Neden böyle ?
Hayatimdan cikip giden insanlar mutlu mesut hayatlarina devam ederken ben neden beni biraktiklari yerde kalmis haldeyim? Hani her dibin bir cikisi oluyordu ? Ben neden cikamiyorum battigim yerden ?
merak ediyorum.
Sizi boyle cikarsizca seven insanlar varmi hayatinizda ? Aile demeyin ne olur. Bir aileye bile sahip degilim.
Belki bu yuzden yasaniyor butun bu sıkintilar.bastan sorunlu hayatim.
çevremde ki insanlara karsi hep durust yardimsever oldum. Ne istedilerse elimden geldigince verdim.. Asla sozumden donmedim.Hic ihanet etmedim kimseyi yari yolda birakmadim ama hep birakildim
ben hep çok kolay gözden cikartilan insan oldum..
ilk başlarda tepki vermiyordum ama artik tepki veriyorum insanlara ama buna rağmen anlamiyorlar yine beni suçlayip gidiyorlar hayatimdan..
ben mi insan olmayi başaramiyorum.
artik ciddi ciddi bunu dusunmeye basladim ve inancim kayboldu benim.
yeni insanlar tanimaya halim yok inancim enerjim bileyok.. eskileri de ne kalbimden ne de aklimdan cikartabilmis degilim.. ama artik gururum devreye giriyor.. insanlarin istedikleri zaman geldikleri yanina aldiklari istemedikleri zaman uzak durduklari biri olmaya dayanamiyorum. Ben de gerçekten değer görmek istiyorum. Bu şans işimi ?
Sevilmek ya da sevilmemek..
Ya da insanlar sizi ne kadar kullanirsa kullansin ne kadar çirkinleşirsek çirkinleşelim devam mi etmeliyiz onlarla?
ailem yok.kardesim yok..
dost kavrami denen şey zaten yok insanlarda. 15 yil yedigim ictigim ayri gitmeyen kiz ona kirildigimi bildigi halde gelip gonlumu bile alma geregi gormedi.. ben de aydinlanma oldu onunla yaşadiklarim. ben bu insanlar icin sifirim demek ki dedim.. gercektende kimse icin 1 kadar degerim yok.ben matematikte ki sifirim. degersiz etkisiz.
çalistigim yerde de mesela iyi satiş yapiyorum diye dişlanmiş insandim.
şok olmustum insanlarin tavirlarina.
Dayanamamış işi bırakmıştım.
ben dünyayi da insanlari da anlayamadim.. o kadar uzgunum ki..
kirgin yorulmus atilmis gorulmemis hissediyorum kendimi.
sevgisizlikten ölünürse ilk ölecek insan benim olacağım. Dayanamadığımı fark ediyorum bu yüzeyselliğe..
Merhaba konu sahibesi dusunceleri hemen hemen seninle ayni biriyim
Her ne kadar dusuncelerimin hata oldugunu bilsem de dualar ederim sevilebileyim bende deger goren biri olayim diye
Ama cevreme baktikca nedense sevilen kisiler (arada istisnalarda olsa) hep şımarik kendini begenmis hatta baskalarinin kisiluklerine degerlerine hakaret etmekten cekinmeyen insanlar
Bazen bende acaba deger gormek icin boyke mi olmak gerekir diye dusunuyorum
Ama su var ki aile dedin ya gercekten haklisin ailenin oyle bi onemi var ki bu konuda aileden sevgi gormeyince sanki yillarin getirdigi bir aclikla sevilmek deger hormek istiyorsun
Ama olmayınca da olmuyor kardesim
Emin ol bu durumu tek yasayan sen degilsin cocuklugumdan beri hep insanlari mutlu edip sevondirmek afina biseyler yapmaya cabalafim
Sonuc ne mi 30 a merdiven dayamis bi insanin hala kullanilmaya calisilmadi eskisi kadar taviz vermiyorum o insalara ama ne yaparsak yapalim artik oyle kaliyoruz kafalarda
Bi ornek vereyim eski is yerimde bi abi vardi ama nasil severim anlatamam oz abim.olsa o kadar seveeim herhalde sirf onun gozune biraz girebilmek icin biraz sevilebilmek icin (belki abim.olmadigindan abisi olanlara imrendigimden) onun tum islerini halletmeye onu mutlu etmeye cabalardim
Gecen baska birimden bi arkadasi geldi kiz kendini begenmis ukala simarik bi tip bi baktim abi bu kizla (eminim sadece arkadasi kardeso gibi gordugune) nasil ilgileniyo o gun can sıkıcı bi olay yasamisti abi kizda bu durumdan dolayi ugramis ben tumgun napatimda mirali yetine gelir diye dusunurken o kizin gelmesi onun moralinin az biraz yerine gelmesine neden oldu
Imrendim mi ne imrenmesi bildigin kiskandim ama nasil kiskanmak
Ozetle arkadasim biz naparsak yapalim olmayinca olmuyo kalplerin gercek sahibi olan Allah bizi hayirli insanlara sevdirsin hayirli insanlarin sevgisini kalbimize koysun insallah
Ama nolur kendini degersiz hissetme cunku bu durumdaki tek kidi sen degilsin
Daha cok sey yazmak isterdim ama basini daha fazla sisirmeyeyim
Ha kisa bi not ben sunu ogrendim ki jiz kendimize deger vermedigimiz surece kimse bize deger vermiyor
Bi etrafindaki ilgi goren insanlara baksana onlarin onceligi kendileri onlarin gozunde kimseler lendileri kadar degerli kiymetli degil
