Taciz edildim... :( 😢

elya1 .!.:

Ama siz kimsenin nasıl bir hayatı olduğunu bilemezsiniz ki bu yazdıklarınızı ben bilmiyordum ailem dindar değildi ve bana böyle şeyler öğretmediler ya da beni yönlendirmediler. Din dışında da ilgili değillerdi. Şu an kendim öğreniyorum, meal okuyorum. Araştırıyorum. Belki siz de uyarmak istediniz bir yabancı olarak ama benim etrafımda en yakınımda bile bana karşı sevgili, ilgili birileri olmadı. Şimdi belli bir yoldaysam, kendimi geliştirmişsem de hepsi yalnızca Allah'ın merhameti ile oldu. Ayrıca insan zayıf yaratılmıştır diye de ayet var ya da insanın hata yapacağı üzerine de pek çok ayet var tövbe bu yüzden önemli. Yani biz melek değiliz, kusursuz değiliz. Bu yüzden imanımız önemli bize zor da gelse arada düşsek de mükemmel olamasak da doğru yolda olmak için verdiğimiz çaba kıymetli.

Genişletmek için tıkla...

La Lune .!.:

Bu senin hatan değil. Karsidakinin haysiyetsizligi. Yazık üzülüyorum kadınlarımız hala bu durumda bile kendilerini suçluyor. Cinsel yönden aktif bile olsaydın hayır hayırdır. Sevgilin de olsa eşin de olsa. Geçmiş olsun alabilirsen destek al.

Genişletmek için tıkla...

nuranka .!.:

Hepimiz müslümanız.

Genişletmek için tıkla...

Bissunicole .!.:

Öyle bir şey yok.

Genişletmek için tıkla...

elya1 .!.:

Arkadaşlar ilk görüşte birbirimizden etkilendiğimiz biri vardı. Konuştuk, her şey güzel gidiyordu. Aynı yaşlarda, genç aynı zamanda işi gücü olan insanlardık. Flört dönemindeydik ve birkaç defa evde buluşalım demesinden rahatsız oldum sonra da araya mesafe koydum. Aradan geçen zamanla onu özlediğimi fark ettim ve acaba çok mu önyargılı davrandım diye kendimi sorguladım. Yazdım ona o ise kötü bir niyetinin olmadığını ilişkide güven olması gerektiğini ve her şeyin kendi akışında zamanla, her iki tarafın isteğiyle olacağını söyledi. İkna etti beni ve tekrar görüşmeye başladık. İlk başlarda bana çok saygı duyuyor ve benim istediğim gibi ilerliyorduk. Daha sonra evde buluştuk. Ben ona güvenmek istediğim için hem de evde yalnız olmadığımız için kabul ettim. Arkadaşımız bizimleydi ama eve gittiğimizde o tamamen ayrı takıldı. Bilgisayarda işim var diyip yanımıza bile gelmedi. Ben onunla yalnız kalır kalmaz resmen üstüme saldırdı. Neye uğradığımı şaşırdım. Engel olmaya çalıştım ama gücüm yetmedi. Çok fazla detaya girmek istemiyorum cinsel birleşme olmadı o da bana acıdığından değil niyetlendi çünkü ama evde tek olmadığımız için ve bu durumda çok daha fazla tepki vereceğimi düşündüğü için vazgeçti herhalde. Gözlerinin içine bakıp birazcık merhamet aradım. Korkunçtu, o an sevdiğim adam bu olamaz dedim. Toparlanıp ağlaya ağlaya çıktım evden. Bu kişi daha önce hiç ilişkim olmadığını da biliyordu.

Arkadaşlar o günden sonra konuşmadık. Öyle kırgınım ki nefret bile edemiyorum ondan. Yalnızca kendime acıyorum, ağlıyorum. Ona tek kelime bir şey söylemek istemiyorum. Anlayacak olsa böyle bir canilik yapmazdı. Benim durumum aşk acısı falan değil o andan beri tiksiniyorum zaten ondan. Kimseye anlatamadım. Ben de hata ettim, kendimi koruyamadım. Çevremde herkes öyle rahattı ki sanki ben fazla kapatıyormuşum kendimi gibi geliyordu bazen. Ama doğrusu buymuş kimsenin kalbini açıp bakamıyoruz, kimsenin alnında ne olduğu yazmıyor. Artık hiçbir erkeğin beni görmesini, fark etmesini bile istemiyorum. Bana öyle geliyor ki çiçekler de insanların dikkatini çekmek istemezdi çünkü bir çiçeği görüp güneş alan bir yere koyayım su vereyim diyen yok denecek kadar az çoğu da direkt koparıyor. Sanki fark edilmem incitilmem anlamına geliyor. Görünmez olmak istiyorum.

Depresyonda değilim, hayatıma devam ediyorum. O kişiyi geri asla istemiyorum. Acımı yaşayıp tamamen tüketmek istiyorum geriye bir damla bile kalmasın. Beni yaralayanla değil yaramla meşgulüm. Kendimi nasıl iyileştirebilirim? Zamanla tamamen aşabilir miyim bu durumu? Çevremde bu olayı bilen yok. Sizinle dertleşmek istedim. Lütfen, yargılamayın. Ben sevgisiz büyüdüm bilinçli olarak hep kendimi korumaya çalıştım ama bir yerde direncimiz kırılabiliyormuş. Ayrıca böyle birinin karşıma çıkmasını ben istemezdim ki.

Genişletmek için tıkla...

yasayipgorelim .!.:

Hiç canınızı sıkmayın böyle kötüleri görüp iyileri anlıyoruz. Herkes aynı değil merak etmeyin.
Evet yaptığı çok pislik bir şey ancak sorsak eve geldi beni istemese ne diye gelsin der.
Keşke hiç gitmeseydiniz balık baştan kokar en başından niyetini belli etmiş.
Tecrübe oldu bir daha baştan anlarsınız insanları.
Takmayın kafanıza zamanı geri alamıyoruz

Genişletmek için tıkla...

elya1 .!.:

Arkadaşlar ilk görüşte birbirimizden etkilendiğimiz biri vardı. Konuştuk, her şey güzel gidiyordu. Aynı yaşlarda, genç aynı zamanda işi gücü olan insanlardık. Flört dönemindeydik ve birkaç defa evde buluşalım demesinden rahatsız oldum sonra da araya mesafe koydum. Aradan geçen zamanla onu özlediğimi fark ettim ve acaba çok mu önyargılı davrandım diye kendimi sorguladım. Yazdım ona o ise kötü bir niyetinin olmadığını ilişkide güven olması gerektiğini ve her şeyin kendi akışında zamanla, her iki tarafın isteğiyle olacağını söyledi. İkna etti beni ve tekrar görüşmeye başladık. İlk başlarda bana çok saygı duyuyor ve benim istediğim gibi ilerliyorduk. Daha sonra evde buluştuk. Ben ona güvenmek istediğim için hem de evde yalnız olmadığımız için kabul ettim. Arkadaşımız bizimleydi ama eve gittiğimizde o tamamen ayrı takıldı. Bilgisayarda işim var diyip yanımıza bile gelmedi. Ben onunla yalnız kalır kalmaz resmen üstüme saldırdı. Neye uğradığımı şaşırdım. Engel olmaya çalıştım ama gücüm yetmedi. Çok fazla detaya girmek istemiyorum cinsel birleşme olmadı o da bana acıdığından değil niyetlendi çünkü ama evde tek olmadığımız için ve bu durumda çok daha fazla tepki vereceğimi düşündüğü için vazgeçti herhalde. Gözlerinin içine bakıp birazcık merhamet aradım. Korkunçtu, o an sevdiğim adam bu olamaz dedim. Toparlanıp ağlaya ağlaya çıktım evden. Bu kişi daha önce hiç ilişkim olmadığını da biliyordu.

Arkadaşlar o günden sonra konuşmadık. Öyle kırgınım ki nefret bile edemiyorum ondan. Yalnızca kendime acıyorum, ağlıyorum. Ona tek kelime bir şey söylemek istemiyorum. Anlayacak olsa böyle bir canilik yapmazdı. Benim durumum aşk acısı falan değil o andan beri tiksiniyorum zaten ondan. Kimseye anlatamadım. Ben de hata ettim, kendimi koruyamadım. Çevremde herkes öyle rahattı ki sanki ben fazla kapatıyormuşum kendimi gibi geliyordu bazen. Ama doğrusu buymuş kimsenin kalbini açıp bakamıyoruz, kimsenin alnında ne olduğu yazmıyor. Artık hiçbir erkeğin beni görmesini, fark etmesini bile istemiyorum. Bana öyle geliyor ki çiçekler de insanların dikkatini çekmek istemezdi çünkü bir çiçeği görüp güneş alan bir yere koyayım su vereyim diyen yok denecek kadar az çoğu da direkt koparıyor. Sanki fark edilmem incitilmem anlamına geliyor. Görünmez olmak istiyorum.

Depresyonda değilim, hayatıma devam ediyorum. O kişiyi geri asla istemiyorum. Acımı yaşayıp tamamen tüketmek istiyorum geriye bir damla bile kalmasın. Beni yaralayanla değil yaramla meşgulüm. Kendimi nasıl iyileştirebilirim? Zamanla tamamen aşabilir miyim bu durumu? Çevremde bu olayı bilen yok. Sizinle dertleşmek istedim. Lütfen, yargılamayın. Ben sevgisiz büyüdüm bilinçli olarak hep kendimi korumaya çalıştım ama bir yerde direncimiz kırılabiliyormuş. Ayrıca böyle birinin karşıma çıkmasını ben istemezdim ki.

Genişletmek için tıkla...

alik .!.:

Sen üzülme, bu yaptığının acısı çıkar ondan bi gün. Zaten bu erkeklerin evine gidince, tamamdır benimle yatmaya geldi diye düşünüyorlar. Pislik iğrenç adam.

Genişletmek için tıkla...

Saajan .!.:

sende bi suc goremedim ama o hayvani cok daha baska pisliklerini gormeden Allah kurtarmis seni bos ver sukr etki hayvanlihini gec olmadan gostermis. boş ver olmuş say merzarininda yerini bilmiyosun gibi dusun

Genişletmek için tıkla...

elya1 .!.:

Arkadaşlar ilk görüşte birbirimizden etkilendiğimiz biri vardı. Konuştuk, her şey güzel gidiyordu. Aynı yaşlarda, genç aynı zamanda işi gücü olan insanlardık. Flört dönemindeydik ve birkaç defa evde buluşalım demesinden rahatsız oldum sonra da araya mesafe koydum. Aradan geçen zamanla onu özlediğimi fark ettim ve acaba çok mu önyargılı davrandım diye kendimi sorguladım. Yazdım ona o ise kötü bir niyetinin olmadığını ilişkide güven olması gerektiğini ve her şeyin kendi akışında zamanla, her iki tarafın isteğiyle olacağını söyledi. İkna etti beni ve tekrar görüşmeye başladık. İlk başlarda bana çok saygı duyuyor ve benim istediğim gibi ilerliyorduk. Daha sonra evde buluştuk. Ben ona güvenmek istediğim için hem de evde yalnız olmadığımız için kabul ettim. Arkadaşımız bizimleydi ama eve gittiğimizde o tamamen ayrı takıldı. Bilgisayarda işim var diyip yanımıza bile gelmedi. Ben onunla yalnız kalır kalmaz resmen üstüme saldırdı. Neye uğradığımı şaşırdım. Engel olmaya çalıştım ama gücüm yetmedi. Çok fazla detaya girmek istemiyorum cinsel birleşme olmadı o da bana acıdığından değil niyetlendi çünkü ama evde tek olmadığımız için ve bu durumda çok daha fazla tepki vereceğimi düşündüğü için vazgeçti herhalde. Gözlerinin içine bakıp birazcık merhamet aradım. Korkunçtu, o an sevdiğim adam bu olamaz dedim. Toparlanıp ağlaya ağlaya çıktım evden. Bu kişi daha önce hiç ilişkim olmadığını da biliyordu.

Arkadaşlar o günden sonra konuşmadık. Öyle kırgınım ki nefret bile edemiyorum ondan. Yalnızca kendime acıyorum, ağlıyorum. Ona tek kelime bir şey söylemek istemiyorum. Anlayacak olsa böyle bir canilik yapmazdı. Benim durumum aşk acısı falan değil o andan beri tiksiniyorum zaten ondan. Kimseye anlatamadım. Ben de hata ettim, kendimi koruyamadım. Çevremde herkes öyle rahattı ki sanki ben fazla kapatıyormuşum kendimi gibi geliyordu bazen. Ama doğrusu buymuş kimsenin kalbini açıp bakamıyoruz, kimsenin alnında ne olduğu yazmıyor. Artık hiçbir erkeğin beni görmesini, fark etmesini bile istemiyorum. Bana öyle geliyor ki çiçekler de insanların dikkatini çekmek istemezdi çünkü bir çiçeği görüp güneş alan bir yere koyayım su vereyim diyen yok denecek kadar az çoğu da direkt koparıyor. Sanki fark edilmem incitilmem anlamına geliyor. Görünmez olmak istiyorum.

Depresyonda değilim, hayatıma devam ediyorum. O kişiyi geri asla istemiyorum. Acımı yaşayıp tamamen tüketmek istiyorum geriye bir damla bile kalmasın. Beni yaralayanla değil yaramla meşgulüm. Kendimi nasıl iyileştirebilirim? Zamanla tamamen aşabilir miyim bu durumu? Çevremde bu olayı bilen yok. Sizinle dertleşmek istedim. Lütfen, yargılamayın. Ben sevgisiz büyüdüm bilinçli olarak hep kendimi korumaya çalıştım ama bir yerde direncimiz kırılabiliyormuş. Ayrıca böyle birinin karşıma çıkmasını ben istemezdim ki.

Genişletmek için tıkla...

samantha .!.:

Napti tam olarak anlamadim ben? Kesin biri akil vermiştir üstüne çullan gitsin onun da gönlü vardir kendini bırakır falan demistir. Sokma bi akla benzio bu hareket.

Genişletmek için tıkla...

bebeklinick .!.:

Gecmıs olsun

Genişletmek için tıkla...

A Scandal in Belgravia .!.:

Tecavüze yeltenmiş, taciz değil bunun adı. Ya başkasına gerçekten tecavüz ederse, şu an hiçbir yaptırıma uğramadan sıyrılmış olaydan. Keşke şikayet etseniz.

Genişletmek için tıkla...

Zehrahazal .!.:

Ne zaman oldu bu olay size ulasmaya calistimi merak etdim? Niyeti bumuydu acaba yani tek amaci sexmiydi

Genişletmek için tıkla...