Sanirim karşılıklı konusamadigimiz icin anlasamadik klavyeden böyle oldu, cok haklisiniz. Ben eş lerin evde hanımına ilgi, sevgi gostermesinden bahsettim aslinda. Ama erkeklere göre bir tık daha duygusal daha naifiz.
Daha kendine hayrı yok 
İlahiyat okumuş olduğunu için emin olamadım. Ne de olsa eş isteyince hafif de olsa vurulabileceğine inanan var. Muhtemelen o da onlardan birisi ki bize göre kabul edilemeyecek bir şey onun için ufak bir ayrıntı sadece.
Sevgili konu sahibesi, özür dileyerek söylüyorum ki sizin temel hayatta kalma becerileri noktasında dahi eksikleriniz var. Mantık çerçevesinde kararlar almayı zaten geçiyorum da tehlikeden uzaklaşmak içgüdüdür en nihayetinde. Siz daha bu temel içgüdüden yoksunsunuz, bi de bu tehlikenin içine bi çocuğu sokmaktan bahsediyosunuz. Bu hikayeye bir de çocuk eklerseniz siz bu hapishaneden çıkamazsınız. Ve evet, bu evlilik değil, bu hapishane. İnsanlar siyasi tutukluluk yıllarını falan anlatırlar 10 kilo verdim, biri yaklaşınca hemen yere kapanıyodum kendimi korumak için diye, evliliklerini değil.Hanımlar aslında çok uzun hikaye fakat sizi yormadan anlatayım kısaca. Görücü usulü evliliği yaptık. Eşim eczacı ben öğretmenim. Ben özel bir okulda çalışıyorum o eczanede. Evlenmeden her şey çok çok güzeldi istemeden tutun düğüne kadar. Aslında evliliğin ilkzamanlari da öyleydi. Ama şuanda eşim ilgisiz, hep bi telefonla ugrasiyim bilmem ne bi yatak odasinda sarmaş dolaş hale geliyoruz nedense o da işi düştüğü için sanırım. Ya ben kendime artık şunu diyorum gerçekten evlenmeden önce hatta istemeden önce yani bekarken çok mutlu bir kizdim şimdi gülemiyorum bile ya valla benligimi kaybetmisim. 5 ay nişanlı kaldık ama ben taniyamamisim esimin öfke kontrolsuzlugu var maalesef sinirlendi mi vuruyor kırıyor. Sonra seni seviyorum la olmuyor işte bazı şeyler. Geçmişi yasattiklari kötü şeyleri unutamıyorum bana yaşattığı acıların üzerine mutluluk koyamiyorum. Ya bir egitmenim ben bu satırları hüngür hüngür ağlayarak yazıyorum. Eşim bana sarilacakmis bugün vuracak sandım korktum kendimi yere attım..bu nasıl bi kendini korumadir. Hep dua ediyorum Allahim beni sana bırak kullarına bırakma diyorum. Cinsel ilişkide ise eşimin sertleşme sorunu oluyo bazen eşimin narsist bir kişiliği var maalesef bazen üstüme saldırı yapıyor ben kadın degilmisim vs gibi. Ama o onun sorunu buna ben ne yapabilirim ki z kendimi çok değersiz hissediyorum ne yapabilirim akıl feraset verin bana , yemek yiyemiyorum, 58 den 48 e düştüm evlendik evleneli. Eşim şimdi baba olmak istiyormuş. Fiziksel şiddet biraz azalsa da bazen kırıcı olması ve psikolojik şiddeti devam ediyor. Nasıl kendime baglayabilirim eşimi ayrıca ilahiyat mezunuyum ben. Okumadığım ayet yapmadığım dua kalmadı Hanımlar. Yaaaben babamın prensesiyim, eşimin gözünde bu kadar değersiz olmak o kadar kırıyor ki beni. Kadinligimi sorguluyor. Ya ben sarilmasina elimi tutmasina nasılsın demesine muhtacım yani ne diyim size. Ben ne yapayım ne yapayım ah ah ah ah
Eczacı akrabanız bu kişinin böyle olduğunu biliyor muydu? Nasıl ki siz evlenmeden anlayamamışsınız tanıştıran akraba da anlayamamış olabilir.Eşiniz değil ama akrabanız olan meslektaşım için üzüldüm bu yoruma
Kafaniz piril piril. Yuvanizi kurtarin bakalim.
Kesinlikle cocuk yapmayin. Hem kendi hem de cocugunuzun hayatini cehenneme cevirirsiniz. Bir avukat bulup ayrilmaya calisin. Size dayak attiginda doktora gidip mutlaka kayit yaptirin hepsini. Kolay gelsinHanımlar aslında çok uzun hikaye fakat sizi yormadan anlatayım kısaca. Görücü usulü evliliği yaptık. Eşim eczacı ben öğretmenim. Ben özel bir okulda çalışıyorum o eczanede. Evlenmeden her şey çok çok güzeldi istemeden tutun düğüne kadar. Aslında evliliğin ilkzamanlari da öyleydi. Ama şuanda eşim ilgisiz, hep bi telefonla ugrasiyim bilmem ne bi yatak odasinda sarmaş dolaş hale geliyoruz nedense o da işi düştüğü için sanırım. Ya ben kendime artık şunu diyorum gerçekten evlenmeden önce hatta istemeden önce yani bekarken çok mutlu bir kizdim şimdi gülemiyorum bile ya valla benligimi kaybetmisim. 5 ay nişanlı kaldık ama ben taniyamamisim esimin öfke kontrolsuzlugu var maalesef sinirlendi mi vuruyor kırıyor. Sonra seni seviyorum la olmuyor işte bazı şeyler. Geçmişi yasattiklari kötü şeyleri unutamıyorum bana yaşattığı acıların üzerine mutluluk koyamiyorum. Ya bir egitmenim ben bu satırları hüngür hüngür ağlayarak yazıyorum. Eşim bana sarilacakmis bugün vuracak sandım korktum kendimi yere attım..
Ortada bir "yuva" falan yok. Dayak atan sinirli bir okuz ve onun altinda ezilen bir kadin var.
Şiddet olan evlilik devam etmeli bunun azalması seyreklesmesinin bir önemi yok bitir bence ayaklarının üstünde kadınsın senin bir eşe bir erkeğe ihtiyacın yok bence kadınlar olarak gücümüzün farkına varmaliyiz kendini değersizlestirme eşin senin tırnağın dahi olamaz hemde şöyle düşün bebeğin oldu büyüdü o adam çocuğuna da şiddet uygular yani bu iki iki dört bebeğine çocuğuna bu hayatımı layık görüyorsun haberleri izlemiyor musun bence kocanın bu sağlık problemi ilerde kendini ezik göreceği için daha büyük problemlere yol açacak hakkında hayırlısı canım ailenlede gorusmelisin yorumları almalısınHanımlar aslında çok uzun hikaye fakat sizi yormadan anlatayım kısaca. Görücü usulü evliliği yaptık. Eşim eczacı ben öğretmenim. Ben özel bir okulda çalışıyorum o eczanede. Evlenmeden her şey çok çok güzeldi istemeden tutun düğüne kadar. Aslında evliliğin ilkzamanlari da öyleydi. Ama şuanda eşim ilgisiz, hep bi telefonla ugrasiyim bilmem ne bi yatak odasinda sarmaş dolaş hale geliyoruz nedense o da işi düştüğü için sanırım. Ya ben kendime artık şunu diyorum gerçekten evlenmeden önce hatta istemeden önce yani bekarken çok mutlu bir kizdim şimdi gülemiyorum bile ya valla benligimi kaybetmisim. 5 ay nişanlı kaldık ama ben taniyamamisim esimin öfke kontrolsuzlugu var maalesef sinirlendi mi vuruyor kırıyor. Sonra seni seviyorum la olmuyor işte bazı şeyler. Geçmişi yasattiklari kötü şeyleri unutamıyorum bana yaşattığı acıların üzerine mutluluk koyamiyorum. Ya bir egitmenim ben bu satırları hüngür hüngür ağlayarak yazıyorum. Eşim bana sarilacakmis bugün vuracak sandım korktum kendimi yere attım..
ne kötü 
Ne çaresizliği ya arkadaşım...çocuk yok seni tutan yok neyi bekliyorsun boşanmak için..gerçekten garipsiniz çocuk yapıp napicaksin bütün ömrün boyunca mi aglayacaksin...niye kapıyı çekip gitmiyorsun neyi bekliyorsun bu ne acizlikHanımlar aslında çok uzun hikaye fakat sizi yormadan anlatayım kısaca. Görücü usulü evliliği yaptık. Eşim eczacı ben öğretmenim. Ben özel bir okulda çalışıyorum o eczanede. Evlenmeden her şey çok çok güzeldi istemeden tutun düğüne kadar. Aslında evliliğin ilkzamanlari da öyleydi. Ama şuanda eşim ilgisiz, hep bi telefonla ugrasiyim bilmem ne bi yatak odasinda sarmaş dolaş hale geliyoruz nedense o da işi düştüğü için sanırım. Ya ben kendime artık şunu diyorum gerçekten evlenmeden önce hatta istemeden önce yani bekarken çok mutlu bir kizdim şimdi gülemiyorum bile ya valla benligimi kaybetmisim. 5 ay nişanlı kaldık ama ben taniyamamisim esimin öfke kontrolsuzlugu var maalesef sinirlendi mi vuruyor kırıyor. Sonra seni seviyorum la olmuyor işte bazı şeyler. Geçmişi yasattiklari kötü şeyleri unutamıyorum bana yaşattığı acıların üzerine mutluluk koyamiyorum. Ya bir egitmenim ben bu satırları hüngür hüngür ağlayarak yazıyorum. Eşim bana sarilacakmis bugün vuracak sandım korktum kendimi yere attım..
