Oğlum 1.sınıfa gidiyor.Dersleri çok ıyı dakıkada 100-120 kelime okuyor matematıkte parmak hesabı yapmadan toplama ve çıkarma yapıyor.Öğretmenın örnek gösterdiği bir öğrenci.Ama bugün kendi ağzından duyduklarım beni çok üzdü.Öğlen okuldan çıktık yolda sınıftan bir arkadaşıyla ve annesiyle karşılaştık.Bu velide başka bir okulda öğretmen.Beraber bir cafeye gıdıp çocuklara yemek ısmarladık hem onlar hem biz kaynaşalım istedik.Ve sohbet esnasında oğlum sınıftan Zeynep adlı arkadaşının bugün ağladığını söyledi.Sebep dediğimizde ise çünkü biz onun eteğini kaldırdık dedi.Neden böyle bir şey yaptınız dedim çünkü Arda bunun çok eğlenceli ve komik olacağını söyledi ama Zeynep ağladı dedi. Arda sınıfta içlerinde en büyük ve onlara göre lider konumundaki çocuk.Kızdım çok kızdım.Konuştum.Bak oğlum birisi senın pantalonunu ındırse ne hıssedersin dedim.Ağlarım utanırım çok üzülürüm diyo.Eee sen nıye yaptın oğlum diyorum ama Arda çok eğlenceli olacak dedi.Zeynebe üzüldüm.Arda ya,oğluma ve diğer yapan arkadaşına sinirlendim.Ve benim çocuğum yapmaz dememek gerektiğini tekrar hatırladım.Arkasından ikinci bomba geldi kulağıma eğildi ve anne biliyomusun Arda bana lavaboya gıdıp bırbırımıze pıpılerımızi gösterelım dedı ama ben kabul etmedım başkasının pıpısıne bakılmaz dedım dedi.