Hayatımla alakalı tavsiye lütfen 🙏

O
Kalma derken bir kuruldan kalma mı yoksa tüm kuruldan mı?

Finallere daha var. Bu seneyi kurtarabilirsiniz. Telafi/bütünleme de varsa ne ala...

Kendinizi kıyaslamayı bırakın desem ha deyince de bırakılmıyor. Hedef belirleseniz ders çalışmak için gaza gelebilirsiniz.

Herkesin başarısı (istisnalar kaideyi bozmaz) çabasına, kapasitesine ve koşullarına bağlı. Hedefinizi belirlerseniz er ya da geç hedefinize ulaşırsınız.

Elalem/bizimkiler ne der diye de düşünmeyin. Çileyi çeken sizsiniz. Oturdukları yerden herkes eleştirmeye bayılır. Sizi küçümseyecekler de dönüp kendilerine baksın.
maalesef çok zor bir okuldayım toplayacağımı sanmam. Zaten istemiyorum da seneye okul daha da zorlaşacak bu mental durumla 3 olmak istemiyorum. Evet öncelikle hedef belirlemem lazım umarım sonrasında da hedeflerime ulaşırım çok teşekkür ederim
 
Okul konusunda o kadar yaram var ki... Ara ara aylarca salıyordum (hatta hala salıyorum) her şeyi. Kendimi başkalarıyla kıyaslamadan hiç bahsetmeyeyim 😅

Okulla eş zamanlı edindiğim hobiler moralimi düzeltti ve bu da kariyerime olumlu yansıdı ama para kazanma derdine düşünce akademik olarak çok geriledim ve daha da mutsuz oldum.

Kendimi kıyasladığım kişiler kadar çabalamıyorum, doğru tercihte bulunmuyorum, bulunduğum koşullar da aynı değil. Herkes yapabildiğinin en iyisini yapıyor da benden daha iyi konuma geliyor (veya ben öyle sanıyorum). Niye kendimi başkalarıyla kıyaslayıp moralimi bozuyorum ki? Çaba gösterdikçe ben de yapabilirim. Kıyaslayacaksam bir önceki halimle kendimi kıyaslamalıyım. Ne yapınca başarıyorum, ne yapınca başarısız oluyorum, başarısızlığıma sebep olan şeylerden kaçınıyor muyum?..

Bir de başarılı olsak bile yaptıklarımızı/başarılarımızı küçümseme eğiliminde olabiliyoruz. Dışarıdan bir gözle bakabilsek kendimizin farkına varabileceğiz.
Ah ah hele ki bizim okullardaki ego savaşını görün. Gerekli gereksiz her konuda öyle bir yarış var ki artık kendimi yarışa bile giremeyecek kadar geride görüyorum. Mutsuzluğumun temel sebebi de bu ortam
 
Gül bahçesi olmayan hayat içinde herkese farklı tuzaklar var ....her zaman mutlu iyi zinde olmak imkansız ....olabildiği kadar yolumuzda karşımıza çıkan acıları bir şekilde atlatıp unutmasak sarsilsak dussek dibin dibini görsek bile....devam etmek bunun adı hayat ....bakış açısı zeka ve güçlenerek çıkmak zorundasınız ....öyle yapıyor insanlar bisiklete binmek gibi....her tümsekde düşsen bisiklet paramparça bile olsa yolu değiştirmek zorunda bile kalsan basacaksın pedala ......bunun başka bir çözümü yok ....atlattım sandıkların ağır gelmiş çok ağır uzman görüşü alırsan iç dökme ilaç istemem dedin bir şekilde hayatın senin için hala yasanabilir güzellikte ve değerde olduğunu fark etmelisin en azından kendin değerlisin basardigin şeylere dönüp bak elinde olanlara kendin için ....önce sen hiç kimse sana sen istemezsen bu motivasyonu veremez ....belki biraz durup soluklanmalisin duygusal ilişkin belki senin insanlar üzerine kurdugun olumlu imajı yerle bir etti ....bilemiyorum .....ya devam edeceksin yada yok başka bir seçenek mükemmel şahane dürüst sevgi dolu biri çıkıp iyi gelmeyecek ....sen iyi gelmelisin kendine hayat okulu bırakır onuda yaparım bunuda yaparım gibi değildir duygusal olarak kendini güçlendir bunu yapamazsan bu duygun ömürlük olur
Evet devam etmeye çalışıyorum ama maalesef devam etmekten ziyade bir farkındalığım bilincim kalmadı. Öyle takılıyorum havada sallanıyorum gibi. Zaten her zaman mantık insanı oldum ama bu kadar duygusuzluk da biraz fazla oldu. Bugünler de geçecek tabii ki umarım ki buraya seneye okulumun çok güzel gittiğini istediğim şeyleri yaptığımı yazarım. Çok teşekkürler.
 
Bu yüzden napiyosun etrafina bakiyosun şükrediyorsun 😅😅ben sana nasil.imrendjm.anlatamam ben tıp.okuyacam yakında doktor olacam ve en.onemlj şey hayatta şu yaş olayi vede 20li yaşlarda olacam zerre.bisey düşünmezdim..sen nazara gelmişsindir kendine bol.bol oku...ve hayatının baharını yaşa yas ilerledikce en.agir uzuldugun bi konuya kafayı taktigin için pisman oluyosun gençliğinin keyfini çıkart
Yaa çok teşekkür ederim evet daha çok gencim 20 olacağım. Gençliğimi ben de böyle ağlayarak geçirmek istemezdim. Umarım seneye her şeyin hakkını vererek yaşayabilirim. En azından ileride baktığımda bugünleri acı ile hatırlamak istemiyorum
 
Genelde yoğun bir tempoda uzun süre çalışıp iyi bir bölüm kazanan insanlarda görülen sendromu yaşıyorsun. Aslında konunun başında bahsettiğin olayların şu anki duygu durumunla bir ilgisi yok. İster istemez kendini uzunca bir süre tek hedefe kitledin, çalıştın, gecen gündüzüne karıştı. Şimdi amacına ulaştın çevrendeki olaylara karşı algıların daha açık hale geldi. Hayat aslında böyle değil mi aslında? Kaçımızın çevresinde hastalığa yakalanan belki kaybettiğimiz insanlar yok kaçımız aile içerisinde sorun yaşamıyoruz? Bu dönemin geçici olduğunu bil. Şimdi bir süre amaçsız hissedeceksin. Hatta gerçekleştirdiğin hedefler için yapmasaydım da olurmuş diyeceksin. Bu zamana kadar aslında kendin için yaptığın fedakarlıkları, yapmadığın takdirde insanlar seni sevmeyecek diye düşünüyorsun ki bu illa ki bir adı var bunun ama o sendroma girdiğini doğruluyor. Nereden biliyorsun sen psikilog musun dersen, hayır değilim. Ancak üniversite sınavında Türkiye derecesi yapmış biriyim girdiğim üniversitede benzer öğrencilerin olduğu bir yerdi. Bu bunalımı tanıyorum hem kendimden hem de bu sebeple yardım alan çok arkadaşım oldu. Ani ağlama krizleri ile kendini açık ediyor. Okuldaki
diğer bir kısım öğrencilerin bu hırslı tutumları da tetikliyor bu krizleri. Bir müddet uzak dur onlardan. Kafanı dağıtmaya çalış. Şu an bir dönüşümün içindesin. Tırtıl olmaktan çıkıp kanatlanıp uçacaksın ve bu sancılı bir süreç :)
AdChoices
ADVERTISING​
 
Genelde yoğun bir tempoda uzun süre çalışıp iyi bir bölüm kazanan insanlarda görülen sendromu yaşıyorsun. Aslında konunun başında bahsettiğin olayların şu anki duygu durumunla bir ilgisi yok. İster istemez kendini uzunca bir süre tek hedefe kitledin, çalıştın, gecen gündüzüne karıştı. Şimdi amacına ulaştın çevrendeki olaylara karşı algıların daha açık hale geldi. Hayat aslında böyle değil mi aslında? Kaçımızın çevresinde hastalığa yakalanan belki kaybettiğimiz insanlar yok kaçımız aile içerisinde sorun yaşamıyoruz? Bu dönemin geçici olduğunu bil. Şimdi bir süre amaçsız hissedeceksin. Hatta gerçekleştirdiğin hedefler için yapmasaydım da olurmuş diyeceksin. Bu zamana kadar aslında kendin için yaptığın fedakarlıkları, yapmadığın takdirde insanlar seni sevmeyecek diye düşünüyorsun ki bu illa ki bir adı var bunun ama o sendroma girdiğini doğruluyor. Nereden biliyorsun sen psikilog musun dersen, hayır değilim. Ancak üniversite sınavında Türkiye derecesi yapmış biriyim girdiğim üniversitede benzer öğrencilerin olduğu bir yerdi. Bu bunalımı tanıyorum hem kendimden hem de bu sebeple yardım alan çok arkadaşım oldu. Ani ağlama krizleri ile kendini açık ediyor. Okuldaki
diğer bir kısım öğrencilerin bu hırslı tutumları da tetikliyor bu krizleri. Bir müddet uzak dur onlardan. Kafanı dağıtmaya çalış. Şu an bir dönüşümün içindesin. Tırtıl olmaktan çıkıp kanatlanıp uçacaksın ve bu sancılı bir süreç :)
AdChoices
ADVERTISING​
Çok teşekkür ederim. En çok istediğim, sınava hazırlanırken dilimden düşmeyen hayalimdeki o okula girdim. Hayatımdaki her şeyle savaşacak gücüm olduğunu düşünmüştüm o zamanlar. Sonrasında işin iç yüzünün öyle olmaması, gerçeklerle yüz yüze gelmek beni çok üzdü. Okulda girdiğim labları dersleri hatırladığımda bile midem bulanıyor şu an. Hiç iyi ve beklediğim gibi olmayınca hiçbir şey çokça yoruldum. Hocaların “Biz yaşadık size de yaşatacağız.” Tutumları yüzünden hayattan soğudum. Bilemiyorum kendimi çok yalnız hissediyorum kendimle olan sorunumu çözersem okulu yoluna sokarım diye umuyorum. Bir süreç geçirdim ve çalışamadım artık kendi yoluma bakıp çalışma düzeni oturtup bu seneyi unutmaya çalışacağım. Teşekkür ederim :KK66:
 
X