Ben 'cocugunuzla arkadas olun' olayina karsiyim. Ustun Dokmen'in bir sozuydu sanirim. Cocugunuza arkadas degil anne baba olun, gun gelecek zaten bircok arkadasi olacak, siz annesi babasi olarak kalin diyordu. Gun gectikce bu sozun dogruluguna daha cok inaniyorum. Cocuklarimiza arkadas olmamaliyiz, hayir onlara anne olmaliyiz baba olmaliyiz. Bir agirligimiz olmali, sozumuzu dinlemeliler, bizleri buyuk saymalilar. Bizlerle arkadaslari gibi konusup, bagirip cagiramayacaklarini, hakaret edemeyeceklerini bilmeliler.
Zamanlar ne acidan degisti, su an artik cep telefonlari var, internet var. Bunun haricinde bundan 15 yil oncesiyle simdikinin ne farki var? Taskinlik yapan, ailesinin sozunu dinlemeyen o zamanda dinlemiyordu. Cocuklar belirli yillara gore yetistirilmiyor, her yil farkli bir muamele istemiyor. Anne babaya saygi duymak, sesini yukseltmemek zamanla degisen olgular degildir bunlar sabittir.
Cocuklarimizin bunu anlamasi lazim. Su an bol kepceden salliyor olabilirim, ne evliyim ne de cocuk sahibiyim, bana bekara kari bosamak kolay da diyebilirsiniz ama cocuklarim olursa benim verdigim egitim bu yonde olacak. Maalesef ki gunumuz cocuklari cok simarik yetisiyor. Benimde yegenlerim var, iyi bir gozlemciyim, izliyorum etrafimi. Anne mi konusuyor, komsunun oglu mu hic takmiyorlar. Anneye babaya sevgi saygi baski yaratmaz cocuklarda, bilakis daha karakterli yapar onlari.
Rabbim tum cocuklarimizi hayirli evlatlar kilsin, Allah tum annelerin babalarin yardimcisi olsun.