Merhaba kizlar uzun zamandır burdaki forumları okuyorum yeni üye oldum benimde konuşmaya dertleşmeye ihtiyacım var anlatmaya başlıyorum.
Dayımın kızı ile eşimin amcasının oğlu 17 yıl önce evlendiler neyse ben eşimi de ailesini de tanımıyordum kaynanam beni dayımın oğlunun düğününde gördü haber gönderdiler neyse eşimle görücü usulü tanıştık 3 hafta konuşup 4. Hafta nişanlandık dayımlar yıllardır eşimi ve ailesini tanıyorlar çok iyi insanlar dediler bizde eşimle konuşunca anlaştık evlenmeye karar verdik eşimin bütün ailesinde yeni evlenenler evi ayrı olsada yeme içme bir oluyo gelin gündüz akşama kadar kaynanasında kalıyo eşi gelene kadar neyse beni ilk istediklerinde kayinpederim anneme evi ayrı olacak dedi annemde baktı beni seviyorlar onların adeti gibi olsun dedi gündüz eşi işten gelene kadar sizinle kalsın hem alışana kadar dedi neyse eşim 4 kardeşler 2 erkek 2 kız eşim en büyükleri nişanlılık sürecinde eşimin ailesi beni çok seviyordu hele annesi babası kurban olurum sana diyorlardı özellikle kayinpederim babamı küçük yaşta kaybettiğim için beni daha çok seviyordu neyse 7 ay nisanliliktan sonra evlendik bu arada ailem tekirdagda oturuyo ben istanbula gelin geldim istanbulu çok seviyorum istanbulda büyüdüm hatta gelin geldigim yerde çocukluğum geçti burda ilk okula başladım burda babamı kaybettim kalabalık ama burası farklı benim için neyse ilk zamanlar gayet güzeldi beni el üstünde tutuyorlardı sonra yavaş yavaş değişmeye başladılar ben telefonla ailemle konuşunca onlardan bahsettigimi düşünüyorlar kaynanamla normal muhabbet ettiğimizde bile yanlış anlayıp üstüne hiç söylemediğim şeyleri ekleyip kayınpederime söylüyordu tabi ben bunları çok sonradan anladım evliliğimin ikinci ayında hamile olduğumu öğrendim zamanla eşimin ailesinin değiştiğini gördükçe hamileligime daha çok seviniyordum temelli evimde olacağım için ama Rabbim nasip etmedi 3 aylık hamileyken kalp atışlarının durduğunu öğrenince kürtaj oldum annemde geldi kürtajdan sonra eve donerken ben kayinpederimin yanında rahat olamadığım için ve annemde geldiği icin evime gitmek istedim ama kaynanam 2 gün bizim evde kal sonra evine gidersin misafirler gelecek sen iş yapamazsın dedi annemde 2 gün zaten birşey olmaz kabul et dedi bende tmm dedim bu arada eşimle aramız her konuda iyi sadece ailesine birşey diyemiyo öyle yetişmiş neyse kaynanamda 2 gün kaldım sonra eve gidecem dedim hiç oralı olmadılar 1 hafta geçti 2 hafta geçti yok ne dediysem duymuyo gibilerdi sonra kayınpeder bana dedi ki burasıda senin evin ev dublex koca ev 2 banyo 2 tuvalet var nasıl rahat edemiyorsun sende benim.kizimsin dedi ama kızarak söyledi ve anlamıyorlar beni neyse zaman geçtikçe söylemediğim şeyleri söyledin diyorlar görümcelerim sebepsiz yere benimle tartisiyo konusmuyo bende dayanamadım ablama anlattım ablamda dayımlar bu işe vesile olduğu için dayima söyledi dayımda kayinpederle konuşmaya geldi ama şansa evde değildi kaynanamla konuştu bunlar genç belki pijamayla belki şortla oturmak istiyo sizin yanınızda rahat olamazlar ev dayamış döşemişsiniz ama göndermiyorsunuz kendi evine dedi ama yine umurlarında olmadı üstüne beni suçladılar evimizin sorununu nasıl ailene söylersin diye dayımın o konuşmasından sonra büyük görümcem çok kinci üst kata gitti bir daha da yüzünü görmedim doğru düzgün üst katın kapısından işe gidip geliyordu küçük gorumcemde alt katın kapısını kullanıyordu ama hiç birşekilde benimle konuşmuyordu neyse 7 ay öyle böyle beni evinde tutup kanepede yatmaya zorladilar bu süreçte akrabalar annemi dolduruyo annem bana soyluyo ben daha çok strese giriyorum eşimle tartışıyorum bunaliyorum eşim her seferinde beni sakinleştirmeye çalışıyo sabret evimize gidecez diyo ailemi bu yaşıma kadar karşıma almadım bu yaştan sonrada almam sen sabret evimiz bizi bekliyo gidecez diyo ben sabır edeyim diyorum akrabalar izin vermiyo neyse gelinliğimden hiçbirşey anladım bebeğimin acısını yaşayamadım hatta onda bile beni suçladılar evimde oturamadım yani hiç bir konuda evliliğimi yaşayamadım 1 yılım öylece gitti yani neyse kayınpeder o süreçte yazlık yaptı ve 7 ayın sonunda onlar yazlığa benide çok şükür evime gönderdiler ve bende onlar gibi yaptım yavaş yavaş mesafe koydum onlar yazlıktan geldikçe hergun gitmiyordum haftada 2 3 defa gidiyordum 2 3 saat oturup geliyordum sonra haftada 1 e kadar düşürdüm ve şimdi evime geleli 2 sene oldu evleneli de 3 sene oldu bu 3 senede toplamda 3 bebek gelişmediği için kürtaj oldum hala çocuğum yok şimdi doktir kontrolundeyim inşallah Rabbim bütün isteyenlere de bizede hayırlı sağlıklı evlatlar nasip etsin.
ilk senemde onca sıkıntı yaşadım şimdi de belki büyük degil ama sıkıntılar var belkide ben buyutuyorum bilmiyorum şimdi kendi evindeyim rahatım eşim bana karşı çok iyi 3 bebek kaybettik bana çok destek oldu hep yanimda oldu ailesi ilkinde beni suçladılar ama sonrasında onlarda birşey demedi aksine 2 senedir çocuğunuz olması için ne geliyorsa elimizden yapacaz maddi olarakta yapıyorlar zaten şimdiki en büyük derdim hep 3 bebek kaybetmem hemde hala hiç yaşayan bebeğimizin olmaması sonraki derdim ise eşim araba kullanmıyo ve yol çekmeyi gezmeyi bir yerlere gitmeyi sevmiyo istemiyo yeni evliyken kayinpederim bizi götürürdü beni orda bırakıp eşimle dönerdi 1 hafta sonra almaya gelirlerdi sonra zaman geçtikçe 2 3 ayda götürmeye başladı annemde bana çok düşkün en küçük kızım ve çok özlüyordu o yüzden bakıyordu kayınpederim götürmüyo abimi gonderiyordu beni alması için 1 2 derken kayınpeder alıştı artık şimdi bayram dışında gotureyim seni demiyo demesin zaten ben artık eşimle gidip gelmek istiyorum günü birlik bile olsa ama eşim hep annenler gelsin diyo eşim her konuda iyi ama şu gezme yol gitme konularında beni çok üzüyo bende gezme meraklısı değilim sadece en azından 2 3 ayda eşimle anneme gitmek istiyorum ama bir yerlere gitmeyi sevmediği için gelmiyo benimle bende bunaldim artık bir yandan akrabalar annemi dolduruyo annem bana gel gel diyo eşim yol uzun geldiği izin gitmek istemiyor ne yapacam bilmiyorum lütfen okuyun ve fikir verin
