Merhaba,
Yaşım 29. 6 senelik evliyim. 5 yaşında melek bir kızım var. Eşimle ilk tanıştığımız da aşık olarak evlendik. Evlenmeden önce sıkıntıları vardı maddi ve manevi olarak. Eşim daha önce televizyona çıkmış ünlü bir profesyonel futbolcuydu. Ayağı kırılıp platin takılınca futbol hayatı bitmiş. Düzenli bir işi olmadığı için ve bir evlilik yaptığı için ailem çok sıcak bakmamıştı. Attan indim eşeğe bindim misali olmuş yani. Akrabası ile aynı işte çalışmış olmamış. Servis şöförlüğü yaptı olmadı. Kısacası tutunamadı. Maddi olamasam da manevi olarak hep yanında oldum. Depresyon yaşadığı bir dönemde onu yalnız bırakmadım. Belediyede otobüs şöförlüğü yapmaya başladı Rabbim yüzümüze gülmüştü bu sayede evlendik yüzümüz güldü. Parasal olarak yine sıkıntıdaydı. Ailesinin maddi olarak çok desteği oldu tabi benimkilerinde. Evlendik hamile kaldım. Telefondan kumara başladı. Sonra ceketinde borç kağıdı falan buldum. Yüklü miktar baya. Konuştum yargılamadım iyimser yaklaştım elimden geleni yaptım kötü laflar işittim. Tabi kavgalarımız oldu. Ailem yine desteğini esirgemedi bizden. Onun ailesinde aynı şekilde ama sırtını daya daya nereye kadar. Kumarda Bi gece yatırdığı paranın kaç katını sabaha kadar oynayıp bitirdi elde var sıfır. Haram bana ondan bi cacık olmaz zaten. Bütün borçlarını babam kapattı. Çocuk doğdu. Kaç kere telefondan tanımadığı insanlarla mesajını yakaladım sohbetlerine şahit oldum. Affettim (affetmez olaydım) kumara devam bu arada, istanbul’da yaşıyorduk başka şehire taşındık dedik herhalde burda olmuyor. Ailesinin yanına geldik kiralık ev bulduk oturduk. Burda iş buldu çalıştığı yer alkol üzerine. Ben kapalıyım bu arada. Ama saygı duyarım iş sonuçta ekmek kapısı. Herşey iyi olcak dedim. Sonra içmeye başladı eşim. Arkadaş ortamlarına sarmaya başladı. Çoğu zaman bizi bırakıp bırakıp gitti sabahları geldi. Arkadaşlarıyla içip geliyordu. Bazen sarhoş gelirdi. Ben hep evde onu beklerdim. Bıgünde halimi hatrımı sorar mı dertleşir mi benimle vakit geçirir mi diye. Çocukta bir iki kere şahit olmak zorunda kaldı sarhoş haline. Yok ama bende sabır kalmamıştı. Çok boşanma eşiğinden döndük. içki, borç harç, para mevzuları, sözünü tutmama, vaatler verip hayaller kurdurmak bıktım artık. Konuşmaya çalışıyorsun düzelicem herşey güzel olacak diyip affedici olmamı bekliyor affediyorum yine salak gibi ama 1 hafta sonra yine aynı. Özellikle sıkıntılı dönemlerinde yanında olmama asla müsade etmiyor. Binlerce kere konuştum. Bazen sustum düzelsin diye sesimi çıkarmadım. Kendi tercihlerine saygım sonsuz. İçmekse tercihi içsin tmm saygı mı bekliyor peki dedim. Ama eve sarhoş gelmek evini ihmal etmek borç batağından çıkamayışımız. Bu arada babası sayrsinde bi ev aldık. Daha teslim almadık evimizi. yani ufacık bi para krizinde borç batağına düşüyor en son kapıya dayanınca babasına gidiyor. Bildim bileli de hep sırtını babasına dayadı. Bizi babam geçindiriyor gibi bişey resmen. Cinsellik konusu ise iş yatağa gelince canım cicim olmayınca uzak kalıyor benden. Tabi böyle olunca kendimi kullanılmış hissediyorum. Ben para pul derdinde olan biri değilim sadece huzur içinde yaşamak niyetim mutlu ara sıra tatlı kötü sürtüşmelerin olabileceğini bildiğim mutlu bir evlilik. Mesela bugün kızımızı babannesine bıraktık. Gene borçları var tabi bitmiyor nedense. Bende evde onu bekliyordum başbaşa kalırız diye ama içip sarhoş olup gelmiş parasal derdi varmış ondan içmiş, toparla kendini dedim bence sen toparla dedi şaka gibi
bana yaklaşmaya çalıştı kibarca uyumasını söyledim yarın konuşalım dedim küfürler kafirler. Babasından girdik konuya nasıl oldu bilmiyorum sanki babası ona hiç destek olmuyor gibi babasına sitem etti küfürler kafirler. Bencil ve nankörlük gibi geliyor bu yaptığı. Menfaat için yaşıyor gibi. Herkes elinden geleni yapsa da sanki mutlu olmuyor. Bende çalıştım bu arada işe girdim ona destek için 2 sene ama kızıma babaannesi çok bakamadığı için çıkmak zorunda kaldım. Kısa bende elimden geleni yaptım elimde ki altınlarımı bile sırf onun sıkıntısı gitsin diye verdim. Evi geçindirmenin zor olduğunu döndüremediğini söyleyip durduğu için yaptım bunu. 5 sene sonra akıllanıp hiç birseyimi ona vermedim tabi akıllandım bu konuda. Taşlar anca yerine oturuyordu. İşte işin özü böyle bu arada eşim bazen kaba sabadır ağzından küfür eksik olmaz. Allah aşkına ne yapmalıyım söyleyin ben mi bi yerde hata ediyorum yoksa boşanmak hak mı bu evliliğe? Evlenmek kolay kızlar ama boşanmak inanılmaz zor buna karar vermekte öyle. Sürekli yardımla geçinmek sırtını başkalarına dayamak eşinin her kötü anında sırtını sana çevirmesi bitmeyen alkol davası bitmeyen arkadaşları. Bana bi yol gösterin ne olursunuz.
Yaşım 29. 6 senelik evliyim. 5 yaşında melek bir kızım var. Eşimle ilk tanıştığımız da aşık olarak evlendik. Evlenmeden önce sıkıntıları vardı maddi ve manevi olarak. Eşim daha önce televizyona çıkmış ünlü bir profesyonel futbolcuydu. Ayağı kırılıp platin takılınca futbol hayatı bitmiş. Düzenli bir işi olmadığı için ve bir evlilik yaptığı için ailem çok sıcak bakmamıştı. Attan indim eşeğe bindim misali olmuş yani. Akrabası ile aynı işte çalışmış olmamış. Servis şöförlüğü yaptı olmadı. Kısacası tutunamadı. Maddi olamasam da manevi olarak hep yanında oldum. Depresyon yaşadığı bir dönemde onu yalnız bırakmadım. Belediyede otobüs şöförlüğü yapmaya başladı Rabbim yüzümüze gülmüştü bu sayede evlendik yüzümüz güldü. Parasal olarak yine sıkıntıdaydı. Ailesinin maddi olarak çok desteği oldu tabi benimkilerinde. Evlendik hamile kaldım. Telefondan kumara başladı. Sonra ceketinde borç kağıdı falan buldum. Yüklü miktar baya. Konuştum yargılamadım iyimser yaklaştım elimden geleni yaptım kötü laflar işittim. Tabi kavgalarımız oldu. Ailem yine desteğini esirgemedi bizden. Onun ailesinde aynı şekilde ama sırtını daya daya nereye kadar. Kumarda Bi gece yatırdığı paranın kaç katını sabaha kadar oynayıp bitirdi elde var sıfır. Haram bana ondan bi cacık olmaz zaten. Bütün borçlarını babam kapattı. Çocuk doğdu. Kaç kere telefondan tanımadığı insanlarla mesajını yakaladım sohbetlerine şahit oldum. Affettim (affetmez olaydım) kumara devam bu arada, istanbul’da yaşıyorduk başka şehire taşındık dedik herhalde burda olmuyor. Ailesinin yanına geldik kiralık ev bulduk oturduk. Burda iş buldu çalıştığı yer alkol üzerine. Ben kapalıyım bu arada. Ama saygı duyarım iş sonuçta ekmek kapısı. Herşey iyi olcak dedim. Sonra içmeye başladı eşim. Arkadaş ortamlarına sarmaya başladı. Çoğu zaman bizi bırakıp bırakıp gitti sabahları geldi. Arkadaşlarıyla içip geliyordu. Bazen sarhoş gelirdi. Ben hep evde onu beklerdim. Bıgünde halimi hatrımı sorar mı dertleşir mi benimle vakit geçirir mi diye. Çocukta bir iki kere şahit olmak zorunda kaldı sarhoş haline. Yok ama bende sabır kalmamıştı. Çok boşanma eşiğinden döndük. içki, borç harç, para mevzuları, sözünü tutmama, vaatler verip hayaller kurdurmak bıktım artık. Konuşmaya çalışıyorsun düzelicem herşey güzel olacak diyip affedici olmamı bekliyor affediyorum yine salak gibi ama 1 hafta sonra yine aynı. Özellikle sıkıntılı dönemlerinde yanında olmama asla müsade etmiyor. Binlerce kere konuştum. Bazen sustum düzelsin diye sesimi çıkarmadım. Kendi tercihlerine saygım sonsuz. İçmekse tercihi içsin tmm saygı mı bekliyor peki dedim. Ama eve sarhoş gelmek evini ihmal etmek borç batağından çıkamayışımız. Bu arada babası sayrsinde bi ev aldık. Daha teslim almadık evimizi. yani ufacık bi para krizinde borç batağına düşüyor en son kapıya dayanınca babasına gidiyor. Bildim bileli de hep sırtını babasına dayadı. Bizi babam geçindiriyor gibi bişey resmen. Cinsellik konusu ise iş yatağa gelince canım cicim olmayınca uzak kalıyor benden. Tabi böyle olunca kendimi kullanılmış hissediyorum. Ben para pul derdinde olan biri değilim sadece huzur içinde yaşamak niyetim mutlu ara sıra tatlı kötü sürtüşmelerin olabileceğini bildiğim mutlu bir evlilik. Mesela bugün kızımızı babannesine bıraktık. Gene borçları var tabi bitmiyor nedense. Bende evde onu bekliyordum başbaşa kalırız diye ama içip sarhoş olup gelmiş parasal derdi varmış ondan içmiş, toparla kendini dedim bence sen toparla dedi şaka gibi
bana yaklaşmaya çalıştı kibarca uyumasını söyledim yarın konuşalım dedim küfürler kafirler. Babasından girdik konuya nasıl oldu bilmiyorum sanki babası ona hiç destek olmuyor gibi babasına sitem etti küfürler kafirler. Bencil ve nankörlük gibi geliyor bu yaptığı. Menfaat için yaşıyor gibi. Herkes elinden geleni yapsa da sanki mutlu olmuyor. Bende çalıştım bu arada işe girdim ona destek için 2 sene ama kızıma babaannesi çok bakamadığı için çıkmak zorunda kaldım. Kısa bende elimden geleni yaptım elimde ki altınlarımı bile sırf onun sıkıntısı gitsin diye verdim. Evi geçindirmenin zor olduğunu döndüremediğini söyleyip durduğu için yaptım bunu. 5 sene sonra akıllanıp hiç birseyimi ona vermedim tabi akıllandım bu konuda. Taşlar anca yerine oturuyordu. İşte işin özü böyle bu arada eşim bazen kaba sabadır ağzından küfür eksik olmaz. Allah aşkına ne yapmalıyım söyleyin ben mi bi yerde hata ediyorum yoksa boşanmak hak mı bu evliliğe? Evlenmek kolay kızlar ama boşanmak inanılmaz zor buna karar vermekte öyle. Sürekli yardımla geçinmek sırtını başkalarına dayamak eşinin her kötü anında sırtını sana çevirmesi bitmeyen alkol davası bitmeyen arkadaşları. Bana bi yol gösterin ne olursunuz.
Bırakın böyle boş beleş adamları ya.
