Tahammül seviyem tükendi sizce kötü bir anne miyim ?

A

Ayisigiyim

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
26 Kasım 2023
59
57
Merhaba herkese
5 yaşında otistik bir çocuğum var.
İlk doğduğu andan itibaren o kadar büyük sağlık sorunlarıyla uğraştık ki her günümüz hastanede geçti. Herşeyle tüm ev ve aile sorunlarıyla ve çocuğumun sağlık sorunlarıyla hep tek başıma uğraştım. Eski eşimin ailesiyle yakın oturmamıza rağmen hiç destek olmadılar. 3,5 yaşındayken , eşimle ilgisizlik ve sevgisizlik sebebiyle boşandık. Aynı şehirde yaşıyoruz . Ailemin yanında kaldım 1 yıl daha sonra kendim oğlumla bir eve çıktım. Yine burda da herşeyiyle kendim ilgilendim + yönü annem yakın olduğu için ona bırakıp nefes almaya kişisel zaman ayırmaya fırsat buluyorum bir kaç saat de olsa ve haftasonları babası 1 gün aldığı içinde rahatım. Ancak çalışamıyorum ve sabahları kreşte yalnız durmadığı için ben gölge öğretmenlik yapıyorum , eve gelip koşturarak kahvaltı yapıyoruz ve farklı bi yere eğitime , ordan başka bir yere derken akşamları hiç halimiz kalmıyordu. 1 aydır o kadar tahammülsüzleştim ki ne anneme gidip kalıyorum nede oturup iki çift sohbet edesim gelmiyor. Sömestr tatilinde babası izinli . Mesela bugün çok başım ağrıdığı için anneme bıraktım akşam babası alacak ve pazartesi getirecek. Annem vicdan yaptırıyor sen nasıl annesin çocuğu bu kadar niye annesiz bırakıyorsun diye . Böyle yargılandıktan iyice bunalıyorum. Evet yaşı küçük ama bende çok bunalıyorum ne yapacağım bilmiyorum sizce ben kötü ve yetersiz bir anne miyim ? Özel hayatım yok zaten evliliğimde çok psikolojik sorunlar yaşadım hayatıma birini almak gibi bir şey çok uzak bana yeniden birine güvenip sever miyim bilemiyorum. Çok güçsüz hissediyorum kendimi
 
Siz çok iyi bir annesiniz. Otizm sendromlu bir çocukla tek başına ilgilenmek çok zor, bilirim. Her şeyine tek başınıza yetişmeye çalışıyorsunuz. Böyle bunalmanız çok çok normal. Size tavsiyem, bir psikiyatriste gidin, durumunuzu anlatın. Size destek bir ilaç verecektir ve tahammülsüzlüğünüzü aşmanıza biraz olsun yardımcı olacaktır.
 
Ayisigiyim .!.:
Merhaba herkese
5 yaşında otistik bir çocuğum var.
İlk doğduğu andan itibaren o kadar büyük sağlık sorunlarıyla uğraştık ki her günümüz hastanede geçti. Herşeyle tüm ev ve aile sorunlarıyla ve çocuğumun sağlık sorunlarıyla hep tek başıma uğraştım. Eski eşimin ailesiyle yakın oturmamıza rağmen hiç destek olmadılar. 3,5 yaşındayken , eşimle ilgisizlik ve sevgisizlik sebebiyle boşandık. Aynı şehirde yaşıyoruz . Ailemin yanında kaldım 1 yıl daha sonra kendim oğlumla bir eve çıktım. Yine burda da herşeyiyle kendim ilgilendim + yönü annem yakın olduğu için ona bırakıp nefes almaya kişisel zaman ayırmaya fırsat buluyorum bir kaç saat de olsa ve haftasonları babası 1 gün aldığı içinde rahatım. Ancak çalışamıyorum ve sabahları kreşte yalnız durmadığı için ben gölge öğretmenlik yapıyorum , eve gelip koşturarak kahvaltı yapıyoruz ve farklı bi yere eğitime , ordan başka bir yere derken akşamları hiç halimiz kalmıyordu. 1 aydır o kadar tahammülsüzleştim ki ne anneme gidip kalıyorum nede oturup iki çift sohbet edesim gelmiyor. Sömestr tatilinde babası izinli . Mesela bugün çok başım ağrıdığı için anneme bıraktım akşam babası alacak ve pazartesi getirecek. Annem vicdan yaptırıyor sen nasıl annesin çocuğu bu kadar niye annesiz bırakıyorsun diye . Böyle yargılandıktan iyice bunalıyorum. Evet yaşı küçük ama bende çok bunalıyorum ne yapacağım bilmiyorum sizce ben kötü ve yetersiz bir anne miyim ? Özel hayatım yok zaten evliliğimde çok psikolojik sorunlar yaşadım hayatıma birini almak gibi bir şey çok uzak bana yeniden birine güvenip sever miyim bilemiyorum. Çok güçsüz hissediyorum kendimi
Genişletmek için tıkla...
Siz olabildiğiniz en iyi annesiniz bunu aklınızdan çıkarmayın. Özel çocuk annesi olmak dünyanın bütün yükünü sırtınızda taşımaktır zaten. Anneniz yorulmuş olmalı ki sizi suçlu bulmaya çalışıyor. Üzülmemeye çalışın. 2 3 gün boyunca babasında kalması sizi kötü anne falan yapmaz. Zahmet olmazsa o da babalık yapsın. Alışırlar, çok tepki vermeyin, duymazdan gelin hatta.
 
lacasadepapel .!.:
Siz çok iyi bir annesiniz. Otizm sendromlu bir çocukla tek başına ilgilenmek çok zor, bilirim. Her şeyine tek başınıza yetişmeye çalışıyorsunuz. Böyle bunalmanız çok çok normal. Size tavsiyem, bir psikiyatriste gidin, durumunuzu anlatın. Size destek bir ilaç verecektir ve tahammülsüzlüğünüzü aşmanıza biraz olsun yardımcı olacaktır.
Genişletmek için tıkla...
Çok teşekkür ederim tedavi alıyorum antidepresan kullanıyorum 2 yıldır. Buna rağmen ağır bir depresyonda hissediyorum mecburiyetten kalkmak zorunda olmasam . Yataktan hiç kalkmam gibime geliyor.
 
ZemheriPoyraz .!.:
Siz olabildiğiniz en iyi annesiniz bunu aklınızdan çıkarmayın. Özel çocuk annesi olmak dünyanın bütün yükünü sırtınızda taşımaktır zaten. Anneniz yorulmuş olmalı ki sizi suçlu bulmaya çalışıyor. Üzülmemeye çalışın. 2 3 gün boyunca babasında kalması sizi kötü anne falan yapmaz. Zahmet olmazsa o da babalık yapsın. Alışırlar, çok tepki vermeyin, duymazdan gelin hatta.
Genişletmek için tıkla...
Öyle mi dersiniz özlüyor dile getiremiyor Buda senin işine geliyor falan siye yargılıyor. İlk ayrıldığımız andan itibaren gönderme çocuğu biz bakalım 1 günde olsa senden ayrı kalmasın diyor ama babası biraz ilgilensin anne bopuluyorum diyorum şimdide evim ayrı oma bırakıyorum kendisi çağırıyor hatta ama sen yanından ayrılma diyor . Normal mi benim hislerim peki bencil davranmıyorum değil mi
 
Ayisigiyim .!.:
Öyle mi dersiniz özlüyor dile getiremiyor Buda senin işine geliyor falan siye yargılıyor. İlk ayrıldığımız andan itibaren gönderme çocuğu biz bakalım 1 günde olsa senden ayrı kalmasın diyor ama babası biraz ilgilensin anne bopuluyorum diyorum şimdide evim ayrı oma bırakıyorum kendisi çağırıyor hatta ama sen yanından ayrılma diyor . Normal mi benim hislerim peki bencil davranmıyorum değil mi
Genişletmek için tıkla...
Tabii ki bencil davranmıyorsunuz. Çevrenizi dinlemeyin. Sizin psikolojiniz iyi olmalı ki o çocukla iyi bir biçimde ilgilenebilesiniz. Bu arada, antidepresanınızın dozu yetersiz geliyor olabilir belki. Psikiyatristinize yeniden danışmanızda fayda var.
 
Ayisigiyim .!.:
Merhaba herkese
5 yaşında otistik bir çocuğum var.
İlk doğduğu andan itibaren o kadar büyük sağlık sorunlarıyla uğraştık ki her günümüz hastanede geçti. Herşeyle tüm ev ve aile sorunlarıyla ve çocuğumun sağlık sorunlarıyla hep tek başıma uğraştım. Eski eşimin ailesiyle yakın oturmamıza rağmen hiç destek olmadılar. 3,5 yaşındayken , eşimle ilgisizlik ve sevgisizlik sebebiyle boşandık. Aynı şehirde yaşıyoruz . Ailemin yanında kaldım 1 yıl daha sonra kendim oğlumla bir eve çıktım. Yine burda da herşeyiyle kendim ilgilendim + yönü annem yakın olduğu için ona bırakıp nefes almaya kişisel zaman ayırmaya fırsat buluyorum bir kaç saat de olsa ve haftasonları babası 1 gün aldığı içinde rahatım. Ancak çalışamıyorum ve sabahları kreşte yalnız durmadığı için ben gölge öğretmenlik yapıyorum , eve gelip koşturarak kahvaltı yapıyoruz ve farklı bi yere eğitime , ordan başka bir yere derken akşamları hiç halimiz kalmıyordu. 1 aydır o kadar tahammülsüzleştim ki ne anneme gidip kalıyorum nede oturup iki çift sohbet edesim gelmiyor. Sömestr tatilinde babası izinli . Mesela bugün çok başım ağrıdığı için anneme bıraktım akşam babası alacak ve pazartesi getirecek. Annem vicdan yaptırıyor sen nasıl annesin çocuğu bu kadar niye annesiz bırakıyorsun diye . Böyle yargılandıktan iyice bunalıyorum. Evet yaşı küçük ama bende çok bunalıyorum ne yapacağım bilmiyorum sizce ben kötü ve yetersiz bir anne miyim ? Özel hayatım yok zaten evliliğimde çok psikolojik sorunlar yaşadım hayatıma birini almak gibi bir şey çok uzak bana yeniden birine güvenip sever miyim bilemiyorum. Çok güçsüz hissediyorum kendimi
Genişletmek için tıkla...

Babasının daha fazla ilgilenme durumu yok mu? İlla gece yatıya kalmasına gerek çocuğun babada, mesela haftasonu ya da haftaiçi müsait zamanda, alsın birkaç saat ilgilensin,daha sonra size bıraksın. Böyle tüm manevi yükü tamamen senin sırtına yüklemek sana ve hayatına haksızlık. Haftada bir gün, ayda 4 gün ediyor, çocuk için çok az. Sadece cumartesi akşamı, alıp pazartesi getirecekse hem de aynı şehirde hiç mantıklı değil. Çocuk otistik olmasa bile yine sana haksızlık. Tüm yük senin üzerindeyken böyle yorulman çok normal. İnşallah bir destek alabilirsin babasından.
 
Annen tam eski annelerden, benimki de aynı böyle. Annelik ve bür meslek icra etmek dışında bir hayatım olmasını istemem ona çok geliyor. Gezip tozma, hobi, boş boş yatma ihtiyaçlarım ona gereksiz geliyor. O yüzden onu dinleme sana kendini iyi hissettirecek ne varsa onu yap. Bence çocuğunu babasına böyle kısa süreli bırakmanda bir sakınca yok
 
Niye kötü anne olasınız, siz annesiyseniz o da babası. En az sizin kadar ilgilenmeli çocuğu ile. Tek başınıza sorumluluğu yüklenmeyin. Ne gerekiyorsa karşı taraf da yapsın.
 
Kötü bir anne değilsiniz, özel çocuk sahibi olmak iki kat yük demek. Ama evet tahammülünüz bitmiş. Çocuğunuz ve kendiniz için kendinizi iyileştirmek zorundasınız. Elbette babasına verin çocuğu ki ona bakabilecek gücü toplayın. Gerekirse terapi alın. Online terapiler var, rahatlatır sizi.
Allah kolaylık versin.
 
Ayisigiyim .!.:
Öyle mi dersiniz özlüyor dile getiremiyor Buda senin işine geliyor falan siye yargılıyor. İlk ayrıldığımız andan itibaren gönderme çocuğu biz bakalım 1 günde olsa senden ayrı kalmasın diyor ama babası biraz ilgilensin anne bopuluyorum diyorum şimdide evim ayrı oma bırakıyorum kendisi çağırıyor hatta ama sen yanından ayrılma diyor . Normal mi benim hislerim peki bencil davranmıyorum değil mi
Genişletmek için tıkla...
Hayır gayet normal davranıyorsunuz. Eğitiminde bile yanındasınız, her gün 6 7 saat çocuğunuzu birilerinin sırtına atıp kaçmıyorsanız arada bir biraz nefes almanız gerekiyor. Babasında kaldığı zamanlar mı ailenizin gözüne batıyor, eğer böyleyse umursamayın, ayrı olduğunuza göre tabi ki zamanını bir kısmını babasıyla başbaşa geçirecek.
 
Aldırış etmeyin annenize, siz olması gerektiği gibi davranıyorsunuz onun etkisinde kalmayın. Siz harika bir annesiniz ve çok güçlüsünüz. Çocuğu olmayıp evliliğinde sorun yaşayan bir sürü boşanmaya korkan, yeni bir hayata adım atamayan kadınlar varken siz özel çocuğunuz ile sevgisizlik ve ilgisizlik sebebiyle boşanmış ve kendinize yeni bir hayat kurmuşsunuz. Bu o kadar zor ki. Tabi ki yorulmanız, tahammül seviyenizin azalması normal. İnsanız biz, motor değiliz. Annenize hiç aldırış etmeyin. Hatta baba madem sömestr tatilinde evde gündüz daha fazla birlikte zaman geçirsinler. Hem çocuk için iyi olur hem de siz kendinize daha fazla zaman ayırırsınız. O sırada siz de workshoplara katılabilirsiniz, sinemaya gidebilirsiniz bu günlerde harika komedi filmleri var, kitabınızı alıp bir kafeye gidip keyif yapabilirsiniz. Mutlu anne mutlu çocuk demek.
Ve kendinizi depresyonda hissediyorsanız psikiyatrınıza tekrar bi uğrayın. Belki ilacınızda değişik yapar.
Güçlü kadınlara o kadar hayranım ki, okurken derdinizi yaşadığınız zorluklardan sonraki gücünüze, emeklerinize hayran kaldım.
 
Son düzenleme:
Ozel bir cocugun var ama sende ozel bi annesin. Annelik zaten normalinde kolay degil ve sen +1 kromozomu olan bir melekle ilgileniyorsun. Dolayisiyla daha fazla yipraniyorsun. Annenin yargilamasi evet kotu insaniz neticede bazen sabrimiz kalmiyor ya da agir gekiyor yasanilanlar. Sen yine de kendini toplamaya bak. Aslinda yetersiz miyim diye dusunen her anne mukemmel bir annedir cunku herseyi en iyisiyle yapmak istedigi icin bu konu onun aklini tirtiklar durur. Bak bi kac gin yalnizsin dinlen, ruhuna guzel gelen ugraslar yao dinlenmis bir sekilde tekrar devam et. Mucadelende kolayliklar diliyorum 🙏
 
Ayisigiyim .!.:
Merhaba herkese
5 yaşında otistik bir çocuğum var.
İlk doğduğu andan itibaren o kadar büyük sağlık sorunlarıyla uğraştık ki her günümüz hastanede geçti. Herşeyle tüm ev ve aile sorunlarıyla ve çocuğumun sağlık sorunlarıyla hep tek başıma uğraştım. Eski eşimin ailesiyle yakın oturmamıza rağmen hiç destek olmadılar. 3,5 yaşındayken , eşimle ilgisizlik ve sevgisizlik sebebiyle boşandık. Aynı şehirde yaşıyoruz . Ailemin yanında kaldım 1 yıl daha sonra kendim oğlumla bir eve çıktım. Yine burda da herşeyiyle kendim ilgilendim + yönü annem yakın olduğu için ona bırakıp nefes almaya kişisel zaman ayırmaya fırsat buluyorum bir kaç saat de olsa ve haftasonları babası 1 gün aldığı içinde rahatım. Ancak çalışamıyorum ve sabahları kreşte yalnız durmadığı için ben gölge öğretmenlik yapıyorum , eve gelip koşturarak kahvaltı yapıyoruz ve farklı bi yere eğitime , ordan başka bir yere derken akşamları hiç halimiz kalmıyordu. 1 aydır o kadar tahammülsüzleştim ki ne anneme gidip kalıyorum nede oturup iki çift sohbet edesim gelmiyor. Sömestr tatilinde babası izinli . Mesela bugün çok başım ağrıdığı için anneme bıraktım akşam babası alacak ve pazartesi getirecek. Annem vicdan yaptırıyor sen nasıl annesin çocuğu bu kadar niye annesiz bırakıyorsun diye . Böyle yargılandıktan iyice bunalıyorum. Evet yaşı küçük ama bende çok bunalıyorum ne yapacağım bilmiyorum sizce ben kötü ve yetersiz bir anne miyim ? Özel hayatım yok zaten evliliğimde çok psikolojik sorunlar yaşadım hayatıma birini almak gibi bir şey çok uzak bana yeniden birine güvenip sever miyim bilemiyorum. Çok güçsüz hissediyorum kendimi
Genişletmek için tıkla...
Allah kolaylık versin tek başına özel bir çocuk büyütmek çok zor olsa gerek. Bence kendinize ben kötü müyüm sorusunu soruyorsanız siz iyi bir annesiniz. Zorluğu kadar mükafatının da çok fazla olduğu bir haldesiniz.
 
Tüm benliğinizle evladınızla ilgilendiğiniz için kötü bir anne olma ihtimaliniz yok. Sadece nefes alıp kaçabilecek bir alan kalmamış size, bunalmışsınız ve çok haklısınız.
Umarım hayatınıza birini alabilirsiniz, yeni arkadaşlıklar edinebilirsiniz. Bu kısır döngüden biraz olsun çıkmaya ihtiyacınız var gibi görünüyor enerjinizi yeniden toparlayabilmeniz için.
 
Özel gereksinimli bir çocuğunuz var ve tek başınıza bir ebeveynlik yapıyorsunuz.
Çalışma hayatınız yok. Okulda dahi yanındasınız. Dolayısıyla nefes almaya elbette ihtiyacınız var. Kendinizi kötü hissetmeyin. Sürekli bir yere atıp gitmiyorsunuz. Annenize bir iki saatliğine arada bir bırakıyorsunuz. Bu da çok normal.
 
Ayisigiyim .!.:
Merhaba herkese
5 yaşında otistik bir çocuğum var.
İlk doğduğu andan itibaren o kadar büyük sağlık sorunlarıyla uğraştık ki her günümüz hastanede geçti. Herşeyle tüm ev ve aile sorunlarıyla ve çocuğumun sağlık sorunlarıyla hep tek başıma uğraştım. Eski eşimin ailesiyle yakın oturmamıza rağmen hiç destek olmadılar. 3,5 yaşındayken , eşimle ilgisizlik ve sevgisizlik sebebiyle boşandık. Aynı şehirde yaşıyoruz . Ailemin yanında kaldım 1 yıl daha sonra kendim oğlumla bir eve çıktım. Yine burda da herşeyiyle kendim ilgilendim + yönü annem yakın olduğu için ona bırakıp nefes almaya kişisel zaman ayırmaya fırsat buluyorum bir kaç saat de olsa ve haftasonları babası 1 gün aldığı içinde rahatım. Ancak çalışamıyorum ve sabahları kreşte yalnız durmadığı için ben gölge öğretmenlik yapıyorum , eve gelip koşturarak kahvaltı yapıyoruz ve farklı bi yere eğitime , ordan başka bir yere derken akşamları hiç halimiz kalmıyordu. 1 aydır o kadar tahammülsüzleştim ki ne anneme gidip kalıyorum nede oturup iki çift sohbet edesim gelmiyor. Sömestr tatilinde babası izinli . Mesela bugün çok başım ağrıdığı için anneme bıraktım akşam babası alacak ve pazartesi getirecek. Annem vicdan yaptırıyor sen nasıl annesin çocuğu bu kadar niye annesiz bırakıyorsun diye . Böyle yargılandıktan iyice bunalıyorum. Evet yaşı küçük ama bende çok bunalıyorum ne yapacağım bilmiyorum sizce ben kötü ve yetersiz bir anne miyim ? Özel hayatım yok zaten evliliğimde çok psikolojik sorunlar yaşadım hayatıma birini almak gibi bir şey çok uzak bana yeniden birine güvenip sever miyim bilemiyorum. Çok güçsüz hissediyorum kendimi
Genişletmek için tıkla...
Bunalmaniz çok normal bunun annelik ile bir alakasi yok kaldı ki siz babalığı bile yapıyorsunuz..Anneniz ona hiç bırakmayın diye böyle demiş olabilir mi .Hiç takılmayın hatta bir daha sakın anneliğimi sorgulamayin diye ikaz edin
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
Yabancı bi erkek ile ilişki yada evlilik yaşayanlar bakabilir mi acaba?
2 3 4
Yorumlar
69
Görüntüleme
3K
Hadi bea
Hadi bea
B
Kayınvalide sorunsalı
2
Yorumlar
32
Görüntüleme
929
bebisimgeliyore
B
O
Eşimin ev ile ilgilenmemesi
4 5 6
Yorumlar
119
Görüntüleme
3K
perdono pero no olvido
perdono pero no olvido
G
Lütfen anlayışla yardımcı olun:(
2
Yorumlar
21
Görüntüleme
457
gzm9995
G
U
Anne babamı terk etmek istiyorum sizce yanlış mı düşünüyorum?
Yorumlar
6
Görüntüleme
956
huzurluyum66
H
X