Yas dönemi tavsiyeleri

Babami trafik kazasinda kaybettigimden beri hicbir sey eskisi degil.. ben eski ben olamiyorum 1.5 yildir gulemiyorum, icimden bir sey yapmak gelmiyor, her sey cok eksik.. daha 50 yasindaydi.. inanmak istemez insan 1 gun once telefonda konusup plan yaptigin caninin, 1 gun sonra sonsuzluga gidecegini.... hayat cok kisa. olecekmis gibi yasamak lazim. (

Sabır diliyorum… sadece şunu bil ölene değil kalana zor. Biz de gideceğiz maks 50 60 yıl var. Baban asla mutsuz olmanı istemezdi bu halini görse çok üzülürdü. Lütfen toparlan ve bu dünyadaki kısacık zamanını en iyi şekilde yaşamaya çalış babanın seni görmeyi en istediği şekilde.

Onu sevgiyle ve güzel hatırlıyorsunuz bu çok güzel bir şey. Evet bu hayat kısa ölüm var ama şu şiir herşeyi anlatıyor bence.

Ne hoş bir güzelliği vardır;
Hafif adımlarla, dünyadan gülümseyerek geçenlerin.
Kimseye bir kötülüğü dokunmadan yaşayanların.
Onurlu bir yaşamı seçenlerin…

Benimde babam öldü ve biliyor musun ben hem onun ölümüne ağladım yas tuttum hemde onun amellerine diğer dünyada iyi olacak mı olmayacak mı diye düşünüp yas tuttum. Ne yazık ki bana tutunacak güzel anılarda bırakmadı kendisine ahiret için bir şeyde yapmadı. Diyeceğim o ki bu dünya boş ama iyi bir insan ise yas niye diğer dünyada sonsuz bir mutlulukta olacak bunu düşünün. Eğer benim gibi diğer dünyasından emin olamıyorsan bu çok kötü....

Öncelikle başınız sağ olsun, yas süreci kimi insanlarda uzun sürebiliyor; ben de babamı kaybettim. İlk altı ay çok kötüydüm açıkçası, artık hiçbir şey eskisi gibi olamayacak, ben hep böyle yarım hissedeceğim, her an gözlerim dolacak, hayatım eksik yarım devam edecek gibi geliyordu. O korkunç boşluğu ölümü yaşamayan tahayyül bile edemez. Hayatımın en dipte günleriydi.

Altıncı aydan sonra biraz daha kanıksıyorsunuz, o kötü his artık yer yer geliyor. Bir seneden sonra günlük rutinimde gayet iyi hissediyordum, hayata bir şekilde ayak uyduruyorsunuz; insan adapte olabilen bir varlık. Öncelikle ölümüyle yüzleşmeli ve kabul etmelisiniz, psikolojik destek ve terapi iyi gelecektir. Kaçarsanız bu gerçeklikten, süreciniz de uzar. Sabır dilerim.

balkizinruyasi .!.:

Babami trafik kazasinda kaybettigimden beri hicbir sey eskisi degil.. ben eski ben olamiyorum 1.5 yildir gulemiyorum, icimden bir sey yapmak gelmiyor, her sey cok eksik.. daha 50 yasindaydi.. inanmak istemez insan 1 gun once telefonda konusup plan yaptigin caninin, 1 gun sonra sonsuzluga gidecegini.... hayat cok kisa. olecekmis gibi yasamak lazim. (

Genişletmek için tıkla...

Hepimiz öleceğiz bu kaçınılmaz yası bırakıp her anını dolu dolu yaşaman lazım.eve tıkanıp ağladıkça asla bu süreç bitmeyecek o işe istemesende gideceksin o buluşmalara katılacaksın alışverişlere gideceksin. Biliyorum yediğin lokmada bile vicdan azabı çekiyorsun ama hayata tutunmazsan bu süreç daha da uzuyacak. Bir yerinden yakalaman lazım hayatı. Sonra kafanın dağılması lazım yasını daha hafifletecektir.

Başınız sağolsun. Şükredin iyi kötü az çok anılarınız var. Simasını hatırlıyorsunuz. Kokusunu biliyorsunuz,sesi nasıldı,gülüşü nasıldı.Yaşanmışlık var.Olmasaydı içinizdeki boşluk ömür boyu sürerdi.Anneniz var ise kardeşiniz var ise sıkı sıkı sarılın.Şanslısınız.
Dünyanın en berbat hali 3 yaşındaki çocuğun aynı gün hem yetim hem öksüz kalması.Devlet bakar devlet okutur adam eder belki ama sen hep eksiksin.Keşke anne babalar hep yaşasaydı da biz genç ölseydik