şimdi uzaktan konuşmak kolay tabi ama kesinlikle boşanman boşanmamandan daha iyidir öyle bir ortamda esas çocuğunun büyümemesi lazım. bu anlattıklarına o kadar çok şahit oldum ki kendi aile içinde biraz farkla ve daha fazlasıyla yaşadık ben 5 yaşından beri anneme annecim gidelim bu evden dediğimi biliyorum 18 yaşıma kadar da devam etti bu isteğim aklım biraz baki olunca annem bana sanırım 10 yaşındaydım kızım yarın birgün büyüdüğünüzde babamızı niye bıraktın dersiniz bana dedi o zaman daha demicem annecim yemin ederim dedim ne zaman ki liseden mezun oldum tuttum annemi karakola götürdüm koruma istedik dava açtık ve boşandılar. ama ne oldu çocukluk ergenlik dönemi derken ben ve kardeşlerim o kadar zamanın etkileri hala üzerimizde özellikle bende daha fazla kardeşlerim küçüktü keşke en başında yapması gerekeni en sonda yapmasaydı bazen konu açılınca anneme hala kızıyoruz. bu anlattıkların çekilmez canım sen bunların bir zerresini dahi haketmiyorsun kimse haketmez evlilik dediğin işkence eziyet kurumu ddeğilki benim fikrim bu sevmeye sevilmeye hakkın var oğlun zaten olanların farkındadır hatta etkileniyorsa bile ben içe kapanık sessizleşmiştim kardeşlerimde bu daha farklı tepki olarak yansıdı notlar berbat sürekli arkadaşlarıyla kavga dışa vurum diyeyim bu şekilde yansıdı hem kendin için hemde oğlun için en iyi kararı sen verirsin ama boşan hakikaten hele o kaynanan ne saçma insan ya çocuk doğur ver ne bu hediyelik eşyamı sinirlerim zıpladı
ah ah çocuklar için denilir ama bu çocuklar güvenli huzurlu ve en önemlisi sevgi dolu bir ailede yaşamak ister ve hak eder değilmi.senin adınada üzüldüm..annen kendi hayatıyla sizide yıkmış..bizim toplumda bir dul damgası yeme korkusu kaç kişinin hayatını böyle yıllarca zindanda geçirmesine sebeb oluyor..toplum baskısı ne yaparım korkusu ve yaşanılan ortamın verdiği baskı ve korku doğru karar vermeyi engelliyor..
RABBİM DARDA OLAN ÇIKIŞ ARAYAN HERKESE YARDIM ETSİN DOĞRU YOLU GÖSTERSİN..