Hastalık hastaları duyun beni

yasam61 .!.:

Bende de öpme takıntısı var ama normal herhalde o, diğer arkadaşlarım da öyle. Bebekler öpülmez. Anne babası hariç ellerinden yüzünden öpmemeli kimse. Uçuk olur çürük diş olur enfekte olduğu viral bi hastalığı olur.. bunları düşünmüyor kimse sinir oluyorum. Çat çat söylüyorum elini yüzünü öpene

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle evet. Hatta uçuklu birinin öpmesi, bebeğin engelli olmasına sebep olabiliyor. Pek de basite indirgenecek bir şey değil aslında o. O konuda iyi yapıyorsun bakma. Ben kendi tabularımı yıkmak adına göz yumdum ama bir daha ben de öptürmem kesinlikle

delibirselvi .!.:

Merhaba,

Sürekli bu konuyu açmak ilerlemekten ziyade gerilediğimin en büyük göstergesi zaten ama duyulmak anlaşılmak bir tane bile olsa destek mesajı görmek istiyorum. Senelerdir anksiyete ile yaşıyorum, ne onu düşman gibi görüp yok etmeye çalışmak ne de kabul edip bir parçammış gibi alışmaya çalışmak işe yaradı. Bedenimdeki en ufak en anlamsız en saçma değişiklikleri bile anında farkediyor, olmadık anlamlar yüklüyorum. Doktora gitmek rahatlatmıyor internette okuduğum her belirtiyi ayrı ayrı birer birer yaşıyorum. Zamanında ilaç kullanmayı denedim, sadık kalmadım. Terapiye gitmedim hiç belki maddi olanak sağlarsam onu denerim ama o zamana dek yalnız olmadığımı bilmeye çok ihtiyacım var. Var mı benim gibi insanlar? Nasıl baş ediyorsunuz? Rahat uyumak rahat nefes almak istiyorum. Olmamış şeylerin korkusunu üzüntüsünü hissetmek beni çok yoruyor. Allah beterinden korusun, insanlar nelerle uğraşıyor her daim şükrediyorum ama kalbimde sürekli korku ve endişeyle yaşıyorum. Hele ki vücuduma kafayı takarsam zaman geçmiyor çıldıracak gibi oluyorum

Genişletmek için tıkla...

Merhaba şu an nasılsınız bende aynı durumdayım sürekli kötü hastalık korkusu belırtılerı ile yaşıyorum 7 aylık evlıyım ve huzurum yok

delibirselvi .!.:

Benim aklım ermiyor artık bu işe. İşteyken bile kafamdaki sesler susmuyor. Köpeğimle oynarken bile susmuyor. Hep duyuyorum o korkunç düşünceleri. Sürekli bedenimi dinliyorum çıldırıcam artık

Genişletmek için tıkla...

Ben de öyleyim maalesefff

angeldeath12 .!.:

Ben tam 4 senedir sırt ağrısı ve sol kol ağrısı çekiyorum yetmedi bazen nefesimi biri tutuyor sanki öyle de bişey başladı , ve redepra citoles kullandım 4 senedir antipersankarın içindeyim etki etmedi günden güne ağrım artıyor evden çıkamaz oldjm aniden basim dönüyor gitmediğim doktor kalmadı boynumda fıtık memede fibrokist midede gastrit pzafajik ve bakteri varmış ne yapacağımı sadirdim hayatım bitti

Genişletmek için tıkla...

Sol kol agrisi sirt agrisi baş dönmesi var bende de bedenimle uğraşmaktan kendime vakit bulamıyorum bazen

delibirselvi .!.:

Merhaba,

Sürekli bu konuyu açmak ilerlemekten ziyade gerilediğimin en büyük göstergesi zaten ama duyulmak anlaşılmak bir tane bile olsa destek mesajı görmek istiyorum. Senelerdir anksiyete ile yaşıyorum, ne onu düşman gibi görüp yok etmeye çalışmak ne de kabul edip bir parçammış gibi alışmaya çalışmak işe yaradı. Bedenimdeki en ufak en anlamsız en saçma değişiklikleri bile anında farkediyor, olmadık anlamlar yüklüyorum. Doktora gitmek rahatlatmıyor internette okuduğum her belirtiyi ayrı ayrı birer birer yaşıyorum. Zamanında ilaç kullanmayı denedim, sadık kalmadım. Terapiye gitmedim hiç belki maddi olanak sağlarsam onu denerim ama o zamana dek yalnız olmadığımı bilmeye çok ihtiyacım var. Var mı benim gibi insanlar? Nasıl baş ediyorsunuz? Rahat uyumak rahat nefes almak istiyorum. Olmamış şeylerin korkusunu üzüntüsünü hissetmek beni çok yoruyor. Allah beterinden korusun, insanlar nelerle uğraşıyor her daim şükrediyorum ama kalbimde sürekli korku ve endişeyle yaşıyorum. Hele ki vücuduma kafayı takarsam zaman geçmiyor çıldıracak gibi oluyorum

Genişletmek için tıkla...

Merhaba,sana yazmak istedim çünkü aynı şeyler, kelimesi kelimesine yaşadım.Benim anksiyete üzerine birde depresyonum vardı.2022 yılında dış gebelik geçirdim o günden beri eskisi gibi olamadım.ailemi arkadaşlarımı bezdirmiş durumdaydım.
Şuan eskiye göre daha iyiyim çok şükür,sanırım saldım artık ne olursa olsun modundayım.
Evet şuan yine vücudumu incelediğim zamanlar oluyor ama çabuk unuttuğumu üzerinde durmadığımı fark ediyorum
her gün ağladım,vücudumda en ufak birşey görsem günlerim zehir olurdu,eşimin annemin babamın başının etini yerdim,uyku uyuyamaz yemek yiyemez hale geldim.Birde insanların haline şükret bak söyleye söyleye gerçek olur dedikçe iyice panik yapıyordum,internetten sürekli hastalık araştırıyordum

Ben az bir süre terapi aldım,enerji seansları aldım,antidepresan kullandım tabi bunlar uzun süreli olmadı.kendimi dinlememeye çalışıyorum,sürekli birşeylerle meşgul oluyorum,şuan mesela saçımı boyattım kendime bakıyorum,dualar ediyorum,sevdiğim bana gerçekten iyi gelen beni güldüren rahatlatan insanlarla bir araya geliyorum ki bence en önemli nokta bu.Hastalıkla ilgili araştırma yapmıyorum.Evet bazen korku geliyor,enerjimin düştüğü,endişemin arttığı zamanlar oluyor ama azaldığını fark ettikçe mutlu oluyorum.İnşallah sizinde en kısa zamanda azalır

Bu mesajı sanki ben yazmışım gibi

Şuan mide ağrısından krambindan kivraniyorum bı anda neden böyle oldu panik tuttu çok fena oldum

delibirselvi .!.:

Öncelikle sakin olun, şu an burda sohbet eden herkes sizin gibi. Sizi çok iyi anlıyoruz. Ben de ne rahat uyuyabiliyor ne de rahat yemek yiyebiliyorum. Şu an işteyim çalışamıyorum bile doğru düzgün, aklım sürekli bedenimde. Kafamı kendime takıp duruyorum. Başım ağrıyor, kaslarım ağrıyor, stres mideme vuruyor, başım dönüyor. Aslında ne kadar tanıdık değil mi yaşadığımız şeyler? Çünkü aynı yollardan geçiyoruz, hikayelerimiz farklı ama sorunumuz aynı. Önemli olan beraber bir çözüm bulabilmek

Genişletmek için tıkla...

Midem çok rahatsız çok korkuyorum şuan kıvranıyor resmen iki gogsumun arası kramp giriuor aniden

konu başlığını bende yaşadım. panik ataktım ama kardiyolojiye, nefes alamıyorum diye kulak burun boğaza gittim olmaık hastalıklar çıkardım kendimce. umutsuz olmamalıyız. ben hepsini aştım. artık panik atak yaşarım diye bana birşey olur hastayım diye kaygım yok. tabi zor oldu doğru doktoru bulana kadar iki doktor değiştirdim. ilaç da kullandım fayda etmei. ama üçüncü doktorum Allah binlerce yüzbinlerce kez razı olsun ondan bana yaptığı terapi çok iyi geldi. 4 yıldır ne atak yaşıyorum nede bana birşey oluyor diye kaygım oluyor. bana bilşisel terapiyle emdr yapmıştı. bence doğru doktoru bulup bunun terapisini almak lazım.

delibirselvi .!.:

Merhaba,

Sürekli bu konuyu açmak ilerlemekten ziyade gerilediğimin en büyük göstergesi zaten ama duyulmak anlaşılmak bir tane bile olsa destek mesajı görmek istiyorum. Senelerdir anksiyete ile yaşıyorum, ne onu düşman gibi görüp yok etmeye çalışmak ne de kabul edip bir parçammış gibi alışmaya çalışmak işe yaradı. Bedenimdeki en ufak en anlamsız en saçma değişiklikleri bile anında farkediyor, olmadık anlamlar yüklüyorum. Doktora gitmek rahatlatmıyor internette okuduğum her belirtiyi ayrı ayrı birer birer yaşıyorum. Zamanında ilaç kullanmayı denedim, sadık kalmadım. Terapiye gitmedim hiç belki maddi olanak sağlarsam onu denerim ama o zamana dek yalnız olmadığımı bilmeye çok ihtiyacım var. Var mı benim gibi insanlar? Nasıl baş ediyorsunuz? Rahat uyumak rahat nefes almak istiyorum. Olmamış şeylerin korkusunu üzüntüsünü hissetmek beni çok yoruyor. Allah beterinden korusun, insanlar nelerle uğraşıyor her daim şükrediyorum ama kalbimde sürekli korku ve endişeyle yaşıyorum. Hele ki vücuduma kafayı takarsam zaman geçmiyor çıldıracak gibi oluyorum

Genişletmek için tıkla...

Merhabalar bende panik ataktan sonra mesela yaklaşık 2 aydır sürekli nabız kontrol ediyorum aklım sürekli kalbimde ve hayattan zerre tat almıyorum ilaca bağlı kalmak istemiyorum terapi bende deneyemedim hiç işe yarar mı bilmiyorum ama