1 ay sonra evleniyorum ama mutsuzum nedenini bende bilmiyorum

bende 1 ay sonra evleneceğim.. nişanlımı tavlayana kadar canım cıktı, evlenme teklifi ettiğindeki mutluluğumu anlatamam. ama simdi aynı endişe bende de var. ben uzağa gitmeyeceğim tam tersi kaynanamın tepesinde oturacağım (altlı üstlü oturacağız) ha oturalım oturmasına da ben çenemi tutamam biri ters bişi derse lafın altında kalmam huzursuzluk olur ondan korkuyorum.

ahhhhh canimmmm ahhhh alisamasaydim ben alisamazdim! türkiyedennnn taaaa Alamanyalara gelin geldim! üstelik burda tek bir tanidigim bile yokken! cok iyi bir isim vardi , nekadarda cok hayallerim vardi bir bilsen, onun icin üniversiteyi 1.likle bitirmistim meslegimi elime almistim inan daha üniversitedeki hocalarim evli oldugumu bilmiyorlar , bilseler sanirim sok olurlar, hele bir begim oldugunu duysalar kafayi yerler iste okadar azimli ve hirsliydim canim! hepsi neyse ne ama annemden babamdan arkadaslarimdan yani kisacasi hayatim igeride biraktimda geldim buralara! evimin kapisindan girerken ayakkabimi cikarttigimda aslinda geride kalan bütün herseyimi cikarmistim o kapidan! inanirmisin dügün oldu ucaga bindim Almanyaya artik geliyorum ucakta bile kendi kendime " ben napiyorum yaaa, nereye gidiyorum, okulum hayatim herseyim elimden gitti , bosami okudum , bosami üniversite 1.si oldum .... daha neler nelerrr.....dedigim gibi güzelim herkeste olur bu gibi durumlar . bak ama suan diyorumki iyikide evlenmisim ! tekrar esim karsima ciksa herseyi tekrar elimin tersiyle iter yinede evlenirdim esimle! ve suan dünyalar tatlisi bir melegim var 5 aylik zeynebimmmm! iyikide olmus diyorum! hem canim bak ayni ülkedesin istedigin za,man cikip gidebilirsin annenlere! birde beni düsün seneden seneye , yada senede 2 kez!

Normal bir stres yaşıyorsun bence.
Her şeyi arkanda bırakacak olmanın verdiği stres ve tabii pişman olursam korkusu.
Bilinmeyen şeyler her zaman korkutur insanı.

senin yaşadıklarını %80 ni yaşar genç kızların
aileden kopma uak bir yere gelin gitme..bendede olmuştu bende ailemden çok çok uzağa gidicem hemde diyar diyar il il gezicez(eşimin işi gereği ) diye çok düşündüm
ooo millet bana neler demedi işte yapamazsın nasıl durcaksın felan aynen sana sölylenenler gibi ama aklıma sevdiğimle yan yana olmayı kurduğumuz hayelleri gerçekleştirecek olmanın mutluluğunu düşününce hepsi silinirdi
2 senedir evliyim ama hiç pişman olmadım
inşlhh sende olmazsın..ilk başlarda biraz zor gelebilir ama 3 ay sonra sende benimsiyceksindir yerimseniben

yıl oldu 2012 dizboyumavi ile tıpatıp aynı duygular içindeyim düğünüme bugün itibariyle tam 1 ay kaldı herşey halloldu ama içimde zerre kadar heyecan yok, sadece gerginlik ve üzüntü var... her gece ağlıyorum ben ailemden ayrılmak istemiyorum, memleketimden ayrılmak istemiyorum, yeni bir yere alışmak zorunda olmak istemiyorum diye.. okadar mutsuzum ki ne nişanlımla konuşmak istiyorum, ne düğünümün detaylarıyla ilgilenmek istiyorum, ne de mutlu olacağıma inanıyorum... dizboyumavi naptı acaba alıştı mı evliliğe, nasıl çıktı o mutsuzluk halinden, bana yardımcı olun lütfen kızlar(

dizboyumavi .!.:

merhaba arkadaşlar benimde sizinle paylaşmak istediğim bi derdim var dert demeye bile dilim varmıyor aslında görünürde olan bi problemde yok ama sorun bende sanırım. Yaklaşık 2 yıldır görüştüğüm insanla 1 aya kadar hayatımı birleştireceğim fakat sebebini bilmediğim bi mutluzluk var içimde. Nişanlım çok anlayışlı ve beni çok seven birisi fakat ben mi yetinmeyi bilmiyorum nedir hep bi mutsuzluk var içimde. düğün yaklaştıkça içimde sanki pişmanlık duygusu büyüyor. bulunduğum yerden çok uzak bir yere gelin gidicem. arkamda işimi ailemi arkadaşlarımı herşeyimi bırakıp gideceğim.hiç bişeyim eskisi gibi olmayacak bu mu beni korkutan yoksa nedir. bazende düşünüyorum eşimden sıkılırmıyım diye çok büyük bi korku bu bendeki emin mi değilim bişilerden. aşkla dolu 2 yılı tükettik ama bu evlilik mi beni korkutan nedir bilmiyorum yoksa alışkanlıklarımdan mı vazgeçemem evlenenen arkadaşlara soruyorum sizdede olmuşmuydu düğün öncesi pişmanlık duygusu.İçimde anlam veremediğim bi korku ve üzüntü var benneyaptımki

Genişletmek için tıkla...

valla dejavu diye yanlış mı doğru mu yazıyorm onu da bilmiyorum ama cidden böyle. aynı şeyleri ben de yaşamıştım ve hissetmiştim, çok korkmuştum. korkmakta, bunları düşünmekte haklısın, zaten evliliğin özellikle ilk bir senesi bence çok zor oluyor, alışmaya çalışmak insanı bocalatıyor bazen. ama zamanla alışıyorsun, herşeye... fazla takmamaya çalış çünkü cidden müstakbel eşinle aranız iyiyse, seni anlıyorsa zamanla hepsini aşacaksın-ız. ben de hep düşünürdüm bir adamla bir ömür aynı evde nasıl geçer diye 4 sene bitti, iyisiyle kötüsüyle geçiiiip gidiyor.

Ben uzaklara gitmiycektim ama aynı duygu bendede olmuştu...

Çok seviyordum eşimi..onunla evlenmeyi ne kadar çok istemiştim ama babam üzgündü sanki...İstemeye gelicekleri gün hayır dese babam vazgeçicektim sanki öyle bir his vardı içimde..bir durgunluk..bir sakinlik...normalde çok heyecanlıyım ama tam tersi duygular yaşamıştım....