-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
10 günlük evliyim alışamadım
- Konu Sahibi sevdemm
- Başlangıç Tarihi
- 31 Mayıs 2007
- 14.882
- 4.544
- 423
ahh cnim bende evlendim bayalindan geldim 2 gun daha annemlerde kaldik sonra ver elini amerikaaaaaa ilk basda cok kotu oldum tabi herkezyabanci hic kimse yok ama evimi esyalarimi ve oturdugum semti cok sevdim ve esimde sagolsun her Allahin gunu beni biryerere goturdu sonra turk arkasdaslar filan edindim cok degilde ama yetti bana sonrada cok alisdim amerikaya giderken degilde donerkes daha cooook agladim vallaaaaa
yılların düzeni bir anda değişiyor, zaman alır alışmanız .
ama alışırsınız elbet.
bende de tam tersi olmuştu.
ilk evlendiğimizde annemlere 2 saat mesafedeydik.
bi akşam eşim geldi işten. 1 aylık filan evliydik sanırım.
'annenlere gidelim mi' dedi ben 'yok gitmicem sonra gideriz' dedim.
eşim ısrar etti, 'ayıp olur daha 1 kere gittik' deyince oflaya puflaya gitmiştim
ama alışırsınız elbet.
bende de tam tersi olmuştu.
ilk evlendiğimizde annemlere 2 saat mesafedeydik.
bi akşam eşim geldi işten. 1 aylık filan evliydik sanırım.
'annenlere gidelim mi' dedi ben 'yok gitmicem sonra gideriz' dedim.
eşim ısrar etti, 'ayıp olur daha 1 kere gittik' deyince oflaya puflaya gitmiştim
Son düzenleme:
cnm öncelikle allah mutluluğunuzı daim etsin...
ilk zamanlar bunların olması çoook normal çünkü bende aynı senin gibiydiiimmm...:85::85: her dakika her saniye ağlardım...kendimi çok yalnız hissederdim...
kolaymı ana ocağından ayrılmakkk eşim 2 hafta izinliydi yeni evlendiğimiz sıralar ozamanlar iyiydi ama o işe geri döndüğünde ben evde kendimi çok yalnız hissediyodum onuniçin hiç kafanı takma sonra bi güzel alışısıyosun ki evine sorma gitsin yeter ki huzurunuz yerinde olsun...
- 6 Aralık 2009
- 6.217
- 2.917
- 723
Allah yuvanızdan huzuru eksik etmesin.
Ben de başka bir şehire geldim, burada kimsemiz yok. Ben ilk zamanlar çok sıkılmadım açıkçası, bir zaman sonra sıkılmaya başladım. Ama benim eşim evlendiğimizde 3 ay izindeydi, yanımdaydı devamlı o yüzden sıkılmadım heralde.
İnsanın kendi yuvası olması ayrı güzel bir duygu, ilk zamanlar sıkıntı yaşamanızda normal, zamanla daha da alışırsınız mutlaka.
Ben de başka bir şehire geldim, burada kimsemiz yok. Ben ilk zamanlar çok sıkılmadım açıkçası, bir zaman sonra sıkılmaya başladım. Ama benim eşim evlendiğimizde 3 ay izindeydi, yanımdaydı devamlı o yüzden sıkılmadım heralde.
İnsanın kendi yuvası olması ayrı güzel bir duygu, ilk zamanlar sıkıntı yaşamanızda normal, zamanla daha da alışırsınız mutlaka.
- 26 Ağustos 2009
- 3.788
- 344
- 163
daha çok yenisin arkadaşım tabi yadırgayacaksın birden düzenin bozuluyor..
yeni bi düzene ayak uydurmaya çalışıyorsun ...
biraz daha zaman geçsin herşey yoluna girer bende ilk evlendiğimiz zaman öyle olmuştum eşim çok üzülürdü ama yapma böyle biz artık bi aile olduk gel beraber alışalım derdi
eşinle mutlu huzurlu olduktan sonra herşey yoluna girer üzülme sen
yeni bi düzene ayak uydurmaya çalışıyorsun ...
biraz daha zaman geçsin herşey yoluna girer bende ilk evlendiğimiz zaman öyle olmuştum eşim çok üzülürdü ama yapma böyle biz artık bi aile olduk gel beraber alışalım derdi
eşinle mutlu huzurlu olduktan sonra herşey yoluna girer üzülme sen
- 5 Temmuz 2009
- 6.342
- 77
- 163
- 36
Tebrik ediyorum mutluluklar :))
Merak etme bir çoğumuz aynı duyguları yaşadık.
Ben evlendiğim sabah uyandım ağlamaya başladım,
eşim uyandı neoldu dedi,annemi çok özledim neolur gidelim dedim.
eşimde gülümsedi hadi kalk gidelim dedi gittik ...kendi evimize dönerken yine ağladım.
Evimi seviyordum ama birden bire hayatımın değişmesini kabullenemedim.
Hiç bir eşyama dokunamıyordum,hem herşey benimdi hem değil gibiydi.
Çok tuhaf duygulardı...Sonra ben ağlaya zırlaya psikolojımı bozdum depresyona girdim.
1 sene sonra alıştım evliliğe,kendi evime...
Şuanda anneme gitsem kendi evime gelmek için can atıyorum,evimi özlüyorum.
Her evime girişte 'ohhh be insanın kendi evi gibisi yok' diyorum
sende alışacaksın,gecici bir durum yani :))
Merak etme bir çoğumuz aynı duyguları yaşadık.
Ben evlendiğim sabah uyandım ağlamaya başladım,
eşim uyandı neoldu dedi,annemi çok özledim neolur gidelim dedim.
eşimde gülümsedi hadi kalk gidelim dedi gittik ...kendi evimize dönerken yine ağladım.
Evimi seviyordum ama birden bire hayatımın değişmesini kabullenemedim.
Hiç bir eşyama dokunamıyordum,hem herşey benimdi hem değil gibiydi.
Çok tuhaf duygulardı...Sonra ben ağlaya zırlaya psikolojımı bozdum depresyona girdim.
1 sene sonra alıştım evliliğe,kendi evime...
Şuanda anneme gitsem kendi evime gelmek için can atıyorum,evimi özlüyorum.
Her evime girişte 'ohhh be insanın kendi evi gibisi yok' diyorum
sende alışacaksın,gecici bir durum yani :))
ben de 1 aylık evliyim, ve yaşadıklarını aynen bende yaşıyorum, hala alışabilmiş değilim. hatta ben abarttım ilk günler tuvalete bile gidemiyordum :) daha yeni yeni yatağıma alıştım. balayı dönüşü çok yoğun bir iş temposuna girdim bunun da etkisi var sanırım.
yaşadıkların çok normal, akışına bırak umarım tez zamanda alışır çok mutlu olursun.
yaşadıkların çok normal, akışına bırak umarım tez zamanda alışır çok mutlu olursun.
- 6 Aralık 2010
- 6.158
- 1.549
- 373
ben bu konuda şanslılardanım sanırım, ailemle aynı sitede oturuyorum.balkona çıkınca ailemin evini, yani eski evimi görüyorum.
hiç ağlamadım ben kına gecemde bile, nasılsa yakınız diyedüğün günümüzde de mutluluktan uçuyordum. çalıştığım için de evde yalnız kalmam gerekmedi bütün gün, eşim evde yokken de annemler yakın nasılsa diye üzülmedim hiç kafamı dinlemek için bi sığınak oldu evim bana.
ama evliliğimizin 3. haftası falandı sanırım, eşimle neden hatırlamıyorum ama tartıştık. ilk kavgamızdı yanlış hatırlamıyorsam. bağırdı bana. normalde dokunmazdı belki bağırması ama, yeni evliyim ya, işte ağladım baya, çıktım balkona, ailemin evine baka baka ağladım. eşim geldi yanıma, noldu dedi, ağladığımı bilmiyordu, o halde görünce şaşırdı. " ben annemi özledim" diyebildim sadece. üzüldü sarıldı bana,teselli etti, ama şimdi ne zaman kavga etsek kendimi balkonda eski evime bakıp ağlarken buluyorum.
bu yaşadıkların daha çok yeni, ama geçiyor, alışıyor insan evine. bi meşgale, iş güç... insanı kendine getiriyor ve büyüyorsun
hiç ağlamadım ben kına gecemde bile, nasılsa yakınız diyedüğün günümüzde de mutluluktan uçuyordum. çalıştığım için de evde yalnız kalmam gerekmedi bütün gün, eşim evde yokken de annemler yakın nasılsa diye üzülmedim hiç kafamı dinlemek için bi sığınak oldu evim bana.
ama evliliğimizin 3. haftası falandı sanırım, eşimle neden hatırlamıyorum ama tartıştık. ilk kavgamızdı yanlış hatırlamıyorsam. bağırdı bana. normalde dokunmazdı belki bağırması ama, yeni evliyim ya, işte ağladım baya, çıktım balkona, ailemin evine baka baka ağladım. eşim geldi yanıma, noldu dedi, ağladığımı bilmiyordu, o halde görünce şaşırdı. " ben annemi özledim" diyebildim sadece. üzüldü sarıldı bana,teselli etti, ama şimdi ne zaman kavga etsek kendimi balkonda eski evime bakıp ağlarken buluyorum.
bu yaşadıkların daha çok yeni, ama geçiyor, alışıyor insan evine. bi meşgale, iş güç... insanı kendine getiriyor ve büyüyorsun
Son düzenleme:
ßi an acaba ablammı bunu yazan dedim kendi kendime
Ablam 6 aylık evli oda ilk günler çok zorlandı sürekli bizi arıyo ağlıyo özledim falan diyodu. Halbuki aynı şehirdeyiz ayrı bi şehre gitse napardı çok merak ediyorum Seninkide normal canım 
aynı şey banada olmuştu 1 2 ay ağladın bende.ilk evlendiğim aylarda iş bulamamıştım bide eşim evden gidince ağlamaya başlıyodum annemle konuşurken ağlıyodum ben ayrı şehirdeyim ailemden annemlere bile gitmek istemiyodum artık çünkü döndüğüm zaman çok kötü oluyodum alışıyıdum onlara
ben birde ilk pastamı yapacagım zaman kötü oldum o dolabı açıyorum kek yapmak için uygun kap aruyorum onu arıyorum bunu arıyorum elim hep eski evimdeki düzeni arıyodu.keki pişrmek için borcamı arayıp bulamayınca oturup ağlamıştım saatlerce
ben birde ilk pastamı yapacagım zaman kötü oldum o dolabı açıyorum kek yapmak için uygun kap aruyorum onu arıyorum bunu arıyorum elim hep eski evimdeki düzeni arıyodu.keki pişrmek için borcamı arayıp bulamayınca oturup ağlamıştım saatlerce
canım hayırlı olsun ömür boyu mutluluklar sevinmelisin ömrünün sonuna kadar hayatını paylaşacağın insanı bulmuşsun hem 10gün olmuş daha emin ol zamanla alışacaksın kolay değil bebeklikten beri yaşadığın evi bırakmak ailenden ayrılmak ama sabret herşey normale dönecek evinle ilgilen uğraş orası senin evin sıkıldığında bizler burdayız :)
aynı şey banada olmuştu 1 2 ay ağladın bende.ilk evlendiğim aylarda iş bulamamıştım bide eşim evden gidince ağlamaya başlıyodum annemle konuşurken ağlıyodum ben ayrı şehirdeyim ailemden annemlere bile gitmek istemiyodum artık çünkü döndüğüm zaman çok kötü oluyodum alışıyıdum onlara
ben birde ilk pastamı yapacagım zaman kötü oldum o dolabı açıyorum kek yapmak için uygun kap aruyorum onu arıyorum bunu arıyorum elim hep eski evimdeki düzeni arıyodu.keki pişrmek için borcamı arayıp bulamayınca oturup ağlamıştım saatlerce
Şimdi gülüp geçiyoruz ama bakalım biz evlenince nasıl olcak
Merak etme canım geçici bir durum bu bende hemen balayına gitmiştim döndüğümde de bir hevesle evime sarılmıştım annemle ve ablamla aramızda 15 dk lık mesafe vardı yeğenimi 2 gün görmeyince bende hüzünleniyordum ağlıyordum nerdeyse.
Şimdi anneme daha yakın bi yerden ev aldım 3 sokak.var aramızda inan şimdi anneme gittiğimde evime gelmek için sabırsızlanıyorum
hiç korkma canım alışırsın zamanla...
Şimdi anneme daha yakın bi yerden ev aldım 3 sokak.var aramızda inan şimdi anneme gittiğimde evime gelmek için sabırsızlanıyorum
hiç korkma canım alışırsın zamanla...
Benzer Konular
- Kilitli
- Kilitli
