belki bir çoğunuz bu üzüntümün bir hayvan için olmasını saçma bulacaksınız ama içim öyle acıyorki,çareyi yazmakta buldum.henüz düğünüm olalı bir ay oldu.13 yıldır evimizde baktığımız minik kızım,candostum,hayatımda en kötü zamanlaarda beni yalnız bırakmayan,pamuğum,köpeğim öldü ve kimi insana abartı gelsede,dünyam karardı.evlenince fazla göremiyordum annem ve ablam bakıyordu,ablamın köpeğiydi ama ben başka düşkündüm ona.kendimi bildim bileli hayatımızda,bize küsmeyen,kırmayan,ağladığımızda yanımızdan ayrılmayan en vefakar dostum bu kez bizi yalnız bıraktı.çok çok kötüyüm ne olur hayvan için üzüldüğümden eleştirmeyin beni.o çoğu insandan insandı..