10 yıllık kocamı hiç tanıyamamışım şimdi sizden fikir istiyorum

ema1 .!.:

şu an akılları ermez küçükler,anneyi düşman bilirler,gelişmelerde görecekseniz boşanma olmayacak konu sahibi af etmeyecek ama erteliyecek,anne olmak zor elmayra kaç çocuğun var?

Genişletmek için tıkla...

ema1 .!.:

şu an akılları ermez küçükler,anneyi düşman bilirler,gelişmelerde görecekseniz boşanma olmayacak konu sahibi af etmeyecek ama erteliyecek,anne olmak zor elmayra kaç çocuğun var?

Genişletmek için tıkla...

eLmayRa_ .!.:

Küçükler tabi ki, kavganın bol saygının az olduğu bir ortamda büyüyecekler.

Hic cocugum yok ama benim icin özgürlüğünden fedakarlık etmiş bir annenin evladıyım. evlat bazen o kadar nankördür ki; "bana ne boşansaydın" diyebilir.

Hayat önce bizim, sonra evlat sonra koca.

Genişletmek için tıkla...

ema1 .!.:

Şimdi bu konu sahibi annesi belki kabul etmeyecek? Çocuklar orada daha mutlu olacak diye garantisimi var?

Genişletmek için tıkla...

Mihriban .!.:

10 yıllık evliyim 3 çocuğum var.güya namus deyince mangalda kül bırakmayan bir kocam vardı daha doğrusu ben öyle sanmışım1 aydır eşimle yakın arkadaşının eşi arasında ilişki olduğuna dair şüphelerim vardı ikisini beraber görenler olmuştu eşim her defasında çocuklarımın üstüne yemin edip hep inkar ettien son 2 gün önce kadının kocası evimi arayıp kocan şerefsizmiş bir daha sakın evime gelmesin gitmesin yönüme dönmesin diye beni aradı.bunun üstüne eşime tekrar sordum bana 10 günlük ilişkisi olduğunu söyledi.önce 1 defa birlikte olduk dedi sonra sinirimden sana öyle dedim sadece telde kadınla görüştüm dedi ama inanmıyorumşimdi eşim asla kendini affettirmeye çalışmıyor kuru kuru bir özür diledi o kadarpişmanım bile demedi.onun bu rahat ve pişkin tavırları beni deli ediyor1 dakika bile yanında durmak istemiyorum ama çocuklarım okula gidiyorlar onları bırakamıyorumben çalışmıyorum boşansam çocuklarımı alabilirmiyim ne kadar nafaka verirler nasıl yaparım 3 çocuğa bakabilirmiyim diye düşünüp duruyorum.1 aydır ölü gibiyim ne yemek yiyebiliyorum ne uyku uyuyabiliyorum ne çocuklarımla ilgilenebiliyorumson 2 gündür zaten resmen şok geçirmiş durumdayımeşimden hiç böle birşey beklemezdim.şimdi size soruyorum yerimde olsanız ne yapardınız

Genişletmek için tıkla...

eLmayRa_ .!.:

Mutlu olmayabilirler tabi ki, düzenleri değişecek cünkü. Ama huzurlu olacaklar.

Genişletmek için tıkla...

soğan ekmek yerim, çocuklarıma çorba yaparım patates haşlarım
ancak başım dik, içim ferah ve huzurlu büyütürüm.

yok böyle bir rezillik

hem de arkadaşının eşi ile yapacak bunu

peri0623 .!.:

Arkadaşım yaşadıklarına çok üzüldüm. Seni o kadar iyi anlayabiliyorumki, bir benzeri benim başıma geldi, 3 yıl önceydi, tanıdığımız bizim eve yatılı bile gelen bir bayan, üstelik benim arkadaşım. Şüphelendiğimi söylediğimde paranoyaksın demişlerdi. Hatta öyle ileri gittilerki doktora götürmeyi bile teklif etmişlerdi. Kadın eşine söylemiş, eşi de beni aramıştı “benim karıma güvenim sonsuz boşuna şüpheler üretip evinin huzurunu bozuyorsun , kocana güven, ne senin kocan nede benim karım böyle şey yapmaz” bile demişti.

Ben çalışan bir kadınım, 3 tane çocuğum vardı. Büyük kızım ünv. Hukuk okuyor şuan, o zaman lise 3 deydi, en küçüğüm yani oğlum 7 yaşındaydı. Güvensizlik ve şüphe zor bir durum. Görmemezlikten gelemiyorsun, sürekli takip halindesin şüpheler olunca. Telefon takibi özellikle, yakalıyorsun inkar ediyor. Bin bir türlü bahaneler üretiyor. Ama mutlaka açık veriyor erkekler. En sonunda şüphelerim doğru çıktı. Hafiye gibi sürekli iz peşindeydim. Buda yoruyor insanı. Sürekli ağlıyordum, psikolojim bozulmuştu. Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Küçük bir ilde oturuyordum ve kimseye anlatamıyordum. Ailemde yok benim, bir ablam var en son ona anlattım boşan ve tayin iste dedi ama onuda dinlememiştim.İnternette soruyordum derdimi anlatıp. Ama kim ne derse desin, sen aklında olanı yapıyorsun. Boşan demek tabiî ki çok kolay, 3 tane çocukla olmuyor. Ben eşimi kovmuştum evden, eşimin ailesi ile aynı ilde oturuyoruz onlarada anlattım. Tamam kızıyorlar ama yinede cocukları boşanmasınıda istemiyorlar sürekli aramızı yapmaya çalıştılar. Benim kızlarım destek olmuşlardı bana öyle yıprandılarki onlarda, babalarını kovduğumuzda oğlum cok ağlıyordu, onların yanında tartışmak istemiyordum ama kapıya geldiğinde içeri almıyordum ve görüyordu. Bir gün babasını aradı baba gel beni al diyerek. Babası geldiğinde anne nolur içeri gelsin gitmesin diye bacaklarıma sarılıp ağlıyordu. Dayanamıyorsunuz bunları görünce. Sinir krizleri geçiriyordum, bir gün yine sinir anında mutfaktaki tüm tabak ve bardakları yere atıp kırmıştım.

Kendi kazancım olduğu halde çocukları düşünerek boşanma davası açtığım halde geri çekip barıştım. Barıştım derken affetmek olmuyor. Hala rüyalarıma giriyor. Tabi ısıtıp ısıtıp önüne koymuyorum ama aklımdanda gitmiyor. Bazıları enayilik bu Boşan bitsin diyor ama inanın çocuklarla tek başına dul bir kadın olarak yaşamak çok zor. Etrafımda boşanan kadınlara çalıştıkları halde ne gözle bakıldığını çok görüyordum. Ben korktum, siz korkmaya bilirsiniz ama ben yapamadım. Şuan keşke boşansaydım diyormuyum? Kendi tarafımdan bakarsam evet,,boşansaydım diyorum. sevgim yok, güvenim yok. Yaşıyorum yinede. Ama hala psikolojim iyi değil.
Cocuklarım tarafından bakıncada iyiki boşanmamışım diyorum.

Genişletmek için tıkla...

eLmayRa_ .!.:

Küçükler tabi ki, kavganın bol saygının az olduğu bir ortamda büyüyecekler.

Hic cocugum yok ama benim icin özgürlüğünden fedakarlık etmiş bir annenin evladıyım. evlat bazen o kadar nankördür ki; "bana ne boşansaydın" diyebilir.

Hayat önce bizim, sonra evlat sonra koca.

Genişletmek için tıkla...

peri0623 .!.:

Arkadaşım yaşadıklarına çok üzüldüm. Seni o kadar iyi anlayabiliyorumki, bir benzeri benim başıma geldi, 3 yıl önceydi, tanıdığımız bizim eve yatılı bile gelen bir bayan, üstelik benim arkadaşım. Şüphelendiğimi söylediğimde paranoyaksın demişlerdi. Hatta öyle ileri gittilerki doktora götürmeyi bile teklif etmişlerdi. Kadın eşine söylemiş, eşi de beni aramıştı “benim karıma güvenim sonsuz boşuna şüpheler üretip evinin huzurunu bozuyorsun , kocana güven, ne senin kocan nede benim karım böyle şey yapmaz” bile demişti.

Ben çalışan bir kadınım, 3 tane çocuğum vardı. Büyük kızım ünv. Hukuk okuyor şuan, o zaman lise 3 deydi, en küçüğüm yani oğlum 7 yaşındaydı. Güvensizlik ve şüphe zor bir durum. Görmemezlikten gelemiyorsun, sürekli takip halindesin şüpheler olunca. Telefon takibi özellikle, yakalıyorsun inkar ediyor. Bin bir türlü bahaneler üretiyor. Ama mutlaka açık veriyor erkekler. En sonunda şüphelerim doğru çıktı. Hafiye gibi sürekli iz peşindeydim. Buda yoruyor insanı. Sürekli ağlıyordum, psikolojim bozulmuştu. Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Küçük bir ilde oturuyordum ve kimseye anlatamıyordum. Ailemde yok benim, bir ablam var en son ona anlattım boşan ve tayin iste dedi ama onuda dinlememiştim.İnternette soruyordum derdimi anlatıp. Ama kim ne derse desin, sen aklında olanı yapıyorsun. Boşan demek tabiî ki çok kolay, 3 tane çocukla olmuyor. Ben eşimi kovmuştum evden, eşimin ailesi ile aynı ilde oturuyoruz onlarada anlattım. Tamam kızıyorlar ama yinede cocukları boşanmasınıda istemiyorlar sürekli aramızı yapmaya çalıştılar. Benim kızlarım destek olmuşlardı bana öyle yıprandılarki onlarda, babalarını kovduğumuzda oğlum cok ağlıyordu, onların yanında tartışmak istemiyordum ama kapıya geldiğinde içeri almıyordum ve görüyordu. Bir gün babasını aradı baba gel beni al diyerek. Babası geldiğinde anne nolur içeri gelsin gitmesin diye bacaklarıma sarılıp ağlıyordu. Dayanamıyorsunuz bunları görünce. Sinir krizleri geçiriyordum, bir gün yine sinir anında mutfaktaki tüm tabak ve bardakları yere atıp kırmıştım.

Kendi kazancım olduğu halde çocukları düşünerek boşanma davası açtığım halde geri çekip barıştım. Barıştım derken affetmek olmuyor. Hala rüyalarıma giriyor. Tabi ısıtıp ısıtıp önüne koymuyorum ama aklımdanda gitmiyor. Bazıları enayilik bu Boşan bitsin diyor ama inanın çocuklarla tek başına dul bir kadın olarak yaşamak çok zor. Etrafımda boşanan kadınlara çalıştıkları halde ne gözle bakıldığını çok görüyordum. Ben korktum, siz korkmaya bilirsiniz ama ben yapamadım. Şuan keşke boşansaydım diyormuyum? Kendi tarafımdan bakarsam evet,,boşansaydım diyorum. sevgim yok, güvenim yok. Yaşıyorum yinede. Ama hala psikolojim iyi değil.
Cocuklarım tarafından bakıncada iyiki boşanmamışım diyorum.

Genişletmek için tıkla...

ikrar .!.:

evet bu lafı kardesım soylemıstı anneme bı sınır anında,
annem ben sızın ıcın suna katlandım vs deyınce kardesımde,
bızene ya boşansaydın dedı
annemde sımdı cok pısman bosanmadıgı ıcın

Genişletmek için tıkla...