Merhaba,, gaz sıkıntısı yasayan arkadaslar icin yazmak istedim. Biz cok uzun zamandir hemen hemen hic sorun yasamiyoruz. Yalniz ben karnini doyurur doyurmaz sirtini pitpitlayip sivazlayip bi sekilde mutlaka agzindan gaz cikarmasini sagliyorum. Bir de altini actigimda biraz oynamasini sagliyorum ki bacaklari bol bol havaya kaldirip cok rahat gaz cikariyor. Son birkac gundur de oyun halisi aldik, onun uzerinde bolca hareket ettigi icin cikarmaya devam ediyor. Yalniz baslarda subsimpleks kullaniyorduk. Sonra ben bir ise yaramiyor bosuna da karni agriyor diye biraktim; gercekten de ondan sonra cok cok rahatladi. Yalniz yediklerime oldukca dikkat ediyorum. Hala hiç süt icmedim ve baklagilden uzak yasiyoruz.
Bu arada zaman bana ilk gunlerde cok buyuk dertler gibi gorunen bazi diger seylerin de biraz tecrubeyle cok da kolay cozulebilecegini gosterdi. pişik ve sizdirma problemleri icin yapilacak en iyi seyin altini sık sık degistirmek oldugunu, desitinin ise gercekten en iyi ilac oldugunu tecrube ettim. agliyorsa ve ozellikle de "inga" sesi cikariyorsa buyuk ihtimalle aç oldugunu, buna ragmen meme istemeyip aglamaya devam ediyorsa hasta olmadigini, sadece uykusunun oldugunu kabullendim :) dogru giydirdigimde açik havada grip olmayacagini, temiz havaya ikimizin de ihtiyaci oldugunu ve ben rahatsam onun da rahat ben stresliysem onun da stresli oldugunu ogrendim. Humana efsanesinin masal olmadigini, still tea ictikten yaklasik yarim saat sonra sütümün muthis arttigini anladim.
Bu arada kızımla surekli muhabbet halindeyiz. Bugun tam 60 gunluk, baska odaya gidip dondugumde beni her gordugunde guluyor. Babasinin ve benim konusmalarimiza gulucukle tepki veriyor. Ben de her firsatta bol bol konusmaya calisiyorum. Kucak istediginde yorulmus ve sinirlenmeye baslamissam boynunu kokluyorum ve ben kucaklamak istedigimde kacacaği günlerin cok da uzak olmadigini hatirlatiyorum kendime... aglatmamaya, ac birakmamaya, elimden geldigince yaninda olmaya calisiyorum. Kotu olasiliklari bir kenara birakip emzige alistirdigim icin sukrediyorum. Zira hayatimda hic emzikle gezen bir yetiskine rastlamadim. Ayni sekilde, "aman alistirma" denilen hicbir seye alistirmaktan kacinmiyorum; alissa ne olur, en fazla kac sene ayagimda sallamam gerekir, en fazla kac sene meme isteyecek, kac sene babasinin omzunda uyumak, annesinin sesiyle sakinlesmek isteyecek? Yeter ki anne babasinin yaninda oldugunu, hicbir zaman katilacak kadar aglamasona gerek kalmadan yanina kosacaklarini, cok degerli, cok kiymetli oldugunu bilsin ve karsisina cikacak insanlardan da ayni değeri bekleyen, kendine guvenen bi genç kıza dönüşsün...
Tabi bunlar bebegini biraz simartmakta mahsur gormeyen otuz yasinda bir kadinin nacizane fikirleridir... herkese kolay gelsin :)