Merhaba bayanlar, çok çok canım sıkkın. Anlatacak kimsem yok bu saatte bende en azından buraya yazayım dedim.
Ben bu sene çok güzel bir şehirde üniversite hayatımı çok çok başarılı bir şekilde bitirdim. Ancak ailemde bir kuzenim var ve kendisi maalesef benden yüksek bir puan almasına ragmen benim okudugum şehri yazmasına ailesi izin vermedi. Bundandır ki bana karşı aşırı bir kıskançlığı var. Sürekli laf sokmalar surat asmalar vs. Ama ben çok takmıyorum aramızda 3 yaş var umursamıyorum.
Ancak maalesef son zamanlar çok kötü şeyler oldu hayatımda. Erkek arkadaşımdan ayrıldım ki evlilik falan düşünüyorduk, hepinizin öyle dönemleri olmuştur yemek bile yiyemediğiniz. Bende o dönemimdeydim. ailemde eve gelip bir de sevdiğim şehirden ayrılmanın üzüntüsüyle daha kötü olmayayım diye beni kuzenime gönderdiler.
İlk zamanlar bir sıkıntı yoktu, ama 1 2 gün sonra bana garip gelen şeyler oldu. Durduk yere kuzenimin annesi bana senin şimdi okulun bitti işin yok sevgilin yok napıcan sen dedi. Ki okul biteli 2 hafta olmamış düşünün. Birde ben zaten çok kötü bir haldeyim bunu duydum daha kötü oldum. Neyse dedim bilmeden yapmıştır.
Sabah kuzenim dün düğüne gittim ya sen yaşında kız evleniyordu valla bilmiyorum napacaksın sen dedi. Dedim sen normal misin? Daha yeni bitti okulum bir iş bulayım vs sonra evlenirim dedim. Hııı tabii tabii dedi. Ama çok gıcık bir tonda.
Aradan 3 4 saat geçti durduk yere kuzenimin annesi dönüp ben senin yaşındayken 1 yaşında çocugum vardı dedi. Ama sen hep pişman oldugunu söylerdin dedim. aaaa olur mu canım ev bark önemli dedi. O zaman senin 4 tane kızın var onları biran önce evlendir dedim. Yok onlar okuyacaklar dedi.
Şimdi siz diyeceksiniz ki bunda ne var kadın düşüncelerini söylemiş. Ama inanın öyle değil. Çünkü ağzını açtıgında hep okuyun erken evlenmeyin ben çok pişmanım vs derdi. Birde yapı olarak çok çok kıskanç kendisi lise terk oldugundan çocuklarını at yarışı gibi koşturuyor. Ve sürekli diğer kuzenlerimle kıyaslıyor.
Neyse ben takmadım bugün beni aradı, yanlışlıkla aramışım dedi. neyse konuştuk falan şimdi sen gece gündüz ders çalışıyorsun yazıkkk özlüyorsundur da üniversite okudugun şehri, oralarda napıyosun sen dedi. Ki şu an bulundugum şehir doğu falan değil, Türkiyenin en gelişmiş 5 şehrinden biri, yooo ben iyiyim geleceğim için sınavlara hazırlanıyorum Allah izin verirse gene giderim kazanıp dedim.
Sonra benim haftaya doğum günüm, sen yaşlanıyorsun bak haftaya doğum günün dedi. Ne yaşlanması ya ben 23 üme giriyorum dedim. Yok yok oldu baya dedi.
Belki ben alınganlık ettim ama çok ağladım ya. Kendi kızlarına asla böyle demiyor evlenmeyin okuyun kariyer bulun diyor. Bana sürekli baskı yapıyor yaşlandın sevgilin yok okulun yok diye. Ki ben 1 aydır evden dışarı çıkmıyorum köpek gibi ders çalışıyorum. Belki beni suçlayacaksınız ama çok alındım çok.
Sırf kendi çocuklarını maddi durumları yetmediği için başka şehire gönderemediler. Onun acısını çıkartıyorlar 1 yıldır. Arıyorum bazen kuzenlerimi soruyorum onlarda yurt dışına tatile gittiler sen herşeyi yaptın belki üniversite hayatında ama yurtdışına çıkamadın şimdi selin orda gelmek istemiyor 2 ay oldu diyor. kaldı ki o da orda dayısının yanına gitmiş yani, orda bir ksabaya üstelik.
Bugun de bunu duyunca ben çok ağladım, annem gördü. Ben arayıp konuşacağım artık bu iyiniyeti geçti dedi. Ama ben arayıp konuşmasını istemedim ama annem tutturdu. Sen cevaplarını veremedikçe üstüne geliyorlar ders çalışan daha işe girmemiş insana bunlar söylenir mi dedi. Annem arayacak diye annemlede kavga ettim.
Ne yapmalıyım sizce doğrusu nedir? Annem aramakta haklı mı? Ben boşuna mı annemin kalbini kırdım?
