18 aylik bebegi birakip okula gitmek

Nowaybabe

Guru
Pro Üye
2 Ocak 2017
3.377
20.608
308
Herkese merhabalar.İstanbulda yasiyorum ve 18 aylik bir oglum var.Sorunum su ki baska bir sehirde olan universitemi bitirmeme 1 yilim kaldi ve bitirmek istiyorum.Bebegi anneme birakip gidecegim ve haftada bir kez ya da iki haftada bir kez hafta sonlari gormeye gelecegim.Bu durum bebegimi cok fazla etkiler mi? Onun gelecegi icin okulumu bitirmek ve meslegimi elime almak istiyorum ama kafam cok karisik.Fikirleriniz icin simdiden teşekkürler.
 
Ablamlarin isi sebebiyle yegenimde 3 yasina kadar bizde kalmisti haftada 1 veya 2 gun gelebiliyorlardi gormeye tabiki zor ama bazen baska care olmuyor sizde bir nevi onun gelecegi icin yapiyorsunuz bunu
Evet oyle düşünüp kendimi rahatlatiyorum ama cocugun psikolojisini olumsuz etkiler mi diye dusunmekten de alamiyorum lendimi.Bir pedagogdan randevu aldim zaten danisacagim fakat sizin dusunceleriniz de benim icin cok degerli
 
Evet bende cok üzülüyorum ama ilerde maddi ve manevi olarak daha fazla ihtiyaci olacak bize diye dusunuyorum
Bu yasa bir daha gelmeyecekler her anına sahit olmali ,doyasiya yasamali .Cok fazla düşünmeyin bence biraz erteleyin .
 
Çocuk gelişimci değilim, birçok konuda da hoşgörü sahibi olduğumu düşünüyorum. Ama bu küçük küçük çocukları “onların geleceği” kisvesi altında başka evlere gönderen ailelere hiçbir zaman hak veremiyorum. Çocuk gelecekte sahip olacağı yaşam şartlarından çok ailesiyle berabet geçirdiği zamanları önemseyen bir varlık değil mi? “Ailenle en mutlu günün hangisiydi” sorusuna hiçbir çocuk “annemin beni en iyi okullara kaydettirdiği gündü” demez, “annemle yatmadan önce saklambaç oynarken çok eğlendiğimiz gün” der. Sahip olacağı oyuncaktan daha güzeli anne-babasıyla geçirdiği vakit, paylaştığı alan, deneyimlediği duygulardır.

Anne baba olmak, aile olmak, bana göre aynı çatı altında yaşamak demek. Çocuğuna yatarken iyi geceler diyemeyecek, ninni söyleyemeyecek, sabah omletini hazırlayamayacaksan ne anlamı var?

Mecburiyetten çocuğundan ayrı olan anneler kızmasın lütfen. Hayat her zaman planladığımız gibi gitmiyor evet biliyorum. Ama çocuktan uzak kalmayı gerektirecek, yarım kalmış iş/okul meseleleri için çare “ayrı yaşamak” olmamalı. Bence siz de farklı çareler düşünün. Önceliğiniz aile birliği olsun, elbet bir yol bulunur.
 
bana gore oluru olan bir sey degil.

cok cok zor durumda kalinir, faturalarini odeyemiyorsundur falan o zaman gerekirse yuvaya bile birakip gidersin, baska secenegin yoktur, boyle durumdaki birini asla uzmek istemem.

Ancak siz o durumda degilsiniz,
baska bir cozum bulmalisiniz,
ya okulunuzu ertelemeli, ya ayni sehirde okuyacak baska bir bolum bulmali bastan baslamali, veyahut da calisarak deneyim kazanmanin yoluna bakmalisiniz. Burada anne degil baba da olsa ayni seyi dusunurdum ben. Bir yil cok uzun bir sure bir bebek acisindan.
 
Okulunuzun devam zorunluluğu yoksa notlarla idare edemez misiniz? Gerekirse bir senede değil iki senede bitirin son yılı ama çocuğu o kadar uzun süre bırakmayın bence.
 
Çocuk gelişimci değilim, birçok konuda da hoşgörü sahibi olduğumu düşünüyorum. Ama bu küçük küçük çocukları “onların geleceği” kisvesi altında başka evlere gönderen ailelere hiçbir zaman hak veremiyorum. Çocuk gelecekte sahip olacağı yaşam şartlarından çok ailesiyle berabet geçirdiği zamanları önemseyen bir varlık değil mi? “Ailenle en mutlu günün hangisiydi” sorusuna hiçbir çocuk “annemin beni en iyi okullara kaydettirdiği gündü” demez, “annemle yatmadan önce saklambaç oynarken çok eğlendiğimiz gün” der. Sahip olacağı oyuncaktan daha güzeli anne-babasıyla geçirdiği vakit, paylaştığı alan, deneyimlediği duygulardır.

Anne baba olmak, aile olmak, bana göre aynı çatı altında yaşamak demek. Çocuğuna yatarken iyi geceler diyemeyecek, ninni söyleyemeyecek, sabah omletini hazırlayamayacaksan ne anlamı var?

Mecburiyetten çocuğundan ayrı olan anneler kızmasın lütfen. Hayat her zaman planladığımız gibi gitmiyor evet biliyorum. Ama çocuktan uzak kalmayı gerektirecek, yarım kalmış iş/okul meseleleri için çare “ayrı yaşamak” olmamalı. Bence siz de farklı çareler düşünün. Önceliğiniz aile birliği olsun, elbet bir yol bulunur.
Öncelikle yargilayici tavirda konusmanizi hic hos bulmadim.İkincisi elbette soylediginiz tum seyleri cocugumla en ust duzeyde paylasmaya calisan bir anneyim.Malum hayat sartlarindan dolayi da bu bir secenek degil mecburiyet benim icin.Biraz gercekci bakmak gerekiyor olaylara cocuguma her hafta geldigimde ya da mayis ayinda okulumu bitirip geldigimde ttekrar omlet hazirlayabilir binlerce aktivite yapabilirim ama ilerde anne babanin uzerine dusen maddi sorumluluklarimi yerine getiremezsemde kahrolurum.Sunu da soyleyim gercek bir anne mecburiyetleri olmadigi surece cocugunu birakip gitmek istemez.Degerli gorusunuz icin teşekkür ederim
 
Evet guven duygusunun zedelenmesinden cok korkuyorum bende.
Erken çocukluk uzmanıyım.
Güvenli bağlanmanın ve kişilik gelişiminin tamamlandığı 0-2 yaş arasındaki dönem, bireylerin yaşamındaki en kritik dönemdir.
Alacağınız diplomanın ve devamında elde edeceğiniz maddi kazancın, bebeğinizde oluşacak güvensizlik dıygusunu ömrü boyunca taşımasını bertaraf etmeye yetmeyeceğini düşünüyorum.
Mesele birlikte kaliteli vakit geçirmek veya etkinlik yapmaktan daha önemli.
Uzun ve karışık yazdıysam daha net ifade edeyim.
Bu kesinlikle uygun bir çözüm yolu değil.
Çocuğunuzun bu dönemde,her zamankinden daha çok, size, sevginize,temasınıza ve güvenli kucağınıza ihtiyacı var.

Okuldan mezun olmadan evlilik yürütmeye ve çocuk sahibi olmaya karar vermişsiniz.
Bu kararın olumsuz sonuçlarını, bebeğinize yaşatmanız doğru olmaz diye düşünüyorum.
Okulunuz mutlaka bu düzende bitecekse,
en azından çocuğunuzun,
36 ayını tamamlamasını bekleyin.
Üniversite değişlikliği yapamıyor musunuz?
 
bana gore oluru olan bir sey degil.

cok cok zor durumda kalinir, faturalarini odeyemiyorsundur falan o zaman gerekirse yuvaya bile birakip gidersin, baska secenegin yoktur, boyle durumdaki birini asla uzmek istemem.

Ancak siz o durumda degilsiniz,
baska bir cozum bulmalisiniz,
ya okulunuzu ertelemeli, ya ayni sehirde okuyacak baska bir bolum bulmali bastan baslamali, veyahut da calisarak deneyim kazanmanin yoluna bakmalisiniz. Burada anne degil baba da olsa ayni seyi dusunurdum ben. Bir yil cok uzun bir sure bir bebek acisindan.
Bir yil soyle 2 donem simdi gidipayista gelecegim.Eylulde tekrar gidip ocakta donecegim ve her haftasonu yaninda olacagim.Faturalari suan odeyebiliyoruz ama yarin odeyememe gibi bir durumumuzda var esimin isi malesef garanti degil.O yuzden boyle bir dusunce olustu kafamda yoksa aksi mumkun degil.
 
Back
X