imkansız 
Adamın konduğu çiçeklerden yedi kovan bal olmuştur , hayatına bakmalısın.
Siz burda çözüm aramıyorsunuz ben onu farkettim. Uzun süredir hissettiğiniz platonik aşktan kurtulmak da değil derdiniz.Ben bu dünyaya ayak uyduramam ki bunu biliyorumböyle bir dünyaya katlanamıyorum bile.yapacağımı düşündüğüm şeyler vardı büyük hayallerim vardı ama artık geride kaldı mahvettim.en çok da bu üzüyor beni ve gerçekten anlatacak hiç kimsem yok en azından bir yerlere yazınca rahatlıyorum ama bir yandan da insanları kötü mü etkiliyorum diye düşünüyorum üzülüyorum.keşke insnalara ışık olabilseydim yaptığımın tam tersine.çok üzgünüm
Bekar mi bu kisi?Hala iletisim kurabilecegin durum var mi?Varsa yaz,konus anlat sansini dene.Bu acabalardan iyidir.Ne kaybedeceksin kiHerkese merhabalar.beni çok üzen bir konuyu anlatmak istiyorum
Lisede hazırlık sınıfında tanıdım onu ve o tanıyışım o tanıyış oldu.24 yaşına geldim 10 yılı geçti ve ben tek başıma yaşıyorum onu.bu hislerim geçsin istiyorum bu acıyı yaşamak istemiyorum ama geçmiyor.gözden ırak olan gönülden ırak olmuyormuş özlemim bitmiyor.
Lise boyunca pek iletişimimiz olmadı zaten kimseyle iletişimim yok gibiydi.onu tanıdıkça ne kadar farklı olduğumuzu görüp çok üzülüyordum.bu cümleyi kurmak çok üzücü ama ben onun seçeceği biri değildim bunu hep biliyordum içimde hep bu acıyı taşıyorum.
Ben gerçekten hiç anlam veremiyorum.neden bunu yaşıyorum hiç anlamıyorum.bu duygum olmasa hayatımı bu kadar çok mahvetmezdim bunu da biliyorum.o kadar çaresiz hissediyorum ki...bir yandan düşündüğüm bazı şeyler de var.mesela kimseyle bir ilişkim olmadı beni de kimse sevmedi,sevgi açlığı çekiyorum farkındayım acaba bunlar yüzünden bu durumu abartıyor muyum diyorum ama gerçekten bu duygum çok farklı geliyor o kadar farklı geliyor ki
Ben ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum
Kendimden korktum
ama ben hiçbir şey yapmadım ki.böyle yorumlar gelince kendimi çok berbat hissettim açıjçasıBu zamana kadar yaşadıklarım bana bunu hissettiriyor ama
Hayatıma bakınca onu görüyorum24 yaşında olacağım 14 yaşında aşık olduğum adam içim kendimi heba edeceğim
vazgeçemiyorum özlemekten.çok özlüyorumBenim buraya yazmamın sebebi konuşabilecek hiç kimsemin olmaması.oldum olası sadece doktorlarla konuşabildim hiç arkadaşım bile olmadı çocukken bile.burada doğruları söylemej istiyorum yalan söylemek istemiyorum.kendimi sevmediğim halde nasıl seviyorum diyebilirim ki.kendimi sevmek için çabaladığımu da söylüyorum.insaların yorumları da benim için çok önemli hepsine değer veriyorum dikkate alıyorum.olumsuz bir şey demem lütfen denemediğim anlamına gelmesin önceki tecrübelerime dayanarak söylüyorum.
O zaman sanki ölmüşsünüz gibi kendinizle ilgili -di’li geçmiş zaman ekleriyle cümle kurmayı bırakın. Hala hayattasınız ve yaşadığınız sürece hiçbir şey için geç değil.
Çok haklısınız anlıyorum ama benim hayata bakış açımla alakalı sanırım
hep çok yüksek hedeflerim oldu eğitim alanında.şöyle söyleyeyim hayatım boyunca uğraştığım tek şey dersler oldu içimde bitmek tükenmek bilmeyen çalışma aşkı ve merak vardı.ben böyle devam ederken ilk ciddi duvara çarpmam lisede oldu.türkiyedeki en iyi liselerden birisiydi ve ders dışında da çok farklı amaçları olan bir liseydi bir dünya kulüp falan vardı mesela.yabancı dilde eğitim vermesi olsun oradaki insanlardan bazı yönlerden çok eksik olmam olsun beni bi depresyona itti ders konusunda da başarısız olmaya başladım ve gerçekten o dönemler benim için o kadar zor geçti ki çok berbat bir haldeydim ama bir şekilde toparlandım hem de baya iyi toparlandım.hep hayalim yurtdışında okumaktı ve benim baya bi yerden kabul alma imkanım burs imkanım vardı ama ben cesaret edemedim.türkiye'de istediğim tek üniversite tek bölüm vardı ama onu da kaçırdım ve yanlış bir tercih yaptım sonra da onu bırakıp ailemin yanında okumak için memleketime yatay geçiş yaptım ve hiç aklımda olmayan bir mesleğe.şu an okuyorum işte ama mutsuzum çok pişmanım.gerçekten abarttığımı biliyorum ama benim de bakış açım bu şekilde büyük hedeflerim vardı.hayatta tutunabildiğim tek şey buydu.biliyırum bazı kızlar neler neler yaşıyorlar gerçekten onlar için çok üzülüyorum ama kendim için de çok üzülüyorum bazı şeyler geri gelmeyecek çünkü.biliyorum bu şekilde takılı kalmanın bana hiçbir faydası yok önüme odaklanmam lazım ama yapamıyorum Allah Allah, durumunuz gittikçe çok vahim gelmeye başladı. Hadi önceden sevgili olduğunuz biri vardır yıllarca unutamamışsınızdır normal diyelim ama 14 yaşındayken sadece plotonik olarak beğendiğiniz, çok iletişiminizin bile olmadığı, doğru dürüst tanımadığınız birini 10 yıldır hep düşünmek nasıl bir şeydir aklım durdu. Hani yabancı fimlerde saplantılı karakterler olur ya. Valla aklıma onlar geldi yalan yok. Ürkütücü.Hayatıma bakınca onu görüyorum
Ben de kendimden korktum gerçekten yorumlardan sonra
ama inanır mısınız bana hiç öyle kötü şey düşünmedim sevginin en saf halini hissediyorum ona.Canım bu sevgi değil, acilen iyi bir psikiyatriste git. Allah korusun daha da kötü kafayı takabilirsin. Çevrendeki insanlar arkadaşların ailen falan biliyor mu bu çocuğa karşı hislerini? Uyaran kimse yok mu seni?Ben de kendimden korktum gerçekten yorumlardan sonra
aaa ama sen kendini bukadar ezerken bukadar küçümsersen herkes sana karşı saygısız olur her körün bir alıcıs vardır hayırlısı değildir illa her sevdiğimizle mutlu mu olacağız hayır kaç kişi sevdiğine kavuşmuş ki hem anladığım kadarıyla daha açılmamışsın bile lütfen git açıl ama kendini eze eze değil sert ve dominant bi kadın olarak ona bağlandığını belli etmeden git söyle hem sen rahatlarsın hem kalbin hem aklın kendini bukadar ezme sanırım baban da yok yazmamışsın ama ondan olan açlığını o genç çocuğumuzda doldurmaya çabalamıssın yani demem o ki git söyle ve herzaman allahtan hayırlısını isteHerkese merhabalar.beni çok üzen bir konuyu anlatmak istiyorum
Lisede hazırlık sınıfında tanıdım onu ve o tanıyışım o tanıyış oldu.24 yaşına geldim 10 yılı geçti ve ben tek başıma yaşıyorum onu.bu hislerim geçsin istiyorum bu acıyı yaşamak istemiyorum ama geçmiyor.gözden ırak olan gönülden ırak olmuyormuş özlemim bitmiyor.
Lise boyunca pek iletişimimiz olmadı zaten kimseyle iletişimim yok gibiydi.onu tanıdıkça ne kadar farklı olduğumuzu görüp çok üzülüyordum.bu cümleyi kurmak çok üzücü ama ben onun seçeceği biri değildim bunu hep biliyordum içimde hep bu acıyı taşıyorum.
Ben gerçekten hiç anlam veremiyorum.neden bunu yaşıyorum hiç anlamıyorum.bu duygum olmasa hayatımı bu kadar çok mahvetmezdim bunu da biliyorum.o kadar çaresiz hissediyorum ki...bir yandan düşündüğüm bazı şeyler de var.mesela kimseyle bir ilişkim olmadı beni de kimse sevmedi,sevgi açlığı çekiyorum farkındayım acaba bunlar yüzünden bu durumu abartıyor muyum diyorum ama gerçekten bu duygum çok farklı geliyor o kadar farklı geliyor ki
Ben ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum
ben seni seviyorum kalbin çok temiz belli
