Mutsuz evlilik

Blackopium

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
5 Mayıs 2015
224
133
Neresinden baslayayim bilmiyorum suan bir ben varim dunyada birde Allahim inanin dertlesecek birine gidemiyorum koskoca evin icerisinde nokta gibi hissediyorum kendimi.. Ailemde yakinimda ama her seferinde onlarida uzmekten artik ne yapacagimi bilemez hale geldim.. Umarsiz insan suanda uyuyor her zamanki gibi kac gece yastigimi gozyasiyla islattim kac gun yalniz agladim kac kez dusun altinda aglarken o sularla akip gitmek istedim bilmiyorum.. Insanlarin daha onemli dertleri var hayatta farkindayim ama emin olun duygu durumunuz bozuksa hayatinizi komple etkiliyor zamaninda sevdgnz deger verdiginiz kisi tarafindan bosluga birakilmak ruhunuzu cok yoruyor.. Fiziksel siddet yasamadim henuz ama duygusal olarak manevi olarak o kadar yasadim ki sanki her yerim yara bere icerisinde.. Verdgm degerin karsiligini goremiyorum hic gittim olmadi aileler yuzunden dondum dondum de ne oldu iceride zibariyor iste ne cinsel yakinligimiz var ne duygusal sadece aliskanlik bizimkisi.. Aciyorum kendime giden guzel yillarima.. E o zaman deger verme kardesim o sevmiyorsa sende sevme diyeceksiniz bir anda herseyi hafizadan silmek mumkun olsa keske inanin duygularida gectim bir seyi kemale erdirene kadar verdiginiz emege aciyorsunuz o koyuyor artik insana.. Ben mutlu huzurlu yuva bana bagli asik bir es istiyordum yanildim tek kalmayida istemiyorum su hayatta cocuklarim olsun istiyorum mesela paylasabilelim herseyi kendime yetebiliyorum elbette ama diyorum ya sevgiye aska ac kaldim o yonum eksik kaliyor hep.. Hep bi mutsuzluk yasiyorum guvenim defalarca kirildi degersiz hissediyorum iletisim kuramiyorum Ne yapacagim bilmiyorum bu arada evlilik danismaninada gidiyorum karsi tarafin duzelme namina hic bir adimi yok ayni tas ayni hamam.. Bunu okuyacak bekar hanimlara tavsiyem guven ve kalp kirikliklari yasadiginiz bir erkekle asla evlenmeyin..
 
Neresinden baslayayim bilmiyorum suan bir ben varim dunyada birde Allahim inanin dertlesecek birine gidemiyorum koskoca evin icerisinde nokta gibi hissediyorum kendimi.. Ailemde yakinimda ama her seferinde onlarida uzmekten artik ne yapacagimi bilemez hale geldim.. Umarsiz insan suanda uyuyor her zamanki gibi kac gece yastigimi gozyasiyla islattim kac gun yalniz agladim kac kez dusun altinda aglarken o sularla akip gitmek istedim bilmiyorum.. Insanlarin daha onemli dertleri var hayatta farkindayim ama emin olun duygu durumunuz bozuksa hayatinizi komple etkiliyor zamaninda sevdgnz deger verdiginiz kisi tarafindan bosluga birakilmak ruhunuzu cok yoruyor.. Fiziksel siddet yasamadim henuz ama duygusal olarak manevi olarak o kadar yasadim ki sanki her yerim yara bere icerisinde.. Verdgm degerin karsiligini goremiyorum hic gittim olmadi aileler yuzunden dondum dondum de ne oldu iceride zibariyor iste ne cinsel yakinligimiz var ne duygusal sadece aliskanlik bizimkisi.. Aciyorum kendime giden guzel yillarima.. E o zaman deger verme kardesim o sevmiyorsa sende sevme diyeceksiniz bir anda herseyi hafizadan silmek mumkun olsa keske inanin duygularida gectim bir seyi kemale erdirene kadar verdiginiz emege aciyorsunuz o koyuyor artik insana.. Ben mutlu huzurlu yuva bana bagli asik bir es istiyordum yanildim tek kalmayida istemiyorum su hayatta cocuklarim olsun istiyorum mesela paylasabilelim herseyi kendime yetebiliyorum elbette ama diyorum ya sevgiye aska ac kaldim o yonum eksik kaliyor hep.. Hep bi mutsuzluk yasiyorum guvenim defalarca kirildi degersiz hissediyorum iletisim kuramiyorum Ne yapacagim bilmiyorum bu arada evlilik danismaninada gidiyorum karsi tarafin duzelme namina hic bir adimi yok ayni tas ayni hamam.. Bunu okuyacak bekar hanimlara tavsiyem guven ve kalp kirikliklari yasadiginiz bir erkekle asla evlenmeyin..
Bu mutsuz evliliğe birde çocuk istemen bencilce değil mi sence?
 
Sevmesem zaten evlenmezdim ve malesef heleki evlilik yasadiysaniz bir anda gemileri yakmak istesenizde araya cevre giriyor aile giriyor vb vb..karpuzun kelegine rast geldik iste

Bazi seyleri kafanizda bitirmediginiz surece bahaneler bitmez zaten. Ama aile olur ama cevre olur ama coluk cocuk olur...
 
Bende çok kafaya takan biriydim. Eşim ailesi falan çok uzerlerdi. Günlerce yemez İçmez ağlama krizlerin girerdim. Arkamdan konustuklarini duysam vay bunu nasıl yaparlar diye kendi kendime hasta olurdum.
Birgün tesadüfen birsey okudum ve o benim miladim oldu. Bizi üzen şey insanlar değil onlara verdigimiz değer. Aslında o değeri haketmiyorlar. Değerli bir halinin üstüne oturtuyoruz onları haliyi altlarından çekip alın. Çünkü o haliyi haketmiyorlar. O zman asla uzulmeyeceksiniz diyordu. Benimde kötü yasanmisliklarim var ama kafama takmamaya calisiyorum bendeki değerlerini kaybettiler. Kendimi yıpratmamak için bosveriyorum çoğu kez çünkü kimse senin 1 damla gözyaşı n kadar değerli değil. Onemli olan sensin
 
Siz duygularınızı yazmışsınız. Somut bişeyler anlatmadan kalpten kalbe telepati yapamayız maalesef.
Bu kadar mutsuzsanız neden ailelere anlatmıypsunuz onların ısrarına bakıp dönüyosunuz.
Yeni hayatınıza adım atmak için kimseyi dinlemeyin mutsuzluğu siz çekiyosunuz
 
Evlilik oncesi de mi boyleydi esiniz? Yani nisanlilikta filan hic anlamadiniz mi bu hallerini?
 
X