- 2 Haziran 2022
- 96
- 90
- 32
- Konu Sahibi papatya3054
- #1
Herkese merhaba. Geçtiğimiz ay kayınvalidem bize tatile gelmişti, gelmeden evvel oğlunu arayıp haber vermiş ve ne kadar kalacağından vs bahsetmemişti eşim annem muhtemelen 1 hafta bizde 1 hafta da istanbuldaki akrabalarda kalacak muhtemelen dedi başta, ben de bana bir şey söylenmediğinden ses çıkarmadım pek. Kayınvalidem gelmeden evvel eşimi arayıp evde şu eksik mi bu eksik mi diyip ona eksikleri soruyordu. Neyse bize geldi 12 gün falan kaldı, o esnada tahlil sonucumda hpv16 olduğumu öğrendim. Bu virüse yakalanan bilir çok zor bir süreç tahliller, kontroller vs.. onkolojiye yönlendirdiler çok yıpratıcı bir süreç başladı benim için. Abim istanbulda kızıyla beraber küçük bir evde yaşıyor. Doktor olduğu için bana yardım edebilir diye onun yanına gitmeye karar verdim, hatta eşime de bizimle gelmemelerini evde annesiyle kalabileceğini, benim tedavi olup dönebileceğimi söyledim. İlla ki geleceğiz dedi. Abim bekar olduğu için evinde hiç yatma imkanı olan bir yer yok biz bile zor misafir olacağız. Bunu eşim biliyor ama gayet normal davranıyordu. Ben de tek kaldığımızda annesinin bizimle gelmesi durumunda yer olmayacağını nasıl yapacağımızı sordum, o da onu akrabalarına bırakabileceğini söyledi.
Ben onkolojiye randevu için uğraşırken kayınvalidem belini incitmiş zamanında kırık var demişlerdi ona baktırmak istediğini abim doktor olduğu için ona da hastane ayarlayabilip ayarlayamayacağımızı sordu. Ben de bakarız anne dedim.
İstanbula vardık, ilk gece kayınvalidem akrabalara gidemedi, yeğenimin iç odadaki yatağını istedi, eşimle beraber onlar iç odada kaldı ben de yeğenimle salonda kaldım. Başata bana senin zorlu bir durumun olursa yanında olmak istiyorum vs diyordu annesi, ben de abimin evinde misaifr olduğumuz için abime ilettim benimle kalmak istiyor kayınvalidem diye abim de mutlu oldu. Sonra abime de demiş bana randevu ayarlar mısın falan diye.
Ertesi gün oldu ben o kadar onkolojinin önünde bekledim ki saatler süren bir bekleyiş sonrasında beni içeri alıp kötü bir muamele yaptılar eve ağlaya ağlaya geldim, zaten tüm hafta boyunca kadın doğumda gördüğüm kötü muamelelerden dolayı artık kendimde değildim. O akşam akrabalara gitmeye karar vermiş, onlarda akraba çok önemli. Bana ısrarla dedi ki gel sen de yarım saat görün. Ben dedim ki benim görünecek halim vs ypk kimseye. Eşim de annesi de ısrar etti yok dedim gitmedim. Eşim bırakıp geldi annesini. Ertesi gün o akrabalar şehir dışına gidecekmiş diye kayınvalidemi tekrar oradan almamız gerekti beni götürfü bu kez eşim zorla. Akrabalar eve girer girmez hiç geçmiş olsun neyin vardı dün vs demeden maşallah yüzünü gören cennetlik neden bize gelmiyorsun gibi şeyler söylediler. O esnada kayınvalidem gelirler gelirler hatta siz de onlara gidin misafir olun evlerinde kalın gibi şeyler söyledi benim evim için. Benim yeri gelip 6 gün çalıştığımı bilerek üstelik.
Kayınvalidemi aldık eve getirdik abim yatağını verdi bizde kaldı. Abim kızıyla uyudu, 2 gün sonraydı bir hastaneden beline baktırmaya götürdük, bu eşyalarını toplamış beni buradan sonra diğer akrabalarıma bırakın dedi. Ve perşembe günü çekip gitti. Cuma günü ben parça aldırmak için ameliyata girdim.
Abim bu durumlara çok bozuldu. Günlerdir bizde sana destek olacağım diye durdu, sen parça aldırmadan işini halledip gitti kadın dedi baya kızdı.
O haftanın pazarı onu akrabalarından alıp hava alanına bıraktık memleketine döndü toplam 19 gün falan kaldı yani. Bu süreçte diğer büyük abimde kanser çıktığını öğrendim benim için çifte üzüntülü bir dönemdi kaynanam hepsini biliyordu yani.
Geçtiğimiz gün Sonucum temiz çıktığında eşim annesini aradı telefonda kaynanam çok sevindim dedi, çevresindeki herkes neden bu kadar erken döndüğünü-19 gün yani- sormuş o da benim durumumu söyleyemediğinden abimi bahane etmiş. Onu söyledi direkt.
Az evvel eşimle tartıştık ben annesinin akrabalarında bizim evimize misafir çağırmasını sevmediğimi söyledim o da bana yabanisin dedi bizim eve kimse girip çıkmıyor senin yüzünden dedi. İnanın haftanın 6 günü bazen çalışıyorum ve eve gelince kendimize zor yemek yapıyorum. Ben annesinin bazen şuursuz davrandığını söyledim/ belki hata ettim bilmiyorum. Abimin kırıldığından bahsettim O da bana senin abin bile o ameliyat günü gelmediği yanımıza öğleden sonra geldi madem o kadar önem veriyordu sabah gelseydi dedi. Siz misafir sevmiyorsunuz dedi bize. Abim yatağını verdiği halde kaynanama böyle dedi. Ki abim çok iyi ağırladı bizi çok yoğun çalışmasına rağmen. Gece 10 da eve gelen biri abim.
Çok kırıldım ben. Kendini psikolojik olarak çökmüş hissediyorum. Ne yapıcam bilmiyorum.
Ben onkolojiye randevu için uğraşırken kayınvalidem belini incitmiş zamanında kırık var demişlerdi ona baktırmak istediğini abim doktor olduğu için ona da hastane ayarlayabilip ayarlayamayacağımızı sordu. Ben de bakarız anne dedim.
İstanbula vardık, ilk gece kayınvalidem akrabalara gidemedi, yeğenimin iç odadaki yatağını istedi, eşimle beraber onlar iç odada kaldı ben de yeğenimle salonda kaldım. Başata bana senin zorlu bir durumun olursa yanında olmak istiyorum vs diyordu annesi, ben de abimin evinde misaifr olduğumuz için abime ilettim benimle kalmak istiyor kayınvalidem diye abim de mutlu oldu. Sonra abime de demiş bana randevu ayarlar mısın falan diye.
Ertesi gün oldu ben o kadar onkolojinin önünde bekledim ki saatler süren bir bekleyiş sonrasında beni içeri alıp kötü bir muamele yaptılar eve ağlaya ağlaya geldim, zaten tüm hafta boyunca kadın doğumda gördüğüm kötü muamelelerden dolayı artık kendimde değildim. O akşam akrabalara gitmeye karar vermiş, onlarda akraba çok önemli. Bana ısrarla dedi ki gel sen de yarım saat görün. Ben dedim ki benim görünecek halim vs ypk kimseye. Eşim de annesi de ısrar etti yok dedim gitmedim. Eşim bırakıp geldi annesini. Ertesi gün o akrabalar şehir dışına gidecekmiş diye kayınvalidemi tekrar oradan almamız gerekti beni götürfü bu kez eşim zorla. Akrabalar eve girer girmez hiç geçmiş olsun neyin vardı dün vs demeden maşallah yüzünü gören cennetlik neden bize gelmiyorsun gibi şeyler söylediler. O esnada kayınvalidem gelirler gelirler hatta siz de onlara gidin misafir olun evlerinde kalın gibi şeyler söyledi benim evim için. Benim yeri gelip 6 gün çalıştığımı bilerek üstelik.
Kayınvalidemi aldık eve getirdik abim yatağını verdi bizde kaldı. Abim kızıyla uyudu, 2 gün sonraydı bir hastaneden beline baktırmaya götürdük, bu eşyalarını toplamış beni buradan sonra diğer akrabalarıma bırakın dedi. Ve perşembe günü çekip gitti. Cuma günü ben parça aldırmak için ameliyata girdim.
Abim bu durumlara çok bozuldu. Günlerdir bizde sana destek olacağım diye durdu, sen parça aldırmadan işini halledip gitti kadın dedi baya kızdı.
O haftanın pazarı onu akrabalarından alıp hava alanına bıraktık memleketine döndü toplam 19 gün falan kaldı yani. Bu süreçte diğer büyük abimde kanser çıktığını öğrendim benim için çifte üzüntülü bir dönemdi kaynanam hepsini biliyordu yani.
Geçtiğimiz gün Sonucum temiz çıktığında eşim annesini aradı telefonda kaynanam çok sevindim dedi, çevresindeki herkes neden bu kadar erken döndüğünü-19 gün yani- sormuş o da benim durumumu söyleyemediğinden abimi bahane etmiş. Onu söyledi direkt.
Az evvel eşimle tartıştık ben annesinin akrabalarında bizim evimize misafir çağırmasını sevmediğimi söyledim o da bana yabanisin dedi bizim eve kimse girip çıkmıyor senin yüzünden dedi. İnanın haftanın 6 günü bazen çalışıyorum ve eve gelince kendimize zor yemek yapıyorum. Ben annesinin bazen şuursuz davrandığını söyledim/ belki hata ettim bilmiyorum. Abimin kırıldığından bahsettim O da bana senin abin bile o ameliyat günü gelmediği yanımıza öğleden sonra geldi madem o kadar önem veriyordu sabah gelseydi dedi. Siz misafir sevmiyorsunuz dedi bize. Abim yatağını verdiği halde kaynanama böyle dedi. Ki abim çok iyi ağırladı bizi çok yoğun çalışmasına rağmen. Gece 10 da eve gelen biri abim.
Çok kırıldım ben. Kendini psikolojik olarak çökmüş hissediyorum. Ne yapıcam bilmiyorum.
sizin kadar yoğun çalışmıyorum ama ben istemem gelmelerini, yabaniysek de yabaniyiz onlara ne? Kaynana mutlu olsun diye eve misafir mi toplayacağız, çok seviyorsa kendi evine çağırsın. Bizi beğenmediyseler de almasalarmış, kıymetli oğluşlarına layık kız bulsalarmış. 
