Kayınpeder ve alınganlıkları

Senin yapman gerekn sadece kendi sorumluluğun yani onun huyunu kabul et demiyorum onun sevmediğin huylarını da değişmeyeceğini kabul et diyorum ikisi farklı ve rahatsız olduğunda sınır çiz. Yani sana şöyle diyim bunun tek çözümü
Huyunu kabul et+ sınır çiz bunun çözümü bu ama ben artık huylarını kabullendim direk anlıyorum örnek kaynana kıskançlıktan laf mı sokuyor hemen anlıyor ve içimden aman gene başladı kıskançlığı diyorum içimden sonrada sınır çizecekdem çiziyorum bazen de sınır içimde çiziyorum. Aman bunu salla ya deyip direk aklımdan çıkarıp rahatlıyorum onların evinden çıktıktan sonra bitiyor eve gelip artık düşünmek yok.
Evet ben günlerce üstüne düşüp düşünüyordum niye böyle yapıyorlar diye. Teşekkür ederim tavsiyeleriniz için mutlaka uygulayacağım, çok sağ olun 🌸
 
Kabul ediyorum ama bana bulaşmasınlar yeter kendi kendilerine triplenebilirler yeşimlerle birbirlerini hiç problem değil benim için. Evet dediğiniz gibi onları değiştiremem ama onlarla olan ilişkilerimi değiştirebilirim .
Sınır çizmek seni rahatlatacak bir senin psikolojini korumak amaçlı iki ilişki şeklini değiştirecek mesela araya mesafe koyarak ilişki devam edicek çünkü maalesef hayatından bu insanları çıkaramazsın o yüzden minimum seviyeye getir konuşmaları ve görüşmeleri eğer kayınpederin değil de bir arkadaşın olsa yada komşun direk görüşme bitsin diyecem ama olmuyor bak ben şu anda bile hala çıkaramıyorum eskiden hafta da 1 Di sonra 15 günde 1 oldu şimdi ayda 1 kademeli olarak hayatımdan uzaklaştırdım mesafemi koydum. Ama artık görüştüğümde onlarla lafları bana koymuyor artık ne beni övmesi nede eleştirmesi direk nötr artık. Bu seviyeye nasıl helin dersen eşimin ve en çok terapi in etkisiyle
 
Evet ben günlerce üstüne düşüp düşünüyordum niye böyle yapıyorlar diye. Teşekkür ederim tavsiyeleriniz için mutlaka uygulayacağım, çok sağ olun 🌸
Bende üstüne çok düşünürsğm ya arkadaş durduk yere neden kapris yapıyorlar yada laf sokuluyor bana diye alıngan şıkları cok fazla 1 saat bayramda geç kaldın diye kayın pederin suratı 2 saat surat astı kaynana demediğini bırakmadı he sen ne yaptın dersen terapi almadığım için o dönemde bağırdım çağırdım kavga çıkardım. Ha şimdi olursa yapar mıyım asla kendimi onlar için bu kadar kendime haksızlık edemem öfkelnmem bile kendime haksızlık onların bencilliği yüzünden kendimi üzerim hayır. Şimdiki aklın olsa ne yapardın dersen kapris yaptığında hiç oralı olmaz dım neden geç kaldınız dediğibde trafik sıkışıktı derdim. Kaynananın lafına sinir olmadan en uygun cevabı verir. 1 saat oturur o ortamdan cıkar hayatıma bakardım....
 
Bende üstüne çok düşünürsğm ya arkadaş durduk yere neden kapris yapıyorlar yada laf sokuluyor bana diye alıngan şıkları cok fazla 1 saat bayramda geç kaldın diye kayın pederin suratı 2 saat surat astı kaynana demediğini bırakmadı he sen ne yaptın dersen terapi almadığım için o dönemde bağırdım çağırdım kavga çıkardım. Ha şimdi olursa yapar mıyım asla kendimi onlar için bu kadar kendime haksızlık edemem öfkelnmem bile kendime haksızlık onların bencilliği yüzünden kendimi üzerim hayır. Şimdiki aklın olsa ne yapardın dersen kapris yaptığında hiç oralı olmaz dım neden geç kaldınız dediğibde trafik sıkışıktı derdim. Kaynananın lafına sinir olmadan en uygun cevabı verir. 1 saat oturur o ortamdan cıkar hayatıma bakardım....
Evet bunları yapabilmek gerekiyor da işte bende de hep öfke krizleri kontrol edemiyordum son zamanlarda defalarca arıyorlardı açmazsam da. Açma diyorlardı arasınlar yine de tekrarlanınca sinir krizi geçirip açayım artık susmayacak diyordum. Keşke açmasaydım belki de stratejim yanlıştı bilmiyorum. Daha keskin sınırlar çizeceğim inşallah.
 
Evet ben günlerce üstüne düşüp düşünüyordum niye böyle yapıyorlar diye. Teşekkür ederim tavsiyeleriniz için mutlaka uygulayacağım, çok sağ olun 🌸
Dediğim gibi bu dediklerim uygulamada zorlanabilrisin bende zorlandım. Ben terapiden öğrendiklerimi aktardım ama bence mutlaka bu konuyu ile ilgi bir destek al sınır çizmekle ilgili ben destek almasaydım bugün boşanmış olabilirdim.
 
Dediğim gibi bu dediklerim uygulamada zorlanabilrisin bende zorlandım. Ben terapiden öğrendiklerimi aktardım ama bence mutlaka bu konuyu ile ilgi bir destek al sınır çizmekle ilgili ben destek almasaydım bugün boşanmış olabilirdim.
Düşünüyorum zaten teşekkür ederim Allah razı olsun sizden 🙏
 
Evet bunları yapabilmek gerekiyor da işte bende de hep öfke krizleri kontrol edemiyordum son zamanlarda defalarca arıyorlardı açmazsam da. Açma diyorlardı arasınlar yine de tekrarlanınca sinir krizi geçirip açayım artık susmayacak diyordum. Keşke açmasaydım belki de stratejim yanlıştı bilmiyorum. Daha keskin sınırlar çizeceğim inşallah.
Öfke krizlerin çok normal sen sanıyor musun ki ben evlendiğim günden beri her bayram aranın içinde ağladığımı öfkeden eşime patladığımı hatta üstüne bir de öfkem geçmedi ailemin yanında eşimin ailesini ağlayarak şikayet ettiğim günleri bir görsen inanamazsın. Ben aşamadım bunları ailem den hep aman boş er deyip geçiştiriyor dı eşimle ne kavgalar ne eşime şu ailene bili söyle diye ki söylüyordu garibim de değişen bili olmuyor Du ki sanki hiç eşim bişi söylememiş gibi bir daha ki bayramda aynı şey ben bir ara intihar etmeyi bile düşündüm. Dedim bu böyle olmaz benim artık desteğe ihtiyacım var kimse bana yardım edemedi ailemin eşimin elinden kaydım gittim sen beni geçen sene görseydin 1 yıl gözümün yaşı kurumadı bu seviyeye geldim ama çok zor geldim belki ilk sorun yaşadığım da terapiye gitmeliyim hata yaptım. Eğer zorlanıyorsan gerçekten terapi desteği al iyi bir psikolog dan ilaç psikaytr demiyorum. Sadece konuşmak o kadar...
 
Öfke krizlerin çok normal sen sanıyor musun ki ben evlendiğim günden beri her bayram aranın içinde ağladığımı öfkeden eşime patladığımı hatta üstüne bir de öfkem geçmedi ailemin yanında eşimin ailesini ağlayarak şikayet ettiğim günleri bir görsen inanamazsın. Ben aşamadım bunları ailem den hep aman boş er deyip geçiştiriyor dı eşimle ne kavgalar ne eşime şu ailene bili söyle diye ki söylüyordu garibim de değişen bili olmuyor Du ki sanki hiç eşim bişi söylememiş gibi bir daha ki bayramda aynı şey ben bir ara intihar etmeyi bile düşündüm. Dedim bu böyle olmaz benim artık desteğe ihtiyacım var kimse bana yardım edemedi ailemin eşimin elinden kaydım gittim sen beni geçen sene görseydin 1 yıl gözümün yaşı kurumadı bu seviyeye geldim ama çok zor geldim belki ilk sorun yaşadığım da terapiye gitmeliyim hata yaptım. Eğer zorlanıyorsan gerçekten terapi desteği al iyi bir psikolog dan ilaç psikaytr demiyorum. Sadece konuşmak o kadar...
Bana abarttığım söylendi hep eşim de öyle söylüyordu değiştiremem diyordu baktı vücudumda hastalıklar çıkmaya başladı stresten adet olamıyordum kürtaj olmuştum düzelmedi doktorlar hep stres dedi hala kendi ailesinden geldiğini kabul etmiyordu en son etti senin babamdan uzaklaşman lazım nasıl mutlu olacaksan dedi. Şimdi biraz daha rahatım böyle böyle cinnet geçirtiyorlar insana yazık yani me gerek var
 
Alınganlık denince tüylerim ürperiyor hayatta en zor kişidir herhalde aşırı alıngan insanlar Benim de kayinvalidem aşırı aşırı aşırı alıngan konuşurken bin kere değil.milyon kere düşünüp konuşuyorum İlk zamanlar aşırı zor oldu aşırı yoruldum ama alıştım sanırım kendisini çok seviyorum Aramızda iyi ama valla kim ne derse çok zor 😶laf anlamaz anlatamazsınız kendi bildiğinden şaşmaz sürekli açıklama yapmak offf offf
 
Düşünüyorum zaten teşekkür ederim Allah razı olsun sizden 🙏
Sen belki benim kadar kafaya takan biri değilsindir ki umarım değilsindir. Ben kendim aşamadım bak ben terapi bitti üzerinden 5 ay sonra düzeldim. Artık sadece eş ailesi değil hiç kimseyi takmamayı öğrendim. Zamanla öfke krizlerin de boşuna olduğunu anlayacaksın ama terapi alırsan ben çok pişmanım öfkelendim için bunu eşime yansıttığım için veya aileme belkide daha önce çözmem gerekiyordu ama ben bunu çözmek için çok çaba gösterdim. 8 aya yakın terapi üstüne bir de kendim uygulamada ne kadar başarılıyım ona baktım şimdi çok rahatım...
 
Bana abarttığım söylendi hep eşim de öyle söylüyordu değiştiremem diyordu baktı vücudumda hastalıklar çıkmaya başladı stresten adet olamıyordum kürtaj olmuştum düzelmedi doktorlar hep stres dedi hala kendi ailesinden geldiğini kabul etmiyordu en son etti senin babamdan uzaklaşman lazım nasıl mutlu olacaksan dedi. Şimdi biraz daha rahatım böyle böyle cinnet geçirtiyorlar insana yazık yani me gerek
İşte stresi hep biz oluyoruz onlara nişi olmuyor dediysem ne olmuş deyip hayatına bakıyor. Seni en iyi ben anlarım benim gibi kişiliğin hassas olabilir. Benim de hassas bende lafa söze duyarlıyım. Şimdi diyorum ki kendime yazık zamanıma yazık diyorum düşünüp ağladığım günler meğersem boşaymış.dediğim gibi kafanda bitiremezsen çok zor oluyor ben sana yıllardır yaşadığım dan tecrübelerimi anlattım birebir hepsini yaşadım. Çok şeyler denedim en sonunda artık kafamda bunun huyu bu salla gitsin yaa aman dediğim anda rahatladım salla gitsin moduna senin gelmen lazım bana herkes boşver dedi ne oldu hiç bir işe yaramadı taaa ki ben neden ciddiye almamam gerektiğinin mantığının öğrenene kadar... Mantığı öğrendim kafada oturttum. Denedim en sonunda alıngan bu hep salla gitsin bunu dedim ve öfkem bitti. Terapi bitti ama terapi in üzerine hala çalışıyor kafa patlatıyorum notlar alıyorum falan... Sadece kendime odaklandığım an da rahat ettim ve Allaha sığındım dua ettim.
 
Sen belki benim kadar kafaya takan biri değilsindir ki umarım değilsindir. Ben kendim aşamadım bak ben terapi bitti üzerinden 5 ay sonra düzeldim. Artık sadece eş ailesi değil hiç kimseyi takmamayı öğrendim. Zamanla öfke krizlerin de boşuna olduğunu anlayacaksın ama terapi alırsan ben çok pişmanım öfkelendim için bunu eşime yansıttığım için veya aileme belkide daha önce çözmem gerekiyordu ama ben bunu çözmek için çok çaba gösterdim. 8 aya yakın terapi üstüne bir de kendim uygulamada ne kadar başarılıyım ona baktım şimdi çok rahatım...
İnanın ben de çok takıntılıyım normal birinin kafaya takmadığı bir şeyi ben oturur saatlerce günlerce aylarca düşünebilirim hep böyleydim yani. Sonra üstüne bunlar hayatıma girince daha da takıntılı oldum saçma sapan gelenek ve göreneklerden bahsettiler hep. Evde de yalnız kalıyordum arkadaşım hiçbir şey yoktu kafayı yiyordum her telefon çaldığında ateş alıyordum resmen. Gidip eşime dalıyordum kavga ediyorduk. Bu arada hamile kalmıştım yok erkek olsun adı bu olsun sinir stres erkek olacağına düşsün daha iyi dedim birden kalbi durdu bebeğimin. Ondan sonra da hamile kalamadım. Belki de bu olayların rayına girmesi gerekiyordu belki de çocuk olsaydı daha bunalacaktım ki öyle olduğunu düşünüyorum. Ve maalesef öfke durumlarında kibarca sınır çizebilen biri olmadım hiç o am gözlerim kararıyor ve istemsizce çıkıyor ağzımdan bir şeyler. Onlar karşı da bunubyapmaktan korktum ve sessiz kalmayı tercih ettim sessiz kalınca da sıkıntımı anlamadılar bir türlü nerden tutsanız b.klu değnek yani. En son üstüne işte telefonu suratıma kapatması denk geldi fırsat bu fırsat deyip sürdürmeyi düşünüyorum.
 
Bana abarttığım söylendi hep eşim de öyle söylüyordu değiştiremem diyordu baktı vücudumda hastalıklar çıkmaya başladı stresten adet olamıyordum kürtaj olmuştum düzelmedi doktorlar hep stres dedi hala kendi ailesinden geldiğini kabul etmiyordu en son etti senin babamdan uzaklaşman lazım nasıl mutlu olacaksan dedi. Şimdi biraz daha rahatım böyle böyle cinnet geçirtiyorlar insana yazık yani me gerek var
Dana senden başka kimse destek olmayacak. Olamaz da
Eşin isterse her gün konuşsun babasına değişmeyecek bu maalesef acı tecrübe bir kere iliğine değişip gene aynı şeyi yapıyorlar biz 7 yıldır çok tecrübe ettik.
Sana annen baban veya eşin veya ben buradaki insanlar sadece fikir desteği verebilir. Bunun uygulaması kafanda bitirmesi sana ait bunu mantığını oturtup hayat tarzı haline getirmen falan hepsi bir süreç senin görmen yaşaman gerekiyor. Kendi annem yıllarca kayınvalidem şikayet ettim ne oldu o hep aman boşver ya ciddiye alma derdi. Ne zaman onun dediğine geldim biliyor musun bunu kafamda oturttum nedenlerini sonuçlarını gördüm uygulama da ilişkilerimde denedim. Yıllarca denedim konuştum elim konuştu kendim 10 kere konuştum değişen karşı tarafa hiç bir şey yok hala aynı ben yoruldum artık. Dedim ki tamam Gülçin ya artık ne derse desin ciddiye almayacaksın demek ki...
Dedim ve kafamda onları değersiz kılıp kendime değer verdim ve bitti kafamda şimdi yakınımda oturuyorlar ama artık hiç bir şey umrumda değil çünkü onlar ölene kadar aynı huya devam edicek ama ben değiştim umursamazlık oduna geçtim.
 
Hayatımda bu kadar alıngan adam görmedim kızlar. Her şeye ama her şeye alınıyor, küsüyor. En başından biraz bahsetmek istiyorum uzun olursa kusura bakmayın. Tam iki senedir hayatımdalar. Uzak mesafeydi maalesef öncesinde tanıma fırsatım olmadım insanları ilk kez tanışmada gördüm bu süreçte sürekli iletişim halindeydik ben de arardım onlar da gün aşırı arardı. Ama bi tuhaflık vardı ilişkide kayınbabam gün aşırı arıyordu ve saatlerce konuşuyordu. Bizde gelin ve kayınpeder biraz mesafelidir gelinlerini çok severler ama çok muhatap olmazlar. Kaynanam da arardı ama o kadar bunaltmazdı daha kısa keserdi.
Ulaşamadıklarında defaatle arıyorlardı. İlginç geliyordu bu hareketler bana ailemin yanındayım yani ne olabilir. Eşime söylediğimde nişanlıyız diye böyle sonra düzelecek diyordu okey dedim zaman geçti düzelmiyor evlendik yine aynı hatta daha kötü sen bizimsin artık falan diyordu kötü niyetli değiller ama bi üslup sıkıntıları var gittiğimde hizmet falan hiçbir şey yaptırmazlar ben yeter ki oturayım mutlu olayım. Ama kültürel olarak da kendilerine benzetmeye çalışıyor gibiydiler özellikle kayınpeder. Babanın evinde yiyecek ekmeğin yok artık falan diyordu bana kaç kez ağladığımı bilirim eşime dediğimde öyle demek istemedi falan diyordu.
Tabii bu bunaltmalar bitmedi eşime rahatsız olduğumu yine söyledim ben anama babama aramayın nasıl diyeyim aradıklarında kısa tut bahaneler üret falan diyordu bunlar ondan da anlamadılar. En son ders çalışıyordum aramayanın dediğim halde yine ısrarla arandım dolma noktam bu oldu eşim de artık bir şey diyemedi haklısın demeye falan başladı.
Ya bir kayınpeder bu kadar arar mı? Alındı bana aman dedim işime gelir bir süre aramadı sonra hiçbir şey olmamış gibi yine aradı. Eskiden konuşuyordum sürekli şimdi bi anda kendimi geri çekince anlam veremediler sanırım daha çok üstüme gelmeye başladı. Kaynanam rahatsız etmez bu arada hiç.
Geçenlerde yanına çağırdı beni biletini alayım gel dedi daha önce de söylemişti eşimi yalnız bırakamam ders çalışıyorum falan diyordum yine söyleyince anlamıyor herhalde dedim gerçeği söyledim rahat edemem orda dedim bir daha da çağırmam deyip kapattı teli. Alınmış bana ben onları beğenmiyormuşum. Saçma sapan işler. Adamın her işi böyle her şeye alınıyor küsüyor. Sinirlerim bozuldu artık hayatımı etkiliyor hep stres altındayım ilerde oraya taşınınca ne olacak diye.
Ben kendi aileme de çevreme de istemediğim bir şeyi bütün çıplaklığıyla söylerdim bahane bulmazdım bunlar bozuluyor. Zaten o kadar farklı yetiştirilmişiz ki her şeyler tuhaf geliyor fazla iç içeler büyüklere bir şey söyleyemiyorlar. Eşim şu an üzgün kendisinde de arıyor suçu iyi bi denge kuramadım diyor evet kuramadı yeni yeni anlıyor bastırılarak büyütüldük biz diyor ama haklısın diyor hak veriyor küslük olmasını istemiyor ara falan da demiyor nasıl mutluysan diyor. Kaynanamı arardım son zamanlarda kayınpederi aramıyordum artık kaynanamı da aramak istemiyorum. Ne yapabilirim bundan sonraki tavrım nasıl olmalı sizce ? Adam çok yapışkan elini veren kolunu kaptırıyor.
Benide yeni evliyken eşimin dedesi surekli arardı.70 li yaşlarda bende 10 dakika falan sohbet ederim hoşuma da giderdi. Tabi zamanla azaldı. Ic içe olmayı seviyolar galiba ondan aramak sormak istiyolar
 
Ailenle görüşme diye bir şey demediler ki zaten haftada bir ailemin yanındayım şu an onlara daha çok yakınım. Onların istediği onları da ailem gibi sevmem ve benimsemem. Bi rahat bıraksalar belki yapacam ama içimden gelmiyor. Asla olamazlar ailem gibi
Sizin onları aileniz gibi benimsemenizi istemeleri,onların da sizi o sekil görmeleri çok şanslı siniz
 
İnanın ben de çok takıntılıyım normal birinin kafaya takmadığı bir şeyi ben oturur saatlerce günlerce aylarca düşünebilirim hep böyleydim yani. Sonra üstüne bunlar hayatıma girince daha da takıntılı oldum saçma sapan gelenek ve göreneklerden bahsettiler hep. Evde de yalnız kalıyordum arkadaşım hiçbir şey yoktu kafayı yiyordum her telefon çaldığında ateş alıyordum resmen. Gidip eşime dalıyordum kavga ediyorduk. Bu arada hamile kalmıştım yok erkek olsun adı bu olsun sinir stres erkek olacağına düşsün daha iyi dedim birden kalbi durdu bebeğimin. Ondan sonra da hamile kalamadım. Belki de bu olayların rayına girmesi gerekiyordu belki de çocuk olsaydı daha bunalacaktım ki öyle olduğunu düşünüyorum. Ve maalesef öfke durumlarında kibarca sınır çizebilen biri olmadım hiç o am gözlerim kararıyor ve istemsizce çıkıyor ağzımdan bir şeyler. Onlar karşı da bunubyapmaktan korktum ve sessiz kalmayı tercih ettim sessiz kalınca da sıkıntımı anlamadılar bir türlü nerden tutsanız b.klu değnek yani. En son üstüne işte telefonu suratıma kapatması denk geldi fırsat bu fırsat deyip sürdürmeyi düşünüyorum.
O zaman anladım sen benim gibisin bende takıntılıyım. Bende cocuğum olmuyor 6 yıldır ve tüp bebek de tutmuyor açıklanmayan infertelitw dendi Senin terapi alman şart.... Durumun varsa mutlaka destek al... Yoksa da devletin psikolog ları var yada çalış özelde al ama mutlaka al.... Pahalıdır ama bütün hayatını değiştirecek kendine yatırım bu.... Ben senin mutlaka destek almsnı öneririm burayla olacak iş değil bu ben sende kendimi gördüm. Kendi başına çözemeyecek sen ki çözemiyorsun uzun bir terapi şart...
 
Eski konunuzu hatirliyorum, emin olmak için baktim evet ayni uyesiniz.
Bu alinti o konunuzdan

Forumda okudugum en saçma olaylardan biri. Ne mana gelini arayalim da babanin morali düzelsin?!
Ailece resmen hastalikli bir düşünce yapilari var.
Kişisel sınır ve mahremiyetten bihaberler.
Ileride oraya taşınma ihtimaliniz de varmış, uzaktayken tacizvari arayan insanlar, evinize de ayni şekilde gelip gitme girisiminde bulunacaklardir.
Hazır araniza bu sogukluk ve mesafe girmişken devam ettirin, ogullari çok istiyorsa arasin konuşsun.
Gelini çok seviyolardir belki hani insan moral bozukken sevdiği insanlarla konuşunca biraz iyi olurya. Tabi mesafe onemli
 
Sizin onları aileniz gibi benimsemenizi istemeleri,onların da sizi o sekil görmeleri çok şanslı siniz
Çok mu şanslıyım. Benim çok şanslı olduğum bir ailem var şükür. Açmayınca küsülüp her istendiği olmayınca triplenen bir aileyi ben şans olarak görmüyorum. Aramızı bozmuyorlar fitne fesatlık yapmıyorlar evet ama zaten yapmamaları gereken bir şey için onlara duacı olacak halim yok. Kurallarla büyütülmedim ben. İdare edemem kimsenin salaklılarını.
 
Hayatımda bu kadar alıngan adam görmedim kızlar. Her şeye ama her şeye alınıyor, küsüyor. En başından biraz bahsetmek istiyorum uzun olursa kusura bakmayın. Tam iki senedir hayatımdalar. Uzak mesafeydi maalesef öncesinde tanıma fırsatım olmadım insanları ilk kez tanışmada gördüm bu süreçte sürekli iletişim halindeydik ben de arardım onlar da gün aşırı arardı. Ama bi tuhaflık vardı ilişkide kayınbabam gün aşırı arıyordu ve saatlerce konuşuyordu. Bizde gelin ve kayınpeder biraz mesafelidir gelinlerini çok severler ama çok muhatap olmazlar. Kaynanam da arardı ama o kadar bunaltmazdı daha kısa keserdi.
Ulaşamadıklarında defaatle arıyorlardı. İlginç geliyordu bu hareketler bana ailemin yanındayım yani ne olabilir. Eşime söylediğimde nişanlıyız diye böyle sonra düzelecek diyordu okey dedim zaman geçti düzelmiyor evlendik yine aynı hatta daha kötü sen bizimsin artık falan diyordu kötü niyetli değiller ama bi üslup sıkıntıları var gittiğimde hizmet falan hiçbir şey yaptırmazlar ben yeter ki oturayım mutlu olayım. Ama kültürel olarak da kendilerine benzetmeye çalışıyor gibiydiler özellikle kayınpeder. Babanın evinde yiyecek ekmeğin yok artık falan diyordu bana kaç kez ağladığımı bilirim eşime dediğimde öyle demek istemedi falan diyordu.
Tabii bu bunaltmalar bitmedi eşime rahatsız olduğumu yine söyledim ben anama babama aramayın nasıl diyeyim aradıklarında kısa tut bahaneler üret falan diyordu bunlar ondan da anlamadılar. En son ders çalışıyordum aramayanın dediğim halde yine ısrarla arandım dolma noktam bu oldu eşim de artık bir şey diyemedi haklısın demeye falan başladı.
Ya bir kayınpeder bu kadar arar mı? Alındı bana aman dedim işime gelir bir süre aramadı sonra hiçbir şey olmamış gibi yine aradı. Eskiden konuşuyordum sürekli şimdi bi anda kendimi geri çekince anlam veremediler sanırım daha çok üstüme gelmeye başladı. Kaynanam rahatsız etmez bu arada hiç.
Geçenlerde yanına çağırdı beni biletini alayım gel dedi daha önce de söylemişti eşimi yalnız bırakamam ders çalışıyorum falan diyordum yine söyleyince anlamıyor herhalde dedim gerçeği söyledim rahat edemem orda dedim bir daha da çağırmam deyip kapattı teli. Alınmış bana ben onları beğenmiyormuşum. Saçma sapan işler. Adamın her işi böyle her şeye alınıyor küsüyor. Sinirlerim bozuldu artık hayatımı etkiliyor hep stres altındayım ilerde oraya taşınınca ne olacak diye.
Ben kendi aileme de çevreme de istemediğim bir şeyi bütün çıplaklığıyla söylerdim bahane bulmazdım bunlar bozuluyor. Zaten o kadar farklı yetiştirilmişiz ki her şeyler tuhaf geliyor fazla iç içeler büyüklere bir şey söyleyemiyorlar. Eşim şu an üzgün kendisinde de arıyor suçu iyi bi denge kuramadım diyor evet kuramadı yeni yeni anlıyor bastırılarak büyütüldük biz diyor ama haklısın diyor hak veriyor küslük olmasını istemiyor ara falan da demiyor nasıl mutluysan diyor. Kaynanamı arardım son zamanlarda kayınpederi aramıyordum artık kaynanamı da aramak istemiyorum. Ne yapabilirim bundan sonraki tavrım nasıl olmalı sizce ? Adam çok yapışkan elini veren kolunu kaptırıyor.
Boşver üzülen üzülsün. Her gün kayınpeder yada kayinvalideyle insan ne konuşabilir ki . Kayınpeder çok abartmış çok istiyorsa oğlunu arasın her gün.
 
X