiz düsün. Kimseyi düsünüp kendini üzme. Esinle iyi kötü idare etmeye calis. Sadece bebeginize odaklanin. Bundan sonra ona göre onlara mesafeli davranirsin.

Ben her anne adayina derim ki: Kimseye gelir yapar eder diye güvenmeyin. Kendi annenize bile (bizimkiler hastalanip gelemedi). Dogumdan önce bir arkadasinizi cagrin yemek yapip bizdolaba atip dondurun. Baskalara muhtac kalmaktan iyidir. Benim sütüm sirf bakimsiz kaldigim icin ve stres oldugumdan kesildi. Hala onun pismanligini yasiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Benim de sütüm besleyici değilmiş. Doktor mama verdiriyor saatlerce de ona ağladım.

Kurt kışı geçirir ama yediği ayazı unutmazmış. Bu günlerinizi unutmayın. Çünkü bu günlerin hesabını bir gün ödeteceksiniz. Tabiki anne bile olsa kimse kimseye yardım etmek zorunda değil ama biz komşusu açken tok yaramayan bir millettik. 7 kat el olsa bir kap yemek yapar elimden bu geliyor kızım der. Eşiniz dışardan da olsa bir çorba söylesin kimseye muhtaç olmayın. Kimseden hele hele de Kv den sevgi beklemeyin.

gloryde .!.:

Merhaba Hanımlar

Uzun olduysa affola. Çok daraldığım için yazmak ve duanızı istemek istedim.


8 gün önce ilk kez doğum yaptım. Normal doğum oldu ve alttan dikişlerim var. Oturup yatarken çok zorlanıyorum. Bebeğimle çok rahat bir şekilde ilgilenemiyorum. Bu durum beni çok üzüyor. Bunlar yetmiyormuş gibi eşimin elinde dolama çıktı parmağını neredeyse komple sardı. Tedavi görüyor ama Allah razı olsun elinden geldiğinden fazlasıyla yardım ediyor.

Geleyim sıkıntıma;
Kayınvalidemler doğumumdan 1 ay önce hiç zorunlulukları yokken şehirdışına taşındılar. Eşimin işi ailesinin evine yakın olduğu için öğle yemeklerini onlarda yerdi. Onlar taşınınca ben de 9 aylık hamile halimle bir de üzerine o muhteşem sıcak havada yemek çok yapamaz oldum. Kayınvalidemlere ben de eşim de bu konudan bahsettik ama dinlemeyip gittiler. Neyse doğum yaptım sabaha karşı, öğle civarı hastaneye geldiler. Kayınvalidem odaya girer girmez eşimi kenara çekip 3 yaşında bebekmiş gibi öpüp kokladı (ki hiç anaç bir insan değildir).


Benim annem 12 yıl önce vefat etti. Babam da 2.ye evlendikten sonra elini eteğini çekti üzerimden. Hamileliğim boyunca kendi öz babam bir kere bile aramadı. Doğumumu haber verdim bebeğimi tebrik etti halimi hatrımı sormadı bile. Ben o haldeyken kayınvalidem oğlunu 39 yaşındaki adamı öpüp kokladı. Bana sadece iyi misin diye sordu ki ben o sırada ağlayarak bebeğimi emzirmeye çalışıyordum. Ertesi gün eve döndük. Evimiz dubleks kayınvalidemler alt kattaki yatak odasına yerleşti. Ben zor yürüdüğüm için aşağı pek inemedim doğal olarak. Allah razı olsun eşim taşıdı yemeğimi suyumu yukarı.

Kayınvalidem pek yemekten anlamaz ama yine de 3 gün yemek yaptı. 3. gün kuru fasülye yapmış lohusa bana. Ben de yiyemedim normalde bile gaz yapar bir de emzirirken yiyemem dedim. Bir tencere kuru fasülyeyi çöpe döktü ben yemedim diye. Yukarı yanıma geliyor arada ben bebeğimle uğraşıyorum emzirmeydi gazdı beni kafeste bir maymunmuşum gibi izliyor. Asla konuşma yok destek yok ya da herşeyi geçtim bir sevgi belirtisi yok.

4. gün sabah kalktılar. Eşime demiş ben gidiyorum. Eşim bekleyin dönünce ben sizi bırakırım. O gün bebeğimin kontrolü vardı geç kalıyorduk alel acele çıktık onlar da çıkıp gitmişler. Eve geldik yoklar. Eşimin parmağı şiş canı yanıyor ben yürüyemiyorum dikişler fena bir de üzerine göğsüm şişti yara emzirirken kan geliyor ağlaya ağlaya geziyorum. Bir kap yemek yok evde. Her yer her yerde.

Biz oturduk eşimle başladık ağlamaya. Eşim çok üzüldü hem benim halime hem annesinin yaptığına. O günden beri de kendimize gelemedik. Ben zaten psikolojik olarak çok sıkıntıdayım eşimin halini de kafama takmaya başladım.

Bebeğimin bu zamanları geri gelmeyecek. Böyle yaşamak istemezdim. Kimsesiz kanadı kırık kuşlar gibi hissediyorum. Ve 31 yaşımda anne diye ağlıyorum. Lütfen bana dua edin.

Okuduğunuz için teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

İnsan sırf insanlık için bile güleryüz gösterir yeni doğum yapmış bir kadına, şevkat gösterir, ilgi gösterir. Kayınvalideniz maalesef bu insanlıktan belli ki pek nasibini almamış. Görev gibi gelmiş evinize, görev gibi yemek pişirmiş. Siz şu an bunları lütfen düşünmeyin. Eşiniz de sizi anlıyormuş, birbirinize destek olarak atlatacaksınız bu günleri...
Geriye dönüp bakınca bu zorlukları değil, evladınızın dünyaya gelişini hatırlayıp mutlu olacaksınız.
Kalbim sizinle, lütfen sadece ve sadece bebeğinize odaklanın