Oğlum içinde, kızım içinde işi bıraktım, oyunlarla, parklarla büyüdüler.
Eşim iflas etti, onlara alıştıkları imkanların çeyreğini veremiyorum suan.
Oğlum markete girip 200 tl lik oyuncağı arabaya koyardı birkaç yıl önce, beğenmiştir diye alırdım hemen. Şimdi sütü az içmeleri konusunda uyarmak zorunda kalıyorum.
Hayatın getirip götürdükleri, bizi olduğu gibi onları da etkiliyor.
Hayat toz pembe değil. Çocukların hiç biri bulutların üzerinde yaşamıyor.
Gözünün önünde annesi öldürülen varBuyutmeyin bu kadar yaşadıklarınizı. Çocuğu sokaga atmamışsınız, dövmemişsiniz.
Sizin yerinize babaannesinin sevgisini almış. Sevgiye aç kalmamis.
Allah sağlık versin, bundan sonra telafi edersiniz herseyi. Ama babaannesine alışkın olduğu için onunla sık sık gorusturmelisiniz bana kalırsa.
Sevgiler.
Ben de calisan bir annenin cocuguyum. Hemde isci bir anne. Yani mesaisi uzun bir anne. Ben hep cok etkilendim. Kardeslerim etkilenmedi. Ben hep isten cikmasini isterken onlar hep calismasini istedi. Ben lisede bile keske annem evde olsa diye ic gecirirken digerleri boyle dusunmedi.Sana akrabamdan örnek vereyim; oğlu doğduğu zaman tayini başka bir ile çıktı ve izin alamadı dolayısıyla 1 yaşındaki oğlunu Kvye bıraktı ama görümcesini yanına aldı sonra oğlu ateşli hastalık geçirince geri aldılar çocuğu ve kreşe verdiler. Bu arada o çocuk büyüdü ve mimar oldu. Çokta başarılı bir mimar oldu. Anneye babaya kızıyor mu? Asla kızmıyor. Arası da oldukça iyi anne babayla. Evlendi. Eşiyle de bir sorunu yok gerçi gelinimizde çok tatlıAma işte o akrabamızın vicdan azabı geçmiyor. Keşke bırakmasaydım, kendim baksaydım vs. Aslında böyle cümleler kurması için ortada hiçbir sebep yok. Yani diyeceğim o ki içinizi olabildiğince rahat tutun. Anne baba yanımda olmak tabi ki çok önemli ama bu durumda olan bir sürü çocuk var hepsi de sorunlu değil. Ben de çalışan bir annenin kızıyım ve beni de anneannem büyüttü sayılır. Bir kere de annem için keşke çalışmasaymış demedim hatta kapasitesi var ve keşke akademisyen olsaymış diye de söylerim. O yüzden bundan sonraki günlerinize bakın. Ben de çalışan bir anneyim ki işimde yoğun. Şu an izindeyim ama ben de eninde sonunda işe geri döneceğim. Bu devir böyle bir devir çünkü.
Ama siz zatwn herseyi o daha rahat yasasin die yapmissiniz biseyi eksik olmamis emin olun ben kizima bisey alamiyorum ya keske bende calissaydim kizimin gozunu biseyde birakmasaydim diyorum siz cok guclu bir annesiniz
kalkacak vs dedikleri icin. Haftaici is haftasonu kurs. tek iyi yani ptesilerim bos gunumdu. Ve formasyona gidecegim bir gun "anne sen bana ne zaman bakacaksin " dedi. O gun fiziksel olarak burnunun diregi nasil sizlarmis onu gordum. Cidden burnumun diregi sizlaya sizlaya okula gittim. 2. donem ödev agirlikliydi ve devamsizlik almiyordu hocalar mumkun mertebe gitmedim o yuzden. Vicdanımın bu kadar sizlama sebebi bu. Dogdugundan beri son iki yila kadar surekli is disinda baska bir uğraşım olmus. Duymadiginiz cunki yanlış yazdim. Gec bağlanma degil yeniden baglanma. Normalde baglanma ozellikle ilk 2 yil ama toplamda 4 yil olarak kabul edilir. 4 yil geçtiyse 6 yasina kadar ikinci bir sans vardir. En son ergenlige girmeden bir atilim daha kabul edilir. 6 haftalik bir surec oldugunu söylüyor pedagoglar. Ozellikle birlikte yatmayi oneriyorlar. Iki cocugunuzla da birlikte yatabilirsiniz bence. Ten temasi, ses temasi, goz temasi onemli. Onunla vakit gecirirken, kendinizi ona birakin. Bazi pedagoglar ilk cocukla yeniden baglanmaya calisirken, eger evde 2 yasindan kucuk bir bebek varsa, kucugun baba ile baglanmasini oneriyorlar. Siz ailevi durumunuza bakarsiniz. Hic birsey icin gec degil. Bundan uzuntu duyuyor olmaniz, telafi edebileceginizi gösteriyor. Yeniden bağlamayı arastirin lutfen
