Kandırıldım

Buraya kaçıncı yazışım, silişim bilmiyorum.. kafam o kadar karışıkki kendimi toparlayamıyorum. sadece içimi dökmek istedim size,
bu yılın gelmiş geçmiş en büyük enayilik konusudur bu net söylüyorum! Hani benim kadar saf salak biri daha yoktur şu sitede kendime o kadar kızgınım ki anlatamam başıma ne geldiyse Allahın belası bu iyi niyetimdem geldi.

Ben üniversiteden yeni mezun olmus kendi halinde kimsenin etlisine sütlüsüne karısmayan sıradan bırıydım bundan 3 ay öncesine kadar. mimarlıktan mezun oldum kendime yavastan iş ararken bir sabah gözümü üniversiteden yakın arkadasımdan gelen bi teklifle açtım gözümü
babası kira almadan ücretsiz ofis verecekmiş gel dedi kendim işimizin basına gecelim. bende önce bir tecrube kazalım baska işte çalışalım kafasındayım. birde ortak dısardan arkadasımız daha 3 ortak olalım dedi, ben çok tanımıyordum ama diğer arkadasım baya samimiydi, Bunlar benim aklıma
bir güzel girdiler ben bütün düşüncelerimi yıktım yazık saf ben gunlerce ayakları yerden kesilmiş ' ben kendi işimi kuruyorumm' diye diye ağzım kulaklarımda ortalıkta gezdim durdum. ( bu arada bu erkek olana X diyelim)

Velhasılkelam işe başladık, 3 ortak. evimden 3 saat uzaklıktaki işime haftasonum dahi olmadan sabah 5 aksam 11 olarak aylarca devam ettim 1 kurus dahi kasadan almadan. gelirimiz evet çok guzel vardı ama giderimizde vardi. baslarda sorun etmedim işime aşırı bağlanmıştım resmen aşkla yapıyodum ne mesafe ne yorgunluk viz geliyordu.
Gelirimiz biraz daha büyüsün elbet maaşlarımızı cebımıze koyarız kafasındaydım nasıl heyecanlıydım göreceksiniz ama ilk paramı kazanacaktım.
bu gelir-gider para işleriyle diğer kız arkadasım ilgileniyordu ben sadece mimarlık yapıyordum, şirket diğer erkek olan arkadasın üzerineydi zaten
gunler böyle ilerlerken bizim yaptıgımız işlerde ufak tefek borclar kaldıgını fark ettim, iş aldıkça öderiz giderlere gitti vs diyorlar tamam diyorum cok kafama takmıyorum mıktarlar ufak yansıtılıyor bana çünkü.

Bu sure içerisinde erkek olan ortagımla çok fazla sorun yasamaya basladım psikolejik yönden inanılmaz baskı, mobbing, patronluk taslamaya çalışmalar ne ararsanız var.
Surekli kavga gürültü haline girince ben en sonunda kız arkadasıma ben çıkıyorum ortaklıktan dayanamıyorum dedim biraz sure gecti ustunden, konustuk karar verdik ortaklığı bitirdik, borcları 3 e bolecegız dediler şirket benim adıma olmamasına ragmen bölelim tamam dedim, ortaklıktan cıkmak istediğimi duyan Bu x in ailesi de bana bir hakaretler ki sormayın! ne namus ne halsiyet bıraktılar anasından ayrı kardesinden ayrı tehdit yedim yok numaranı istanbula yayarızdan tutun da evinizi basarız'a kadar ve bana bunları demelerının tek sebebi ortaklıktan cıkmıs olmam. cok gecmeden bir öğrendim ki 90 bin tlymiş meğerse borc! yarabbim yazarken bile fenalık basıyor.. diyeceksiniz
ayakta mı uydun, çokta haklısınız kendime o kadar kızgınımkı ama bana söylenmedi hiç bir sekilde öğrenemedim hesap işleri zaten benden değildi benim görevim neyse ben onun dışına pek çıkmadım kimsenin işine burnumu sokmadım, evet belli bir borc oldugunu biliyordum fakat bu kadar oldugunu hiç bir sekilde bilmiyordum yansıtılmadı bana. ben bu kadarını ödemem parayı bu x yemiş belliki bana kart geçmişini getirsin diye kendimi yırttım, en sonunda bu kadar ısrarlara ragmen ailesi attı ve tek tek hesap cıkardım parayı baya baya yediğini gördüm. Bu parayı kimsenin benden istemek gibi bir hakkı zaten yoktu cunku sirkette herhangi bir olayım yok imza kefil senet hiç biseyim yani çalışan olarak bile gözükmüyordum. ama bu borclular dinlermi? kapımıza kadar dayandılar babam yaklasık üstüme düşen miktarda 30 bın kadar bir ödeme yaptı.

işte butun olayımda burda başladı butun heyecanım, sevincim mutluluğum gitti, normalde o kadar şen şakrak ben gitti yerine bombos bakan birisi geldi. o kadar suclu o kadar salak hissediyorum ki aylarca verdiğim emeğim vaktim zamanım çöp oldu 5 kuruş kazanıpta cebime koymadığım bir işten borclu cıktım. üstüne o kadar yoruldum, inanılmaz bir baskıya psikolejik şiddete mobbinge maruz kaldım. ailemin yüzüne bakamıyorum, stresten yuzum boynuma kadar sivilcelendi ağır bir sivilce tedavisine basladım gece uykularım zehir oldu kendimi toparlayamıyorum herseyi gectim aileme karsı o kadar mahcubum ki cektiğim vicdan azabını Allah dusmanıma yasatmasın. bağıra çağıra ağlamayı o kadar istiyorum ki kendimi sıkmaktan onu bile yapamıyorum yuzum kasılıyor sanki o göz yaslarım bir sekilde akamıyor içimi bosaltamıyorum, çenem o kadar acıyor kı kendimi sıkmayı bırakamıyorum. resim yapardım tasarım yapardım hiç birini kafamı toparlayıp yapamıyorum bundan 3 ay öncesine kadar psikoloğa gidecek en ufak derdim yokken simdi gitsemmi acaba kendimi toparlayamama yardımcı olurmu yoksa biraz kendi halimde mi kalmam gerekli bilmiyorum butun dogrularımı unuttum karanlik bir odanın ıcınde etrafımı goremıyorum sanki. hiç birseyi olumlu dusunemıyorum cocuklugumdan beri hayalını kurdugum mesleğin okulunu en iyi sekilde bitirdim tam kavustum derken öyle bir sendeledim ki, mesleğime birdaha dönebileceğimi sanmıyorum. yıllardır girer okurum bdv bölümünü böyle bir dertle buraya gelmek varmış nasipte
çok uzun oldu hakkınızı helal edin.

hestina .!.:

Buraya kaçıncı yazışım, silişim bilmiyorum.. kafam o kadar karışıkki kendimi toparlayamıyorum. sadece içimi dökmek istedim size,
bu yılın gelmiş geçmiş en büyük enayilik konusudur bu net söylüyorum! Hani benim kadar saf salak biri daha yoktur şu sitede kendime o kadar kızgınım ki anlatamam başıma ne geldiyse Allahın belası bu iyi niyetimdem geldi.

Ben üniversiteden yeni mezun olmus kendi halinde kimsenin etlisine sütlüsüne karısmayan sıradan bırıydım bundan 3 ay öncesine kadar. mimarlıktan mezun oldum kendime yavastan iş ararken bir sabah gözümü üniversiteden yakın arkadasımdan gelen bi teklifle açtım gözümü
babası kira almadan ücretsiz ofis verecekmiş gel dedi kendim işimizin basına gecelim. bende önce bir tecrube kazalım baska işte çalışalım kafasındayım. birde ortak dısardan arkadasımız daha 3 ortak olalım dedi, ben çok tanımıyordum ama diğer arkadasım baya samimiydi, Bunlar benim aklıma
bir güzel girdiler ben bütün düşüncelerimi yıktım yazık saf ben gunlerce ayakları yerden kesilmiş ' ben kendi işimi kuruyorumm' diye diye ağzım kulaklarımda ortalıkta gezdim durdum. ( bu arada bu erkek olana X diyelim)

Velhasılkelam işe başladık, 3 ortak. evimden 3 saat uzaklıktaki işime haftasonum dahi olmadan sabah 5 aksam 11 olarak aylarca devam ettim 1 kurus dahi kasadan almadan. gelirimiz evet çok guzel vardı ama giderimizde vardi. baslarda sorun etmedim işime aşırı bağlanmıştım resmen aşkla yapıyodum ne mesafe ne yorgunluk viz geliyordu.
Gelirimiz biraz daha büyüsün elbet maaşlarımızı cebımıze koyarız kafasındaydım nasıl heyecanlıydım göreceksiniz ama ilk paramı kazanacaktım.
bu gelir-gider para işleriyle diğer kız arkadasım ilgileniyordu ben sadece mimarlık yapıyordum, şirket diğer erkek olan arkadasın üzerineydi zaten
gunler böyle ilerlerken bizim yaptıgımız işlerde ufak tefek borclar kaldıgını fark ettim, iş aldıkça öderiz giderlere gitti vs diyorlar tamam diyorum cok kafama takmıyorum mıktarlar ufak yansıtılıyor bana çünkü.

Bu sure içerisinde erkek olan ortagımla çok fazla sorun yasamaya basladım psikolejik yönden inanılmaz baskı, mobbing, patronluk taslamaya çalışmalar ne ararsanız var.
Surekli kavga gürültü haline girince ben en sonunda kız arkadasıma ben çıkıyorum ortaklıktan dayanamıyorum dedim biraz sure gecti ustunden, konustuk karar verdik ortaklığı bitirdik, borcları 3 e bolecegız dediler şirket benim adıma olmamasına ragmen bölelim tamam dedim, ortaklıktan cıkmak istediğimi duyan Bu x in ailesi de bana bir hakaretler ki sormayın! ne namus ne halsiyet bıraktılar anasından ayrı kardesinden ayrı tehdit yedim yok numaranı istanbula yayarızdan tutun da evinizi basarız'a kadar ve bana bunları demelerının tek sebebi ortaklıktan cıkmıs olmam. cok gecmeden bir öğrendim ki 90 bin tlymiş meğerse borc! yarabbim yazarken bile fenalık basıyor.. diyeceksiniz
ayakta mı uydun, çokta haklısınız kendime o kadar kızgınımkı ama bana söylenmedi hiç bir sekilde öğrenemedim hesap işleri zaten benden değildi benim görevim neyse ben onun dışına pek çıkmadım kimsenin işine burnumu sokmadım, evet belli bir borc oldugunu biliyordum fakat bu kadar oldugunu hiç bir sekilde bilmiyordum yansıtılmadı bana. ben bu kadarını ödemem parayı bu x yemiş belliki bana kart geçmişini getirsin diye kendimi yırttım, en sonunda bu kadar ısrarlara ragmen ailesi attı ve tek tek hesap cıkardım parayı baya baya yediğini gördüm. Bu parayı kimsenin benden istemek gibi bir hakkı zaten yoktu cunku sirkette herhangi bir olayım yok imza kefil senet hiç biseyim yani çalışan olarak bile gözükmüyordum. ama bu borclular dinlermi? kapımıza kadar dayandılar babam yaklasık üstüme düşen miktarda 30 bın kadar bir ödeme yaptı.

işte butun olayımda burda başladı butun heyecanım, sevincim mutluluğum gitti, normalde o kadar şen şakrak ben gitti yerine bombos bakan birisi geldi. o kadar suclu o kadar salak hissediyorum ki aylarca verdiğim emeğim vaktim zamanım çöp oldu 5 kuruş kazanıpta cebime koymadığım bir işten borclu cıktım. üstüne o kadar yoruldum, inanılmaz bir baskıya psikolejik şiddete mobbinge maruz kaldım. ailemin yüzüne bakamıyorum, stresten yuzum boynuma kadar sivilcelendi ağır bir sivilce tedavisine basladım gece uykularım zehir oldu kendimi toparlayamıyorum herseyi gectim aileme karsı o kadar mahcubum ki cektiğim vicdan azabını Allah dusmanıma yasatmasın. bağıra çağıra ağlamayı o kadar istiyorum ki kendimi sıkmaktan onu bile yapamıyorum yuzum kasılıyor sanki o göz yaslarım bir sekilde akamıyor içimi bosaltamıyorum, çenem o kadar acıyor kı kendimi sıkmayı bırakamıyorum. resim yapardım tasarım yapardım hiç birini kafamı toparlayıp yapamıyorum bundan 3 ay öncesine kadar psikoloğa gidecek en ufak derdim yokken simdi gitsemmi acaba kendimi toparlayamama yardımcı olurmu yoksa biraz kendi halimde mi kalmam gerekli bilmiyorum butun dogrularımı unuttum karanlik bir odanın ıcınde etrafımı goremıyorum sanki. hiç birseyi olumlu dusunemıyorum cocuklugumdan beri hayalını kurdugum mesleğin okulunu en iyi sekilde bitirdim tam kavustum derken öyle bir sendeledim ki, mesleğime birdaha dönebileceğimi sanmıyorum. yıllardır girer okurum bdv bölümünü böyle bir dertle buraya gelmek varmış nasipte
çok uzun oldu hakkınızı helal edin.

Genişletmek için tıkla...

çok çok üzüldüm geçmiş olsun... dost kazığını dibine kadar yaşamışsınız vallahi içim acıdı,ne denir ki...

elbette profesyonel yardım almaktan çekinmeyin, sizin sağlığınızdan değerli değil hiçbir şey. bu olay sizi çok olgunlaştırdı merak etmeyin...

para borcu ödenir merak etmeyin, o insanlar gibi haysiyetsiz bir şekilde yaşamaktan iyidir...

yardım alın,toparlanın, geçmişi gereken dersleri alarak arkanızda bırakın...

başka bir işe girip ailenize o 30 bini katıyla ödersiniz,canınızı sıkmayın giden para olsun...

çok üzüldüm gerçekten geçmiş olsun...

Şoyle dusun yolun basinda cok buyuk bir tecrube edinmis oldun. Evet uzuldun yiprandin ama ayaga kalkamayacak kadar yikilmamalisin. Yapman gereken isine her zamankinden daha cok sarilmak, ne demek yapamicam artik. Is bulup para kazandiktan sonra ailenin gonlunu de yaparsin zamanla unutulur gider..
Saglik olsun.

Dua etki imzan yok biryerde. Bundanda desr çıkarmış oldun gözüyle bak. Benim eşimi öz abisi dolandırmıştı kaç 30 bin hemde. İşe girince ailene destek olursun kapanır gider.

hestina .!.:

Buraya kaçıncı yazışım, silişim bilmiyorum.. kafam o kadar karışıkki kendimi toparlayamıyorum. sadece içimi dökmek istedim size,
bu yılın gelmiş geçmiş en büyük enayilik konusudur bu net söylüyorum! Hani benim kadar saf salak biri daha yoktur şu sitede kendime o kadar kızgınım ki anlatamam başıma ne geldiyse Allahın belası bu iyi niyetimdem geldi.

Ben üniversiteden yeni mezun olmus kendi halinde kimsenin etlisine sütlüsüne karısmayan sıradan bırıydım bundan 3 ay öncesine kadar. mimarlıktan mezun oldum kendime yavastan iş ararken bir sabah gözümü üniversiteden yakın arkadasımdan gelen bi teklifle açtım gözümü
babası kira almadan ücretsiz ofis verecekmiş gel dedi kendim işimizin basına gecelim. bende önce bir tecrube kazalım baska işte çalışalım kafasındayım. birde ortak dısardan arkadasımız daha 3 ortak olalım dedi, ben çok tanımıyordum ama diğer arkadasım baya samimiydi, Bunlar benim aklıma
bir güzel girdiler ben bütün düşüncelerimi yıktım yazık saf ben gunlerce ayakları yerden kesilmiş ' ben kendi işimi kuruyorumm' diye diye ağzım kulaklarımda ortalıkta gezdim durdum. ( bu arada bu erkek olana X diyelim)

Velhasılkelam işe başladık, 3 ortak. evimden 3 saat uzaklıktaki işime haftasonum dahi olmadan sabah 5 aksam 11 olarak aylarca devam ettim 1 kurus dahi kasadan almadan. gelirimiz evet çok guzel vardı ama giderimizde vardi. baslarda sorun etmedim işime aşırı bağlanmıştım resmen aşkla yapıyodum ne mesafe ne yorgunluk viz geliyordu.
Gelirimiz biraz daha büyüsün elbet maaşlarımızı cebımıze koyarız kafasındaydım nasıl heyecanlıydım göreceksiniz ama ilk paramı kazanacaktım.
bu gelir-gider para işleriyle diğer kız arkadasım ilgileniyordu ben sadece mimarlık yapıyordum, şirket diğer erkek olan arkadasın üzerineydi zaten
gunler böyle ilerlerken bizim yaptıgımız işlerde ufak tefek borclar kaldıgını fark ettim, iş aldıkça öderiz giderlere gitti vs diyorlar tamam diyorum cok kafama takmıyorum mıktarlar ufak yansıtılıyor bana çünkü.

Bu sure içerisinde erkek olan ortagımla çok fazla sorun yasamaya basladım psikolejik yönden inanılmaz baskı, mobbing, patronluk taslamaya çalışmalar ne ararsanız var.
Surekli kavga gürültü haline girince ben en sonunda kız arkadasıma ben çıkıyorum ortaklıktan dayanamıyorum dedim biraz sure gecti ustunden, konustuk karar verdik ortaklığı bitirdik, borcları 3 e bolecegız dediler şirket benim adıma olmamasına ragmen bölelim tamam dedim, ortaklıktan cıkmak istediğimi duyan Bu x in ailesi de bana bir hakaretler ki sormayın! ne namus ne halsiyet bıraktılar anasından ayrı kardesinden ayrı tehdit yedim yok numaranı istanbula yayarızdan tutun da evinizi basarız'a kadar ve bana bunları demelerının tek sebebi ortaklıktan cıkmıs olmam. cok gecmeden bir öğrendim ki 90 bin tlymiş meğerse borc! yarabbim yazarken bile fenalık basıyor.. diyeceksiniz
ayakta mı uydun, çokta haklısınız kendime o kadar kızgınımkı ama bana söylenmedi hiç bir sekilde öğrenemedim hesap işleri zaten benden değildi benim görevim neyse ben onun dışına pek çıkmadım kimsenin işine burnumu sokmadım, evet belli bir borc oldugunu biliyordum fakat bu kadar oldugunu hiç bir sekilde bilmiyordum yansıtılmadı bana. ben bu kadarını ödemem parayı bu x yemiş belliki bana kart geçmişini getirsin diye kendimi yırttım, en sonunda bu kadar ısrarlara ragmen ailesi attı ve tek tek hesap cıkardım parayı baya baya yediğini gördüm. Bu parayı kimsenin benden istemek gibi bir hakkı zaten yoktu cunku sirkette herhangi bir olayım yok imza kefil senet hiç biseyim yani çalışan olarak bile gözükmüyordum. ama bu borclular dinlermi? kapımıza kadar dayandılar babam yaklasık üstüme düşen miktarda 30 bın kadar bir ödeme yaptı.

işte butun olayımda burda başladı butun heyecanım, sevincim mutluluğum gitti, normalde o kadar şen şakrak ben gitti yerine bombos bakan birisi geldi. o kadar suclu o kadar salak hissediyorum ki aylarca verdiğim emeğim vaktim zamanım çöp oldu 5 kuruş kazanıpta cebime koymadığım bir işten borclu cıktım. üstüne o kadar yoruldum, inanılmaz bir baskıya psikolejik şiddete mobbinge maruz kaldım. ailemin yüzüne bakamıyorum, stresten yuzum boynuma kadar sivilcelendi ağır bir sivilce tedavisine basladım gece uykularım zehir oldu kendimi toparlayamıyorum herseyi gectim aileme karsı o kadar mahcubum ki cektiğim vicdan azabını Allah dusmanıma yasatmasın. bağıra çağıra ağlamayı o kadar istiyorum ki kendimi sıkmaktan onu bile yapamıyorum yuzum kasılıyor sanki o göz yaslarım bir sekilde akamıyor içimi bosaltamıyorum, çenem o kadar acıyor kı kendimi sıkmayı bırakamıyorum. resim yapardım tasarım yapardım hiç birini kafamı toparlayıp yapamıyorum bundan 3 ay öncesine kadar psikoloğa gidecek en ufak derdim yokken simdi gitsemmi acaba kendimi toparlayamama yardımcı olurmu yoksa biraz kendi halimde mi kalmam gerekli bilmiyorum butun dogrularımı unuttum karanlik bir odanın ıcınde etrafımı goremıyorum sanki. hiç birseyi olumlu dusunemıyorum cocuklugumdan beri hayalını kurdugum mesleğin okulunu en iyi sekilde bitirdim tam kavustum derken öyle bir sendeledim ki, mesleğime birdaha dönebileceğimi sanmıyorum. yıllardır girer okurum bdv bölümünü böyle bir dertle buraya gelmek varmış nasipte
çok uzun oldu hakkınızı helal edin.

Genişletmek için tıkla...

Üzülme insan kazık yiye yiye büyüyor. Hepimiz yaşayarak ve hata yaparak öğreniyoruz..

Tavsiyem ortak işlere fazla yaklaşma. Türkiye'de ortak işe girip kazık yemeyeni görmedim. Ama yenilen kazıklar tecrübedir... Tabi tekrar etmedikçe...

Artık önüne bak... Çünkü herşey daha yeni başlıyor

Imza, senet yoksa neden ödeme yaptiniz. Kolay mi öyle Kapiya dayanmak. Polisleri aramaliydiniz.
Ama olan olmus artik. Zor bir dönemden gecmisiniz, üc ay daha erken. Biraz daha zaman verin kendinize.
Bu sirada kafanizi dagitin. Kötünün kötüsü var. En azindan sagliginiz yerinde.
Degil 30000, bunun on kati kadar borcu olan insanlarda var.

Ödemesen sana kimse birşey diyemezdi. Olan olmuş bozma morelini sakın bu öğrenmen gereken tecrübe idi öğrendin.. Bu Tecrübe ilerde sana çok şeyler kazandıracak..

Bu işlerden hiç anlamam ama ortak olup calişan gibi davranmişsiniz. Ortaksaniz gayet paradan da giderden de borctan da haberiniz olmaliydi diye dusunuyorum.
Çalisan mantigiyla ben işimi yapayim gerisi ne derlerse o mantigiyla olmaz. Çok daha buyuk paralar dönerbilirdi ortada.

Hoş sizin bir ortakliginizda yokmuş zaten neden ödemek zorunda kaldiniz, nasil sizin kapiniza dayandi borclular anlamadim. Çok kotu olmuş ama mesleginizden vazgecmeyin, size pahali bir ders oldu sayın. Gecmis olsun.

Çok geçmiş olsun, tehditle para alınmış sizden verdiğiniz paranın bir kuruşunu hak etmiyorlar, hayrını göreceklerini sanmıyorum.
Çok zor bir durum belki ama aynı zamanda sizin için çok da büyük bir tecrübe oldu. Bu talihsizlik için okulunu okuduğunuz ve yapmayı da sevdiğiniz bu mesleği bir daha yapmamayı düşünmeniz şimdi acınızın taze oluşundandır. Yoksa aksine bu mesleğe daha sıkı sarılmalı, artık daha profosyonel olmalı, uyanık olmalı, kendinizi geliştirmelisiniz. İnşallah çok güzel başarılar elde eder bu acı tecrübenizi de tebessümle anarsınız ilerde.

Kendi işinizi kurmak için gerçekten çok acele etmişsiniz. Teori kadar paratikte önemlidir her işte. Ve en önemlisi tecrübe.

Ödeme yapmadan önce bir muhasebeciye inceletseydiniz keşke hesapları. Tahsilatların hepsi yapıldı mı mesela? Belki borcu topladığınız paralarla kapatabilir durumdaydınız.

Siz aradan çıktınız ama firma devam ettiyse bir satış bedeli belirlenmedi mi? Ona göre düşen hisseniz borç alacak dengesini sağlayabilirdi. Ortaklıktan ayrılırken alacaklı bile olabilirdiniz belki. Diğer ortakların çektiği paralar hesaplarına yazıldı mı?
Onun dışında keşke aylık toplantı ve raporlama isteseydiniz.
Neyse olan olmuş sonuçta, edindiğiniz tecrübeyi milyarlar verseniz hiç bir hocadan alamazdınız.
Daha büyük kaybedebilirdiniz, döndüğünüz zararın kârı olarak düşünün.

Geçenlerde bir akrabamız iş kurmak istiyormuş, bir kaç bir şey sormak istediği için aradı. Ona az çok kuruluş giderlerinden, müşavir aidatından, her ay ödenen kdv den, 3 aylık geçiciden, senelik kurumlar vergisinden, stopajından, sgk sından, bağkurundan, personel maaşından, kirasından vs vs bahsettim. Kaba bir hesap yaptık, “eee bana ne kalacak” dedi. Ciroyu direkt kazanç algılayanlar ağlayarak şirket kapatıyorlar malesef.

Allah yanlarına bırakmasın inş

"Tecrübe yenilen kazıkların bileşkesidir." diye bir söz vardır ve çok doğrudur. Sen doğru yoldasın. Merak etme. Silkelen toparlan ve onlara aslında kim olduğunu, neler yapabileceğini göster.
Ben senin yerinde olsam karalar bağlayıp oturacağıma, daha hırslı bir şekilde işime sarılır arkamdan nal toplatırım. Bir düşünüp hayalini kursan ya Olmaz diye birşey yok. İstemek yada istememek var.

İnsanlar çok kötü çok acımasız. Hayatına giren erkekler, arkadaşların, iş arkadaşların... Babana bile güvenme derler ya gerçekten öyle. Kimseye tam anlamıyla güvenmemek, kendini gözü kapalı teslim etmemek gerekiyor. En melek görünenine bile şüpheyle yaklaş, kimseye kendini, sırlarını, yumuşak karnını açma. Olan olmuş giden gitmiş. Bunu bir tecrübe olarak kabul et ve yola devam et
Hukuki yönü hakkında bilgisi olan arkadaşlar yardımcı olacaktır

Çok üzüldüm. Öyle içten yazmışsınız ki , kendi başıma gelmis gibi hissettim. Bunun bir benzeri dost kazığını ben de yemiştim, öğrenciyken yaşadığım evden hem kovulmustum, hem kalamadigim ayın kirasini ödemiştim, hem 'interneti ortak kullandığımız adam ödememiş şöyle olmuş böyle olmus' diye benden para fazla para almışlardı. Hem eşyalarımı almak isterken vermediler..hem de onlardan şikayetçi oldugumda ifadelerinde 'kac aydır kira ödemediği için evden cikarttik' tarzı bir iftira yazdılar... Bir de bonus olarak olaya dahil olan anneme tüm üni hayatım boyunca yaşadığım özel hayatimi en kışkırtıcı şekilde anlatmişlardi...
Sonuç olarak insanlar gerçekten çok serefsiz. Gün geliyor ortak olduğum, aynı evi paylaştığın,hatta nikah yapıp çocuk doğurduğun insanlar bile seni dolandirabiliyorlar.
Ama hayat da devam ediyor. Düştüysek kalkarız,daha ölmedik ya
Çok güzel bir mesleğin var, şimdilik senin için zor olsa bile bir şekilde işin içine girince kendini yeniden kaptiracagina eminim.
İstersen hazır boş vaktin varken bir internet sitesi ac, Önceki işten iş yaptigin projeleri de portföyüne eklersin falan...belki mesleğe yeniden ısınmak için bir adım olur

adınıza çok üzüldüm ama anladığım kadarı ile güzel bir aileniz var :) burda ne aileler okuyorum oturduğum yerde sinir oluyorum siz niye çocuk dünyaya getiriyorsunuz bu dünyaya diye. neyse boşver onları senin güzel bir ailen var ve çok sıkıntı da etsen büyük bir tecrübe kazanmışsın. bu tecrübe sadece biraz pahalıya patlamış ama kendini üzsen ne ye yarar bu tecrübe belki de ilerde yiyeceğin büyük kazıklara engel olacak hayata daha güçlü ve doğru bakacaksın olgun bakacaksın . sağlığın yerinde moralini bozup bozma sağlığını :)

Öncelikle çok geçmiş olsun. Ama yılmak zamanı değil. Son da yaşamaktansa başta daha düşük meblağlarla bu dost kazığını yaşamanız belki de ileriki hayatınız için çok faydalı bir dönüm noktası olacak. Bakın ben her şerde bir hayır her hayırda da bir şer olduğuna inananlardanım! Üzgün ve yorgunsunuz tahmin ediyorum ama lütfen kendinizi bırakmayın. Siz bundan çok çok daha iyi işler yapıp çok daha iyi yerlerde olabilirsiniz. Lütfen toparlanın ve kendinizi işinize ve ailenize adayın. Onlara sevin sarılın. Onlar sayesinde çok ucuz atlattınız. Ya borç 500 bin ₺ olsaydı ne yapacaktınız? Ya aileniz ilgisi insanlar olup ödemese ne halin varsa gör dese ne yapacaktınız? En az zararla kurtulup sevilip sahip çıkıldığınızı ve dışarda bir sürü aç kurdun dolaştığını acı yollada olsa öğrendiniz. Bundan sonra daha uyanık olacaksınız. Bir de bu tip işlerde hukuki destek almak gerektiğini anlamış oldunuz. (cesaretinix kırışmasın belki ileride yine kendi işinizi kuracaksınız.) Şimdilik ilk planınıza dönüp tecrübe kazanın. Sizi iyi yerlerde görmeli aileniz ve sizde kendinizi iyi yerlere taşımalısınız. Önce kendiniz sonra sevdikleriniz için.

Sana kocaman sarilmak istedim, ah kiyamam nasil da kendini yipratiyorsun, kendini yerlerden yerlere vuruyorsun, sana da yazik degil mi? Birak giden para olsun, sana kâr kalan da tecrübe olsun. Ve eminim her dibe vurustan sonra oldugu gibi bu sürecten öncesinden cok daha güclü bir sekilde cikicaksin.

Yaşadıklarına üzüldüm ama sana destek olan bı ailen varmis buna sevindim, vicdan azabı çekiyosun madem kalk silkelen yeni bı ise gir ailenin yüzü en çok böyle guler

hestina .!.:

Buraya kaçıncı yazışım, silişim bilmiyorum.. kafam o kadar karışıkki kendimi toparlayamıyorum. sadece içimi dökmek istedim size,
bu yılın gelmiş geçmiş en büyük enayilik konusudur bu net söylüyorum! Hani benim kadar saf salak biri daha yoktur şu sitede kendime o kadar kızgınım ki anlatamam başıma ne geldiyse Allahın belası bu iyi niyetimdem geldi.

Ben üniversiteden yeni mezun olmus kendi halinde kimsenin etlisine sütlüsüne karısmayan sıradan bırıydım bundan 3 ay öncesine kadar. mimarlıktan mezun oldum kendime yavastan iş ararken bir sabah gözümü üniversiteden yakın arkadasımdan gelen bi teklifle açtım gözümü
babası kira almadan ücretsiz ofis verecekmiş gel dedi kendim işimizin basına gecelim. bende önce bir tecrube kazalım baska işte çalışalım kafasındayım. birde ortak dısardan arkadasımız daha 3 ortak olalım dedi, ben çok tanımıyordum ama diğer arkadasım baya samimiydi, Bunlar benim aklıma
bir güzel girdiler ben bütün düşüncelerimi yıktım yazık saf ben gunlerce ayakları yerden kesilmiş ' ben kendi işimi kuruyorumm' diye diye ağzım kulaklarımda ortalıkta gezdim durdum. ( bu arada bu erkek olana X diyelim)

Velhasılkelam işe başladık, 3 ortak. evimden 3 saat uzaklıktaki işime haftasonum dahi olmadan sabah 5 aksam 11 olarak aylarca devam ettim 1 kurus dahi kasadan almadan. gelirimiz evet çok guzel vardı ama giderimizde vardi. baslarda sorun etmedim işime aşırı bağlanmıştım resmen aşkla yapıyodum ne mesafe ne yorgunluk viz geliyordu.
Gelirimiz biraz daha büyüsün elbet maaşlarımızı cebımıze koyarız kafasındaydım nasıl heyecanlıydım göreceksiniz ama ilk paramı kazanacaktım.
bu gelir-gider para işleriyle diğer kız arkadasım ilgileniyordu ben sadece mimarlık yapıyordum, şirket diğer erkek olan arkadasın üzerineydi zaten
gunler böyle ilerlerken bizim yaptıgımız işlerde ufak tefek borclar kaldıgını fark ettim, iş aldıkça öderiz giderlere gitti vs diyorlar tamam diyorum cok kafama takmıyorum mıktarlar ufak yansıtılıyor bana çünkü.

Bu sure içerisinde erkek olan ortagımla çok fazla sorun yasamaya basladım psikolejik yönden inanılmaz baskı, mobbing, patronluk taslamaya çalışmalar ne ararsanız var.
Surekli kavga gürültü haline girince ben en sonunda kız arkadasıma ben çıkıyorum ortaklıktan dayanamıyorum dedim biraz sure gecti ustunden, konustuk karar verdik ortaklığı bitirdik, borcları 3 e bolecegız dediler şirket benim adıma olmamasına ragmen bölelim tamam dedim, ortaklıktan cıkmak istediğimi duyan Bu x in ailesi de bana bir hakaretler ki sormayın! ne namus ne halsiyet bıraktılar anasından ayrı kardesinden ayrı tehdit yedim yok numaranı istanbula yayarızdan tutun da evinizi basarız'a kadar ve bana bunları demelerının tek sebebi ortaklıktan cıkmıs olmam. cok gecmeden bir öğrendim ki 90 bin tlymiş meğerse borc! yarabbim yazarken bile fenalık basıyor.. diyeceksiniz
ayakta mı uydun, çokta haklısınız kendime o kadar kızgınımkı ama bana söylenmedi hiç bir sekilde öğrenemedim hesap işleri zaten benden değildi benim görevim neyse ben onun dışına pek çıkmadım kimsenin işine burnumu sokmadım, evet belli bir borc oldugunu biliyordum fakat bu kadar oldugunu hiç bir sekilde bilmiyordum yansıtılmadı bana. ben bu kadarını ödemem parayı bu x yemiş belliki bana kart geçmişini getirsin diye kendimi yırttım, en sonunda bu kadar ısrarlara ragmen ailesi attı ve tek tek hesap cıkardım parayı baya baya yediğini gördüm. Bu parayı kimsenin benden istemek gibi bir hakkı zaten yoktu cunku sirkette herhangi bir olayım yok imza kefil senet hiç biseyim yani çalışan olarak bile gözükmüyordum. ama bu borclular dinlermi? kapımıza kadar dayandılar babam yaklasık üstüme düşen miktarda 30 bın kadar bir ödeme yaptı.

işte butun olayımda burda başladı butun heyecanım, sevincim mutluluğum gitti, normalde o kadar şen şakrak ben gitti yerine bombos bakan birisi geldi. o kadar suclu o kadar salak hissediyorum ki aylarca verdiğim emeğim vaktim zamanım çöp oldu 5 kuruş kazanıpta cebime koymadığım bir işten borclu cıktım. üstüne o kadar yoruldum, inanılmaz bir baskıya psikolejik şiddete mobbinge maruz kaldım. ailemin yüzüne bakamıyorum, stresten yuzum boynuma kadar sivilcelendi ağır bir sivilce tedavisine basladım gece uykularım zehir oldu kendimi toparlayamıyorum herseyi gectim aileme karsı o kadar mahcubum ki cektiğim vicdan azabını Allah dusmanıma yasatmasın. bağıra çağıra ağlamayı o kadar istiyorum ki kendimi sıkmaktan onu bile yapamıyorum yuzum kasılıyor sanki o göz yaslarım bir sekilde akamıyor içimi bosaltamıyorum, çenem o kadar acıyor kı kendimi sıkmayı bırakamıyorum. resim yapardım tasarım yapardım hiç birini kafamı toparlayıp yapamıyorum bundan 3 ay öncesine kadar psikoloğa gidecek en ufak derdim yokken simdi gitsemmi acaba kendimi toparlayamama yardımcı olurmu yoksa biraz kendi halimde mi kalmam gerekli bilmiyorum butun dogrularımı unuttum karanlik bir odanın ıcınde etrafımı goremıyorum sanki. hiç birseyi olumlu dusunemıyorum cocuklugumdan beri hayalını kurdugum mesleğin okulunu en iyi sekilde bitirdim tam kavustum derken öyle bir sendeledim ki, mesleğime birdaha dönebileceğimi sanmıyorum. yıllardır girer okurum bdv bölümünü böyle bir dertle buraya gelmek varmış nasipte
çok uzun oldu hakkınızı helal edin.

Genişletmek için tıkla...

Hemen bir avukatla gorus kuzum babanin odedigi makbuz duryordur ,tehtid santaj vs ne bulursan aç

hestina .!.:

Buraya kaçıncı yazışım, silişim bilmiyorum.. kafam o kadar karışıkki kendimi toparlayamıyorum. sadece içimi dökmek istedim size,
bu yılın gelmiş geçmiş en büyük enayilik konusudur bu net söylüyorum! Hani benim kadar saf salak biri daha yoktur şu sitede kendime o kadar kızgınım ki anlatamam başıma ne geldiyse Allahın belası bu iyi niyetimdem geldi.

Ben üniversiteden yeni mezun olmus kendi halinde kimsenin etlisine sütlüsüne karısmayan sıradan bırıydım bundan 3 ay öncesine kadar. mimarlıktan mezun oldum kendime yavastan iş ararken bir sabah gözümü üniversiteden yakın arkadasımdan gelen bi teklifle açtım gözümü
babası kira almadan ücretsiz ofis verecekmiş gel dedi kendim işimizin basına gecelim. bende önce bir tecrube kazalım baska işte çalışalım kafasındayım. birde ortak dısardan arkadasımız daha 3 ortak olalım dedi, ben çok tanımıyordum ama diğer arkadasım baya samimiydi, Bunlar benim aklıma
bir güzel girdiler ben bütün düşüncelerimi yıktım yazık saf ben gunlerce ayakları yerden kesilmiş ' ben kendi işimi kuruyorumm' diye diye ağzım kulaklarımda ortalıkta gezdim durdum. ( bu arada bu erkek olana X diyelim)

Velhasılkelam işe başladık, 3 ortak. evimden 3 saat uzaklıktaki işime haftasonum dahi olmadan sabah 5 aksam 11 olarak aylarca devam ettim 1 kurus dahi kasadan almadan. gelirimiz evet çok guzel vardı ama giderimizde vardi. baslarda sorun etmedim işime aşırı bağlanmıştım resmen aşkla yapıyodum ne mesafe ne yorgunluk viz geliyordu.
Gelirimiz biraz daha büyüsün elbet maaşlarımızı cebımıze koyarız kafasındaydım nasıl heyecanlıydım göreceksiniz ama ilk paramı kazanacaktım.
bu gelir-gider para işleriyle diğer kız arkadasım ilgileniyordu ben sadece mimarlık yapıyordum, şirket diğer erkek olan arkadasın üzerineydi zaten
gunler böyle ilerlerken bizim yaptıgımız işlerde ufak tefek borclar kaldıgını fark ettim, iş aldıkça öderiz giderlere gitti vs diyorlar tamam diyorum cok kafama takmıyorum mıktarlar ufak yansıtılıyor bana çünkü.

Bu sure içerisinde erkek olan ortagımla çok fazla sorun yasamaya basladım psikolejik yönden inanılmaz baskı, mobbing, patronluk taslamaya çalışmalar ne ararsanız var.
Surekli kavga gürültü haline girince ben en sonunda kız arkadasıma ben çıkıyorum ortaklıktan dayanamıyorum dedim biraz sure gecti ustunden, konustuk karar verdik ortaklığı bitirdik, borcları 3 e bolecegız dediler şirket benim adıma olmamasına ragmen bölelim tamam dedim, ortaklıktan cıkmak istediğimi duyan Bu x in ailesi de bana bir hakaretler ki sormayın! ne namus ne halsiyet bıraktılar anasından ayrı kardesinden ayrı tehdit yedim yok numaranı istanbula yayarızdan tutun da evinizi basarız'a kadar ve bana bunları demelerının tek sebebi ortaklıktan cıkmıs olmam. cok gecmeden bir öğrendim ki 90 bin tlymiş meğerse borc! yarabbim yazarken bile fenalık basıyor.. diyeceksiniz
ayakta mı uydun, çokta haklısınız kendime o kadar kızgınımkı ama bana söylenmedi hiç bir sekilde öğrenemedim hesap işleri zaten benden değildi benim görevim neyse ben onun dışına pek çıkmadım kimsenin işine burnumu sokmadım, evet belli bir borc oldugunu biliyordum fakat bu kadar oldugunu hiç bir sekilde bilmiyordum yansıtılmadı bana. ben bu kadarını ödemem parayı bu x yemiş belliki bana kart geçmişini getirsin diye kendimi yırttım, en sonunda bu kadar ısrarlara ragmen ailesi attı ve tek tek hesap cıkardım parayı baya baya yediğini gördüm. Bu parayı kimsenin benden istemek gibi bir hakkı zaten yoktu cunku sirkette herhangi bir olayım yok imza kefil senet hiç biseyim yani çalışan olarak bile gözükmüyordum. ama bu borclular dinlermi? kapımıza kadar dayandılar babam yaklasık üstüme düşen miktarda 30 bın kadar bir ödeme yaptı.

işte butun olayımda burda başladı butun heyecanım, sevincim mutluluğum gitti, normalde o kadar şen şakrak ben gitti yerine bombos bakan birisi geldi. o kadar suclu o kadar salak hissediyorum ki aylarca verdiğim emeğim vaktim zamanım çöp oldu 5 kuruş kazanıpta cebime koymadığım bir işten borclu cıktım. üstüne o kadar yoruldum, inanılmaz bir baskıya psikolejik şiddete mobbinge maruz kaldım. ailemin yüzüne bakamıyorum, stresten yuzum boynuma kadar sivilcelendi ağır bir sivilce tedavisine basladım gece uykularım zehir oldu kendimi toparlayamıyorum herseyi gectim aileme karsı o kadar mahcubum ki cektiğim vicdan azabını Allah dusmanıma yasatmasın. bağıra çağıra ağlamayı o kadar istiyorum ki kendimi sıkmaktan onu bile yapamıyorum yuzum kasılıyor sanki o göz yaslarım bir sekilde akamıyor içimi bosaltamıyorum, çenem o kadar acıyor kı kendimi sıkmayı bırakamıyorum. resim yapardım tasarım yapardım hiç birini kafamı toparlayıp yapamıyorum bundan 3 ay öncesine kadar psikoloğa gidecek en ufak derdim yokken simdi gitsemmi acaba kendimi toparlayamama yardımcı olurmu yoksa biraz kendi halimde mi kalmam gerekli bilmiyorum butun dogrularımı unuttum karanlik bir odanın ıcınde etrafımı goremıyorum sanki. hiç birseyi olumlu dusunemıyorum cocuklugumdan beri hayalını kurdugum mesleğin okulunu en iyi sekilde bitirdim tam kavustum derken öyle bir sendeledim ki, mesleğime birdaha dönebileceğimi sanmıyorum. yıllardır girer okurum bdv bölümünü böyle bir dertle buraya gelmek varmış nasipte
çok uzun oldu hakkınızı helal edin.

Genişletmek için tıkla...

Baban keşke vermeseydı.Yargı yoluna gıtseydınız.Tam bir pislıkmış.Ama hayat boyu tecrube sahıbı olucaksın.Şiö yıkılma vakti deıl sen ayaga kalk ve calışmaya başla iş ara .Babana borcunu ode.Hayat hepımıze bir yerden vuruyor.Bir daha da kımsenın senı kullanmasına ızın verme sakın